Η ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΗ ΣΥΝΑΛΛΗΛΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΟΤΑΝ ΣΥΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΑΠΑΤΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ…

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου

“Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιωαν. Κεφ.8 , 32)

 Ένα ζήτημα που συχνά βρίσκεται στο προσκήνιο

της επικαιρότητας είναι το θέμα των σχέσεωνΕκκλησίας με τις κοσμικές εξουσίες, γιατί όπως είναι δομημένες οι σχέσεις δημιουργούν τριβές, προβλήματα και εκρηκτικές διλημματικές καταστάσεις για τους πιστούς Χριστιανούς .

Το ζήτημα αυτό, έχω την ταπεινή γνώμη, ότι πρέπει να το δούμε με βάση την ιστορική εξέλιξη των σχέσεων και την συμφωνία των εκάστοτε νομικών ρυθμίσεων με το εάν αυτές είναι σε αρμονία με όσα σχετικά προκύπτουν από την διδασκαλία του Κυρίου μας στην Αγία Γραφή.

Α. Επισημαίνουμε το πολύ σημαντικό γεγονός ότι, η πρώτη κοινότητα πιστών αυτοχαρακτηρίστηκε “εκκλησία” (Πραξ. Αποστόλων. Κεφ. Β 47). Δηλώνονταν με τον όρο αυτόν ως τρόπος σχέσεων κοινωνίας η αγαπητική συνύπαρξη .

Η πρώτη αυτή Εκκλησία του Χριστού, ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΑ από κάθε κοσμική εξουσία, δημιούργησε δικούς της θεσμούς. Την “διακονία του λόγου”, την “διακονία των τραπεζών”, τα μυστήρια του βαπτίσματος, της θείας ευχαριστίας, την “ομοθυμαδόν” λήψη αποφάσεων, την κοινή προσευχή και την κοινοκτημοσύνη.

Μόλις η Εκκλησία έλαβε κοινωνική υπόσταση άμεση ήταν η σύγκρουση της με την κρατική εξουσία. Ο Αρχιερέας, οι ιερείς, ο “στρατηγός του Ναού” συνέλαβαν τους Αποστόλους και στους προσήγαγαν σε δίκη.

Στη δίκη αυτή ο Πέτρος προσδιόρισε τα όρια της νομιμοφροσύνης των Χριστιανών απέναντι στις κοσμικές εξουσίες λέγοντας το περίφημο “πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις” (Πραξ.Αποστόλων Κεφ.Ε 29).

Οι αποφάσεις στην Εκκλησία εκείνη ήταν συλλογικές και λαμβάνονταν αφού συζητούνταν και επικυρώνονταν από την όλη κοινότητα των πιστών, “ομοθυμαδόν”. Η αυτοδιοίκηση αυτή της Εκκλησίας , άρχισε με την αυθεντική ποιμαντική διακονία των Αποστόλων, ως εκλεγμένων από τον Κύριον και τους εκλεγέντες από τους πιστούς επτά διακόνους,

Στη συνέχεια μέσα στη δεκαετία οι Απόστολοι και διάκονοι πλαισιώθηκαν από συνεργάτες τους, τους “Πρεσβυτέρους”. Στη συνέχεια αυτόνομα και αυτοδίκαια δημιουργήθηκε στην Εκκλησία ο θεσμός των Επισκόπων.

Κατά τον 2ο αιώνα οι Εκκλησίες υιοθέτησαν αυτόνομα τον θεσμό των επαρχιακών συνόδων. Ο θεσμός αυτός απέκτησε εθιμικό χαρακτήρα και σε λίγα χρόνια επεκτάθηκε σε όλη την Αυτοκρατορία.

Εκ των πραγμάτων υιοθέτησαν ένα ιδιότυπο είδος Χριστιανικής κοινοπολιτείας των Εκκλησιών των μέσα στην όλη κοινωνία της Αυτοκρατορίας, με δημοκρατική νοοτροπία και πρακτική.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