Ο λαός κι’ αν είχε κάποιες αντιστάσεις κάποτε, κι’ αν κρατούσε μιαν αξιοπρέπεια, τρέμοντας τον κορωνοϊό εξαφανίστηκε και παρέδωσε τα κλειδιά σε εξουσιαστές…

ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: 

Τώρα που φθάσαμε στο ρεκορ των 132 νεκροί σε μια μέρα και είναι πλέον βέβαιο ότι θα κλείσουμε τη χρονιά με πάνω από 20.000 νεκρούς…

Η θνητότητα εκτός ΜΕΘ φθάνει στο 88% ενώ εντός ΜΕΘ το αντίστοιχο ποσοστό είναι 62%, γεγονός που καταρρίπτει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τους ισχυρισμούς του Κ. Μητσοτάκη ότι όσοι ασθενείς είναι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ έχουν την ίδια φροντίδα με εκείνους που νοσηλεύονται στην εντατική.

Και όμως σιωπηλά δεχόμαστε το ψευδέστατο κυβερνητικό αφήγημα να παραμένει το ιδιο και απαράλλακτο : “συνολικά βρισκόμαστε κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο”.

Είμαστε εντάξει;

Είναι πολύ θλιβερό το ότι το θέμα της μελέτης των κυρίων Τσιόδρα και Μελέτη αντιμετωπίζεται πολιτικάντικα και όχι στην ουσία του.

Δεν πρέπει να αξιωσουμε να απαντήσει ο αλαζονας Πρωθυπουργός στα εξής αμείλικτα ερωτήματα;

Α) Εάν η βλακώδης απόλυση εν μέσω τρομερής πανδημίας των 10.000 υγειονομικών είχε επίπτωση στη λειτουργία των ΜΕΘ και στους τρομερούς θανάτους .

Β) Εάν μπορούσαν να ληφθούν μέτρα για άριστη λειτουργία των ΜΕΘ και δεν ελήφθησαν

Γ) Εάν θα έπρεπε να επιταχθούν ιδιωτικές κλινικές και δεν επιτάχθηκαν

Δ) Το κυριότερο και πλέον ίσως εγκληματικό που δεν αναφέρει ούτε ο κ. Τσίπρας …

Με την επισημασμένη από καιρό «θανατηφόρο» λειτουργία των ΜΕΘ και της ως όλα δείχνουν αδυναμίας βελτίωσης της,

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΜΟΝΟΚΛΩΝΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΝΑΣΩΖΟΝΤΟΥΣΑΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΖΩΕΣ;

Ε) Αν είναι έτσι που προφανώς είναι ποιος φέρει την ευθύνη για τους χιλιάδες θανάτους που οι περισσότεροι θα είχαν αποφευχθεί; Και που επιπλέον και οι ΜΕΘ θα λειτουργούσαν πληρέστερα αφού δεν θα ήταν τόσον πιεσμένες;

Γιατί αφου κανείς απο τα κομματα και τα ΜΜΕ δεν επισημαίνει την τρομερή ίσως αλαζονική ευθύνη για χιλιάδες θανάτους εμεις οι πολιτες παραμένουμε θεατές ;

Μέχρι ποσους νεκρους θα λέμε ότι είναι λιγότερες οι απώλειες σε σχέση με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

Ναι ασφαλώς πάντα θα υπάρχει μια σύγκριση για να μας δείχνει ότι η ενσυναίσθηση μπορεί να φύγει για βόλτα και να μη γυρίσει ποτέ.

Στην Ελλάδα στη χώρα των ηρώων και των όμορφων ανθρώπων νομίζουμε πως θα ανακαλύψουμε την ωραιότητα στις α-μορφες μάζες;

Επείγοντος πρέπει να ανακαλύψουμε τις ρίζες της πατρίδας μας , να τραβήξουμε τους χυμούς που θα μας αναγεννήσουν…

Μόνον τότε θα σηκωθούμε ,

θα πατήσουμε στα πόδια μας

και δρασκελιζοντας θα πάμε ολοταχώς προς τον προορισμό μας… Γιατί πάντα έτσι κάνουν οι Έλληνες, όταν είναι Έλληνες.

Δεν βολευόμαστε όσο είμαστε σκεπτόμενοι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ άνθρωποι , μόνον τότε η ελληνικη φιλοσοφία και η Χριστιανική παράδοση ζει και σαν «βιοσοφία»!

Γράφονται πολλά και λέγονται ακόμα περισσότερα για τη Νέα Τάξη και την Παγκοσμιοποίηση.

Τώρα δυστυχώς και εμείς οι Έλληνες , με τις τελευταιες ξενοκίνητες και ξεπλημενες ηγεσίες μας , βιώνουμε τα αποτελέσματα αυτου του νέου πολυπολιτισμικού ανελεύθερου και άδικου συστήματος της παγκόσμιας διακυβέρνησης , στο πετσί μας και στη ψυχή μας. Ζούμε πια σε μια απολίτικη,απνευματιστη υλιστική εποχή όπου έχει παροπλιστεί η συμμετοχική, πλουραλιστική, κοινωνική δημοκρατια , διότι έχει επιβληθεί η ΝΕΑ ΤΑΞΗ των ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΩΝ.

Ασφαλως τα οξύτατα οικονομικα προβλήματα που κάνουν το βίο μας αβίωτο, μαζί και με το ΚΟΡΟΝΟΙΟ , δεν μας βοηθουν να αναστοχαστούμε …ομως ας μην ξεχνάμε πως μέρα με τη μέρα χάνουμε ότι πιο πολύτιμο με το αίμα τους μας χάρισαν οι προπάτορες μας την ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ 2015 ΕΝΑ ΥΠΟΔΟΥΛΟ ΚΡΑΤΟΣ…

ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ;

Θα παρουμε την πατριδα στα χέρια μας ;

Θα κάνουμε την Ελλάδα μας πάλι εξωστρεφή,να συμμετέχει δυναμικά και δημιουργικά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και όχι τυφλά να υπακούει στα κελεύσματα των ξενων και εις βάρος των δικών μας συμφερόντων;

Το κρίσιμο ερώτημα είναι θα αναλαβουμε το εγχείρημα της αναγέννησης και ανασυγκρότησης της χωρας μας , κουβαλώντας τις εθνικές της αποσκευές,

ή θα συνεχίζουμε – βαριά κι’ αποσταγμένα- ως μια εθνικά πολτοποιημένη κοινωνία, προσαρμοσμένη στις προδιαγραφές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης;