Προς νέα κρίση: Η Ρωσία ετοιμάζει το σχέδιο “Μεγάλη Ευρώπη” – Ο Πούτιν βάζει στο ”παιχνίδι” Κίνα & Τουρκία!

 Τουρκία, Κίνα, Ρωσία έχουν σκάψει επιμελώς τον “λάκκο” στις ΗΠΑ για να δημιουργήσουν το δικό τους παγκόσμιο σύστημα ηγεμονίας

Σύμφωνα με ειδικό, το παγκόσμιο κέντρο του κόσμου κινείται. Ενώ κάποτε ήταν κάπου στον Ατλαντικό, ισορροπημένο μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ, τώρα κινείται με ταχύτητα ανατολικά με σαφή στόχο την ένωση Ευρώπης και Ρωσίας.

Στο ετήσιο Οικονομικό Φόρουμ, που πραγματοποιήθηκε στο Βλαδιβοστόκ, ακούστηκαν φοβερά πράγματα για το άμεσο μέλλον αυτών των τρομερών σχεδίων στα οποία όπως αποκαλύφθηκε πρώτη και καλύτερη συμμετέχει η Τουρκία.

Εκεί αναφέρθηκε αρχικά η διασυνδεσιμότητα μεταξύ Ρωσίας και Ασίας, έχει γίνει ένα βασικό πεδίο για την προώθηση της επέκτασης της Ευρασιατικής Σχέσης.

Η Σύμπραξη για την Ασία είναι μια σχετικά νέα πρωτοβουλία και προέρχεται από την ιδέα του πρώην Σοβιετικού ΓΓ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ για μια κοινή ευρωπαϊκή εστία, με την  Ρωσία να επιδιώκει τον στόχο της δημιουργίας μιας Ευρώπης χωρίς αποκλεισμούς χωρίς διαχωριστικές γραμμές.

Πρόκειται για το σχέδιο “Μεγάλη Ευρώπη”.

Η Ρωσία έχει εγκαταλείψει πλέον τη δυτικοκεντρική εξωτερική πολιτική, που είχε ακολουθήσει τα τελευταία 300 χρόνια, από τότε που ο Μεγάλος Πέτρος, προσπάθησε για πρώτη φορά να «επιστρέψει» τη Ρωσία στην Ευρώπη.

Η Μόσχα μαζί με το Πεκίνο θεωρούν ότι η Ευρασιατική Εταιρική Σχέση θεωρείται η πιο εφικτή στρατηγική, αφού  στοχεύει στην ενίσχυση της οικονομικής συνδεσιμότητας για την ενσωμάτωση της Ευρώπης και της Ασίας σε μια μεγάλη, ενωμένη ήπειρο.

Ο στόχος της Ευρασιατικής Εταιρικής Σχέσης είναι η ανάπτυξη μιας γεωοικονομικής υποδομής που θα υποστηρίζει ένα πολυπολικό πολιτικό σύστημα, αντικαθιστώντας την παρακμιακή μορφή παγκοσμιοποίησης με επίκεντρο τις ΗΠΑ.

Η γεωοικονομία μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για κυριαρχία και ηγεμονία, είτε για δημιουργία συστήματος «κυριαρχικών ανισοτήτων», ενώ  μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία πολυπολικού συστήματος «κυρίαρχων ίσων κρατών».

Με απλά λόγια, όταν η μία πλευρά είναι περισσότερο εξαρτημένη από την άλλη, το λιγότερο εξαρτημένο και ισχυρότερο κράτος μπορεί να αποσπάσει παραχωρήσεις και πολιτική εξουσία.

Η γεωοικονομία μπορεί να οργανωθεί σε τρεις πυλώνες: στρατηγικές βιομηχανίες, διαδρόμους μεταφορών και χρηματοπιστωτικά μέσα.

Ο σκοπός της Ευρασιατικής Εταιρικής Σχέσης, αφορά την αντικατάσταση των ΗΠΑ από την παγκόσμια ηγεμονία, οι οποίες μέχρι πρόσφατα, απολάμβαναν αδιαμφισβήτητη κυριαρχία στο διεθνές οικονομικό σύστημα, ελέγχοντας τις κορυφαίες ψηφιακές βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας και τη ροή των φυσικών πόρων, τις παγκόσμιες θάλασσες και τους κύριους διαδρόμους μεταφοράς, ενώ φιλοξενούν τις κορυφαίες τράπεζες του κόσμου που εγγυώνται για το δολάριο ΗΠΑ ως το σημαντικότερο εμπορικό/αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο.

Αυτή η ασύμμετρη οικονομική αλληλεξάρτηση είχε ως αποτέλεσμα ένα συγκεκριμένο κέντρο εξουσίας και ένα σύνολο πολιτιστικών αξιών να επιβληθούν στον υπόλοιπο κόσμο.

Σήμερα ακόμη και οι στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ( Γερμανία-Τουρκία) επιδιώκουν τη δημιουργία στρατηγικής αυτονομίας.

Εν προκειμένω, η ΕΕ είναι σε μεγάλο βαθμό μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια πιο ισότιμη εταιρική σχέση με τις ΗΠΑ ακολουθώντας κοινές βιομηχανικές πολιτικές, εξασφαλίζοντας ευνοϊκούς διαδρόμους μεταφοράς και ενεργειακούς αγωγούς και συστύωνντας μιας αναπτυξιακή τράπεζα με το ευρώ ως παγκόσμιο νόμισμα.

