GEWKWN: ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατὰ θείαν πρόνοιαν

το συγκεκριμένο σύμβολο είναι προχριστιανικό, και στην Ελληνιστική περίοδο χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα από Έλληνες μονάρχες των κρατών που προέκυψαν μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου…… προκειμένου να δείξουν στις μάζες που κυβερνούσαν, ότι η βασιλεία τους είναι η επαλήθευση κάποιου χρησμού ή ότι έλκουν την καταγωγή τους από κάποια θεϊκή δύναμη.

Το νόμισμα αυτό με σύμβολο χριστιανικό κυκλοφορούσε 600 χρόνια πριν από τον Μ. Κωνσταντίνο

Ο Ελληνικής καταγωγής όρος άγγελος, ερμηνεύεται ως αγγελιοφόρος [αυτός που φέρνει είδηση, αναγγελία ή διαταγή] κατά τον Πλάτωνα ο Κάτω Κόσμος έχει τους αγγέλους του, οι οποίοι καλούνται «άγγελοι καταχθόνιοι»…Στην Καινή Διαθήκη οι άγγελοι εμφανίζονται συχνά ως απεσταλμένοι του Θεού

Tο φωτοστέφανο σχετίζεται κατά την αρχαιότητα με τη σοφία, τη δύναμη, το κλέος, ενώ….κατά τους χριστιανικούς χρόνους με την αγιότητα…….. Ο φωτεινός δίσκος συμβολίζει το θεϊκό φως

Μέρος του δαπέδου αρχαίας οικίας στην Πάφο, απεικονίζεται…. ένα θείο βρέφος. (4ος αι. μ.Χ.). Τα αποδεικτικά στοιχεία βρίσκονται στην πόλη της Πάφου, σε ένα δάπεδο οικίας του 4ου αι. μ.Χ..

Ο δικέφαλος αετός όπως εκτίθεται στο ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΟ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ από ΔΕΚΑ ΕΛΑΣΜΑΤΑ σε ΣΧΗΜΑ ΖΕΥΓΟΥΣ ΑΝΤΙΘΕΤΙΚΩΝ ΑΕΤΩΝ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣ – ΜΥΚΗΝΕΣ ΤΑΦΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ Α ΤΑΦΟΣ V 16ος ΑΙΩΝΑΣ π. Χ. ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΥΡ. Π 689 ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ…

Ισοσκελής Σταυρός

Οι Πυθαγόρειοι ορκίζονταν σε αυτόν καθώς είχε άμεση σχέση με την βασική θεωρία τους περί της αρμονίας των αριθμών η οποία και αντικατόπτριζε την αρμονία του σύμπαντος.

Ο ισοσκελής σταυρός ήταν ανέκαθεν ιερό σύμβολο των θαλασσοπόρων Ελλήνων… Την λέξη (σταυρός) συναντούμε για πρώτη φορά στα ομηρικά έπη Ιλιάδα Ω 453, Οδύσσεια λ 11. Η λέξη χαίρει ευρείας χρήσης κατά τους επόμενους αιώνες. Θα την συναντήσουμε στον Ηρόδοτο («τρεις σταυρούς υπίστησι» – 6ος αιώνας , στον Θουκυδίδη -5ος αιώνας . Την χρησιμοποιεί επίσης ο Ξενοφών (5ος-4ος αιώνας και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης -1ος αιώνας.

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΟΡΤΑΖΑΝ:

Τα «Αδώνεια»: Τον θάνατο και την Ανάσταση ενός θεού….

Σε ανάμνηση του θανάτου και της αναστάσεως του Θεού ετελούντο κάθε χρόνο τα Αδώνεια.

Η πρώτη ημέρα των «Αδωνείων», που λεγόταν «Αφανισμός», ήταν ημέρα πένθους για το θάνατο του Θεού, που απεικονίσεις του τον παρουσιάζουν εστεμμένο με ταινίες που τις διακοσμούν ισοσκελείς σταυροί

Η δεύτερη ημέρα των εορτασμών η Εύρεσις (ανάστασις) ήταν ημέρα χαράς για την ανάσταση του Θεού

το μέγα θαύμα της Ανάστασης του Χριστού, το σημαντικότερο ασφαλώς γεγονός της επίγειας ζωής Του, κατά το οποίο έχουμε τη νίκη της ζωής και την ήττα του θανάτου, έγινε πιο εύκολα κατανοητό από τους Έλληνες της όψιμης αρχαιότητας……

ΑΥΓΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ: Το αυγό συνδέθηκε επί εκατοντάδες χιλιετίες με τον θάνατο, την αναγέννηση και την ανανέωση…..Για τους πρώτους Χριστιανούς το αυγό είναι το σύμβολο της Ανάστασης του Χριστού. Για τους Εβραίους, τα αυγά ήταν τροφή πένθους. Οι αρχαίοι Έλληνες, έδιναν τα αυγά σαν δώρα, στις ανοιξιάτικες γιορτές τους. Σήμερα εμείς οι χριστιανοί την Λαμπρή βάφουμε αυγά, όπως έκαναν στην Θράκη χιλιάδες χρόνια πριν

