H Mάρα Θρασυβουλίδου.






   Γράφει η Andri Μακρίδη, απόφοιτη φιλόλογος.    *  

Έχοντας κάνει την ίδια διαδρομή με την Μάρα Θρασυβουλίδου, όπως και πολλές άλλες γυναίκες, πιστεύω ακράδαντα  ότι αποτελεί ένα σύγχρονο γυναικείο πρότυπο. Γεννήθηκε στην Λευκωσία. Η μητέρα της ήταν η Ελένη Αυλωνίτου, και ο πατέρας της, ο Ιωάννης Αυλωνίτης.

Οι γονείς της ήταν και οι δύο ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου. Η Μάρα είναι ανιψιά του αείμνηστου Βασίλη Αυλωνίτη δημοφιλούς κωμικού. Σε ηλικία 15 ετών πήρε πτυχίο πιάνου από την Κυπριακή Μουσική Ακαδημία. Με άριστες επιδόσεις στο σχολείο και με αναγνώριση από το υπουργείο παιδείας με την απονομή βραβείου.

Στην παιδική και στην νεανική της ηλικία, ασχολήθηκε

εκτενώς με τον αθλητισμό και στον στίβο. με αποτέλεσμα, να αποκτήσει ηθικές αρχές, ισορροπημένο χαρακτήρα και εξαιρετική εμφάνιση. Η Κύπρια αθλήτρια Μάρα Θρασυβουλίδου με σκληρή δουλειά στις προπονήσεις, προσωπικές στερήσεις, όπως όλοι οι αθλητές, κέρδισε μετάλλια και αναγνωρισιμότητα από τα εφηβικά της χρόνια, έδωσε συνεντεύξεις και καταχωρήθηκε στο βιβλίο του ΣΕΓΑΣ με τίτλο “Οι καλύτεροι αθλητές όλων των εποχών”. Παράλληλα κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση πολλών ανθρώπων.

Οι ηθικές αξίες, η πειθαρχία, ο προγραμματισμός, και το άριστα γυμνασμένο σώμα της, συνετέλεσαν στην διαμόρφωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα της. Ταυτόχρονα, δημιούργησαν, όλες τις προυποθέσεις, για εξέλιξη και αξιόλογη καριέρα.

Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή και παράλληλα, συνέχισε τις μουσικές της σπουδές με υποτροφία στο Ωδείο Αθηνών (πιάνο) και στο Ελληνικό Ωδείο.

Επίσης σπούδασε με υποτροφία στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της, στο χορό και στις ξένες γλώσσες (Δίπλωμα proficiency στην Αγγλική και Ιταλική γλώσσα). Η Μάρα συνδύασε τον πολιτισμό-παιδεία, τον αθλητισμό και την μουσική, όπως ζητούσε ο Πλάτωνας.

Τα πλεονεκτήματα της άσκησης και της φυσικής δραστηριότητας είναι γνωστά στους περισσότερου. Ποια είναι όμως τα πλεονεκτήματα των ομαδικών και των ατομικών αθλημάτων ;

Τα παιδιά που συμμετέχουν και ασχολούνται με ομαδικά και ατομικά αθλήματα, είναι πιο υγιή, πιο δυνατά σωματικά από τα συνομήλικα παιδιά, που είναι λιγότερο φυσικά δραστήρια. Ο αθλητισμός, όπως κάθε κοινωνικός θεσμός, λειτουργεί με συγκεκριμένους κανόνες, τους οποίους αποδέχονται όσοι ασχολούνται με τα διάφορα αθλήματα.

Τα παιχνίδια και τα αθλήματα, πραγματοποιούνται, μέσα από μια σειρά κανόνων. τους οποίους οι εμπλεκόμενοι, καλούνται να αποδεχτούν υποχρεωτικά. Συνέπεια αυτής της αποδοχής των αθλητικών κανόνων, είναι η κοινωνικοποίηση των ανθρώπων, καθώς εξαναγκάζονται όσοι ασχολούνται με τα σπορ, να προσαρμόζονται, υιοθετώντας συγκεκριμένο πρότυπα συμπεριφοράς. Ο αθλητισμός, είναι το κατεξοχήν μέσο, που κοινωνικοποιεί εντονότερα τα παιδιά, γιατί μέσα στο παιχνίδι και την αθλητική δραστηριότητα, γενικότερα λαμβάνουν χώρα καταστάσεις όμοιες με εκείνες της ευρύτερης κοινωνίας. Το κάθε παιχνίδι έχει συγκεκριμένους κανόνες, που πρέπει να ακολουθηθούν, γιατί αλλιώς δεν είναι εφικτή η διεξαγωγή του. 

