Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΚΕΡΤ ΚΑΙ ΟΙ ΟΛΕΘΡΙΕΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.
Η Ελλάδα το 2021 βιώνει ένα νέο Μαντζικερτ. Η μάχη του Μαντζικέρτ αποτελεί την μεγαλύτερη εθνική προδοσία στην ιστορία του Ελληνικού έθνους.
Ορθοδοξία-Γεωστρατηγική και ιστορία. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος ([email protected]).
Στις μάχες που διαμόρφωσαν την τύχη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η μάχη του Μαντζικέρτ κατέχει εξέχουσα θέση, καθώς στις 26 Αυγούστου 1071 μ.Χ. το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, γνώρισε, την τρίτη μεγαλύτερη ήττα, στην ιστορία του.
Κανένας Έλληνας δεν γνωρίζει ότι η μάχη του Μαντζικέρτ, είναι η μεγαλύτερη εθνική εορτή των Τούρκων.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΕΙΣ ME AMEΡΙΚΑΝΙΚΗ EΓΚΡΙΣΗ !!!
Ήταν η πρώτη μεγάλη και καθοριστικής σημασίας νίκη των Tούρκων επί των Ελλήνων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, από την ημέρα που οι Σιωνιστές, τους έδωσαν το χρίσμα, να αντικαταστήσουν τους Άραβες, στην προσπάθεια αφανισμού του Ελληνικού έθνους και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Οι Άραβες είχαν εξασθενήσει ως πολιτική και στρατιωτική δύναμη, εξαιτίας της θρυλικής-Ελληνικής τριανδρίας αυτοκρατόρων (Βασίλειος Β, Άγιος Νικηφόρος Φωκάς και Ιωάννης Τσιμισκής-Κουρκουάς).
Για αυτό αμέσως η νέα τάξη πραγμάτων έφερε στην θέση των Αράβων, τους Σελτζούκους Τούρκους, ώστε να μην σταματήσουν οι συνεχόμενες επιθέσεις, όλων εκείνων των αιώνων, από τις νεοταξικές-εωσφορικές δυνάμεις. Οι Τούρκοι από την ημέρα που ασπάστηκαν τον Μωαμεθανισμό, έγιναν οι πιο πιστοί και φανατικοί Ισλαμιστές στον κόσμο, μέχρι και την σύγχρονη εποχή.
Γνωρίζουν πολύ καλά οι Τούρκοι και ειδικά ο Ερντογάν ότι έχουν το χρίσμα από την νέα τάξη πραγμάτων, για γίνουν οι ηγέτες των Μωαμεθανών, σε όλο τον κόσμο.
Από τα πανάρχαια χρόνια δύο ήταν και είναι οι παγκόσμιοι πολιτισμοί, που συγκρούονται για την κυριαρχία στον πλανήτη. Ο Ελληνικός πολιτισμός του φωτός, της ηθικής, των Ηρώων, της δημιουργίας, της εξέλιξης, της λογικής, της δικαιοσύνης, ο οποίος είναι για το καλό της ανθρωπότητας. Αντιθέτως ο Ιουδαϊκός-Φοινικικός πολιτισμός, είναι κατά γενική ομολογία σκοτεινός, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφανίσει τον Ελληνικό και την ανθρωπότητα.
Οι ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας μαζί με τους εξωτερικούς εχθρούς, όλους εκείνους τους αιώνες αντιμετώπιζαν και τους εσωτερικούς.
Αυτοί ήταν οι Αλλοδαποί αξιωματούχοι της πολιτικής “αριστοκρατίας” της Κωνσταντινουπόλεως. Εκείνοι χωρίς να πολεμούν ήθελαν να ασκούν την ανωτάτη εξουσία, για να διαλύσουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Επιθυμούσαν οι αλλοδαποί πολιτικοί ευνούχοι να δίνουν διαταγές από τα παλάτια, την ώρα που οι Έλληνες στρατιωτικοί. μάτωναν, έχαναν της ζωές τους, έμεναν ανάπηροι και έπεφταν αιχμάλωτοι στα πεδία των μαχών για την Ελλάδα. Οι στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας σε καμία περίπτωση δεν δεχόταν να θυσιάζονται, επί τόσους αιώνες για την Ελλάδα και να τους κυβερνούν ανθέλληνες-αλλοδαποί θηλυπρεπείς προδότες.
