ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.
Ορθοδοξία, Γεωστρατηγική και ιστορία.
Toν Αύγουστο του 1071 η μάχη λίγο έξω από το κάστρο του Μαντζικέρτ έδειχνε το μέγεθος της τρομερής καταστροφής. Ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός είχε υποστεί την μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία. Η προδοσία του Ψελλού και των Δουκών υπήρξε μεγαλύτερη και από του Εφιάλτη, με συνέπεια να προσφέρουν στους Σελτζούκους Τούρκους μια ανέλπιστη νίκη.
Χιλιάδες Έλληνες-Ρωμαίοι στρατιώτες έχασαν τις ζωές τους, και πολλοί ήταν αιχμάλωτοι. Ανάμεσα τους βρισκόταν και Βασιλιάς Ρωμανός Δ.
Κατά την διάρκεια της μάχης είχε κυκλωθεί από τους Σελτζούκους. Εν τούτοις πολέμησε γενναία για ώρες, τραυματίστηκε από εχθρικό ακόντιο και συνελήφθη. Τις χρονιές 378 και 811 μ.Χ. είχαμε άλλες δύο παρόμοιες εθνικές ταπεινώσεις.
Στις 9 Αυγούστου του 378 μ.Χ, δεκατρία χιλιόμετρα από την Αδριανούπολη, o αλλοδαπός αυτοκράτορας Ουάλης, έπεσε στα χέρια των Βησιγότθων.
Το 811 μ.Χ. ο Βούλγαρος Κρούμος έκανε κύπελλο για να πίνει κρασί, το κρανίο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Α. Από τότε είχε να βιώσει το Ρωμαϊκό κράτος παρόμοιες ταπεινώσεις, σε ποελέμους.
Ο βάρβαρος νικητής της μάχης του Μαντζικέρτ, ο σουλτάνος Αλπ Αρσλάν, έδειξε ανωτερότητα καθώς αντιμετώπισε τον ηττημένο Ρωμανό μεγαλόψυχα και τον άφησε ελεύθερο !!!
Ο Ρωμανός αφέθηκε να επιστρέψει στην βασιλεύουσα, είχε εξασφαλίσει μία συνθήκη ειρήνης με σχετικά ευνοϊκούς όρους, με βάση την συντριπτική ήττα. Το Ρωμαϊκό κράτος, αναλάμβανε να πληρώνει λύτρα σε ετήσια βάση, μαζί με την υποχρέωση στρατιωτικής συνδρομής στους πολέμους των Τούρκων. Επίσης συμφωνήθηκε να πραγματοποιηθεί ανταλλαγή αιχμαλώτων και βασιλικό συνοικέσιο ανάμεσα στους δύο θρόνους.
Την περίοδο εκείνη ο Αλπ Αρσλάν ήταν επικεντρωμένος στον πόλεμο με τους Φατιμίδες της Αιγύπτου και άλλα μέτωπα.
Όταν η είδηση της ήττας έφθασε στο παλάτι, η οικογένεια των Δουκών, η οποία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην προδοσία του Μαντζικέρτ, έσπευσε να κηρύξει έκπτωτο τον Έλληνα βασιλιά. Ο συναυτοκράτορας Μιχαήλ Ζ’ Δούκας, ανακηρύχθηκε μονοκράτορας. Την αυτοκρατορία συγκλόνιζε μια ακόμη προδοσία.
Στην μάχη που δόθηκε ο Ρωμανός Διογένης με τα πιστά σε εκείνον θεματικά στρατεύματα δεν μπόρεσε να επικρατήσει απέναντι στους προδότες και σφετεριστές του Ρωμαϊκού θρόνου. Υποχώρησε με τα υπολείμματα των πιστών στρατιωτών του στην Κιλικία. Χωρίς ελπίδες αντιστάσεως, ο αυτοκράτορας δέχθηκε να παραδοθεί στους ανθέλληνες-αλλοδαπούς πολιτικούς αξιωματούχους, να γίνει μοναχός και να εξοριστεί στη νήσο Πρώτη.
Στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων τρεις επίσκοποι “έδωσαν εγγυήσεις” για την σωματική του ακεραιότητα. Δυστυχώς λίγο αργότερα αντιλήφθηκε ότι η φιλοιουδαϊκή οικογένεια των Δουκών ήταν η χειρότερη όλων, καθώς φέρθηκε με τον πιο αισχρό και άνανδρο τρόπο, εν αντιθέσει με τον βάρβαρο Άλπ Αρσλάν.