Οι ΗΠΑ έχουν αποδεχτεί τη γεωοικονομική άνοδο της ΕΕ στο βαθμό που αυτή όμως, δεν θα προκαλέσει προβλήματα  στην ηγεσία της Ουάσινγκτον.

Ωστόσο, η ίδια αποδοχή δεν επεκτείνεται σε αντίπαλες δυνάμεις όπως η Κίνα ή η Ρωσία.Η στρατηγική των ΗΠΑ για τη διατήρηση της δεσπόζουσας θέσης της είναι η ίδια με τη στρατηγική των Βρετανών πριν ένα αιώνα.

Ωστόσο, καθώς η ισχύς των ΗΠΑ μειώνεται παγκοσμίως, καθίσταται όλο και πιο δύσκολο γι ‘αυτές να ενεργήσουν ως «ηγέτιδα δύναμη» χωρίς να καταχραστούν τον κεντρικό διοικητικό τους ρόλο στη διεθνή οικονομία.

Η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο την εξουσία της σε ψηφιακές βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας, διαδρόμους μεταφορών, τράπεζες και δολάριο, για να αποδυναμώσει τους αντιπάλους των ΗΠΑ.

Πρόσφατα, εξανάγκασαν να αλλάξουν σχέδια, ακόμα και συμμαχικές χώρες που τόλμησαν να αγοράσουν ρωσικά συστήματα φυσικού αερίου ή όπλα, κινεζικά συστήματα 5G και άλλα ψηφιακά προϊόντα ή να εμπορευτούν με το Ιράν ή άλλους αντιπάλους των ΗΠΑ.

Η ευρασιατική εταιρική σχέση στοχεύει στη διευκόλυνση της φυσικής αναδιοργάνωσης του διεθνούς οικονομικού συστήματος καθώς η εποχή της παγκόσμιας υπεροχής των ΗΠΑ τελειώνει.

Η αποκέντρωση μακριά από ένα σύστημα με επίκεντρο τις ΗΠΑ, θα επιτευχθεί με οικονομική συνδεσιμότητα σε όλη την Ευρασία, και με διαφοροποίηση και δημιουργία θυλάκων εθνικής στρατηγικής αυτονομίας για να αποφευχθεί η υπερβολική εξάρτηση από οποιοδήποτε κράτος.

Σε ένα πολυπολικό σύστημα, θα υπάρχει ένας μηχανισμός εξισορρόπησης έναντι κρατών που θα χρησιμοποιούν την ασύμμετρη οικονομική εξάρτηση ως εργαλείο για αδικαιολόγητη πολιτική επιρροή ή ως όπλο.

Ήδη, τόσο οι αντίπαλοι όσο και οι χώρες του ΝΑΤΟ, επιδιώκουν στρατηγική αυτονομία από τις αυξανόμενες εξαναγκαστικές πολιτικές των ΗΠΑ.

Ομοίως, εάν το Πεκίνο χρησιμοποιήσει την οικονομική εξάρτηση άλλων κρατών για να εκφοβίσει ή να αποσπάσει υπερβολικές πολιτικές παραχωρήσεις, τότε θα υπάρχουν άλλα κέντρα εξουσίας που θα μειώσουν την εξάρτησή τους από την Κίνα.

Αυτός ο μηχανισμός υποδηλώνει ότι η Κίνα θα έχει κίνητρα να γίνει «πρώτη μεταξύ ίσων», σε αντίθεση με την επιδίωξη μιας ολικής κυριαρχίας και ηγεμονίας.

Το Πεκίνο επιδιώκοντας μια τριπλή γεωοικονομική πρωτοβουλία για  τεχνολογική ηγεσία μέσω του σχεδίου “Κίνα 2025”, με νέους διαδρόμους μεταφορών μέσω της πρωτοβουλίας του δρόμου του μεταξιού, και δημιουργώντας νέα χρηματοδοτικά μέσα όπως οι τράπεζες, νέα συστήματα πληρωμών και η διεθνοποίηση του γουάν, χτυπά στα ίδια τις ΗΠΑ.

Στο σχέδιο αυτό που αφορά την πρωτοβουλία της Κίνας στην  Ευρασιατική Οικονομική Ένωση υπό την ηγεσία της Μόσχας, υπό την αιγίδα του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, θα συμμετάσχουν, η Ινδία, η Νότια Κορέα, το Καζακστάν, η Τουρκία, το Ιράν και μια ποικιλία άλλων κρατών.

Η ΕΕ έχει επίσης κληθεί να συμμετάσχει στην  Ευρασιατική Εταιρική Σχέση με έναν τρόπο που θα επιδιώκει τον τερματισμό των ρήξεων, οι οποίες είχαν πυροδοτήσει τις εντάσεις με τη Ρωσία στο παρελθόν.

Καθώς τα οικονομικά συμφέροντα της Ευρώπης μετατοπίζονται σταδιακά προς τα ανατολικά, η Ευρώπη βρίσκεται ανάμεσα στην υπερατλαντική περιοχή των ΗΠΑ και τη Μεγάλη Ευρασία.

“Το ερώτημα τώρα είναι αν οι ηγέτες της ΕΕ θα συνειδητοποιήσουν πόσο γρήγορα αλλάζει ο κόσμος και θα επωφεληθούν από αυτές τις ευκαιρίες”, καταλήγει στο παραπάνω άρθρο του ο Glenn Diesen, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νορβηγίας και εκδότης στο Russia in Global Affairs, εκτιμώντας ότι αυτό θα είναι και το στρατιωτικό διακύβευμα μιας πιθανής ρήξης Ανατολής και Δύσης.