ΤΟ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΥΓΟΝΙΚΗΣ ΠΛΑΝΑΤΑΙ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΟΒΙΕΔΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΘΟΥΝ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΒΑΣΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΓΟΝΙΚΗ

Μετάφραση/προσαρμογή από “The European Times” (01/11/21): Σωτήριος Πλαγιανός, Κοινωνιολόγος

Η Επιτροπή Βιοηθικής του Συμβουλίου της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια προετοιμάζει ένα νέο νομικό μέσο για τη χρήση του καταναγκασμού

στην ψυχιατρική. 

Το μέσο αυτό αποτελεί τεχνικά ένα τροποποιητικό Πρωτόκολλο επί της Βιοϊατρικής Συνθήκης (Σύμβαση του Οβιέδο) και αντλεί τη δύναμή του από το γεγονός ότι αποτελεί μια επέκταση αυτής της Συνθήκης. 

Νέα έρευνα πρωτότυπων εγγράφων του Συμβουλίου της Ευρώπης διαπίστωσε ότι στη βάση των εργασιών αναφοράς, πάνω στις οποίες η Επιτροπή Βιοηθικής βασίζει το Πρωτόκολλο, βρίσκεται το κείμενο ενός νομικού εγγράφου που δημιουργήθηκε για να εξουσιοδοτήσει νομοθεσία και πρακτικές βασισμένες στην Ευγονική. 

Αυτό είναι γνωστό στην επιτροπή, ακόμη και αν ο πρόεδρος δεν έχει ενημερώσει όλα τα μέλη της σχετικά.

Η Επιτροπή μέχρι στιγμής προωθούσε την οριστικοποίηση του Πρωτοκόλλου για ψηφοφορία στις 2 Νοεμβρίου 2021, ενώ γνώριζε ότι θα φέρει όλα τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης σε νομική σύγκρουση, καθώς το Πρωτόκολλο έρχεται σε αντίθεση με μια διεθνή σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα η οποία επικυρώθηκε από 46 από τα 47 κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.

 Η Επιτροπή Βιοηθικής, ωστόσο, προχώρησε διαιωνίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο ένα φάντασμα της Ευγονικής στην Ευρώπη και καταστρέφοντας τις διεθνείς προσπάθειες για τη δημιουργία καθολικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους.

Το Πρωτόκολλο ενάντια στα διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα

Η Επιτροπή Βιοηθικής εργάζεται με βάση τις οδηγίες που λαμβάνει από το όργανο λήψης αποφάσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης, την Επιτροπή των Υπουργών, όπως αναφέρεται στο πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία της. 

Ωστόσο, η Επιτροπή των Υπουργών λειτουργεί βάσει πληροφοριών για αυτό το εξειδικευμένο θέμα οι οποίες έχουν διατυπωθεί και παρασχεθεί από την Επιτροπή Βιοηθικής. Αυτό συντονίζεται εξ’ αρχής από την κ. Laurence Lwoff, Γραμματέα της Επιτροπής.

Με αυτόν τον τρόπο, η Επιτροπή Βιοηθικής μπόρεσε να υποδείξει προς το ανώτερο όργανό της και τον κόσμο γενικότερα, μια πολιτικά υπερασπίσημη γραμμή, ενώ στην πραγματικότητα λειτουργούσε με άλλη ατζέντα.

Αυτό είχε ξεκινήσει ήδη πριν ληφθεί από την Επιτροπή Υπουργών η ουσιαστική απόφαση για τη σύνταξη ενός πρόσθετου πρωτοκόλλου. Το 2011 πραγματοποιήθηκε στο εσωτερικό της Επιτροπής Βιοηθικής άτυπη ανταλλαγή απόψεων σχετικά με τη διεθνή συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (CRPD), ιδίως του Άρθρου 14 – Ελευθερία και ασφάλεια του ατόμου. 

Η Επιτροπή εξέτασε πώς ένα τέτοιο Πρωτόκολλο του Συμβουλίου της Ευρώπης θα μπορούσε να έλθει σε σύγκρουση με τη CRPD, ιδίως όσον αφορά τα μέτρα ακούσιας θεραπείας και ακούσιου εγκλεισμού.

Η Σύμβαση και τα Γενικά της Σχόλια είναι ξεκάθαρα. Η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, ωστόσο, σε δήλωση προς την Επιτροπή Βιοηθικής διευκρίνισε αργότερα ότι «ο ακούσιος εγκλεισμός ή η ιδρυματοποίηση όλων των ατόμων με αναπηρία, και ιδιαίτερα των ατόμων με διανοητική ή ψυχοκοινωνική αναπηρία, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με “ψυχικές διαταραχές”, είναι παράνομα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο δυνάμει του άρθρου 14 της Σύμβασης και συνιστούν αυθαίρετη και μεροληπτική στέρηση της ελευθερίας των ατόμων με αναπηρία καθώς πραγματοποιούνται στη βάση πραγματικής ή αντιληπτής αναπηρίας.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