ΟΙ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.

Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana. Η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την ανθρωπότητα. Η ένωση έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε ο Σωτήρα και λυτρωτής Χριστός.

Δεν ήταν τυχαία η εποχή που επέλεξε να έρθει ο Θεάνθρωπος.

Ο Χριστιανισμός, ο Ιησούς Χριστός και ο Αριστοκλής διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρο το Ελληνικό έθνος, διότι εξαρχής ο Χριστιανισμός ταυτίστηκε με τον Ελληνισμό. Με αυτά τα δεδομένα οι προγονοί μας ασκούσαν τεράστια επιρροή σε όλους τους λαούς που κατοικούσαν εντός και εκτός της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκού κρατικού μορφώματος, εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική-Χριστιανική ιδέα. Ο βασικός σκοπός του Ρωμαϊκού κράτους, ήταν η ενοποίηση του πληθυσμού της αυτοκρατορίας αλλά και των υπολοίπων λαών μέσω της χριστιανικής πίστης και του Ελληνικού πολιτισμού.

Η Ορθοδοξία ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής, για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.
Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.

Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν, ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει.

Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή και του Αριστοτέλη, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.

Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη.

Δυστυχώς υπήρξε μια φορά στην Ελληνική ιστορία, κατά την οποία ηγεμόνας έκανε επεκτατικούς πολέμους.

Ο Ιουστινιανός ο Α, ήταν ο υπαίτιος, σε πολύ μεγάλο βαθμό, για την οικονομική καταστροφή του Ρωμαϊκού κράτους.

Οι απαράδεκτες προσωπικές του φιλοδοξίες, ήταν η αιτία να κινδυνεύσει η αυτοκρατορία, με αφανισμό.

Εάν δεν υπήρχε ο Ηράκλειος, παρά τα χρηστά ήθη των προγόνων μας η Ελλάδα θα είχε σκλαβωθεί στους Πέρσες. Η αρχαία Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών είχε αναστηθεί από την νέα δυναστεία των Σασσανιδών. Η Περσία βρισκόταν ξανά στο απόγειο της δύναμης της, και ήταν ανώτερη από την αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών.

Όλα έγιναν όταν ανέβηκε ο πρώτος Έλληνας στον Αυτοκρατορικό Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Την χρονική στιγμή που η Σασσανιδική-Περσική αυτοκρατορία βρίσκεται στο απόγειο της δυνάμεως της, από την ημέρα που δημιουργήθηκε, αντίστοιχα το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος βρισκόταν στο απόγειο της αδυναμίας του, εξαιτίας της μεγαλύτερης χρεοκοπίας στην ιστορία του έθνους μας.

Δυστυχώς την πολύ μεγάλη επιθετικότητα των Μηδων ενίσχυσαν, οι απαράδεκτες ενέργειες των προηγούμενων αλλοδαπών αυτοκρατόρων και ειδικά εκείνες του Ιουστινιανού του Α. Με τις διώξεις που έκαναν σε όσους κατοίκους της αυτοκρατορίας δεν ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και ήταν παγανιστές, τους ανάγκασαν να καταφύγουν στην Περσική αυτοκρατορία, για να αποφύγουν τις συνέπειες.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που κατέφυγαν στην Περσική αυτοκρατορία, δίδαξαν στους Μηδους πολιτισμό, τέχνες, βιοτεχνία, καθώς και πολεμικές τακτικές των προγόνων μας.

Όλα αυτές τις συνέπειες, από τις άσκοπες και καταστροφικές ενέργειες θα τις αντιμετωπίσει για πρώτη φορά μισό αιώνα αργότερα ο Ηράκλειος. Η Ελλάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει την πιο θανάσιμη απειλή στην ιστορία της, χωρίς στρατό, και χρήματα.

Την εποχή του Ιουστινιανού του Α, όπως και στην εποχή του Θεοδόσιου, του Αρκάδιου, του Θεοδόσιου του Β, του Ιουστίνου του Α, του Ιουστίνου του Β, είχαμε μόνον συνοριακούς πολέμους, και περιόδους ειρήνης με τους Πέρσες.

Μόνον όταν ανέβηκε στον θρόνο, ο πρώτος Έλληνας-Ορθόδοξος Χριστιανός βασιλιάς, ο Ηράκλειος από την Αγιοτόκο Καππαδοκία έκαναν οι Πέρσες αυτά τα τρομερά πράγματα εις βάρος των Ελλήνων, με την κατάκτηση του μισού Ρωμαϊκού κράτους, τις σφαγές, τις καταστροφές και την αρπαγή του Τιμίου Σταυρού, τα οποία δεν είχαν ξαναγίνει ποτέ από μέρος των Περσών μέχρι τότε.

