ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΓΟΥΡΟΣ: ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΚΑΛΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΡΧΙΣΟΥΜΕ





Του Παναγιώτη Αποστόλου –  

Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου*

Η εφημερίδα των Συντακτών κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2012 από μια ομάδα πρώην εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας και η οποία έχει αριστερή κατεύθυνση, αλλά δεν είναι κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλές φορές δε, ασκεί σκληρή κριτική στο κόμμα της αριστεράς και στον Πρόεδρό του τον Αλέξη Τσίπρα.

Είναι σίγουρο, πως διαπιστώνει η εφημερίδα κενό εξουσίας στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αφού με τέτοια ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση όπως της ΝΔ, η Αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί, όχι να περάσει στην πρώτη θέση μετά από μια διετή άθλια και αντικοινωνική πολιτική της ΝΔ και του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά ούτε καν να προσεγγίσει τα δημοσκοπικά ποσοστά της ΝΔ!

Εκτιμώ επίσης, πως δεν είναι άγνωστο στην εφημερίδα, ότι στην Παράταξη της αριστεράς ψάχνονται για τον ηγέτη που θα εκφράσει την κοινωνία και θα κάνει πάλι την αριστερά κυβέρνηση, αφού βλέπουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας, είτε δεν μπορεί, είτε δεν έχει εκείνη την ανεξαρτησία κινήσεων για να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ και πάλι πρώτο κόμμα!

Θα μου πείτε γιατί αναφέρω όλα τα παραπάνω!

Έτσι έκανα κάποιες σκέψεις, γιατί μου άρεσε ιδιαίτερα η δημοσίευση άρθρου του Γιάννη Σγουρού στην εφημερίδα των Συντακτών το περασμένο Σάββατο 28 Αυγούστου 2021, όπου ο πρώην Νομάρχης και Περιφερειάρχης έκανε ηχηρή πολιτική παρέμβαση για τα τεκταινόμενα στην Πατρίδα σήμερα, αποκαλύπτοντας πως:

«…το “επιτελικό” κράτος έφτασε στην κατάρρευσή του…» και ότι: «…αποκαλύπτεται η μεγάλη σύγχυση στην οποία βρίσκεται το πολιτικό σύστημα…»!

Όπως επίσης ισχυρίζεται ο Γιάννης Σγουρός, πως:

«…Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα έχουν αφλογιστία απέναντι σε μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να πείσει ούτε τους οπαδούς της για τις προτεραιότητές της και μετράει τις αποτυχίες της με… υπερηφάνεια και παραπληροφόρηση…»!

Πράγματι αυτή η πολιτική παρέμβαση του Γιάννη Σγουρού – σε αυτήν την χρονική στιγμή – είναι πολύ ηχηρή! Γιατί είναι ένα πολιτικό πρόσωπο που δεν αφομοιώθηκε από το πολιτικό Σύστημα και εν πολλοίς το ενοχλούσε η πολιτική ανεξάρτητη και ελεύθερη σκέψη του, ιδιαίτερα δε σήμερα, θα μπορούσα να πω πως, τρομοκρατείται το πολιτικό Σύστημα με την ιδέα και μόνο, ότι μπορεί να ηγηθεί ενός νέου πολιτικού φορέα!

Γι΄ αυτό αυτή η πολιτική παρέμβαση του Γιάννη Σγουρού, που στρέφεται κατά του πολιτικού Συστήματος, δεν “παίχτηκε” από τα Συστημικά ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών – μεγαλοεφοπλιστών!

