Ακολουθεί ανέκδοτο παραμύθι με τίτλο «Μια Ζωή στο Κόκκινο»
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας κόκκινος τύπος από την Κάτω Τραχανοπλαγιά… Όταν έγινε 18 χρονών, αποφάσισε να σπουδάσει δάσκαλος για μόλις 2 χρονάκια στον Έβρο…
Ήταν κόκκινος αλλά μόλις μυρίστηκε ρεμούλα και διαπλοκή, απέκτησε αδυναμία στο μπλε… Έτρωγε τόσο πολύ από το μπλε που αφιέρωσε τη ζωή του σε αυτό. Τον υιοθέτησε μάλιστα ένας προκόπης άνθρωπος, που προσπάθησε να τον κάνει να προκόψει και να δει γενικώς προκοπή στη ζωή του. Τον διόρισε στο δημόσιο, του έδωσε χάρες και διάφορα άλλα…
Έκανε τον γύρο του κόσμου σαν άλλος Γκιούλιβερ και του άρεσε πολύ να συλλέγει αποκόμματα εισιτηρίων… Διπλά και τριπλά πολλές φορές… Δυστυχώς δεν πρόλαβε να διδάξει σε σχολείο ποτέ στη ζωή του και έτσι χιλιάδες ελληνόπουλα στερήθηκαν την ευκαιρία να «μορφωθούν» από αυτή την τεράστια προσωπικότητα και να μάθουν την επιστήμη της διασπάθισης, του βολέματος και του αριβισμού κατευθείαν από τον δάσκαλο του είδους. Από τότε θρονιάστηκε στο σβέρκο μας μαζί με την περίεργη παρέα του…
Και αν πηγαίνει κάπου το μυαλό σας, λάθος πηγαίνει, πρόκειται απλά για ένα παραμύθι στο οποίο πρωταγωνιστεί ένας τύπος με αδυναμία στα ταξίδια, στο φαΐ και στα μπουζούκια…
Τέτοιοι τύποι που θα έπρεπε να βρίσκονται κρυμμένοι σε καμιά σπηλιά με κοκκινόχωμα, έχουν διαχειριστεί τις τύχες μας, έχουν δημόσιο λόγο και το παίζουν τιμητές των πάντων. Δεν σεβάστηκαν τον τόπο μας, δεν ντρέπονται, κυκλοφορούν σαν κύριοι και θέλουν να διαχειριστούν και μελλοντικά τις τύχες μας…
Σταμάτιος Ι. Μαργέλλος