Με τον Ιουστινιανό Α ως αυτοκράτορα για πρώτη και μοναδική φορά στην παγκόσμια ιστορία, η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, θα κάνει μια σειρά από επεκτατικούς πολέμους. Όλοι οι πόλεμοι, κατά την διάρκεια ζωής του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους, ήταν καθαρά αμυντικοί, είτε αναγκαζόμασταν να αντεπιτεθούμε μετά από επιθέσεις βαρβαρικών λαών.

Η Χριστιανική-Ελληνική, Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως αντίγραφο, της Ουρανίου Βασιλείας, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας καθώς ήταν περικυκλωμένη από πολλές δεκάδες, βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές. είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών.

Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό κρατικό μόρφωμα στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς. Εν τούτοις ο Ιουστινιανός εξαιτίας των μεγάλων προσωπικών του φιλοδοξιών οδήγησε την αυτοκρατορία σε άσκοπους πολέμους, για να αποκαταστήσει τα παλαιά σύνορα του παγκόσμιου Ρωμαϊκού κράτους, στα πλαίσια της Pax Romana. Όλοι αυτοί οι ανούσιοι πόλεμοι, κατέστρεψαν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό οικονομικά, διοικητικά και στρατιωτικά το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος.

Ο Ιουστινιανός πλήρωσε δυσβάσταχτα ποσά για να κλείσει ειρήνη με τους Πέρσες, ώστε να μπορεί να κάνει τους δαπανηρούς επεκτατικούς του πολέμους στην Δύση (Ιταλία, Ισπανία κλπ). Ο Λατίφωνος αυτοκράτορας είχε υψηλή ιδέα για το αυτοκρατορικό αξίωμα.

Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό καθώς εξάντλησε οικονομικά την αυτοκρατορία. Εξαιτίας αυτής της αντιλήψεως για την Pax Romana προχώρησε σε μια σειρά επεκτατικών πολέμων, για την αύξηση των συνόρων της αυτοκρατορίας. Η βασιλεία του αποτελεί την τελευταία μεγάλη πολιτική, στρατιωτική αναλαμπή του γερασμένου Ρωμαϊκού κράτους, με την φιλοσοφία τις Pax Romana.

Οι πόλεμοι του Ιουστινιανού που ήταν καθαρά επεκτατικοί, έφεραν βαριές έως βαρύτατες φορολογίες, οι οποίες εξασθένησαν-εξαθλίωσαν άσκοπα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Δεν υπήρχε λοιπόν κανένας απολύτως λόγος να υποβληθούν οι άμοιροι υπήκοοι σε τέτοια βασανιστήρια, καθώς η αυτοκρατορία δεν ήταν σε θέση άμυνας, αλλά σε θέση επίθεσης, εάν χρειαζόταν να αμυνθεί είτε να αντεπιτεθεί.

Δεν κινδύνευε εκείνο το διάστημα της βασιλείας του Ιουστινιανού Α, το Ρωμαικό κράτος από τους αμέτρητους εξωτερικούς εχθρούς, όσο κινδύνευσε όλες τις υπόλοιπες εποχές. Μπορούσε κάλλιστα να περιοριστεί στα αμυντικά καθήκοντα της αυτοκρατορίας.

Πώς ήταν οι πραγματικοί Έλληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες ; Το παράδειγμα του κορυφαίου Έλληνα της Ρωμαϊκής-“Βυζαντινής” αυτοκρατορίας, του Βουλγαροκτόνου, είναι το πιο χαρακτηριστικό. Ο Βασίλειος υπήρξε ο μεγαλύτερος προστάτης των φτωχών στην παγκόσμια ιστορία.

Ποτέ στα παγκόσμια χρονικά οι φτωχοί δεν γνώρισαν τέτοια ευημερία και προστασία, παρά μόνο στις ημέρες, διακυβερνήσεως του Βασίλειου του Β. Υπήρξε ο μέγιστος, προστάτης των φτωχών και των αδικημένων.

Ο Βασίλειος ήταν ο μοναδικός Έλληνας, στα παγκόσμια χρονικά από καταβολής κόσμου, ο οποίος βοήθησε τόσο πολύ τους φτωχούς. Κανένας άλλος δεν βοήθησε τόσους πολλούς φτωχούς ανθρώπους. Επίσης κανένας άλλος Βασιλιάς, δεν εξίσωσε κοινωνικά τους φτωχούς με τους πλούσιους. Ακόμη μεγάλωσε με δικά του έξοδα, όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών. Τα αγόρια τα σπούδαζε, και εν συνεχεία τα έκανε στρατιώτες και αξιωματικούς, για να πολεμούν δίπλα του στα πεδία των μαχών. Διότι πολεμούσε για περισσότερο από τριάντα συνεχόμενα χρόνια, με Βούλγαρους, Άραβες, Χάζαρους, επαναστάτες κλπ.