Διαπίστωσε πως η οικογένεια των Δουκών, δεν είχε κανένα ηθικό στοιχείο, σε σχέση με τον Σελτζούκο ηγεμόνα.
Με στόχο να τον απομακρύνουν οριστικά από τα πολιτικά και τα στρατιωτικά δρώμενα, διέταξαν την τύφλωση του.
Ο Άλπ Αρσλάν φέρθηκε με άψογο τρόπο στον Ρωμανό, τον περιποιήθηκε με ευγένεια, χωρίς υπεροψία και συζήτησαν επανειλημμένα για την μάχη. Ενώ τα δεδομένα μετά την μάχη ήταν αρκετά θετικά για το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, καθώς ο αυτοκράτορας, επέτυχε ευνοϊκούς όρους και επέστρεφε ελεύθερος στην Κωνσταντινούπολη, παρά την προδοσiα, η σύγκλητος και οι πολιτικoί-αριστορκάτες συνέχιζαν τις πλεκτάνες !!!
Επρεπε να ολοκληρώσουν τα εγκληματικά τους σχέδια αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αν ο Ρωμανός έφευγε από τον θρόνο, οι Τούρκοι δεν θα δεσμεύονταν από τις υπάρχουσες συνθήκες και θα επαναλάμβαναν τις επιθέσεις τους, στα Ανατολικά θέματα, ώστε να ολοκληρώσουν την κατάκτηση της Μικράς Ασίας. Τα νέα της προδοσίας στο Μαντζικέρτ είχαν φθάσει στην Κωνσταντινούπολη. Η Αυγούστα Ευδοκία ανησυχούσε για την ασφάλεια την δική της και των παιδιών της. Πανικοβάλλεται για αυτό τάχθηκε, με την Σημιτική πλευρά.
Η είδηση απελευθερώσεως του Ρωμανού, άλλαξε τα δεδομένα για τους συνωμότες. Οι επικεφαλής της πολιτικής παρατάξεως τρομοκρατήθηκαν. Όλα όσα είχαν σχεδιάσει τόσο προσεκτικά και βρώμικα, είχαν γίνει άνευ ουσίας. Υπήρχαν άμεσοι κίνδυνοι που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι πολιτικοί-αλλοδαποί προδότες.
Η βασίλισσα Ευδοκία έβλεπε την επιστροφή του Ρωμανού ως την μοναδική ελπίδα, ώστε να αποφύγει την εκθρόνιση. Ο θλιβερός Ψελλός ανέλαβε υπό την προστασία του, τον μεγαλύτερο γιο της Ευδοκίας Μιχαήλ Δούκα και τον έστεψε Αυτοκράτορα, κηρύσσοντας ταυτόχρονα έκπτωτο τον Ρωμανό.
Στις 26 Σεπτεμβρίου η Ευδοκία εκάρη μοναχή δια της βίας, και εξορίστηκε σε μονή του Βοσπόρου. Μετά την απομάκρυνση της μητέρας του, ο νεαρός αυτοκράτορας Μιχαήλ Δούκας, έγινε το πειθήνιο όργανό του. Ο Καίσαρας Δούκας επέστρεψε αμέσως από την εξορία του, αποστέλλοντας στην Μικρά Ασία στρατιωτικό σώμα για να συλλάβει τον Ρωμανό. Αμέσως μετά την επιστροφή του Ρωμανού στην Βασιλεύουσα, οι γραπτές εγγυήσεις έπαψαν.
Ο Καίσαρας Δούκας έπεισε τον Ψελλό να τον δηλητηριάσουν. Το δηλητήριο αποδείχθηκε ασθενές για να επιφέρει τον θάνατο, αλλά ήταν αρκετά ισχυρό για να προκαλεί αφόρητους πόνους. Κατόπιν αποφάσισαν ότι η τύφλωσή του Ρωμανού, θα ήταν μία καλύτερη ποινή.
Όταν ο δήμιος του παλατιού αρνήθηκε να εκτελέσει την ποινή, ορίσθηκε μία αμοιβή 10 χρυσών νομισμάτων για όποιον δεχόταν να πάρει την θέση του. Δεν παρουσιάσθηκε κανείς. Η αμοιβή αυξήθηκε στα 20 και κατόπιν στα 30 χρυσά νομίσματα. Μόνο τότε με πολύ χαρά και πολύ πρόθυμα, ανέλαβε να τυφλώσει τον Έλληνα Ρωμανό, ένας Εβραίος. Όμως ο Εβραίος είχε πλήρη άγνοια σχετικά με την διαδικασία, της τυφλώσεως και για αυτό το μαρτύριο του Ρωμανού παρατάθηκε κατά τον πλέον κτηνώδη τρόπο.
