Ο κ. Ελπιδοφόρος προφανώς δεν έχει ακούσει το παραμικρό για τον Ιάκωβο
Η ακατανόητη (;) παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου στα εγκαίνια του “Σπιτιού της Τουρκίας” προσέφερε ισχυρά επιχειρήματα στο Πατριαρχείο της Μόσχας, που υποστηρίζει ότι το Φανάρι βρίσκεται σε κατάσταση ομηρίας.
Γιάννης Μιχελάκης* —
Η παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου στα «φαραωνικά» εγκαίνια του «Σπιτιού της Τουρκίας» στη Νέα Υόρκη προκάλεσε οργή στην Ελλάδα και την Κύπρο, στην ελληνική ομογένεια στις ΗΠΑ, ακόμα και στην κοινότητα των Αρμενίων!
Κάποιοι όμως χάρηκαν… Και δεν ήταν άλλοι, από τον Ρώσο Πατριάρχη Κύριλλο. Ο λόγος; Απλά, ο κ. Ελπιδοφόρος με την ακατανόητη (;) παρουσία του στα εγκαίνια του τουρκικού ουρανοξύστη -με την οποία νομιμοποίησε την μαριονέτα του Ερντογάν στα Κατεχόμενα, Ερσίν Τατάρ- προσέφερε ισχυρά επιχειρήματα στο Πατριαρχείο της Μόσχας, που υποστηρίζει, ότι το Φανάρι ασφυκτιά στην Πόλη κάτω από την σκληρή τουρκική διοίκηση -η οποία δεν αναγνωρίζει την Οικουμενικότητά του- με αποτέλεσμα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος να έχει αποδυναμωθεί…
Βέβαια, όλα αυτά είναι εκ του πονηρού καθώς -παρά τις διαψεύσεις- είναι γνωστή η φιλοδοξία του Πατριάρχη Κύριλλου να κάνει τη Μόσχα, «Τρίτη Ρώμη», να πάρει δηλαδή από το Φανάρι τα πρωτεία μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Κατά καιρούς, η ίδια λογική, δηλαδή αυτής της περιορισμένης επιρροής του Φαναρίου λόγω του γεγονότος ότι βρίσκεται σε κατάσταση ομηρίας, στην καρδιά μιας φονταμενταλιστικής μουσουλμανικής χώρας και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της παγκόσμιας ορθοδοξίας στηριζόμενο απλά στην παλιά του αίγλη, έχουν ακουστεί και εκτός Ρωσίας.
Μάλιστα έχουν διατυπωθεί και προτάσεις, για το πού μπορεί να συνεχίσει την χιλιόχρονη ιστορία του το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπως στην Αμερική, την Ελβετία, αλλά και την Ελλάδα, στην περιοχή του Μυστρά ή στο Άγιο Όρος.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Ελπιδοφόρος σαφώς και δεν ήθελε να ρίξει «νερό στον μύλο» της ρωσικής προπαγάνδας κατά του κ. Βαρθολομαίου.
Όπως, πρέπει να θεωρείται δεδομένο, ότι το Φανάρι -που δεν έχει αντιδράσει στην παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής στο σόου μεγαλομανίας του Ερντογάν- ήταν ενήμερο για την κίνηση αυτή και δεν αντέδρασε.
Δεδομένο πρέπει να θεωρείται επίσης, ότι στο σκεπτικό του κ. Ελπιδοφόρου -που να θυμίσουμε είναι Τούρκος πολίτης- βάρυνε και η φιλοδοξία του Αρχιεπισκόπου να μην δυσαρεστήσει τον «Σουλτάνο» και κινδυνεύσει να τον κόψουν οι Τούρκοι από τις λίστες, που λαμβάνουν για τους υποψήφιους Πατριάρχες, όταν έρθει η ώρα για την διαδοχή του 81χρονου Βαρθολομαίου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής ήταν, μέχρι πρότινος, το αγαπημένο παιδί του κ. Βαρθολομαίου και για πολλούς ο Πατριάρχης τον προόριζε για διάδοχό του.
