ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ ΠΝΕΥΜΑ. Η ΑΙΩΝΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ.
Για να έχουμε πιθανότητες να επιβιώσουμε ως έθνος, είναι ζωτικής σημασίας και απαραίτητο να εγκαταλείψουν οι Έλληνες τον Διονυσιακό πολιτισμό. Διαφορετικά κατά γενική παραδοχή θα αφανιστούμε μέχρι ενός. Η νέα τάξη πραγμάτων ομαδικά-μαζικά και οργανωμένα από όλους τους κλάδους επιβουλεύεται την Ορθοδοξία και προσπαθεί να αφανίσει τον Χριστιανισμό. Προωθεί την απομάκρυνση από την ηθική ζωή.
Ισοπεδώνει τους Έλληνες και την Ορθοδοξία. Στο πέρασμα τους εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής και αξιοπρέπειας.
Μέσα από τον Διονυσιακό πολιτισμό επέτυχαν να μετατρέψουν την πλειοψηφία των πολιτών, σε κατώτερο επίπεδο ακόμη και από αυτό των ζώων.
Η νέα “ηθική” που επιβάλλουν οι κρατούντες, έχει έναν βασικό δόγμα, την σεξουαλική λατρεία. Δεν υπάρχει κανένα όριο, και κανένας ηθικός δισταγμός.
Ο Σωτήρα Χριστός και ο Μέγας Αριστοκλής καθόρισαν τους τρόπους σωτηρίας του Ελληνικού έθνους, από τον σκοτεινό παγανισμό, αρχίζοντας από την συνειδητοποίηση των εθνικών καταστροφών-γενοκτονιών, που προκάλεσε η σεξουαλική διαφθορά και η παρά φύσιν ζωή στον αρχαίο και τον σύγχρονο Ελληνικό κόσμο.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ-ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟΣ (ΙΟΥΔΑΙΚΟΣ)-ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.
Στην αρχαιοελληνική θρησκεία συναντάμε δεισιδαιμονία και τελετές μαύρης μαγείας.
Σε όλες τις θρησκευτικές εκφάνσεις υπήρχε η σεξουαλική μαγεία ως κορωνίδα της λατρείας του Εωσφόρου, η οποία συνοδευόταν από πρωτογονισμό και κανιβαλισμό. Μελετώντας την αρχαιοελληνική θρησκεία είναι εύκολο να διαπιστωθούν τα άπειρα εωσφορικά της στοιχεία. Η μαύρη-σεξουαλική μαγεία, η μαντική, η αγυρτεία, αποτελούσαν μια θλιβερή κοινωνική πραγματικότητα, για τους ιερείς και ειδικά για τις ιέρειες της σκοτεινής θρησκείας.
Οι Άγιοι πατέρες και οι αρχαίοι σοφοί μέσα από τον βίο τους, μας δείχνουν την κατάπτωση των Ελλήνων, σε ζωώδεις καταστάσεις, με την κυριαρχία των κτηνωδών ορμών και επιθυμιών. Ο Σωτήρας Χριστός και ό Ύπατος των φιλοσόφων Αριστοκλής, μέσα από τις διδασκαλίες τους, μας προστατεύουν από την αμαρτία και την αγελαία-εξαθλιωμένη κατάσταση, όλους τους Έλληνες που λατρεύουν τον Φρυγικό “θεό” Σαβάζιο.
Ο Εωσφόρος και ο Σαβάζιος, ήταν και είναι οι βασικοί εκπρόσωποι, της ανομίας, της αταξίας, και της καταστροφής, του Ελληνικού έθνους, καθώς επιβουλεύονται τον Ελληνισμό, με σκοπό να εμποδίσουν, την εθνική και ηθική-πνευματική σωτηρία, και την ανύψωση των ανθρώπων. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος, κατέρρευσε, και κατακτήθηκε, κατ ουσίαν αμαχητί, από τους αρχαίους Ρωμαίους, εξαιτίας, της σεξουαλικής διαφθοράς, που επέβαλε η αρχαία θρησκεία.
Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη. Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί–δαίμονες ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων την σεξουαλική διαφθορά. Όταν όμως ήρθε στην Ελλάδα τον 8ο π.Χ. αιώνα, η λατρεία, του Φρυγικού “θεού” των σεξουαλικών οργίων του Σαβάζιου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσο, εκείνος συμπεριέλαβε στο πρόσωπό του την προστασία όλων των σεξουαλικών παθών. Κύριο στοιχείο ήταν τα ακατονόμαστα όργια, οι χυδαίες συνευρέσεις, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές,
Ο Διόνυσος, έχει έρθει από την Ανατολή για να εδραιώσει στον τόπο αυτό την λατρεία του, η οποία έχει παραγκωνιστεί εξαιτίας της αρχαίας Ελληνικής-Φιλοσοφικής σκέψης. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας, δυστυχίας, και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται- αρνούνται να σκεφτούν, και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, και την σεξουαλική διαφθορά.