Το αποτέλεσμα ήταν εκείνες οι γενιές των ορφανών παιδιών, να μεγαλώσουν και να πολεμούν δίπλα, στον Βασίλειο, στα πεδία των μαχών. Αυτό ήταν πολύ καθοριστικό στοιχείο, για τις στρατιωτικές, επιτυχίες του Βασίλιεου. Επίσης όλα τα ορφανά κορίτσια, που οι γονείς του σκοτώθηκαν στις μάχες, τα έδινε προίκα και τα πάντρευε. Κανένας άλλος βασιλιάς στον κόσμο, δεν έχει κάνει τόσες πολλές ελεημοσύνες-φιλανθρωπίες, όπως είχε κάνει ο Βασίλειος ο Β. Για πρώτη και μοναδική φορά στον κόσμο. όλοι οι φτωχοί Έλληνες γνώρισαν μια εξαιρετική εποχή ευημερίας. Αυτό γινόταν σε όλη την διάρκεια εξουσίας του Αυτοκράτορα Βασίλειου του Β .

Υπήρξε μέγας προστάτης όλων των φτωχών, και των αδικημένων. Για αυτό τους έδωσε πλήρη φοροαπαλλαγή, όσα χρόνια κυβερνούσε. Όλες της ετήσιες φορολογικές υποχρεώσεις των αδυνάτων Ελλήνων, όλα τα χρόνια που ήταν εκείνος Βασιλιάς, της πλήρωναν οι πλούσιοι.

Ενδεικτικό ήταν ότι, από τους ισχυρούς, πήρε πίσω όλα τα κτήματα, που είχαν πάρει άδικα από τους φτωχούς, και τα ξαναέδωσε πίσω στους δικαιούχους. Το ίδιο έκανε και με τα Εκκλησιατικά κτήματα.

Όμως ο Βασίλειος δεν σταμάτησε εκεί. Όσοι πλούσιοι εξακολουθούσαν να είναι άδικοι άνθρωποι, ανάλογα με την περίσταση είτε τους αφαιρούσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας, είτε τους αφαιρούσε ολόκληρη την περιουσία.

Τους απολύτως κακούς-πλούσιους, που δεν άλλαζαν τακτική, τους κατάντησε ζητιάνους στα καπηλειά, και στα πανδοχεία της Μικράς Ασίας. Ανάμεσα σε όλα αυτά κατάργησε ακόμη και το δικαίωμα των δυνατών, σε περίπτωση φόνου, να εξαγοράζουν την θανατική ποινή.

Ο Βουλγαροκτόνος είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας πολιτικός, διότι επέτυχε το απόλυτο σε όλους τους τομείς, παράλληλα, πολεμούσε πολύ γενναία στην πρώτη γραμμή στα πεδία των μαχών. Ο Βασίλειος έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Oι επιτυχίες του Βασιλείου του B σε πολιτικό, στρατιωτικό, επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών Ελλήνων υπηκόων. Ουδέποτε το έκανε άλλος βασιλιάς αυτό το πράγμα στον υπέρτατο βαθμό.

Μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων. Δυστυχώς ο Ιουστινιανός, ήταν ακριβώς το αντίθετο, σε σχέση με τον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών, τον ιερό Βασίλειο Β. Για αυτό εισέπρατε τους φόρους, ακόμη και με ξυλοδαρμούς, από τους φτωχούς Έλληνες.

Μεταξύ άλλων ο Ιουστινιανός o A, δεν πολεμούσε, στην πρώτη γραμμή των μαχών-πολέμων, όπως όλοι οι Έλληνες βασιλείς, αλλά καθόταν στο παλάτι και έδινε διαταγές. Αυτό που έκανε ο Ιουστινιανός ήταν κάτι το οποίο ήταν έξω από τα Ελληνικά αξιώματα.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΔΑΞΑΣ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΘΗΣΕΑΣ.

Ο Θησέας ήταν ο πρώτος Έλληνας βασιλιάς παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι όλοι οι γνήσιοι βασιλιάδες επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους άλλους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες. Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς.

Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έκαναν επιθέσεις ολομόναχοι εναντίoν χιλιάδων αντιπάλων, για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδιθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940).

ΕΛΛΕΙΨΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ.

Ο Ιουστιανιανός δεν ήταν καθόλου διορατικός, διότι δεν είδε ότι δεν υπήρχαν οι υποδομές (χρήματα, στρατός, ιδεολογία, παιδεία), στις κατακτημένες περιοχές ώστε να συνεχίσουν να παραμένουν Ελληνικές-Ρωμαϊκές. Η εδαφική αποκατάσταση, δεν στηρίχτηκε σε σταθερά θεμέλια, απέτυχε πλήρως, οι Λογγοβάρδοι εισέβαλαν στην Ιταλία κατακτώντας το μεγαλύτερο μέρος της.

