Κάποιος να του πει ότι η Ελλάδα δεν είναι χωραφάκι του ούτε γερμανικό lander ,,,,,

,,,,,και ότι για την προδοτική παραχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας απαιτείται σύμφωνα ακόμα και με το υπάρχον Σύνταγμα, αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή

Δρ Ευριπίδης Μπίλλης* —

Κύριοι Βουλευτές της ΝΔ και όλων των κομμάτων,

Ως μπορείτε να δείτε κατωτέρω ο κ. Μητσοτάκης ομιλεί ουσιαστικά θρασύτατα για παραχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας στους Τούρκους.

Κάποιος να του πει ότι η Ελλάδα δεν είναι χωραφάκι του ούτε γερμανικό lander και ότι για την πέραν των ξεπουλημάτων της πατρίδας μας (αναδιαρθρώσεις τις λένε θρασύτατα),  για την προδοτική παραχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας απαιτείται σύμφωνα ακόμα και με το υπάρχον Σύνταγμα, αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή. Με την οποίαν αν την επιτύχει μπορεί να δώσει στους τούρκους σε πρώτη φάση, το μισό Αιγαίο.

Δρ Ευριπίδης Μπίλλης

«Για «υποχωρήσεις στο Αιγαίο» μίλησε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης λίγη ώρα πριν γίνουν οι ανακοινώσεις για την απόκτηση των γαλλικών φρεγατών. 

Ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε ρητά για αμοιβαίες υποχωρήσεις με την Τουρκία, κάνοντας μάλιστα αναφορά στις συμφωνίες με την Αίγυπτο και την Ιταλία. 

Οι συμφωνίες όμως αυτές δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν μοντέλο για οποιαδήποτε συμφωνία χάραξης θαλάσσιων ζωνών με την Τουρκία, διότι απλούστατα περιέχουν τον όρο «μειωμένη επήρεια» για νησιά.

«Εμείς αποδείξαμε και στην περίπτωση της Ιταλίας, και στην περίπτωση της Αιγύπτου ότι μπορούμε να κάνουμε τέτοιου είδους συμφωνίες. Συμφωνίες που απαιτούν, ναι, θα το πω ανοιχτά, και κάποιες αμοιβαίες υποχωρήσεις, προκειμένου να μπορούμε να πετύχουμε τελικά λύσεις που θα είναι προς όφελος όλων», είπε χαρακτηριστικά ο Κ.Μητσοτάκης αναφερόμενος σε μια πιθανή συμφωνία με την Τουρκία.

Αυτό που περιγράφει είναι η εξαίρεση του συμπλέγματος του Καστελόριζου από την επήρεια του σε ΑΟΖ, κάτι που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα έχει ΑΟΖ χωρίς τα τέσσερα νησιά που ανήκουν στο σύμπλεγμα της Μεγίστης.

Είναι λοιπόν εξαιρετικά περίεργο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός μιλά για υποχωρήσεις, την ίδια στιγμή που ετοιμάζεται να ανακοινώσει συμφωνία δισεκατομμυρίων για αγορά φρεγατών που υποτίθεται γίνεται με γνώμονα την προστασία της εθνικής μας κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Κύριοι Βουλευτές,

Μια και στο Χάρβαρντ προφανώς ο κ. Μητσοτάκης δεν διδάχθηκε Θουκυδίδη, θέτω υπόψην του και υπόψην σας,  το κατωτέρω κείμενο που εγράφη την εποχή των ΙΜΪΩΝ. Με τίτλο (Θουκιδίδης. Περί μικρών και μεγάλων,  με αφορμή τα Ίμια)

Κύριε Μητσοτάκη  διαβάστε προσεκτικά το κατωτέρω κείμενο πριν προβείτε στην ουσία εσχάτη σας προδοσία «για αμοιβαίες υποχωρήσεις με την Τουρκία»

Δρ. Ευριπίδης Μπίλλης

Υ. Γ. Προκαλεί μελαγχολία το ότι ο γράψας το κείμενο αυτό πίστεψε ότι ο Αλέξιος ήταν αριστερός και συνέχισε νατο πιστεύει ακόμα και όταν … Κρίμα

Λόγοι  Οβρίμων (= ισχυρών) Καταδρομών,  

Απόσπασμα απο τις σελίδες 72-74, Θουκιδίδης. Περί μικρών και μεγάλων.  Με αφορμή τα Ίμια.

 …..Στο αξιοθρήνητο, λοιπόν, μπουρδιστάν των διαχειριστών της κρίσης στα Υμμια, παραθέτω το τελεσίδικο επιστημολογικό θέσφατο του Θουκυδίδη, για το τι θα πει “μικρό” και τι “μεγάλο” στον εκβιασμό. Το εδάφιο αποτελεί κλασική κατάκτηση του ανθρωπίνου πνεύματος περί την εξωτερική πολιτική και, επομένως, είναι λοφάνερο ότι ανάμεσα στην επιστημολογία του Θουκυδίδη και την σωφροσύνη του Σημίτη, ακόμη και ο κύριος Σημίτης είναι καταδικασμένος να διαλέξει.