Ο Φρυγικός “θεός” Διόνυσος, με στόχο την ολοκληρωτική καταστροφή του Ελληνικού έθνους, προσφέρει απλόχερα την σεξουαλική “ελευθερία” από τα “δεσμά” του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και του Χριστιανισμού, σε όλους όσους τον πιστεύουν. Τα αρχαία χρόνια μόνον οι αγράμματοι και η ηθικά και πνευματικά εξαθλιωμένοι, συμμετείχαν στα σεξουαλικά όργια. Τα ίδια τα καθεστώτα προωθούσαν τα όργια για να μπορούν να εξουσιάζουν με ευκολία τις μάζες.
Οι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφοί, δεν συμμετείχαν ποτέ, και καταδίκαζαν δημόσια, κάθε σεξουαλική παρεκτροπή. Είναι τραγικό όμως οι νεοταξίτες, εξουσιάζουν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, στην σύγχρονη Ελλάδα, μέσα από την σεξουαλική διαφθορά.
Οι αμόρφωτες και δεισιδαίμονες μάζες συμμετείχαν με πάθος στις αισχρές Διονυσιακές εορτές, διότι οι κρατούντες επέτρεψαν, να υπάρχει σε αυτές ελευθερία ακόμη και στα πιο ταπεινά αχαλίνωτα πάθη των θρησκευτών.
Κάθε είδους απαίδευτοι-ανώμαλοι, κρυμμένοι πίσω από τα αποκρουστικά προσωπεία, μπορούσαν να ικανοποιήσουν νομότυπα τα αισχρά τους πάθη, εκτελώντας τα θρησκευτικά-εωσφορικά τους καθήκοντα, με σοδομισμούς, στοματικά, καταπόσεις, όργια, αιμομιξίες κλπ
Από τα πανάρχαια χρόνια δύο ήταν και είναι οι παγκόσμιοι πολιτισμοί που συγκρούονται για την κυριαρχία στον πλανήτη.
Ελληνικός και Φοινικικός-Ιουδαϊκός πολιτισμός. Ο Ελληνικός πολιτισμός του φωτός, της ηθικής, των Ηρώων, της δημιουργίας, της εξέλιξης, της λογικής, της δικαιοσύνης, είναι για το καλό της ανθρωπότητας. Αντιθέτως ο Ιουδαϊκός πολιτισμός κατά γενική ομολογία είναι σκοτεινός και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφανίσει τον Ελληνικό, για να κυριαρχήσει και να επιβάλει το παγκόσμιο κράτος.
Διαχρονικά όταν επικρατεί ο πολιτισμός των Ελλήνων, η Χριστιανική ηθική, η παιδεία, η δημιουργία, η εξέλιξη, το μηδέν άγαν και το μέτρον άριστον, το έθνος μεγαλουργεί-επιβιώνει ανάλογα με την εποχή. Στον αντίποδα όταν επικρατεί στην Ελλάδα, ο Φοινικικός-Ιουδαϊκός έχουμε παρακμή-σήψη, σεξουαλική διαφθορά, οικονομική εξαθλίωση, κοινωνικές αδικίες, εμφυλίους και γενοκτονίες, όπως είναι στην σημερινή εποχή η πνευματική παρακμή, η έλλειψη ηθικών αρχών, οι θάνατοι από τα εμβόλια και οι αυτοκτονίες από τα παράνομα μνημόνια.
Από τα πανάρχαια χρόνια όλοι οι λαοί που πιστεύουν στον Εωσφόρο έχουν κοινές θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και σεξουαλικές πεποιθήσεις. Σφαγές, κλοπές, εμπρησμοί, βιασμοί, σκλάβωμα γυναικών, σοδομισμοί, καταπόσεις, όργια, αιμομιξίες, τατουάζ, σκουλαρίκια στον αφαλό για τις γυναίκες. (1)
Η νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί μια άσπλαχνη και πανάρχαια θεώρηση, ενός άλλου πολιτισμού του Φοινικικού, ο οποίος εκφράζει την κοινωνία του κέρδους, και της κυριαρχίας στην οικονομία. Δημιουργεί ανθρώπους οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη. Από τα πανάρχαια χρόνια δεν έχουν τελειωμό, οι γενοκτονίες, οι βιαιοπραγίες, οι προδοσίες και οι καταστροφές, από τους Φοίνικες-Ιουδαίους κατακτητές, της Ελλάδας.
Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε δυο βασικά αξιώματα, τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή και την εξέλιξή της Ελλάδος και της ανθρωπότητας. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και από την άλλη η Ιουδαϊκή-Φοινικική Βακχική λατρεία.
Η λογική σκέψη, οι επιστήμες και το πάθος για την ζωή, συνθέτουν το βασικό υπόβαθρο της ανθρώπινης σκέψης. Τα παραπάνω δυο βασικά στοιχεία, ήταν και είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους. Εδώ και αιώνες συγκρούονται ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και ο Ιουδαϊκός, με προεξέχων τον Φρυγικό θεό Σαβάζιο, που αργότερα ονομάστηκε Διόνυσος.
Ο Φρυγικός Διόνυσος είναι ο “θεός”-δαίμονας των παρά φύση σεξουαλικών πράξεων. Από την μία πλευρά οι Έλληνες της λογικής, του φωτός, του μέτρου και του πολιτισμού. Από την άλλη οι Φοίνικες και ο Σαβάζιος-Διόνυσος οι εκφραστές του αχαλίνωτου σεξουαλικού πάθους, της ερωτικής μαγείας (Εωσφορισμός), της μανίας και των έντονων συναισθημάτων.
Οι δυο παγκόσμιοι πολιτισμοί συγκεντρώνουν δυο διαφορετικές κοσμοθεωρίες, δυο αντίθετες απόψεις, δύο διαφορετικά αξιώματα για την ζωή. Οι αντίθετες αυτές δυνάμεις-ιδεολογίες, προσπαθούν να επικρατήσουν στην πολιτική, στον στρατό, την οικονομία, στις επιστήμες, στις τέχνες, στους θεσμούς, την ηθική την κοινωνία και τα έθνη.
Ειδικότερα το Ελληνικό έθνος στο πέρασμα των αιώνων, είναι δημιούργημα τόσο του Ελληνικού φιλοσοφικού πνεύματος, όσο και του Διονυσιακού (Φοίνικες-παγανισμός).
Τον Ελληνικό πολιτισμό αποτελούν η ορθή παιδεία-Φιλοσοφία, η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η εγκράτεια και η γαλήνη. Αντίθετα το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα, το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες, οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα του ανθρώπου και η εύθυμη πλευρά της ζωής.
Η Ελληνική αγωγή ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών και των άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών. Αντίθετα το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους.
Tο Διονυσιακό στοιχείο καθηλώνει το Ελληνικό έθνος και τους Έλληνες, στο επίπεδο των ζώων και στον πρωτογονισμό, ενώ το Ελληνικό πνεύμα, εξυψώνει και βοηθά, με τα ανώτερα και ευγενέστερα δημιουργήματα του. Nα περάσουμε να δούμε τις επιπτώσεις που είχε ο παγανισμός και ο Ιουδαϊκός πολιτισμός την αρχαία εποχή.
ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΟΣ.
Ο Φρυγικός Θεός Σαβάζιος-Διόνυσος ονομάζεται διφυής-διμήτωρ διότι γεννήθηκε δύο φορές. Την πρώτη από τον δαίμονα Δία-Όφι. Σύμφωνα με την αρχαία θρησκεία ο Διόνυσος είναι διθύραμβος-διγενής γεννημένος από την φωτιά και το νερό, όπως όλες οι αρχαίες δαιμονικές Θεότητες.
Αρχαίος Όφις ονομάζεται στην Αγία Γραφή ο Εωσφόρος. Το πρώτο τέκνο του Εωσφόρου, το κερασφόρο παιδί, είναι ο Διόνυσος-Ζαγρεύς. Οι “θεϊκές” ιδιότητες του είναι οι καταστροφές και ο θάνατος. Ο πολιτισμός, τα έθνη, οι φυλές, οι γλώσσες, οι θρησκείες, καθώς και οι άνθρωποι διαχωρίζονται.
Στα παγανιστικά μυστήρια οι συμμετέχοντες διδάσκονται να τελειοποιήσουν τον εαυτό τους με γνώσεις που είχαν ως βασικό στόχο την διαστολή-διαστροφή των χαρακτήρων και των συνειδήσεων. Διδασκόταν στους μετέχοντες η πραγματική φύση του Φρυγικού “θεού” και η σχέση του με τις ανώτερες δυνάμεις. Ο Διόνυσος συνδέεται με τον παρά φύσιν έρωτα. Ενδεικτικό ήταν το επίγραμμα του Ανακρέοντα στον θεό αρχίζει με τις λέξεις “Ω Κύριε, που σύντροφοί σου στο παιχνίδι είναι ο ισχυρός Έρως, οι μαυρομάτες νύμφες και η Αφροδίτη!”