Οι ευνούχοι πολιτικοί από την Βασιλεύουσα το μόνον που έκαναν όλους εκείνους τους αιώνες ήταν να καταστρέψουν ολοσχερώς το Ελληνικό έθνος, μαζί με και το Ρωμαϊκό κράτος. Αμέσως μετά τον θάνατο του Βασίλειου του Β, οι αλλοδαποί πολιτικοί κατέστρεψαν την αυτοκρατορία.
Μετά τον θάνατο του Βασίλειου Β΄εννέα βασιλείς είχαν κατορθώσει μέσα σε 42 χρόνια να διαλύσουν την αυτοκρατορία !!!
Ενδεικτικό γεγονός είναι ότι 42 χρόνια πριν από τον θάνατο του Βασίλειου Β, η Ελλάδα είχε φτάσει στο απόγειον της δυνάμεως της σε ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο παράλληλα, από την ημέρα που είχε δημιουργηθεί το έθνος των Ελλήνων.
Όμως δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, η πολιτική “αριστοκρατία”, είχε διαλύσει ολοσχερώς τον Ελληνικό στρατό. Είχαν αφαιρέσει την ανωτάτη πολιτική-στρατιωτική εξουσία από της Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μ. Ασίας. Κατέστρεψαν όλες τις υποδομές του στρατού και του κράτους.
Επέτυχαν μέχρι να βάλουν στον αυτοκρατορικό θρόνο έναν δικό τους, τον Κωνσταντίνο Δούκα.
Όταν ανέλαβε εκ νέου αυτοκράτορας ένας εκ των Ελληνικών στρατιωτικών οικογενειών της Μ. Ασίας, ο Ρωμανός Δ Διογένης βρήκε εντελώς διαλυμένο τον Ελληνικό στρατό.
Οι στρατιώτες χωρίς ασπίδες, σπαθιά και άλογα ήταν απλήρωτοι, με σκισμένες σημαίες, με κουρελιασμένες στολές. Έκτοτε είχαν εδραιωθεί οριστικά και αμετάκλητα, οι αλλοδαποί πολιτικοί στην διοίκηση του Ελληνικού-Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού κράτους. Συνδιοικούν πλέον μαζί με τους Έλληνες στρατιωτικούς.
Η συνδιοίκηση της αυτοκρατορίας μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών επισφραγίστηκε με τον γάμο ανάμεσα σε ένα πολύ επιφανές μέλος της Ελληνικής στρατιωτικής αριστοκρατίας τον Ρωμανό Διογένη και την χήρα του Κωνσταντίνου Δούκα, την Αυγούστα Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα. Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά έχουμε έναν τέτοιο γάμο, ανάμεσα στις δύο πλευρές,
Όλους τους προηγούμενους αιώνες, οι Ήρωες-Έλληνες στρατωτικοί παντρευόταν μόνον με μέλη της στρατιωτικής αριστοκρατίας. Όμως ήταν τόσο κρίσιμη η κατάσταση του Ρωμαϊκού κράτους, ώστε οι πρόγονοί μας, να μην έχουν το χρονικό περιθώριο, να εκτοπίσουν, τους πολιτικούς-προδότες από την εξουσία.
Η οριστική επισφράγιση της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, έγινε μερικά χρόνια αργότερα, με τον γάμο τους Αλέξιου Κομνηνού (Ελληνική ηρωική, στρατιωτική αριστοκρατία της Μικράς Ασίας, και της Ειρήνης Δούκα (πολιτική, Σημιτική αριστοκρατία). Χωρίς αυτούς τους δύο γάμους, δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιωτικοί στην διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους.
Σύμφωνα με τους περισσότερους Έλληνες, ο μεγαλύτερος προδότης όλων των εποχών, υπήρξε ο Εφιάλτης.
