ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ…

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου

Τα σχόλια στο κείμενό μου “ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ” στις 27 Αυγούστου 2021 από τους con mc keeds και του CyanUranus και το κείμενο του Κωνσταντίνου

Καλιμαυκίδη “ΑΝΤΙ ΣΧΟΛΙΩΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΟΡΘΩΝ ΑΡΘΡΩΝ («ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΡΜΟΖΕΙ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ») ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΝ ΚΑΙ ΝΕΟΝ” με υποχρεώνουν να καταθέσω τις σκέψεις μου και για το “δια ταύτα” με γνώση ότι τα ζητήματα αυτά είναι πολύ σοβαρά, θεμελιώδη, και βεβαίως εύλογα αμφιβάλλοντας για την πληρότητα και την ορθότητα των όσων θα εκθέσω.

Το κάνω όμως, γιατί πιστεύω ότι χρέος του καθενός μας είναι να συζητά με τους συνανθρώπους του για τα προβλήματα της κοινωνίας στην οποία ζει και επί πλέον γιατί για τον χριστιανό είναι το αγωνιώδες ερώτημα εάν σήμερα εμείς, οι ομολογούντες την χριστιανική πίστη μας και οι διοικούντες την Εκκλησία μας, με τη στάση μας και τις ενέργειές μας ανταποκρινόμαστε στις προκλήσεις της Εποχής μας.

Συνεχίζοντας λοιπόν θα καταπιαστώ με τα ακόλουθα ερωτήματα που άμεσα αναδύονται στη σκέψη μου.

Τι θα μπορούσε να κάνει η Ιεραρχία για να υπάρχουν οι πρέπουσες σχέσεις μεταξύ των πιστών της κάθε Ενορίας;

Τι θα πρέπει να κάνει η Ιεραρχία ώστε “η διακονία του λόγου” να μην είναι ένας “ξύλινος λόγος” αλλά να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας;

Ποια είναι η ενδεδειγμένη δράση της Εκκλησίας στο χώρο της οικονομίας;

Ποιες πρέπει να είναι οι σχέσεις της Εκκλησίας με το Κράτος;

Στο παρόν κείμενό μου θα ασχοληθώ με το πρώτο ερώτημα.

Πριν προχωρήσω όμως πρέπει να αναφερθώ σε ένα θεμελιώδες ζήτημα που είναι το τι οδηγεί τις κοινωνίες στην πρόοδο, τον πολιτισμό.

Η υλιστική ερμηνεία της ιστορίας αποδέχεται μια διαλεκτική σχέση και επιχειρεί μια προσέγγιση με βάση το οικονομικό κίνητρο του συμφέροντος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