Δυο λόγια για το διάγγελμα Μητσοτάκη -δεν ξέρω ποιο είναι στη σειρά αρίθμησης, αλλά σίγουρα έχει κάνει πολλαπλάσια διαγγέλματα από οποιονδήποτε άλλο πρωθυπουργό.

1. Με την (προσχηματική) συγγνώμη που ζήτησε, ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε εμμέσως ότι τα πράγματα δεν πήγαν καλά. 

Πρόκειται για μεγάλο άδειασμα σε Χρυσοχοΐδη-Χαρδαλιά, καθώς  και στα εξαπτέρυγα της Ομάδας Αλήθειας που επέμεναν επί μέρες ότι όλα είχαν γίνει άριστα.

2. Ωστόσο, όταν ζητάς συγγνώμη, δεν μπορεί να μην αναφέρεσαι συγκεκριμένα ούτε σε ένα λάθος που έχει κάνει η διοίκησή σου. 

Συγγνώμη χωρίς επισήμανση των λαθών στην πρόληψη και την κατάσβεση των πυρκαγιών, είναι στην πραγματικότητα κενή περιεχομένου.

3. Πολύ περισσότερο, δεν γίνεται να αποδίδεις την οργή των πολιτών στον άλογο πόνο της καταστροφής ή σε ελλιπή εικόνα της κατάστασης.

 Αν μην τι άλλο υποτιμάς το κριτήριο τους και δείχνεις αλαζονεία.

4. Δεν γίνεται επίσης να έχει σημειωθεί μια τόσο μεγάλη καταστροφή και να μην αναλαμβάνει κανείς την πολιτική ευθύνη για τα λάθη που καταφανώς έγιναν.

 Πολιτική ευθύνη σημαίνει παραιτήσεις.

5. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι ενώ για πρώτη φορά μιλάς για κλιματική κρίση και όχι κλιματική αλλαγή, και υπογραμμίζεις (ορθά) στις πρωτοφανείς καταστάσεις που προκαλούνται, δεν αναφέρεις ούτε ένα (1) μέτρο για την ανάσχεσή της. 

Αντιθέτως, επιμένεις σε μια πολιτική που την οξύνει.

 Η κλιματική κρίση δεν είναι θέλημα Θεού αλλά το αποτέλεσμα ενός παραγωγικού μοντέλου και κεντρικών πολιτικών επιλογών. 

Είναι υποκριτική η διεκτραγώδηση των αποτελεσμάτων της κλιματικής κρίσης χωρίς περιβαλλοντική στροφή στην κυβερνητική πολιτική.

6. Από «επικοινωνιακής» σκοπιάς, ήταν ένα καλά στημένο διάγγελμα. 

Το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι όμως πολιτικό και όχι επικοινωνιακό.

 Σε μια στιγμής κρίσης, το λεγόμενο επιτελικό κράτος κατέρρευσε. 

Αυτή η κατάρρευση δεν αντιστρέφεται με «επικοινωνιακά» τεχνάσματα…

(Yannis Almpanis)