Σημαντικό ρόλο στην πορεία του Διονύσου, έχει η θηλυκή θεότητα Ρέα, η οποία τον διδάσκει την τελετουργική λατρεία και ορίζει την ένδυση του Βάκχου και των Μαινάδων. Η ακολουθία του Θεού εκτός από τις μαινάδες αποτελείται από τους Σατύρους και τους Σειληνούς. Ο Θεός εκπολιτιστής συνέχισε την περιπλάνησή του, διδάσκοντας ανά τον κόσμο τις απόκρυφες τελετές του.
Σε κάποιους πολιτισμούς-έθνη έγινε δεκτός ως “θεός” και σε άλλες ως τυχοδιώκτης άνθρωπος, γεγονός που προκάλεσε σύμφωνα με τον μύθο και ανάλογες αντιδράσεις εκ μέρους του, ευνοώντας τους φίλους και τιμωρώντας τους εχθρούς.
Στον Όμηρο ο Διόνυσος δεν έχει θέση ανάμεσα στους Ολύμπιους. Στη ζωοφόρο του Παρθενώνα καταλαμβάνει μια θέση ανάμεσα στους καθισμένους Θεούς περίπου μεταξύ του Όμηρου και της εποχής του Φειδία. Ο Διόνυσος είναι ένας εισάγώμενος και μετανάστης Θεός, που εισέρχεται στην Ελλάδα αργότερα από τους υπόλοιπους Ολύμπιους, από την Φρυγία της Μικράς Ασίας.
Ο Απόλλωνας ονομαζόταν Φοίβος γιατί η προκάτοχος του ονομαζόταν Φοίβη. Το όνομα προέρχεται από την αγνότητα και την ομορφιά της ιερότητας.
Ο Αρχιερέας των Δελφών, ο βιογράφος, ιστορικός, φιλόσοφος Πλούταρχος σχετικά με την επωνυμία του Απόλλωνα αναφέρει ότι : «Οι παλαιοί ονομάζουν καθετί που είναι αγνό και καθαγιασμένο Φοίβον, όπως ακόμη οι Θεσσαλοί αναφέρουν ότι, όταν οι ιερείς τους ζουν σε απομόνωση κάποιες ορισμένες ημέρες, ζουν Φοιβικά» Φοίβος σημαίνει αυτός που είναι σε κατάσταση μυστηριακής “αγνότητας, κατά μια τελετουργική έννοια.
Ο Απόλλωνας πήρε την προσωνυμία Φοίβος από το παλιό τάγμα γυναικείων Θεοτήτων το οποίο διαδέχτηκε. Ήταν ο τρίτος στην διαδοχή μετά τη Γαία και την Θέμιδα. Μια άλλη Τιτανίδα, κόρη της Γης, η Φοίβη, κάθισε στον μαντικό τρίποδα.
Ο Απόλλωνας πήρε το προσωνύμιο με σημαντικές παραχωρήσεις, καθώς πήρε το όνομα της αρχαίας Φοίβης, κόρης της Γης, και εξαναγκάστηκε να κάνει τις “προφητείες¨ του μέσω μαινόμενων γυναικών. ιέρειας.
Ο Ηρόδοτος παρατηρεί ότι στην απομακρυσμένη χώρα των Βησσών όπως και στους Δελφούς, οι χρησμοί δινόταν πάντοτε από γυναίκες. Η Κασσάνδρα ήταν μια από εκείνες τις γυναίκες-μάντεις της Γαίας. Προφήτευε στο βωμό-ομφαλό της Θύμβρης, ένα ιερό που πήρε ο Απόλλωνας όπως και τους Δελφούς.
Το μένος της κατά του Απόλλωνα, είναι η οργή της μάντισσας της νέας τάξης πραγμάτων που αμφισβητήθηκε, απογυμνώθηκε από την παλαιά τάξη πραγμάτων την οποία εκπροσωπεί ο Απόλλωνας (Μητριαρχία-Πατριαρχία). «Καί νϋν ό μάντις μάντιν έκπράξας έμέ».
Οι ιέρειες στους Δελφούς ονομαζόταν Πυθίες, αν και το επίσημο όνομα τους Κασσάνδρας ήταν Φοίβας-Φοίβη. «Ή Φοιβάς ήν καλοΰσι Κασσάνδραν Φρύγες».
