Ληξουριώτισσα: Πως κτιζόταν ο κομμουνισμός πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα. (Επετειακό: 21/12/1989-21/12/2021)

Στην 21 Δεκεμβρίου, το 1989, έπεφτε το καθεστώς του Τσαουσέσκου.

Χθες, λοιπόν, το πρωί , 50.000 χιλιάδες λαός, αρκετοί «βετεράνοι επαναστάτες» – στην τρίτη και τέταρτη ηλικία πλέον, μαζί με απόγονούς τους – απέκλισαν τις εισόδους της Βουλής, καθώς “Σπίτι του Λαού”. Απαιτήθηκε η σύλληψη των υπαιτίων για τα εγκλήματα που τελούνται σήμερα . Απευθύνθηκαν καλέσματα συνεργασίας στις δυνάμεις ασφαλείας και στον στρατό, τμήματα των οποίων συστρατεύονται ήδη με τον Ρουμάνικο λαό κατά των δυναστών.

https://www.facebook.com/DianaSosoacaOficial/videos/225435729734838

Για την Diana Ivanovici Șoșoacă έχουμε γράψει και στο: https://www.triklopodia.gr/%ce%bb%ce%b7%ce%be%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%83%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%bc%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%bd/

”Το Παλάτι του Λαού, όπως λέγεται, το εμπνεύστηκε ο Τσαουσέσκου από μια επίσκεψή του στη Βόρεια Κορέα, όπου εντυπωσιάστηκε από την επιβλητική μεγαλοπρέπεια των κυβερνητικών κτιρίων. Το σοσιαλιστικής έμπνευσης αυτό κτίριο, ύψους 80 περίπου μέτρων και επιφάνειας 330.000 τετραγωνικών μέτρων, έχει 14 ορόφους με 3.200 δωμάτια, 60 διαδρόμους, 60 αίθουσες υποδοχής και 20 μέτρα κάτω από τη γη ένα τεράστιο αντιπυρηνικό καταφύγιο. Είναι φτιαγμένο από μάρμαρο, 3.500 τόνους κρύσταλλο και 900.000 τόνους ξύλο. Το κόστος της οικοδόμησής του ανήλθε στο 30% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της Ρουμανίας.”

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85_(%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B9)

***

(Δεν θα μάθω ποτέ γιατί δεν με άφησαν οι γονείς μου να προσφέρω ανθοδέσμη στον Τσαουσέσκου. Πάντως, όχι επειδή ήθελαν το κακό μου!)

Πίσω το 1970, περίπου, ο συμπαθητικός, τότε, Νικολάε Τσαουσέσκου, μαζί με την σύζυγό του Ελένα, θα τιμούσε με μια επίσκεψη το πρότυπο σχολείο οχταετές γενικής παιδείας (δημοτικό και γυμνάσιο, μαζί), όπου φοιτούσα. Η εφαρμογή του προγράμματος διδασκαλίας ήταν άψογη, οι επιδώσεις στις εξετάσεις εισαγωγής στο λύκειο (τέσσερα χρόνια, δύο συν άλλα δύο για τα οποία διεξάγονταν και πάλι εξετάσεις), ήταν εξαιρετικές, ενώ οι υποδομές του εκπαιδευτικού συγκροτήματος ήταν πρωτοποριακές. Είχα επιλεχθεί, μαζί με άλλους συμμαθητές, να καλωσορίσουμε τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας, προσφέροντάς του ανθοδέσμες. Πέταγα τη σκούφια μου από τη χαρά, η μάνα μου όμως τα ‘βαψε μαύρα, έγινε συζυγικό συμβούλιο κεκλισμένων των θυρών και αποφασίστηκε πως θα ήμουν άρρωστη εκείνη την ημέρα και δεν θα πήγαινα να υποδεχτώ κανέναν.

Το εν λόγω εκπαιδευτικό κατάστημα συνόρευε με ένα μικρό και γοητευτικό πάρκο, βρισκόμενο στην πίσω μεριά δεκαόροφων εργατικών κατοικιών που και το χώριζαν από την λεωφόρο. Στην μια πλευρά του πάρκου υπήρχε μια μεγάλη παιδική χαρά και αντίκρυ, πνιγμένο στο πράσινο, ένα ξύλινο, όμορφο σπιτάκι, από άλλες εποχές, φολκλορικής αρχιτεκτονικής, με βεράντα, που στέγαζε μια δημοτική υπηρεσία και που αναπολώ νοσταλγικά.

