Μείναμε τρία άτομα στη γειτονιά και σώσαμε τα σπίτια.

Τα πυροσβεστικά ήταν παραταγμένα δεξιά και αριστερά και ήρθαν όταν πήραν φωτιά τα σπίτια. Αεροπλάνα δεν είχε καθόλου. 

Ευτυχώς που μείναμε. 

O πατέρας μου έσωσε γύρω στα 20 σπίτια με κλαριά, με τα πόδια και με τα χέρια. Εκοψε 2.000 πεύκα με το αλυσοπρίονο για να φτιάξει ζώνη και κάθονταν και τον κοίταζαν. Αν δεν έπαιρνε το τρακτέρ μισή ώρα πριν έρθει η φωτιά να οργώσει ό,τι χωράφι υπήρχε γύρω από τα σπίτια μας, θα είχε γίνει καταστροφή. 

Εκατό μέτρα πιο πάνω κάηκαν δέκα σπίτια

Ανδρέας Καλλίτσης

Κάτοικος Ροβιών

Χίλια μπράβο! Υποκλινομαστε στο μεγαλείο της ψυχής και του κουράγιου σας! Το αφήγημα “εκκενωστε” κατέρρευσε ήδη από τη δεύτερη μέρα με το τρόπο που το βλέπαμε να εφαρμόζεται στη πράξη ακόμη και εμείς που τα παρακολουθουσαμε από μακριά… Τη μάχη που δώσατε να υπερασπιστεί τε το τόπο σας (κρατώντας βέβαια ασφαλείς ηλικιωμένους, παιδιά και αδύναμους συμπολίτες)θα τη θυμόμαστε πάντα… Ήρωες!!!!