Σπαρτιάτισσες Vs Αθηναίες: Μια αρχαία Ελλάδα, 2 άλλοι κόσμοι.
Πόσες διαφορές θα μπορούσαν να έχουν οι γυναίκες της Σπάρτης και της Αθήνας εκείνη την εποχή;
Η απάντηση είναι ότι πέρα από τη γλώσσα και τη συνείδηση, σε όλα τα άλλα ήταν η μέρα με τη νύχτα. Αλλά λέμε τώρα αλλού ντ’ αλλού!
Αρχικά να το πιάσουμε από τα βασικά οι Αθηναίες παντρεύονταν στα 15 χωρίς να τους ρωτήσει κανείς αν θέλουν. Ο άντρας του σπιτιού έλεγε αυτόν θα παντρευτείς και η άλλη η δόλια συμφωνούσε.
Βρε δεν ᾽πα να ήταν παππούς της ο γαμπρός, ο γάμος για τις Αθηναίες ήταν μια ξεκάθαρη οικονομική συμφωνία μεταξύ οικογενειών.
Από την άλλη στη Σπάρτη θεωρούσαν ότι μια γυναίκα, πρέπει να είναι ανεπτυγμένη σωματικά και πνευματικά και όχι ανήλικο, καθώς έπρεπε αυτές να διαχειριστούν το μεγάλωμα των παιδιών.
Παράλληλα δεν υπήρχαν οικονομικές συμφωνίες πριν τον γάμο και μπαρμπούτσαλα. Ο πατέρας της νύφης, η νύφη και ο γαμπρός τα λέγανε, τα συμφωνούσανε και τέλος.
Οι Αθηναίες αν και ζούσαν στην γενέτειρα της δημοκρατίας, δεν είχαν κανένα απολύτως δικαίωμα, ούτε πολιτικό, ούτε κληρονομικό, ούτε καλά καλά ατομικό. Εδώ παιδί μου δεν έβγαιναν από το σπίτι. Για να πάνε στην αγορά να αγοράσουν ένα λιπ γκλος ή ένα σανδάλι βρε αδερφέ έπρεπε να σέρνουν και τη δούλα.
Οι Σπαρτιάτισσες πάλι, και δικαιώματα είχαν και γη κληρονομούσαν και κοινωνικότατες τις έλεγες.
Τώρα από μόρφωση, η πολιτεία της Σπάρτης αναλάμβανε την πνευματική παιδεία των κοριτσιών, ενώ παράλληλα όλες γυμναζόντουσαν και μάλιστα όπως οι άντρες, μη φανταστείτε τίποτα πιλάτες και τέτοια. Η άποψη τους ήταν ότι οι μάνες της Σπάρτης έπρεπε να έχουν μόρφωση και δύναμη για να αναθρέψουν έξυπνους και θαρραλέους άνδρες.
Στην Αθήνα πάλι… (ησυχία)… τίποτα από τα παραπάνω. Τα παιδιά στην τροφό και έξω από την πόρτα.
Οκ φυσικά να πούμε ότι οι Αθηναίες στο στυλ και στην ομορφιά τα σπάγανε! Όλη μέρα μέσα στο σπίτι ασχολούνταν με τον καλλωπισμό τους. Και να οι κρέμες από την αρχαία Κατσαφάδου και να οι μόδες από τον Κουδουνάρη της αρχαιότητας!
Οι Σπαρτιάτισσες πάλι είχαν μερικούς χιτώνες πλύνε βάλε και για make up άντε λίγο ρουζ.
Άλλες κοινωνίες, άλλοι άνθρωποι αλλά αντίστοιχα σπουδαίοι πολιτισμοί που θαυμάζουμε βαθιά ακόμα και αν κάνουμε μερικά αστειάκια!