Έξι φορές βύθισε την πυρωμένη βέργα στα μάτια του Ρωμανού, καθώς εκείνος ούρλιαζε από τους πόνους.
Ο δήμιος δεν είχε απλώς καυτηριάσει τις ίριδες, είχε εξορύξει ολόκληρους τους οφθαλμούς.
Ακόμη και τότε δεν ησύχασαν οι αλλοδαποί προδότες. Όταν είδαν ότι το δράμα του Αυτοκράτορα είχε ξεσηκώσει την κατακραυγή λαού και του στρατού, αποφάσισαν να τον φυλακίσουν σε ένα μοναστήρι για να μην μετατραπεί σε εθνικό ήρωα.
ΠΩΣ ΈΦΤΑΣΕ ΤΟ ΡΩΜΑΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ Τ0Υ ΜΑΝΤΖΙΚΕΡΤ ;
Μετά τον θάνατο του Βασίλειου Β΄ εννέα βασιλείς είχαν κατορθώσει μέσα σε 42 χρόνια να διαλύσουν την αυτοκρατορία !!!
Ενδεικτικό γεγονός είναι ότι 42 χρόνια πριν από τον θάνατο του Βασίλειου Β, η Ελλάδα είχε φτάσει στο απόγειον της δυνάμεως της σε ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο παράλληλα, από την ημέρα που είχε δημιουργηθεί το έθνος των Ελλήνων. Όμως δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, η πολιτική “αριστοκρατία”, είχε διαλύσει ολοσχερώς τον Ελληνικό στρατό. Είχαν αφαιρέσει την ανωτάτη πολιτική-στρατιωτική εξουσία από της Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μ. Ασίας. Κατέστρεψαν όλες τις υποδομές του στρατού και του κράτους.
Επέτυχαν μέχρι να βάλουν στον αυτοκρατορικό θρόνο έναν δικό τους, τον Κωνσταντίνο Δούκα. Όταν ανέλαβε εκ νέου αυτοκράτορας ένας εκ των Ελληνικών στρατιωτικών οικογενειών της Μ. Ασίας, ο Ρωμανός Δ Διογένης βρήκε εντελώς διαλυμένο τον Ελληνικό στρατό. Οι στρατιώτες χωρίς ασπίδες, σπαθιά, και άλογα, ήταν απλήρωτοι, με σκισμένες σημαίες, με κουρελιασμένες στολές. Έκτοτε είχαν εδραιωθεί οριστικά και αμετάκλητα, οι αλλοδαποί πολιτικοί στην διοίκηση του Ελληνικού-Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού κράτους. Συνδιοικούν πλέον μαζί με τους Έλληνες στρατιωτικούς.
Σύμφωνα με την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία, αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα, οι Έλληνες στρατιωτικοί, ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών αλλοδαπών αξιωματούχων, οι Τούρκοι αποτελούσαν, εκείνη την εποχή, μία μακρινή απειλή. Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία. Μόνον οι στρατιωτικοί, μέσα στα “άρρωστα”-πατριωτικά μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων, και την “αρχομανία” τους, ισχυρίζονταν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή, για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Η συνδιοίκηση της αυτοκρατορίας, μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών, επισφραγίστηκε με τον γάμο, ανάμεσα σε ένα πολύ επιφανές μέλος της Ελληνικής στρατιωτικής αριστοκρατίας τον Ρωμανό Διογένη και την χήρα του Κωνσταντίνου Δούκα, την Αυγούστα Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα. Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, έχουμε έναν τέτοιο γάμο, ανάμεσα στις δύο πλευρές, Όλους τους προηγούμενους αιώνες, οι Ήρωες, Έλληνες στρατωτικοί, παντρευόταν, μόνον με μέλη της στρατιωτικής αριστοκρατίας. Όμως ήταν τόσο κρίσιμη η κατάσταση του Ρωμαϊκού κράτους, ώστε οι πρόγονοί μας, να μην έχουν το χρονικό περιθώριο, να εκτοπίσουν, τους πολιτικούς-προδότες από την εξουσία.