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: οι πρώτοι Χριστιανοί γιόρταζαν τα γενέθλια του Χριστού στις 6 Ιανουαρίου, μαζί δηλαδή με την επέτειο της βάπτισης Του που θεωρείται η πνευματική Του γέννηση. Μέχρι και τις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα…..ο Μέγας Κωνσταντίνος, έδωσε εντολή τα Χριστούγεννα να γιορτάζονται ως κρατική αργία με την απαιτούμενη για το γεγονός λαμπρότητα, στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα που σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο συνέπιπτε με το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Στην μυθολογία ο Διόνυσος της Ελλάδας, γεννήθηκε επίσης από παρθένο, στις 25 Δεκεμβρίου, έκανε θαύματα, τον αποκαλούσαν «Ο Βασιλιάς των Βασιλέων», «Ο Υιός του Θεού ο Μονογενής» και όταν πέθανε, αναστήθηκε !!!!!!!!!

Όλα αυτά προετοίμαζαν τους Έλληνες για να υποδεχτούν το Φώς, που είναι ο Χριστός.

Ἅγιος Νεκτάριος…… ‘’ Ναὶ ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατὰ θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος· τοῦτο τὸ ἔργον ἐκληρώθη αὐτῷ· αὕτη ἦν ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ· αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν· μαρτύριον ἡ ἐθνικὴ αὐτοῦ ἱστορία· μαρτύριον ἡ φιλοσοφία αὐτοῦ· μαρτύριον ἡ κλίσις αὐτοῦ· μαρτύριον αἱ εὐγενεῖς αὐτοῦ διαθέσεις· μαρτύριον ἡ παγκόσμιος ἱστορία· μαρτύριον ἡ μακροβιότης αὐτοῦ, ἐξ ἣς δυνάμεθα ἀδιστάκτως νὰ συμπεράνωμεν καὶ τὴν αἰωνιότητα αὐτοῦ, διὰ τὸ αἰώνιον ἔργον τοῦ Χριστιανισμοῦ μεθ᾿ οὗ συνεδέθη ὁ Ἑλληνισμός·

ο Ερμής ο Τρισμέγιστος λέει : “τι μπορούμε να προσφέρουμε εμείς στον Δημιουργό των πάντων που να μή το έχει;” “Τι μπορούμε να δώσουμε στο άπειρον;”

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εμφανίζει τη δημόσια δράση του Ιησού στην ολοκλήρωσή της τη στιγμή ακριβώς που Έλληνες ζητούν να τον δουν (12, 20). Την επαφή με τους Έλληνες θεωρεί ο Ιησούς ως την «ώρα», δηλαδή τον προκαθορισμένο από το σχέδιο του Θεού «καιρό», που θα «δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου» με την επάνοδό του στη δόξα του Θεού δια μέσου του σταυρού και της αναστάσεως. Η φράση αυτή του τετάρτου ευαγγελίου υπενθυμίζει όσα ισχύουν και για τον Παύλο: η προσχώρηση των Ελλήνων στον Χριστιανισμό ήταν το πιο εντυπωσιακό ιστορικό γεγονός του αρχικού Χριστιανισμού στα μάτια των ιδίων των πρώτων αποστόλων……. Αυτά όλα ήταν μέσα στο σχέδιο του Θεού…. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Χριστός σε κανένα άλλο σημείο δεν λέει, με την ευκαιρία της συνάντησης του με κάποιους ανθρώπους, ότι ήλθε η ώρα για να δοξασθεί, παρά μόνο όταν ζητούν να τον γνωρίσουν οι Έλληνες.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ : Ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία ἐγένετο τῇ Ἑλληνικῇ φυλῇ παιδαγωγὸς πρὸς κατανόησιν τῆς ἀποκαλυφθείσης ἀληθείας. Ὁ ἔρως πρὸς τὴν φιλοσοφίαν ἐγένετο ἔρως πρὸς τὸν χριστιανισμόν, καὶ ἡ φιλοσοφία ἀπέβη πίστις εἰς Χριστόν. Ὁ ἔρως ἄρα πρὸς τὴν ἀλήθειαν ὑπῆρξεν ὁ λόγος, δι᾿ ὃν ἡ Ἑλληνικὴ φυλὴ ἅμα τῇ ἐμφανίσει τῆς ἀποκαλυφθείσης ἀληθείας ἐγένετο ταύτης ἐραστὴς καὶ ὀπαδὸς καὶ ἐνεστερνίσθη καὶ ἐνεκολπώθη αὐτὴν καὶ τὸ αἷμα αὐτῆς ἀφειδῶς ὑπὲρ αὐτῆς ἐξέχεεν. Ἐπειδὴ λοιπὸν τοιαύτη ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία καὶ οὗτος ὁ λόγος, δι᾿ ὃν ἡ Ἑλληνικὴ φυλὴ πρώτη ἠσπάσθη τὸν χριστιανισμόν, διὰ τοῦτο ἔλαβον ὡς θέμα μελέτης τὴν Ἑλληνικὴν φιλοσοφίαν ὡς προπαιδείαν εἰς τὸν χριστιανισμόν, ὡς θέμα πολλῆς σπουδαιότητος διὰ τοὺς Ἕλληνας.