Για τον Κωνσταντίνο Παπαρηγόπουλο ο έσχατος των προδοτών, ήταν ο Αλκιβιάδης. Εντούτοις υπήρξε ένας ακόμη ισάξιος και πιθανόν ανώτερος προδότης από τον Εφιάλτη. Αυτός είναι ο προδότης του Μαντζικέρτ, ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος, ιστορικός και μάγος, ο Μιχαήλ Ψελλός.
Ο Ψελλός ήταν ένας πολύ πανούργος άνθρωπος. Είχε μελετήσει πολύ την αρχαία Ελληνική γραμματεία και γνώριζε καλά τις ανθρώπινες ικανότητες και αδυναμίες.
Με όπλα την κολακεία και την ραδιουργία, είχε ξεκινήσει από αυλοκόλακας, για να εξελιχθεί σε έναν αισχίστου είδους χειραγωγό και δημαγωγό, για αλλοδαπούς προδότες της πολιτικής αυτοκρατορικής εξουσίας. Ήξερε καλά τους ανθρώπους σαν τον Βασιλιά Ρωμανό, οι οποίοι κέρδιζαν με το αίμα τους και με θανάσιμους κινδύνους τα αξιώματα, τις δόξες και την περιουσία τους.
Όλους εκείνους τους αιώνες οι Έλληνες στρατιωτικοί- αριστοκράτες της Μικράς Ασίας, υπήρξαν οι σωτήρες της Αυτοκρατορίας και του Χριστιανισμού. H μάχη στο Μαντζικέρτ στις 26 Αυγούστου του 1071, αποτελεί ίσως την χειρότερη προδοσία στην ιστορία του Ελληνισμού. Η εντελώς άδικη ήττα και η αιχμαλωσία του Έλληνα αυτοκράτορα Ρωμανού Δ Διογένη, από τον Σουλτάνο Άλπ Αρσλάν, οδήγησε στην οριστική απώλεια της Μικράς Ασίας.
Ένα συνοθύλευμα διεφθαρμένων-ανίκανων κρατικών λειτουργών και αυτοκρατόρων, διέλυσε σε χρονικό διάστημα, το οποίο αποτελεί παγκόσμιο ιστορικό ρεκόρ, την παγκόσμια, Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Οι ανίκανοι αυτοκράτορες μαζί με τους αλλοδαπούς πολιτικούς, εχθρευόταν επί πολλούς αιώνες τους Ήρωες Έλληνες Στρατιωτικούς. Για αυτό ως αντίδραση όταν ανέλαβαν την εξουσία άρχισαν να διαλύουν τον θεματικό -Ρωμαϊκό στρατό, τον οποίο θεωρούσαν αχρείαστο και επικίνδυνο.
Σύμφωνα με την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα, οι Έλληνες στρατιωτικοί, ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών αλλοδαπών αξιωματούχων οι Τούρκοι αποτελούσαν εκείνη την εποχή, μία μακρινή απειλή. Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία.
Μόνον οι στρατιωτικοί όπως ο Ρωμανός Διογένης, ο Νικηφόρος Βρυέννιος, ο Νικηφόρος Βασιλάκιος και ο Θεόδωρος Αλυάτης μέσα στα “άρρωστα”-πατριωτικά μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων, και την “αρχομανία” τους, ισχυρίζονταν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή, για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Στις 21 Μαΐου 1067 μ.Χ. “έφυγε” από την ζωή ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Ι Δούκας, αφήνοντας ως διάδοχο, τον ανήλικο γιο του Μιχαήλ και την όμορφη-νεαρή σύζυγό του Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα.
Η Ευδοκία ασκούσε την αντιβασιλεία, στην θέση του ανήλικου γιου της. Όμως η Αυγούστα αισθανόταν πλέον ανασφαλής για να κυβερνήσει την παγκόσμια αυτοκρατορία, της οποίας οι επαρχίες μαστίζονταν από βαρβαρικές-Τουρκικές επιδρομές. Παράλληλα ήταν περικυκλωμένη, από μία ομάδα δολοπλόκων-αλλοδαπών πολιτικών.