ΤΟ ΔΕΛΦΙΚΟ ΜΑΝΤΕΙΟ.
Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο, (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα, και Πελοπόννησο και επέβαλαν το δωδεκάθεο.
Η βίαιη επιβολή του σατανικού δωδεκαθέου άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια.
Τα αρχαία χρόνια μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων, το Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες μέσω ψεύτικων χρησμών να μην πολεμήσουν.
Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού, η οποία τον σκότωνε αργά και σταθερά. Ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος, ξεψυχούσε μαζί με την Αιγυπτιακής προελεύσεως θρησκεία του.
Η αρχαία θρησκεία παρέσυρε στον όλεθρο τον Ελληνισμό πολιτισμό. Είναι επίσης ιστορικά αποδεδειγμένο, πως ο ετοιμοθάνατος Ελληνισμός διασώθηκε από τον Χριστιανισμό. Αναστήθηκε στην κυριολεξία ο Ελληνισμός, ενώ παράλληλα η αρχαία θρησκεία, κατέρρευσε κάτω από το βάρος των γενοκτονιών και των αισχρών εγκλημάτων της. Το απόγειον της κακουργίας τους, ήταν οι τρομερές διώξεις των σοφών επιστημόνων στην Αθήνα, με δίκες-καταδίκες «περί αθεΐας», και την θανάτωση πολλών φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, ποιητών, σοφιστών, κλπ.
Όπως είναι γνωστό, το 1519 π. Χ. εισέβαλαν στην Ελλάδα, οι ορδές των αλλοδαπών από την Αίγυπτο. Αυτοί oι αλλοδαποί κατέκτησαν τους Έλληνες, με άγριες σφαγές, και συστηματική γενοκτονία. Τους αφαίρεσαν τις περιουσίες, και τους μετέβαλαν σε δούλους όπως ήταν οι είλωτες στην Σπάρτη. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο, και έκλεψαν τα «ιερά» τους, τα οποία χρησιμοποίησαν πλέον για την δική τους θρησκεία.
Στην μυθολογία-ιστορία αναφέρονται πολλοί χρησμοί του Φοινικικού μαντείου, για χιλιάδες φοβερές θυσίες στους «θεούς»-δαίμονες της αρχαίας θρησκείας. Αμέτρητα ήταν τα αθώα θύματα κυρίως αγνοί νέοι. Τα άτυχα παιδιά, θυσιάστηκαν από τους αιμοσταγείς-αλλοδαπούς ιερείς του παγανισμού, με εντολές του Δελφικού ιερού.
Οι πόλεμοι των Ελλήνων κατά των βαρβάρων και οι φονικοί εμφύλιοι, ήταν ο βασικός στόχος των σατανιστών ιερέων. Από κάθε πόλεμο απαιτούσαν, ως θέληση του Απόλλωνα, την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια, και την ανεντιμότητα, να ζητούν από τις πόλεις, ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους, κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό, ήταν με την πλευρά των ηττημένων Περσών.
Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, για να τιμωρήσουν και να πλήξουν τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του, τον Αναξαγόρα, τον Ιπποκράτη, τον Φειδία κλπ, οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών.
Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη.
Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος (431-404 π. Χ.), ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα. Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το Δελφικό μαντείο, το οποίο παρακινούσε τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς του (Θουκιδiδης, Ιστορία. Α΄,4).
Οι Μεσσηνιακοί πόλεμοι οι οποίοι κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, είχαν θρησκευτικό-πνευματικό κίνητρο.
ΙΣΧΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.
Από όλους τους προαναφερόμενους εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
(1) Οι Τούρκοι μετά τους Φοίνικες και τους Γερμανούς, είναι το πιο πιστό έθνος, στην νέα τάξη και τον Εωσφόρο. Τώρα που καίγεται η Τουρκία και οι Οθωμανοί κατηγορούν την Ελλάδα και τους Κούρδους του PKK σχετικά με τις πυρκαγιές, σύμφωνα με την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι, στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου υπάρχει κίνδυνος για μπαράζ εμπρησμών στην κατεκτημένη Ελληνική επικράτεια. Για να περισώσουν το πολιτικό πρεστίζ του Ερντογάν, θα επιτεθούν στην Ελλάδα η Αμερική, το ΝΑΤΟ, και η ΜΙΤ.
Η ΤΡΟΙΑ ΜΙΑ ΙΟΥΔΑΙΟΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ.
