Κρίμα Έλληνα, κρίμα γιατί κάποτε ήσουν ήρωας

Όσο θα κάθεσαι σε μία καρέκλα με την μπιροκοιλιά να μεγαλώνει επικίνδυνα, το δάχτυλο να κάνει ανασκαφές στο ήδη ξεχειλωμένο ρουθούνι σου, τον φόβο να έχει κυριέψει το υποσυνείδητό σου και εσύ να μην φροντίζεις να τον αποβάλλεις, είναι αναμενόμενο πως θα βλέπεις τις απαράδεκτες και ακραίες αποφάσεις της κυβέρνησης και δεν θα αισθάνεσαι το παραμικρό, ίσα – ίσα που θα συμφωνείς κιόλας.

Μέτρα που απευθύνονται σε τρελούς, σε παράλογους, σε υποτακτικούς πολίτες που αποφεύγουν τη ρήξη με το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και προτιμούν να συνταχθούν μαζί του, κλείνοντας τα μάτια σε πρακτικές που θυμίζουν άλλες εποχές… εποχές τιμωρίας, διχόνοιας και δυστυχώς, ακραίου φασισμού.

Σε δούλεψαν για τα καλά και συνεχίζουν να σε δουλεύουν, όμως, εσύ εκεί, πιστός στο δόγμα, πιστός στην ίδια τρέλα που κληρονόμησες από τους προγόνους σου. Δεν τολμάς, δεν αντιστέκεσαι, είσαι μουδιασμένος, έχεις παραδοθεί στον ιστό που με τόσο κόπο έπλεξε η αράχνη για να σε κολλήσει επάνω του και αφού σε τυλίξει (όπως και έγινε), να σου πιει το αίμα, αργά και βασανιστικά.

Κρίμα Έλληνα, κρίμα γιατί κάποτε ήσουν ήρωας, τώρα είσαι Γερμανός, είσαι Αμερικάνος, είσαι αυτό που δεν ήθελες ποτέ να γίνεις… ένα πρόβατο που ακολουθεί δίχως σκέψη το καταδικασμένο κοπάδι.