Το σχολείο μου διέθετε κλειστό γυμναστήριο, υπαίθριο ασφαλτοστρωμένο γήπεδο, εργαστήριo φυσικο-χημείας, βιολογίας, γεωγραφίας, δεξιοτήτων, βιβλιοθήκη, κυλικείο, ιατρείο (υγειονομικό κλιμάκιο ερχόταν στις τάξεις εν ώρα διδασκαλίας για τον εκάστοτε – άνωθεν προγραμματισμένο-, εμβολιασμό και οι αδιάβαστοι μαθητές ανακουφιζόντουσαν που δεν θα μείνει χρόνος να εξεταστούν…), οδοντιατρείο και μια ολοκαίνουργια… πισίνα! (Τώρα που το λέω, ίσως τα εγκαίνια αυτού του έργου να ήταν η αφορμή για την υψηλή επίσκεψη που δεχόμασταν. Ο αθλητισμός ήταν σε μεγάλη εκτίμηση και οι παγκόσμιες επιδόσεις των Ρουμάνων ήταν εντυπωσιακές, ειδικά εκείνη την εποχή που η Νάντια Κομανέτσι ήταν έτοιμη να εκτοξευτεί.)

Οι αίθουσες διδασκαλίας είχαν ξύλινα, σταθερά θρανία και μοσχοβολούσαν πετρέλαιο καθώς ισχυρό απολυμαντικό και αποπαρασιτικό` εκεί ψείρες δε είδα ποτέ, ούτε για δείγμα!

Οι μαθητές όλων των βαθμίδων φορούσαν όμορφες στολές. Στο δημοτικό είχαμε δυο: μια καθημερινή και μια εορτινή.

https://adevarul.ro/locale/alexandria/placerile-scolii-comunism-manuale-unice-uniforma-obligatorie-lucru-strung-atelier-munca-patriotica-camp-1_569f8b1437115986c6b732da/index.html

Στις εορτινές, μαθητικές φορεσιές μας, από την Δευτέρα δημοτικού – και αν ήσουν καλώς μαθητής – προστίθετο το κόκκινο φουλάρι του προσκόπου, έπειτα από σχετική τελετή μύησης.

https://www.banatulazi.ro/ne-intoarcem-de-unde-am-plecat-in-1989-dupa-manualul-unic-uniforma-unica-ar-putea-fi-obligatorie-in-scoli/

Στις μεγαλύτερες τάξεις και στο λύκειο, επάνω στη στολή – αριστερά, στο στήθος, για τις κοπέλες και στο μανίκι, για τα αγόρια -, έπρεπε να υπάρχει ραμμένος ο αριθμός μητρώου μαθητή. Όποιος δεν το φόραγε δεν έμπαινε στο σχολείο.

Αν δε, η αστυνομία ή κάποιος, οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός ή, ακόμα και απλός πολίτις συναντούσε στο δρόμο μαθητή που να μη φέρει τον αριθμό του, όφειλε να το καταγγείλει και ο εν λόγω παραβάτης λάμβανε ως και ποινή αποβολής.

https://ziarulunirea.ro/cum-incepea-scoala-in-comunism-uniforma-era-obligatorie-iar-respectul-era-sfant-729446/

Στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών, τα βλαστάρια παναναπτυγμένης σοσιαλιστικής κοινωνίας έπρεπε να γίνουν μέλη της Κομμουνιστικής Νεολαίας, φουρνιές-φουρνιές, σε σχετικές συνεδριάσεις των κατά τόπου εκτελεστικών οργάνων του κόμματός. Όποιοι το «παρέλειπαν» ή το ηρνούντο εστιγματίζοντο μαθητιακά και, αργότερα, επαγγελματικά.