Στο πρόσωπο του ανδρείου Ρωμανού Διογένη, η Ευδοκiα βρήκε έναν ιδανικό Αυτοκράτορα ο οποίος ανέλαβε με σθένος τα διοικητικά-στρατιωτικά καθήκοντα. Ο Αυτοκρατορικός στρατός λάτρευε τον Ρωμανό, διότι πολεμούσε γενναία στην πρώτη γραμμή της κάθε μάχης-πολέμου. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι σε μια μάχη περικυκλώθηκε από δεκάδες στρατιώτες του εχθρού.
Εκείνη την χρονική στιγμή έσπευσε σε βοήθεια ο στρατηγός Νικηφόρος Βρυέννιος, ο οποίος έσωσε την ζωή του Ρωμανού, καθώς ήταν σοβαρά τραυματισμένος. Στους ώμους του μετέφερε τον Ρωμανό, ο στρατηγός Νικηφόρος Βρυέννιος.
Οι κυριότεροι εκπρόσωποι της πολιτικής παρατάξεως ήταν ο Καίσαρας Ιωάννης Δούκας, ο αδελφός του εκλιπόντος βασιλιά, και ο “ύπατος των Φιλοσόφων” Μιχαήλ Ψελλός. Όλοι αυτοί οι ανίκανοι και ανθέλληνες προδότες, επιβουλευόταν, τον Έλληνα- Αυτοκράτορα Ρωμανό.
Η κακία είναι αμάθεια μας δίδαξε ο μέγιστος Φιλόσοφος όλων των εποχών, ο Πλάτωνας.
Ο καίσαρας ήταν ένας άνθρωπος μειωμένης αντιλήψεως, και το μειονέκτημα του, το κάλυπτε με πολύ κακία, όπως γίνεται διαχρονικά με όλους τους προδότες-ραγιάδες. Θεωρούσε τον Καππαδόκη Ρωμανό έναν “σφετεριστή”, ο οποίος είχε “στερήσει” τον αυτοκρατορικό θρόνο από την δυναστεία του.
Ο αδελφός του ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Δούκας, ως γνήσιος εκπρόσωπος, της αλλοδαπής-πολιτικής αριστοκρατίας, απέφευγε τους πολέμους.
Για αυτό όλοι οι πολιτικοί προδότες ισχυριζόταν, ότι ο Διογένης θα προκαλέσει “άσκοπους” πολέμους.
Οι πολιτικοί “αριστοκράτες είχαν αποτύχει να αποτρέψουν την ανάρρηση του στο θρόνο. Το πρόβλημα ήταν ότι ο νέος Αυτοκράτορας αποτελούσε προσωπική επιλογή της Ευδοκίας, η οποία είχε κάνει μαζί του δύο παιδιά. Το μεγαλύτερο από αυτά ήταν αγόρι και διάδοχος του θρόνου μετά τον Ρωμανό. Επίσης ο ραδιούργος Ψελλός φοβόταν ότι ο νέος Αυτοκράτορας, μετά την εκκαθάριση των επαρχιών από τους Σελτζούκους, θα προέβαινε και σε εκκαθαρίσεις, από την πολιτική σαπίλα της Βασιλεύουσας.
Ο Ψελλός είχε ήδη εξοριστεί μία φορά στο παρελθόν και έκτοτε είχε ορκιστεί να μην επιτρέψει ποτέ να του συμβεί ξανά.
Αναμφίβολα θα απαιτούνταν λεπτοί χειρισμοί και αρκετή υπομονή για την εκθρόνιση του γενναίου Έλληνα Ρωμανού.
O μόνος που εναντιώθηκε στους ριψάσπιδες πολιτικούς ήταν ο Ρωμανός. Ο αγώνας του ήταν αιματηρός, Ηρωικός και μοναχικός. Για τον αυτοκράτορα Ρωμανό Διογένη η σωτηρία της αυτοκρατορίας και της Ορθοδοξίας ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Ο Ρωμανός είχε αυξημένη την αίσθηση της προσωπικής του αξίας, όπως και όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί. Hταν γενναίος στρατηγός και ικανός ηγέτης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ARISVINEWS
