Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Ένας φτιαχτός από φίδια φαρμακερά ιός

Κι ένας πλανήτης απίστευτα σκυθρωπός

Που σαν ένας τυφλός έχει χάσει το φως

Και στις καρδιές άγριος βροχερός καιρός.

Άνθρωποι κλειδωμένοι σε σπίτια μουντά

Και στα πρόσωπα φίμωτρα σαν τα σκυλιά

Μάτια μες στου φόβου τη βαριά συννεφιά

Που τη σπέρνουν τα τηλεοπτικά γυαλιά.

Ο ένας απ’ τον άλλον χωριστά και μακριά

Ούτε χειραψίες, ούτε αγκαλιές, ούτε φιλιά

Λόγια πνιχτά που δύσκολα ακούγονται πια

Και στις ψυχές μας φυτρωμένη η ερημιά.

Στα ρουθούνια λερά βυθισμένα καλαμάκια

Και στα γυμνά μπράτσα φονικές βελόνες

Καμωμένες απ’ τις φαρμακευτικές πόρνες

Που δεν μας θέλουν άλλα καλοκαιράκια.

Όσοι τις βελόνες δεν θέλουν να μπήξουν

Δεν μπορούν να δουλεύουν και να ζήσουν

Ούτε να κυκλοφορούν και να διασκεδάζουν

Οι Φασίστες στα παράθυρα ουρλιάζουν.

Τον πληθυσμό της Γης θέλουν να μειώσουν

Κι όσους μείνουν να τους υποδουλώσουν

Με βραχιόλια, κάμερες κι έξυπνα τσιπάκια

Δεν θα υπάρχουν πια ρομαντικά βραδάκια.

Σηκωθείτε πάνω να υψώσουμε τον ήλιο

Βγείτε στους δρόμους να ’ρθει η λευτεριά

Να σπάσουμε τώρα τον ασφυκτικό δακτύλιο

Οι καιροί είναι χαλεποί, δεν περιμένουν πια.

Καρδερίνης Ισίδωρος

Ποιητής-Μυθιστοριογράφος-Αρθρογράφος

Facebook: Karderinis Isidoros

Twitter: isidoros karderinis