Μα που είναι όλοι; Μείναμε ξάφνου μόνοι. Τι ησυχία ντροπής είναι αυτή; – βουβή Πανώλη…

Ξυπνάει ο λαός, σηκώνει κεφάλι, προχωράει. Βάζει πλώρη ολοταχώς για το Κεφάλι. Πολίτες όλων των ηλικιών και όλων των ιδεολογιών ενώνονται για ένα κοινό σκοπό, την Ελευθερία!

Κι όπως βαδίζουν, κάποιοι σταματούν και κοιτούν, ψάχνουν να βρουν όλους αυτούς τους δήθεν από καιρού ξυπνητούς: –«μα που πήγαν όλοι;».

Που πήγαν ‘κείνα τα παιδιά – οι μεγάλοι «επαναστάτες»; Που πήγαν οι «προστάτες» του λαού, ‘κείνοι οι «σπουδαίοι αντάρτες»;

-Ήταν όλοι στημένοι…

-Όλοι; Αποκλείεται! Αδυνατώ να το πιστέψω, τι εννοείς όλοι;

-Όλοι, σου λέω. Όλοι!

-Δεν μπορεί, για στάσου να κοιτάξω πάλι.

-Βρήκες τίποτα, αδερφέ;

-Τίποτα! Μα καλά που πήγαν όλοι; Κοίταξα παντού – κανείς! Αριστερά, Δεξιά, κανείς! Που πήγαν όλοι; Πήγα παντού σου λέω! Κοίταξα και στα μεγάλα γραφεία και στις μικρές τοπικές και σ’ όλα τα στέκια. Κανείς… Ούτε φώτα, ούτε σκιές, η απόλυτη ησυχία. Που πήγαν όλοι;

-Επιτέλεσαν το χρέος τους και είναι πλέον περιττοί. Τώρα, αδερφέ μου, είμαστε πλέον εγώ και συ και όλοι οι Εμείς. Κοίτα πόσες ψυχές υπάρχουν γύρω σου. Πόσοι διψούν για Ζωή και Ελευθερία. Μη σε νοιάζει που πήγαν όλοι, εκεί που πάμε Εμείς δεν είχαν ποτέ σκοπό τους να πάνε, έτσι κι αλλιώς, αυτοί – μην είσαι αφελής. Πάμε! Μόλις τώρα, αρχινάμε!

-Πάμε!

Ποιός θα το φανταζόταν πως θα ‘ρχόταν η μέρα που θα γινόντουσαν όλοι ένα. Πως θα βρισκόταν ο Κοινός Παρονομαστής να τους ενώσει όλους μαζί. Τόσο καιρό είχαμε, φυσικά, τον «Φασισμό». Μα τον έθαψαν κι αυτόν. Η Δημοκρατία τους κέρδισε και τώρα ήρθε η σειρά όλων ημών – των εναπομείναντων ελεύθερα σκεπτόμενων Ελλήνων πολιτών!

«Όταν κόβεις το ένα πόδι, αν θες να ισορροπήσεις, πρέπει αναγκαστικά να κόψεις και το άλλο», μου είπε μια φωνή και πράγματι έτσι έγινε.

Την κρίσιμη στιγμή το Κράτος τράβηξε σε όλους την πρίζα! Έπεσε ο γενικός και μαζί του κ’ οι μάσκες, σβήσαν εν μια νυκτί οι «αντάρτες» της ντροπής – οι κότες της υποταγής.

Βρε τι όμοια που σιωπάτε, όλοι!

Αριστεροί, Δεξιοί, Κεντρώοι. Αναρχικοί, ΚΚΕδες και Ακροδεξιοί. Όλα τα κόμματα, όλες οι ομάδες και οι ομαδούλες. Όλα τα «κινήματα», οι οργανώσεις και οι οργανωσούλες. Όλοι οι μπροστάρηδες και οι σφουγγοκωλάριοι τους. Από τα μεγαλύτερα σαλόνια μέχρι τα πιο άγνωστα blog. Όλοι σιωπούν! Τη δύσκολη στιγμή έκαναν πίσω από κοινού, εκτός από λίγους Αυτόνομους και Ανένταχτους Έλληνες.

Έχουν όλοι τους την ίδια γραμμή: «Εμβολιαστείτε – τα εμβόλια είναι ασφαλή!». Απ’ τον παπά της ενορίας, μέχρι τον επαγγελματία «επαναστάτη» της πλατείας. Κι όσοι δεν λένε τίποτα, συνηγορούν με τη σιωπή τους. Μπαίνεις στα σάιτ, στα προφίλ και στις εκπομπές τους και είναι σα να μην υπάρχει τίποτα, σαν σε παράλληλο σύμπαν χωρίς εμβόλια, καραντίνες και ιούς. Κάποτε λέγαμε για τα ΚΝΑΤ που χτύπησαν τον κόσμο για να σωθεί η Βο(υ)λή. Αποδείχθηκε πως είναι όλοι τους ΚΝΑΤ!