“… ποιήσαντες εκκλησίαν οι Αθηναίοι”, λοιπόν έπρεπε να αποφασίσουν αν θα υποχωρήσουν στις προκλήσεις των Σπαρτιατών ή θα δεχθουν τον πόλεμο. Ένα από τα προσχήματα των Λακεδαιμονίων ήταν πως, εάν οι Αθηναίοι ανακαλέσουν “το Μεγαρέων ψήφισμα”, εξ αιτίας του οποίου οι Μεγαρείς δεν μπορούσαν να εμπορεύονται στους τόπους και τους λιμένες της Αθηναικής συμμαχίας, τότε οι Σπαρτιάτες δεν θα προχωρούσαν σε πόλεμο. Οι πλείστοι των Αθηναίων έλεγαν ότι για τέτοιο μικρό ζήτημα καλό θα ήταν να υποχωρησουν, ώστε να αποφευχθεί ο πόλεμος.

Οπως βλέπετε, το μπουρδιστάν είναι αείποτε πανταχού παρόν και δεν αποτελεί καινοτομία των ευρωλιγούρηδων. Ιδού λοιπόν η επιχειρηματολογίς του Περικλέους, εδώ στο περιώνυμο Α, 140, 

<<Κανείς από σας να μη νομίσει ότι θα πολεμήσουμε για μικρό πράγμα (περί βραχέος αν πολεμείν), εάν δεν ανακαλέσουμε το περί των Μεγαρέων ψήφισμά μας, για το οποίο οι Σπαρτιάτες με έμφαση διαβεβαιώνουν, πως αν το αποσύρουμε δεν θα γίνει πόλεμος. Κι ούτε να αιτιάσθε τον εαυτό σας, ότι για μικρό πράγμα πολεμήσατε (ως δια μικρόν επολεμήσατε). Διότι, αυτό το κάτι το μικρό έχει μέσα του όλη την επιβεβαίωση και την εμπεπιρική δομική της γνώμης σας (το γαρ βραχύ τι τούτο πάσαν υμών έχει την βεβαίωσιν και πείραν της γνώμης)… Κι αν σε τέτοια υποχωρήσετε, αμέσως και άλλο μεγαλύτερο θα σας επιβάλουν, αφού εξ αιτίας του φόβου σας υπακούσατε σε τούτο, το μικρό (…ει ξυγχωρήσετε, και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε ως φόβω και τούτο υπακούσαντες). Αν λοιπόν απορρίψετε τους ισχυρισμούς τους, θα καταστήσετε σαφές σ’ αυτούς, ότι πρέπει να σας φέρονται ως προς ίσους>>.

Και έπεται η κατακλείς, στο εκπάλγου ευκρινείας Α 141

<<…και άρα, να μην υποχωρήσουμε, ομοίως ούτε σε μεγάλη ούτε σε μικρή απαίτηση κι ούτε να έχουμε με φόβο όσα μας ανήκουν (… και επί μεγάλη και επί βραχεία ομοίως προφάσει μη είξοντες μηδέ ξυν φόβω έξοντες α κεκτήμεθα: την Υμμια)… Διότι στην ίδια υποδούλωση σε οδηγεί η υποχώρηση και η πολύ μεγάλη και η πολύ μικρή (η τε μεγίστη και ελαχίστη)… όταν σου την επιτάσσουν οι όμοιοί σου χωρίς προηγούμενη διαιτησία>>.

Νομίζεις ότι έχεις έναν τέλειο τυφλοσούρτη και λες πως ο Περικλής μιλάει για την εμπλοκή μας στην Υμμια, όπως και για τον καταιγισμό των κλιμακούμενων απαιτήσεων και προκλήσεων, που επακολούθησαν μετά τηνυποχώρησή μας στο “βραχύ”, “μικρόν”, “ελάχιστον” ζήτημα των δύο βραχονησίδων. Διότι, μόλις εμείς υποχωρήσαμε στο “γαρ βραχύ τι τούτο” των Υμμίων, απεδείχθη η θουκυδίδειος επιστημοσύνη σε όλη της την κυνική υπερεπάρκεια:  “το γαρ βραχύ τι τούτο” εμπεριείχε “πάσαν υμών … την βεβαίωσιν και πείραν της γνώμης”, άρα οι Τουρκοι πήραν και την “πείραν” και “την βεβαίωσιν”, πως εμείς θα υπακούσουμε σε οτιδήποτε άλλο μας ζητήσουν, “ως φόβω και τούτο υπακούσοντες”. Και αμέσως οι Τούρκοι “και άλλο τι μείζον ευθύς” απαιτήσανε από μας, όχι μόνο το “βραχύ τι” των δύο βράχων, αλλά ζητήσανε εννεακόσια τόσα νησιά και αμφισβητήσανε όλο το καθεστώς του Αιγαίου και οι Αμερικάνοι είπανε πως δεν υπάρχουν σύνορα στο Αιγαίο, παρά μόνον νερά, μόλις εμείς κάναμε νερά στα μικρά….

Κώστας Ζουράρις