Το άρθρο όμως αυτό, έρχεται αμέσως μετά την ανάρτηση που έκανε ο Γιάννης Σγουρός στον προσωπικό του λογαριασμό στο face book κατά τη διάρκεια των πρόσφατων καταστροφικών πυρκαγιών στην χώρα μας:

«Όσο καίγεται η χώρα μας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το περιβάλλον και οι συμπολίτες μας έχουν χάσει τους κόπους μιας ζωής, ενώ άλλοι ακόμα και τώρα δίνουν την μάχη να σώσουν ότι μπορούν, δεν είναι η ώρα για άσκηση κριτικής ή της απόδοσης ευθυνών και πολλώ μάλλον για κομπορρημοσύνες! Όταν αυτή η τραγωδία θα είναι διαχειρίσιμη, είναι σίγουρο ότι θα μιλήσουμε και θα πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, για τις ευθύνες του καθενός, όπως άλλωστε κάνουμε μέχρι σήμερα»!

Γιάννης Σγουρός: Δεν είμαστε όλοι ίδιοι…

Αλλά αντί άλλων δικών μου λόγων, σας παραθέτω παρακάτω το άρθρο – πολιτική παρέμβαση του Γιάννη Σγουρού:

«Για όσους αγωνιστήκαμε χρόνια ολόκληρα για μια καλύτερη χώρα, η θλίψη και η απογοήτευση δεν είναι λύση. Πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες τα τελευταία χρόνια απομακρύνθηκαν από τις κάλπες, ωστόσο χιλιάδες νέοι εθελοντές σε στιγμές καταστροφής δείχνουν πως δεν αποσύρθηκαν και από την πολιτική, που όμως απαιτεί νέους δρόμους.

Ενώ η χώρα καίγεται, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το περιβάλλον, και το “επιτελικό” κράτος έφτασε στην κατάρρευσή του, αποκαλύπτεται η μεγάλη σύγχυση στην οποία βρίσκεται το πολιτικό σύστημα.

Όσο η κυβέρνηση αποδεικνύεται ανεπαρκής και οδηγεί την πλειονότητα της κοινωνίας στη φτωχοποίηση – αντίθετα με την ευημερία που εξασφαλίζει στους λίγους – άλλο τόσο ανεπαρκής προκύπτει η αντιπολίτευση.

Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα έχουν αφλογιστία απέναντι σε μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να πείσει ούτε τους οπαδούς της για τις προτεραιότητές της και μετράει τις αποτυχίες της με… υπερηφάνεια και παραπληροφόρηση.

Ειδικά τα κόμματα της δημοκρατικής παράταξης, αντί να συσπειρώνονται και να εμφανίζονται με πρωτοβουλίες και προτάσεις ως εναλλακτική λύση, βρίσκονται σε στασιμότητα.

Μένουν θεατές απέναντι στην κυβερνητική αλαζονεία, τον αυταρχισμό, την αφαίρεση δικαιωμάτων, την αποδυνάμωση του κράτους πρόνοιας, την αδιαφορία για το ΕΣΥ και την υποβάθμιση της καθημερινής ζωής των οικογενειών.

Η κοινωνία αποσυντίθεται, ιδίως η μεσαία τάξη, στην οποία στήριξε την προεκλογική δημαγωγία της η Ν.Δ., δοκιμάζεται, καθώς η κυβέρνηση τη συρρικνώνει συνειδητά υπέρ των μεγάλων της αγοράς…

Η αποτυχία της κυβέρνησης να πείσει τον κόσμο να εμβολιαστεί – με αποτέλεσμα να βλέπουμε ακόμη και γιατρούς να αλληλοκατηγορούνται – συμβαδίζει με την απουσία πολιτικής προστασίας απέναντι στην κλιματική κρίση.

Με την κυβέρνηση κατώτερη των περιστάσεων, αν όχι και διατεθειμένη να διευκολύνει τα συμφέροντα που βλάπτουν το περιβάλλον, και την αντιπολίτευση ανίκανη να καταθέσει προτάσεις που θα κινητοποιούν και θα εμπνέουν, η συλλογική απογοήτευση διευρύνεται.

Το αποτέλεσμα είναι η απομάκρυνση των πολιτών από την πολιτική. Η νέα γενιά, που δεν παρακολουθεί καν αυτό το πολιτικό θέατρο, οδηγείται μαζί με τους άλλους πολίτες στην αποχή, την απάθεια αλλά και την οργή, την απογοήτευση, την αίσθηση πως ζούμε σε μια χώρα χωρίς μέλλον.