Είναι όλοι τους το ίδιο Στημένοι. Είναι όλοι τους το ίδιο Προδότες!

Τέκνα της ίδιας μήτρας, συνάδελφοι της ίδιας Υπηρεσίας!

«Τα ίδια καθίκια είναι όλοι!» – Ρένος Αποστολίδης.

Τόσο καιρό κάποιοι ακόμα κελαηδούσαν, μιλούσαν για «χούντες» και «κατοχές», οι κούφιες… Εκ του ασφαλούς, τσάμπα μάγκες. Την κρίσιμη στιγμή σιωπήσαν όλοι. Με πρόσχημα την υγεία συνυπόγραψαν την ίδια εντολή. Τα έκαναν όλα στη πάντα για να μην βγουν μπροστά οι «τρελοί»… Για να μην διαρραγούν οι ισορροπίες και πέσει το Σύστημα τους.

Μα δεν κατάλαβαν πως ήταν στραβή η μοιρασιά. Πνιγμένοι στο ψέμα τους και στην πλάνη τους δεν μέτρησαν σωστά. Δεν πήραν χαμπάρι πως Εμείς είμαστε η πλειοψηφία, όχι αυτοί. Πως εμείς νικάμε, όχι αυτοί. Πως ένας δικός μας κάνει για δέκα δικούς τους, δίχως να υπολογίσουμε όσους βρίσκονται τώρα σε νοσοκομεία και ΜΕΘ απ’ τα εμβόλια τους. Όσους έχασαν τις γυναίκες και ορφάνεψαν τα παιδιά τους. Όσους νιώθουν πλέον πλήρως εξαπατημένοι και ουδέποτε θα σκύψουν ξανά το κεφάλι. Αυτοί είναι που θα σας πάρουν πρώτοι με τις πέτρες…

Μην αυταπατάστε, Εμείς νικάμε, όχι εσείς! Εσείς τρέμετε για την επερχόμενη ήττα σας, όχι Εμείς. Εσείς φοβάστε το λαό, όχι Εμείς. Εσείς εξαρτάστε από Εμάς, όχι Εμείς από ‘σας!

Ο κόσμος ξυπνά – γκρεμίζει τα ψεύτικα είδωλα. Σπάει τον Φόβο, Αυτοοργανώνεται, περνάει στη Δράση!

Κόμματα, οργανώσεις και αρχηγοί είναι πλέον περιττοί! Ανήκουν όλοι τους στο ίδιο μαγαζί!

Ο λαός γίνεται μια γροθιά, εκτός από λίγους υποτακτικούς. Εκείνους τους εξαγορασμένους δειλούς. Το σάπιο κομμάτι της νεολαίας και τους πιστούς κομματικούς. Τους θιασώτες της «Δημοκρατίας» – τους θεμελιωτές της Δυστυχίας.

–«Φοβάμαι μην κολλήσω, θέλω να είμαι ασφαλής…»

Κρύβουν την ντροπή και την υποταγή τους… Τρέμουν την οργή του Αφέντη, μα πιο πολύ το Στίγμα!

Αχ αυτό το Στίγμα… Ποιος αντέχει να κουβαλήσει πάνω του ένα Στίγμα και δη στίγμα ανυπακοής. Καλύτερα να πούνε πως τον «παίρνεις», παρά πως είσαι Αρνητής… Εκεί μπορεί να πάρεις και βραβείο, ποτέ δεν ξέρεις…

Ποιος αντέχει, σήμερα, το Στίγμα του «κακού»; Τη ρετσινιά του Αρνητή της υποταγής – του κυματοθραύστη της ροής. Του περιφρονητή του αιωνίου πάρτυ, του ακούραστου πρεσβευτή της Ανυπακοής – του Αναθεωρητή! Του κήρυκα της Ελευθερίας, του Απελευθερωτή!

Ποιος να αντέξει σήμερα ένα τέτοιο Στίγμα και δη σε χώρα κουτσομπολίστρα. Εδώ που όλοι ζουν για το όνομα, για τη λεζάντα και τη μόστρα. Για τα μεγάλα «αξιώματα» και τα παχιά τα λόγια. Εδώ που έρχονται πρώτοι να σε καλημερίσουν αυτοί που από πίσω ολημερίς σε βρίζουν. Εδώ που οι μισοί ράβουν κοστούμια γαλανόλευκα σ’ αλλοδαπή μοδίστρα.»