Άγιος Αυγουστίνος: “αυτό που σήμερα αποκαλείται χριστιανική θρησκεία, υπήρχε ήδη ανάμεσα στους αρχαίους και δεν έλειπε και στις απαρχές της ανθρώπινης φυλής”.

Η αρχαία Ελλάδα έδωσε ότι προορίστηκε να δώσει για να εκφραστεί με τον τελειότερο τρόπο το χριστιανικό κήρυγμα…….Οι Έλληνες σοφοί, ήταν οι λύχνοι που προετοίμασαν τον κόσμο για να υποδεχτεί το Φώς, που είναι ο Χριστός……..

ο Απόλλων είπε: Όσα σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής

Ο Τίτων είπε: «Θα έλθει αυτή η οποία θα υψώσει προς χάριν μας το ουράνιο παιδίο του Θεού και Πατρός- η παρθένος κόρη κυοφορεί».

Ο Βίας είπε: «Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας».

Ο Σόλων είπε: «Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».

Ο Χειλών είπε: «Άφθαρτος φύσις του Θεού θα γεννηθεί, εξ αυτού δε ο ίδιος ως ουσία και Λόγος».

Ο Μένανδρος είπε: «Ό παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα».

Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος δια τα πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα μεν αγαθά είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον δια τα καλά, δια τα κακά δε καθόλου».

ΑΠΟΛΛΩΝ (Σόλων «Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ «Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.» Υπάρχει στα χειρόγραφα α. Σινά 327, φ. 235α.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Μέναδρος) «Ο παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα». α. Διονυσίου 167, φ. 151α , Πλάτων

Λουκιανός (55.13.91): «ο μεν γαρ σταυρός ανδρείας σημείον»

«Λάβετε τις Ελληνικές βίβλους», λέγει ο Απόστολος Παύλος και βεβαίως αναφέρεται στα συγγράμματα των Ελλήνων φιλοσόφων. «Γνωρίστε τη Σίβυλλα η οποία αποκαλύπτει τον Ένα Θεό», λέγει ο Απόστολος Παύλος αναφερόμενος στη Σίβυλλα την Ερυθραία, τη διακεκριμένη Σίβυλλα του αρχαίου κόσμου, όμως, η προτροπή του αυτή αποσιωπήθηκε και ουδέποτε το κήρυγμά του αυτό συμπεριελήφθη στις Πράξεις των Αποστόλων εντός της Καινής Διαθήκης

ΑΓΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ… «Αυτή η σώφρων Σίβυλλα η Ερυθραία έγραψε περί του Χριστού με τρόπο ολοφάνερο». (Αυγουστίνος, De Civitate Dei, βιβλ. 18, κεφ. 23)

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ : Σίβυλλα ‘’Ένας είναι ο Θεός, ο οποίος μόνος του εξουσιάζει, υπέρτατος, αγέννητος, παντοκράτωρ, αόρατος, που μόνον αυτός βλέπει τα πάντα, ενώ ο ίδιος δεν βλέπεται από κανέναν άνθρωπο. Διότι, ποιος άνθρωπος μπορεί να δει τον επουράνιο και αληθινό Θεό με τα μάτια του, τον αθάνατο ο οποίος κατοικεί στον ουράνιο θόλο;» (Θεόφιλος, Προς Αυτόλυκον, βιβλ. 2, κεφ. 36)’’

Ο χρησμός του Απόλλωνος με την ομολογία “Χριστός θεός εμός εστίν, ος εν ξύλω εξετανύσθη, ος θάνεν, ος εκ ταφής εις πόλον ώρτο”, δηλαδή, “Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθη εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσε, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθε εις τον ουρανόν”, σε χειρόγραφο από περγαμηνή του 11ου αιώνα, που περιέχει το μαρτύριο της Αγίας Αικατερίνης.Άγιον Όρος, Μονή Δοχειαρίου, κώδικας 5, φ. 124β.

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι σοφοί Έλληνες της αρχαιότητας όχι μόνο πίστευαν σε ένα Θεό αλλά μίλησαν κιόλας για την τριαδικότητα Του, για την διττή φύση του Χριστού, για την Σταύρωση και την Ανάστασή Του

Αποδεικνύεται πως περίμεναν καρτερικά την έλευση του Χριστού για αιώνες. Γι’ αυτό και όταν έγινε η συνάντηση Χριστού και Ελλήνων, ο Χριστός είπε: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου» (Κατά Ιωάννην -12,23) δηλαδή «έφτασε ή ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου (=ο Χριστός)». Και έτσι έγινε…