ΠΕΡΙ ΦΑΣΙΣΜΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ
Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙ * —
Ὁ Ἀντισθένης μᾶς λέγει: Ἀρχή σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις. Καί αἱ Ἰταλικαί πηγαί μᾶς ἐνημερώνουν διά τήν προέλευσιν καί ὁρολογίαν τοῦ φασισμοῦ.
Εἰς περιόδους Παρακμῆς ὡς σήμερον διαστρεβλώνονται αἱ ἔννοιαι τῶν λέξεων. Μία τοιαύτην παραποίησιν ἔχει ὑποστεῖ ἡ λέξις φασισμός ἀπό τάς προοδευτικάς δυνάμεις. Μάθετε ὅτι ἰδρυτής τοῦ ΦΑΣΙΣΜΟΥ εἶναι ὁ Μουσσολίνη πού ἦτο ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ. Αἰσθανόταν διάδοχος del imperium Romanum καί υἱοθέτησεν τό ἔμβλημα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας πού ἦτο τό fascis=fascio=δέσμη, δεσμίς, δεμάτιον. Ὡς Σοσιαλιστής φυσικόν εἶναι νά διαστρεβλώση μίαν Λατινικήν λέξιν τήν fascis=δέσμη, πού ὡς λέξις εἰς τό imperium Romanum εἶχεν ἄλλο περιεχόμενον. Ἀπλῶς, ὅταν κατ’ ἐσᾶς ἐπιρρίπτετε τήν χειρίστην τῶν μομφῶν εἰς ἄλλους, μέ τό εἶσαι φασίστας, βλέπετε τόν ἑαυτόν σας εἰς τόν καθρέπτην. Ὁ φασισμός δέν εἶναι οὔτε δεξιός, οὔτε ἀκροδεξιός, ἀπλά εἶναι ἀριστερός. Οἱ Ἰταλοί λέγουν:
Il termine «fascismo» deriva da Fasci di combattimento fondati nel 1919 da Benito Mussolini, origine etimologica dalla parola fascio (in lingua latina: fascis). Il riferimento era ai fasci usati dagli antichi littori come simbolo del potere legittimo,
Ὁ ὁρισμός «fascismo» τοῦ φασισμοῦ προέρχεται ἀπό τάς <δέσμας μάχης> θεμελιωμένας τό ἔτος 1919 ἀπό τόν Benito Mussolini, ἐτυμολογική προέλευσις ἀπό τήν λέξιν fascio= δέσμη (εἰς τήν Λατινικήν γλῶσσα fascis). Ἡ ἀναφορορά γίνεται εἰς τάς δέσμας, χρησιμοποιουμένας ἀπό τούς ἀρχαίους ραβδούχους, σύμβολον τῆς νομίμου ἐξουσίας.
Littore, in latino lictor, deriva dal verbo ligo = io lego (da cui ligator, ligtor, lictor) in quanto era colui che recava i fasci di verghe legate insieme I littori erano membri di una speciale classe di servitori civili dell’antica Roma che, sia in Età Repubblicana sia in quella Imperiale avevano il compito di proteggere i magistrati dotati di imperium.
Δηλ. Ραβδοῦχος εἰς τήν λατινικήν lictor, προέρχεται ἀπό τό ρῆμα ligo= lego=δένω (ἐξ οὗ ligator, ligtor, lictor) ἦτο ἐκεῖνος πού φέρει δεσμίδας ἀπό βέργας δεμένας μαζί. Οἱ ραβδοῦχοι εἰς τήν ἀρχαίαν Ρώμην ἤσαν μέλη μιάς εἰδικῆς τάξεως δημοσίων ὑπαλλήλων πού εἰς τήν Ρεπουμπλικανικήν περίοδον καί εἰς τήν Αὐτοκρατορικήν εἶχον τό καθῆκον νά προστατεύουν τούς δικαστάς τῆς Αὐτοκρατορίας.
Littore=ραβδοῦχος Fasci di combattimento=
εἰς τήν ἀρχαίαν Ρώμη Δέσμες μάχης τοῦ Μουσσολίνη
I fasces lictorii erano, nell’ Antica Roma, le armi portate dai littori, che consistevano in un fascio di bastoni di legno legati con strisce di cuoio, normalmente intorno a una scure. Divennero in seguito un simbolo del potere e dell’autorità maggiore, l’imperium, e assunsero la tipica forma di fascio cilindrico di verghe di betulla bianca simboleggianti il potere di punire, legate assieme da nastri rossi di cuoio (in latino: fasces), simboli di sovranità e unione, al quale talvolta era infissa un’ascia di bronzo, a rappresentare il potere di vita e di morte sui condannati romani.
Αἱ δέσμαι τῶν ῥαβδούχων ἤσαν, εἰς τήν ἀρχαίαν Ρώμην, τά ὅπλα πού ἔφερον οἱ ῥαβδοῦχοι,(ἀστυφύλακες τῆς τότε περιόδου) καί ἀποτελοῦντο ἀπό μίαν δέσμην ξυλίνων ῥάβδων συνδεμένων μέ δερματίνας λωρίδας, συνήθως γύρω ἀπό ἕναν πέλεκυ. Εἰς τήν συνέχειαν ἐγένοντο τό σύμβολον τῆς ἰσχύος τῆς μείζωνος ἐξουσίας, τῆς Αὐτοκρατορίας, καί λαμβάνουν τό τυπικόν σχῆμα ἑνός κυλινδρικοῦ δεματίου ἀπό βέργας λευκῆς Σημύδας, πού συμβολίζουν τήν δύναμην τιμωρίας, ἑνωμένας μαζί ἀπό κοκκίνας δερματίνους ταινίας (εἰς τά λατινικά: fasces), σύμβολα τῆς κυριαρχίας καί ἑνότητος, εἰς τό ὁποῖον ἦτο τοποθετημένον καί ἕνας πέλεκυς ἀπό μπρούντζο, πού ἀντιπροσώπευεν τήν δύναμιν εἰς τήν ζωήν καί τόν θάνατον τῶν καταδικασθέντων Ρωμαίων.
Δηλ. τό fascio, ἡ δέσμη, τό δεμάτιον τῶν τότε ραβδούχων ἔγινεν τό ἔμβλημα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καί ἀπέκτησεν ἕνα ἰσχυρόν συμβολισμόν, αἱ ἑνωμέναι βέργαι συμβόλιζαν τήν ἑνότητα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ὁ πέλεκυς τήν ἰσχύν εἰς τήν ζωήν καί τόν θάνατον τῶν καταδικασθέντων, ἀλλά καί τήν δύναμην πού προκύπτει ἀπό τήν ἑνότηταν. Αὐτό τό fascio υἱοθετήθηκεν ἀργότερον ἀπό πολλά κράτη, κόμματα, ὀργανώσεις κ.λ.π. Σέ γενικάς γραμμές ἕνα στάχυ εὐκόλως, ἀκόμη καί μέ τόν ἀέρα σπάει, ἐνῶ ὅταν εἶναι δεμάτι, δέν τοῦ κάμεις ἀπολύτως τίποτα.
ΔΟΛΑΡΙΟΝ ΤΩΝ Η.Π.Α
