ΣΩΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ KΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ Ή ΣΩΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ;

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΚΡΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ…

Γράφει ο Colin Todhunter 

Μετάφραση: Απολλόδωρος

Η ομάδα Behavioural Insights ( Συμπεριφορικών Γνώσεων) της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου βοήθησε να ωθήσει το κοινό στην αποδοχή της αφήγησης του COVID, των περιορισμών και των κλειδαριών. Τώρα εργάζεται για να “σπρώξει” τους ανθρώπους προς περαιτέρω πιθανούς περιορισμούς ή τουλάχιστον μεγάλες αλλαγές στη συμπεριφορά τους στο όνομα της “έκτακτης ανάγκης για το κλίμα”.

Από τις συχνές ειδήσεις και διαφημίσεις μέχρι τις ιστορίες σαπουνόπερας και τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, το μήνυμα για την επικείμενη κλιματική καταστροφή είναι σχεδόν αμείλικτο.

Μέρος των μηνυμάτων περιλαμβάνει την επίρριψη ευθυνών στις καταναλωτικές συνήθειες του κοινού για μια αντιληπτή “κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης”. Ταυτόχρονα, οι νέοι άνθρωποι ενημερώνονται ότι έχουμε μόνο μια δεκαετία περίπου (ανάλογα με το ποιος το λέει) για να “σώσουμε τον πλανήτη”.

Την ατζέντα καθορίζουν οι ισχυρές εταιρείες που συνέβαλαν στην υποβάθμιση μεγάλου μέρους του περιβάλλοντος εξ αρχής. Αλλά οι απλοί άνθρωποι, όχι οι πολυεκατομμυριούχοι που προωθούν αυτή την ατζέντα, θα πληρώσουν το τίμημα γι’ αυτό, καθώς το να ζεις πιο λιτά φαίνεται να είναι μέρος του προγράμματος (“μην κατέχεις τίποτα και να είσαι ευτυχισμένος”-‘own nothing and be happy’). Θα μπορούσαμε σε κάποιο μελλοντικό σημείο να δούμε “κλιματικά επείγοντα” λουκέτα, όχι για να “σώσουμε το ΕΣΥ” αλλά για να “σώσουμε τον πλανήτη”;

Υπάρχει μια τάση να εστιάζουμε στην ατομική συμπεριφορά και όχι στο “σύστημα”.

Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα σύστημα που προσπάθησε σκόπιμα να εξαλείψει την κουλτούρα της αυτοδυναμίας που επικρατούσε στην εργατική τάξη τον 19ο αιώνα (αυτοεκπαίδευση, ανακύκλωση προϊόντων, κουλτούρα της οικονομίας κ.λπ.) μέσω της διαφήμισης και της επίσημης σχολικής εκπαίδευσης που εξασφάλιζε τη συμμόρφωση και έθετε σε κίνηση μια ζωή μισθωτής εργασίας και εξάρτησης από τα προϊόντα που κατασκευάζει ένας περιβαλλοντικά καταστροφικός καπιταλισμός.

Ένα σύστημα που έχει τις ρίζες του στην άσκηση μαζικής βίας σε όλο τον κόσμο για να ασκήσει τον έλεγχο της γης και των πόρων αλλού.

Στο βιβλίο του “Ο Διχασμός: Ένας σύντομος οδηγός για τις παγκόσμιες ανισότητες και τις λύσεις του” (The Divide: A Brief Guide to Global Inequalities and its solutions), ο Jason Hickel περιγράφει τις διαδικασίες που εμπλέκονται στη συσσώρευση πλούτου στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια μιας περιόδου αποικιοκρατίας 150 ετών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες εκατομμύρια θανάτους.

Χρησιμοποιώντας τη γη άλλων χωρών, η Βρετανία ουσιαστικά διπλασίασε το μέγεθος της καλλιεργήσιμης γης που είχε υπό τον έλεγχό της. 

Αυτό κατέστησε πιο πρακτικό το να επανατοποθετήσει στη συνέχεια τον αγροτικό πληθυσμό στην πατρίδα της (απογυμνώνοντας τους ανθρώπους από τα μέσα παραγωγής τους) στη βιομηχανική εργασία. 

Και αυτό υποστηρίχθηκε από μαζική βία (κάψιμο χωριών, καταστροφή σπιτιών, ισοπέδωση καλλιεργειών).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