***

Συνέλλεξα κάποια στοιχεία για την τότε οικονομική πορεία της Ρουμανίας από: https://www.antena3.ro/actualitate/cultura/povestea-economica-a-romaniei-in-regimul-comunist-cum-a-platit-ceausescu-datoria-de-21-de-miliarde-552036.html

Το 1972 η Ρουμανία μπαίνει [μέσα] στο ΔΝΤ με φόντο τις ομιλίες του Τσαουσέσκου περί της οικοδόμησης του κομμουνισμού μέσα από τους αγώνες για την κατάρτιση μιας πολύπλευρα αναπτυγμένης σοσιαλιστικής κοινωνίας, στα πλαίσια της νέας διεθνούς/ παγκόσμιας τάξης πραγμάτων (αυτή ήταν η μόνιμη «καραμέλα»/σύνθημα στις ομιλίες του Προέδρου για να ξεσπάσει το καλά φυλαγμένο ακροατήριο σε χειροκροτήματα και επεφημίες). Κατόπιν η κατάσταση αρχίζει να πηγαίνει, σιγά-σιγά, προς το χειρότερο. Η κατηφόρα γίνεται βαθμιαία αντιληπτή έπειτα από τον καταστροφικό σεισμό του Μάρτη του 1977. Τα πράγματα γίνονται ανυπόφορα μετά το 1980, όταν αποφασίζεται η επείγουσα αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους.

Παραθέτω μια σειρά από απαγορευμένα, για εκείνη την εποχή, φωτογραφικά στιγμιότυπα. https://playtech.ro/stiri/poze/fotografiile-interzise-de-ceausescu-cu-romania-din-timpul-epocii-de-aur-191828?pic=6

Ουρές πολύωρης αναμονής για γαλακτοκομικά προϊόντα.

Ουρές πολύωρης αναμονής μπροστά από κρεοπωλείο.

Τα μέσα μαζικής μεταφοράς καθοδόν για την κομμουνιστική κοινωνία.

Βλάσφημος, παπικός σταυρός, σε, κατά τα άλλα, Ορθόδοξο ναό, σε άπταιστο ουνιτικό (ενωτικό) πνεύμα, προάγγελος της σημερινής εγκαθιδρυμένης Πανθρησκείας. Αν δεν κάνω λάθος, πρόκειται περί του ναού της Αγίας Παρασκευής που έμελλε να κατεδαφιστεί, κάτω από τα οργισμένα βλέμματα του χειραγωγημένου λαού, προκειμένου να φτιάξει ο Τσαουσέσκου το νέο κέντρο του Βουκουρεστίου όπου σήμερα δεσπόζει το «Σπίτι του Λαού».

Βλάσφημος, ισόπλευρος σταυρός, με την ημισέληνο από κάτω, στον τρούλο παμπάλαιου ναού που έπρεπε να φύγει από τη μέση για τον ίδιο, παραπάνω σκοπό. Επειδή επρόκειτο περί ιστορικού κειμηλίου, επινοήθηκε ο απεικονιζόμενος τρόπος μετατόπισης.

Περίπου το 1985 η σοφή, μόνιμή και αμετάκλητη (νόμιζε) διακυβέρνηση της χώρας, σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσει την ανεργία και την λαμογιά, αποφάσισε ότι όλοι οι πολίτες που κυκλοφορούσαν στους δρόμους έπρεπε να φέρουν την βεβαίωση πρόσληψης ώστε να αποδείξουν, σε τυχών έλεγχο της αστυνομίας, ότι είναι όντος εντεταγμένοι στο εργασιακό πεδίο. Τα χρόνια εκείνα γίνανε ουκ ολίγες προσαγωγές ξεχασιάρηδων πολιτών…

Τον Απρίλιο του 1989 ο Πρόεδρος ανακοίνωσε ότι το εξωτερικό χρέος είχε όντως εξαλειφθεί. Η χώρα όμως, ήταν πια κουρέλια, ο πληθυσμός, εξαθλιωμένος ενώ η παγκόσμια, νέα τάξη ήταν έτοιμη να αλλάξει το κλίμα, φέρνοντας την «Ρουμανική Άνοιξη» εν τω μέσω του χειμώνα!

Από το αναπάντεχο εκείνο γύρισμα της ιστορίας έχουν περάσει 32 ψυχεδελικά χρόνια. Η συνέχεια του «έργου» είναι εδώ, με πολύ θρυλικότερες προεκτάσεις.

Καλά Χριστούγεννα;;;

ληξουριώτισσα

loading...