Δυστυχώς την ίδια τύχη, με της κτήσεις στην Ιταλία είχαν οι κτήσεις του Ιουστινιανού, στην Ιβηρική Χερσόνησο (Ισπανία), όπου οι Βησιγότθοι πήραν πίσω όλα τα εδάφη που κατακτήθηκαν με τόσο πολύ κόπο.

Η μόνη περιοχή που έμεινε ελεύθερη μέχρι την Αραβική θύελλα της δεκαετίας του 640 μ.Χ., ήταν η Βόρεια Αφρική. Μέσα στο χάος αυτό των βαρβαρικών επιδρομών μπόρεσε τουλάχιστον η Αυτοκρατορία να διατηρήσει την πολύ σημαντική βόρεια Αφρική (Αίγυπτος), που υπήρχε το σιτάρι,για να μπορούν να δίνουν δωρεάν ψωμί με πολύ μεγάλη άνεση σε όλους τους άπορους της αυτοκρατορίας.

Στα θετικά του Λατίφωνου Ιουστινιανού Α, το κλείσιμο των σχολών που ασκούσαν την θεουργία. Για αυτό το 529 μ.Χ. έκλεισε της “Φιλοσοφικές” σχολές, και απαγόρευσε να διδάσκουν “Φιλοσοφία”.

Όλα αυτά γιατί οι τελευταίοι νεοπλατωνικοί όπως ο Ιάμβλιχος και ο Πρόκλος δεν ήταν μόνον φιλόσοφοι, καθώς ήταν παράλληλα και ιερείς μιας φανταστικής και ανυπάρκτου θρησκείας, όπως παρατηρεί ο Άρνολντ Τόυμπη (Σπουδή της Ιστορίας, Μετάφραση Ν. Παπαρρόδου, Αθήνα 1962, σελίδα. 457). Οι φιλοσοφικές οι σχολές των Αθηνών, είχαν μεταβληθεί σε κέντρα άσκησης της μαγείας, γεγονός που οδήγησε τελικά, στο κλείσιμό τους το 529 μ.Χ. από τον Ιουστινιανό. Στους χρόνους που έπνεε τα λοίσθια, ο σκοτεινός παγανισμός, η μαγεία και η δεισιδαιμονία είχαν λάβει τρομερές διαστάσεις.

Όπως μας ενημερώνει ο Λουκιανός, η μαγεία είχε πρωτεύουσα θέση στις λαϊκές μάζες. «Μάγοι υπό ποικίλα ονόματα, ως φαρμακομάντεις, ιατρομάντεις, αγύρται, έχοντας ως βοηθούς γραίας βωμολόχους, περιμακτρίας, τελεστρατίας, τυμπανιστρίας, περιήρχοντο τας πόλεις, υποσχόμενοι ζωή, υγεία, πλούτο, ευτεκνία, κάλλος και κλπ» (Θ.Η.Ε.,τομ.8,449)!

Ο καθηγητής Ν. Λούβαρις μας αναφέρει, ότι στους ύστερους χρόνους της αρχαιότητος υπήρχαν “μάγοι πολυάριθμοι και ποικιλώνυμοι, αγύρται, απολακταί, βωμολόχοι, ιατρομάντεις, καθαρτές, φαρμακομάντεις” κλπ. Όλοι αυτοί ήταν συνοδευόμενοι υπό γυναικών μαγισσών ή βοηθών, προερχόμενοι κυρίως, εκ Θεσσαλίας, ήτις εθεωρείτο η κατ’ εξοχήν κοιτίς των, περιέτρεχον τας πόλεις και εξαπατούσαν τους απλοϊκούς.

Την εποχή του Ιουστινιανού το Ρωμαϊκό κράτος ήταν σχεδόν εξελληνισμένο και έτοιμο να περάσει οριστικά στα χέρια των Ελλήνων μέχρι το τέλος της ζωής του, ως κρατικού μορφώματος.

Η γερασμένη και ετοιμοθάνατη από τον παγανισμό-εωσφορισμό Ρώμη, έχει παραδώσει οριστικά τα σκήπτρα στην γεμάτη από Ελληνική-Χριστιανική ζωή Κωνσταντινούπολη.

Διακαής πόθος του Ιουστινιανού παρέμενε πάντοτε η επαναφορά των συνόρων όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βρισκόταν σε εποχές ακμής.

Γεωστρατηγική και ιστορία. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

ΙΣΧΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.
Από όλους τους προαναφερόμενους εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Αssad, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.