Μια χώρα χωρίς αξιόπιστη κυβέρνηση, χωρίς ελπιδοφόρα αντιπολίτευση, χωρίς δημόσιο διάλογο, χωρίς πολιτική δράση, ούτε καν ως διαμαρτυρία.

Καθώς η πολιτική αντικαθίσταται από την επικοινωνία και ασκείται με όρους διαφήμισης, λείπει ο πολιτικός λόγος και η προοπτική να αλλάξει αυτή η στασιμότητα, ενώ ενισχύεται το αίσθημα πως όλοι “ίδιοι είναι”.

Με την εγκληματικότητα να έχει πάρει νέες διαστάσεις – είναι απίστευτο πόσο συχνές είναι οι γυναικοκτονίες – χρειάζεται νέος εθνικός σχεδιασμός που θα έχει στρατηγικό στόχο την ασφάλεια των πολιτών και την κοινωνική ομαλότητα.

Σε μια περίοδο που η πανδημική κρίση επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τη χρόνια οικονομική κρίση και επιπρόσθετα έχει πλήξει σοβαρά τον κοινωνικό ιστό, χρειάζεται σημείο νέας αφετηρίας. Τα παλιά χρεοκόπησαν… όπως και η χώρα.

Με το χρέος στο 130% του ΑΕΠ οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο. Τώρα που υπερβαίνει το 215%, η προοπτική είναι πιο ζοφερή. Η Ελλάδα είναι πάντα μια χρεοκοπημένη χώρα και οι πολιτικές δυνάμεις της, αντί να κινητοποιηθούν για την αντίστροφη μέτρηση με πορεία προς την ανάπτυξη, κρύβουν τα σκουπίδια τους κάτω από το χαλί – με τη συνδρομή του μιντιακού συστήματος.

Για όσους αγωνιστήκαμε χρόνια ολόκληρα για μια καλύτερη χώρα, η θλίψη και η απογοήτευση δεν είναι λύση.

Πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες τα τελευταία χρόνια απομακρύνθηκαν από τις κάλπες, ωστόσο χιλιάδες νέοι εθελοντές σε στιγμές καταστροφής δείχνουν πως δεν αποσύρθηκαν και από την πολιτική, που όμως απαιτεί νέους δρόμους.

Προφανώς η παραίτηση οδηγεί στην ήττα και ένα νέο ξεκίνημα απαιτεί πάνω από όλα ειλικρίνεια μαζί με το θάρρος της αυτοκριτικής – να δούμε τι δεν πήγε καλά όλα αυτά τα χρόνια.

Πάνω από όλα να επαναφέρουμε τρόπους πολιτικής δράσης, να επινοήσουμε την ίδια την πολιτική από την αρχή, να αναζητήσουμε νέες ιδέες και να ψηλαφίσουμε νέα οράματα.

Να πούμε πάνω από την καμένη πολιτική γη πως δεν τελειώσαμε, είμαστε εδώ, έτοιμοι για ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα αρχή που θα μετατρέψει τα καμένα δάση σε νέα δέντρα με καρπούς, τους εφιάλτες σε νέα όνειρα, την οργή και την απογοήτευση σε δημιουργία.

Να δηλώσουμε με νέες συλλογικότητες πως είμαστε εδώ, απογοητευμένοι μεν, αλλά όχι νικημένοι.

“Κάτι δεν πήγε καλά, πρέπει να ξαναρχίσουμε”, όπως θα έλεγε ο Θάνος Μικρούτσικος.

Υ.Γ. O Γιάννης Σγουρός είναι επικεφαλής της περιφερειακής παράταξης “Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση Αττικής”, Νομάρχης και Περιφερειάρχης Αττικής (2003-2014)!!

Του Παναγιώτη Αποστόλου

Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου

[email protected]

www.egerssi.gr

loading...