Τους κανόνες αυτούς, τα] παιδιά καθώς και οι ενήλικες, τους αποδέχονται οικειοθελώς, με αποτέλεσμα να μαθαίνουν να πειθαρχούν. Σε σύγκριση μάλιστα, προς άλλους θεσμούς της κοινωνίας, θεωρείται ότι τα αθλήματα, έχουν πολύ πιο συγκεκριμένους κανονισμούς που απαιτούν πιστή τήρηση. Εκτροπές λοιπόν, από τους κανονισμούς των αθλητικών αγώνων επισύρουν ποινές και τιμωρίες, ενώ παράλληλα η πειθαρχεία, ανταμείβεται. Καθώς τα παιδιά και οι ενήλικες αθλούνται βιώνουν εντονότερα, το νόημα και την σημασία, των βασικών αξιών, όπως είναι η συνεργασία, η αλληλεγγύη και η ομαδικότητα και κοινωνικοποίηση. 

Ο χώρος του αθλητισμού χαρακτηρίζεται ως ένα υποσύνολο της κοινωνίας» καθώς αντικατοπτρίζει το ισχύον κοινωνικό-πολιτισμικό πλαίσιο του συνόλου. Ο αθλητικός κλάδος αποτελεί έναν ιδιαίτερο κοινωνικό θεσμό, καθώς περιλαμβάνει μια σειρά κανόνων, ρόλων, προτύπων συμπεριφοράς, στόχων και σχέσεων μεταξύ των ατόμων που εμπλέκονται στις σχετικές δραστηριότητες.

Στον αθλητισμό οι συμμετέχοντες,. μαθαίνουν τον τρόπο της κοινωνικής συμπεριφοράς, όπως προσαρμογή στις απαιτήσεις της ομάδας, αλληλεγγύη προς τους συναθλητές , συνεργασία και ευγένεια. Με τις αθλητικές δραστηριότητες καλλιεργούνται οι διαπροσωπικές και συντροφικές ιδιότητες, οι οποίες είναι τόσο απαραίτητες. Ο αθλητισμός αντισταθμίζει και εξαλείφει ελαττώματα και αρνητικές συνέπειες, που απορρέουν από την αποτυχία της ευρύτερης κοινωνίας. Με αυτό τον τρόπο, κατορθώνει να κοινωνικοποιεί και να επανεντάσσει το άτομο στην κοινωνία. Στον αθλητισμό δραστηριοποιείται κανείς τόσο σε ομαδικά όσο και σε ατομικά αγωνίσματα. Εν τούτοις, ακόμα και τα άτομα που αγωνίζονται καθαρά σε ατομικά αγωνίσματα, όπως ο βασιλιάς των σπορ ο Στίβος, κινούνται σε ομαδικά πλαίσια, καθώς στους αγώνες, δεν παίρνουν ποτέ μέρος μεμονωμένα άτομα, αλλά τα αθλητικά σωματείο . Ακόμη και οι αθλητές των ατομικών αγωνισμάτων λειτουργούν μέσα στα πλαίσια μιας ομάδας

Ο αθλητισμός αποτελεί διαχρονικά μια δημιουργική απασχόληση στον ελεύθερο χρόνο μικρών και μεγάλων. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα η σημασία του είναι μεγάλη, καθώς στοχεύει στην σωματική και την ηθική-πνευματική ανάπτυξη αλλά και στην κοινωνικοποίηση των νέων παιδιών.

Δύο είναι οι τρόποι για την επίτευξη της γενικότερης αγωγής. Η καλλιέργεια του σώματος μέσω της γυμναστικής και η καλλιέργεια της ψυχής μέσω της μουσικής. Με τον όρο μουσική ο Πλάτωνας δεν εννοεί απλά την εκμάθηση κάποιου μουσικού οργάνου αλλά και την Γεωμετρία, την Φιλοσοφία κλπ. Ως γυμναστική εννοεί την αρμονική ανάπτυξη του σώματος, καθώς και της κινητικής πείρας, οι οποίες είναι απαραίτητες, για να μπορεί ο πολίτης να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις και τις αντιξοότητες της ζωής. Στην μουσική δίνει μια προτεραιότητα, εφόσον ασχολείται με τα ανώτερα στοιχεία του ανθρώπου. Η φυσική αγωγή είναι απαραίτητη για τη βελτίωση της υγείας και την επίτευξη της φυσικής αρμονίας, που με τη σειρά τους βοηθούν στην υγεία της ψυχής. Σε καμία περίπτωση ο Πλάτωνας δεν υποστήριξε την περιφρόνηση προς το σώμα ούτε την ασκητική φυγή από τον κόσμο, στον οποίο έδινε μεγάλη αξία ως ομοίωμα του αθάνατου, αρχετυπικού και ιδεατού κόσμου. Η καλλιέργεια και η υγεία του πνεύματος είναι ο κύριος στόχος κάθε πολίτη, ταυτόχρονα όμως, η ψυχή, θα πρέπει να κατοικεί σε ένα υγιές και δυνατό σώμα, και όχι μέσα σε ένα άρρωστο και αδύναμο. Απαραίτητη λοιπόν ήταν η άσκηση και η γύμναση του σώματος, ώστε να επιτευχθεί ένας ιδανικός φορέας, για να φιλοξενήσει ένα ανάλογα δυνατό πνεύμα, το οποίο και θεωρούσε ότι βρισκόταν “φυλακισμένο” μέσα στο ανθρώπινο σώμα.

loading...