Όμως ο κ. Βαρθολομαίος, φαίνεται, πως εσχάτως, προτιμά τη λύση του μητροπολίτη Γαλλίας, Εμμανουήλ, τον οποίο μετέθεσε στη μητρόπολη Χαλκηδόνος, που είναι και η πλέον σημαντική.
Ο κ. Εμμανουήλ, γνωρίζοντας καλά τα ευρωπαϊκά θέματα, στήριξε, όσο κανείς άλλος, τον Οικουμενικό Πατριάρχη στο κρίσιμο, για την Ορθοδοξία, Ουκρανικό ζήτημα, αναλαμβάνοντας καθημερινές αποστολές ενημέρωσης.
Αντίθετα ο Ελπιδοφόρος είχε εστιάσει στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής.
Ως αρχιεπίσκοπος Αμερικής, ο κ. Ελπιδοφόρος, ανέλαβε πρωτοβουλίες για την οικονομική στήριξη των εκκλησιών και των δομών της ομογένειας, ενώ εξασφάλισε και οικονομική στήριξη από την ελληνική κυβέρνηση.
Έκανε παρεμβάσεις για την Αγία Σοφία και τη θεολογική σχολή της Χάλκης, δύο θέματα όμως, για τα οποία θα αποφασίσει η τουρκική κυβέρνηση και κανείς άλλος, όσες πιέσεις και αν ασκηθούν.
Κάποιοι αποδίδουν το ατόπημα Ελπιδοφόρου σε αυτή ακριβώς την αγωνία για την τύχη των δύο εμβληματικών αυτών χώρων.
Βέβαια, πολλοί αναρωτιούνται, αν θα μπορούσε, ως Τούρκος υπήκοος που είναι, να αρνηθεί την «πρόσκληση» Ερντογάν, για τα διαβόητα, πλέον, εγκαίνια στην Νέα Υόρκη;
Κάποιοι λένε πως ναι… Και θυμίζουν τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, Ιάκωβο. Τον Ιεράρχη που κατόρθωσε να γίνει, όχι μόνο η κυρίαρχη ηγετική φυσιογνωμία της Ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ και προνομιακός συνομιλητής της αμερικανικής ηγεσίας, αλλά και ο άνθρωπος, που προώθησε όσο λίγοι, τα εθνικά μας θέματα.
Τούρκος πολίτης και εκείνος που με την δράση του ενόχλησε τόσο πολύ την Άγκυρα που του αφαίρεσε την υπηκοότητα και του είχε απαγορεύσει την είσοδο στην Τουρκία.
Όμως ο δρόμος του μακαριστού Ιακώβου δεν είναι ο εύκολος… Όταν κάποιος αποφασίσει να χαράξει ένα νέο δρόμο ξέρει ότι σ΄αυτόν θα βαδίσει μόνος του… Είναι η μοίρα αυτών που τολμούν!
Αντίθετα, ο κ. Ελπιδοφόρος προτίμησε να μην πει όχι στον Ερντογάν, βέβαιος, προφανώς, ότι με μια τέτοια κίνηση, θα άνοιγε πόλεμο με την τουρκική κυβέρνηση, η οποία, ως πράξη εκδίκησης, θα μπορούσε να βάλει εμπόδια και στον ίδιο, αλλά και γενικότερα στις διαδικασίες εκλογής των νέων μητροπολιτών.
Και ακόμα να δυναμιτίσει κάθε προσπάθεια για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και να μην επιτρέψει τις ελεύθερες δραστηριότητες του κ. Ελπιδοφόρου στην Τουρκία.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και αν έγινε το ατόπημα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, η επόμενη μέρα για τον κ. Ελπιδοφόρο δεν θα είναι ίδια…
Μόνη ελπίδα του, για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, είναι, για την παρουσία του στα εγκαίνια, να πάρει ως «δώρο» την επαναλειτουργία της θεολογικής σχολής της Χάλκης…
Έστω και με τους κανόνες του Ερντογάν..!