Απόσπασμα απ’ το: «Αρνητές της Δυστοπίας».

Τρελούς, Ψεκασμένους, Αρνητές – έτσι μας είπαν! Γνωρίζουμε καλά από στίγματα δεν είμαστε χθεσινοί!

Ουδείς ασχολείται, ουδείς πλέον φοβάται, ουδείς από εμάς νοιάζεται για το τι θα πει ο γείτονας. Το Κράτος επέλεξε να βάλει το μαχαίρι στο λαιμό μας, να γίνει εν μια νυκτί ο θάνατος μας. Οι πολιτικοί και η πολιτική τους, αυτή ήταν και θα είναι η πραγματική και πιο θανατηφόρα πανδημία!

Νεκροθάφτες της Ελευθερίας – Τώρα θα δρέψετε την Οργή που σπείρατε, τώρα θα ξαναδεί τον Έλληνα που επιμελώς κρύψατε!

Δεν είστε μόνο μια ισχνή μειοψηφία, είστε και ανίκανοι να σταθείτε επάξια εμπρός μας. Μόνος σας τρόπος το λάδωμα, η φίμωση και η συκοφαντία. Χτίσατε ένα στρατό άβουλων νεκρών, κλακαδόρων, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών κι Εμείς χιλιάδες. Όχι απλά ζωντανοί, μα εξόχως ικανοί! Έχουμε τους καλύτερους με το μέρος μας, τον Ανθό της Γενιάς μας. Την αιχμή του δόρατος, την Αριστοκρατία του Αίματος!

Κι όσοι ακόμα διστάζουν, όσοι είναι ακόμα διχασμένοι, σύντομα θα σταθούν κι αυτοί πλάι μας!

Δεν θα τους νοιάζει πως θα χαρακτηριστούν. Καλύτερα «τρελοί» παρά Προδότες! Καλύτερα λεπροί της «Δημοκρατίας», παρά τσιράκια της εξουσίας. Οι Έλληνες θα αρνηθούν να γίνουν οι στυλοβάτες της Δυστοπίας!

Ο κόσμος που απεργάζεστε δεν πρόκειται να έρθει όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί. Και η αποκάλυψη πως είστε όλοι ίδιοι, ξύπνησε μονομιάς ακόμα και τους τελευταίους πιστούς. Τώρα κοιτούν γύρω τους και δεν βλέπουν λαοπλάνους, βλέπουν μονάχα αγανακτισμένες ψυχές. Δεν βλέπουν ψήφους και απατηλές προσευχές, βλέπουν αποφασισμένους Αγωνιστές. Βλέπουν κάτι που θυμίζει τα παλιά, κάτι βγαλμένο από της Ράτσας τα στερνά. Τους τελευταίους υπερασπιστές του Αίματος και της Γης. Τους Ελεύθερους και Ανυπότακτους Έλληνες που δεν λογαριάζουν πλέον, ούτε πόνο, ούτε πείνα. Που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να υπερασπιστούν την Ελευθερία. Το δικαίωμα στη ζωή, μακριά από Επιβουλές και Επιβολές. Μακριά από άνωθεν προσταγές και προπολεμικές σταλινικές τακτικές!

Η κουρτίνα έπεσε. Δεν υπάρχουν πια συνομωσίες, αλλά ευθείες εντολές. Οι βουλές σας γνωστές, τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουν οι Αγωνιστές!

Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί πως δεν ήξερε, πως δεν άκουσε ή δεν πρόλαβε. Ουδείς μπορεί να έρθει μαζί μας κατόπιν εορτής. Ή τώρα ή ποτέ!

Η σιωπή είναι συνενοχή, θα σηκώσεις κεφάλι ή θα πεθάνεις βουτηγμένος στη ντροπή;

Αλέξανδρος Τζούλιος

Σημ.: Δανείστηκα τον τίτλο απ’ τους στοίχους ενός «παράξενου» ποιητή της αντίπερα όχθης του μικρού μας βάλτου, τον Μιχάλη Μυτακίδη.

Για δες που τ’ άγρια πουλιά πίνουν νερό απ’ την ίδια πηγή. Ποιος ξέρει, μπορεί και να ‘μαστε από την ίδια κάστα τελικά Εμείς οι Τρελοί – σπορά Ελεύθερη, «διαβολική»!

«Σήκωσ’ το κεφάλι ψηλά πανάθεμά σε, Εμείς μπορούμε κι αλλιώς!» – Active Member

loading...