Η οριστική επισφράγιση της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, έγινε μερικά χρόνια αργότερα, με τον γάμο τους Αλέξιου Κομνηνού (Ελληνική ηρωική, στρατιωτική αριστοκρατία της Μικράς Ασίας, και της Ειρήνης Δούκα (πολιτική, Σημιτική αριστοκρατία). Χωρίς αυτούς τους δύο γάμους, δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιωτικοί στην διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους.
Οι ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας μαζί με τους εξωτερικούς εχθρούς, όλους εκείνους τους αιώνες αντιμετώπιζαν και τους εσωτερικούς.
Αυτοί ήταν οι Αλλοδαποί αξιωματούχοι της πολιτικής “αριστοκρατίας” της Κωνσταντινουπόλεως. Εκείνοι χωρίς να πολεμούν ήθελαν να ασκούν την ανωτάτη εξουσία, για να διαλύσουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Επιθυμούσαν οι αλλοδαποί πολιτικοί ευνούχοι να δίνουν διαταγές από τα παλάτια, την ώρα που οι Έλληνες στρατιωτικοί. μάτωναν, έχαναν της ζωές τους, έμεναν ανάπηροι και έπεφταν αιχμάλωτοι στα πεδία των μαχών για την Ελλάδα. Οι Ήρωες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας σε καμία περίπτωση δεν δεχόταν να θυσιάζονται, επί τόσους αιώνες για την Ελλάδα και να τους κυβερνούν ανθέλληνες-αλλοδαποί θηλυπρεπείς προδότες.
Οι ευνούχοι πολιτικοί από την Βασιλεύουσα το μόνον που έκαναν όλους εκείνους τους αιώνες ήταν να καταστρέψουν ολοσχερώς το Ελληνικό έθνος, μαζί με και το Ρωμαϊκό κράτος. Αμέσως μετά τον θάνατο του Βασίλειου του Β, οι αλλοδαποί πολιτικοί κατέστρεψαν την αυτοκρατορία.
Στις μάχες που διαμόρφωσαν την τύχη της “Βυζαντινής” αυτοκρατορίας, η μάχη του Μαντζικέρτ, κατέχει εξέχουσα θέση, καθώς στις 26 Αυγούστου 1071 μ.Χ. το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, γνώρισε, την τρίτη μεγαλύτερη ήττα, στην ιστορία του.
Κανένας Έλληνας δεν γνωρίζει, ότι η μάχη του Μαντζικέρτ, είναι η μεγαλύτερη εθνική εορτή των Τούρκων.
Ήταν η πρώτη μεγάλη και καθοριστικής σημασίας νίκη των Tούρκων, επί των Ελλήνων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, από την ημέρα που οι Σιωνιστές, τους έδωσαν το χρίσμα, να αντικαταστήσουν τους Άραβες, στην προσπάθεια αφανισμού του Ελληνικού έθνους και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Οι Άραβες είχαν εξασθενήσει ως πολιτική και στρατιωτική δύναμη, εξαιτίας της θρυλικής-Ελληνικής τριανδρίας αυτοκρατόρων (Βασίλειος Β, Άγιος Νικηφόρος Φωκάς και Ιωάννης Τσιμισκής-Κουρκουάς).
Για αυτό αμέσως η νέα τάξη πραγμάτων έφερε στην θέση των Αράβων, τους Σελτζούκους Τούρκους, ώστε να μην σταματήσουν οι συνεχόμενες επιθέσεις, όλων εκείνων των αιώνων, από τις νεοταξικές-εωσφορικές δυνάμεις.
Οι Τούρκοι από την ημέρα, που ασπάστηκαν τον Μωαμεθανισμό, έγιναν οι πιο πιστοί και φανατικοί Ισλαμιστές στον κόσμο, μέχρι και την σύγχρονη εποχή. Γνωρίζουν πολύ καλά οι Τούρκοι και ειδικά ο Ερντογάν, ότι έχουν το χρίσμα, από την νέα τάξη πραγμάτων, για γίνουν οι ηγέτες των Μωαμεθανών, σε όλο τον κόσμο.
Από τα πανάρχαια χρόνια δύο ήταν και είναι οι παγκόσμιοι πολιτισμοί, που συγκρούονται για την κυριαρχία στον πλανήτη. Ο Ελληνικός πολιτισμός του φωτός, της ηθικής, των Ηρώων, της δημιουργίας, της εξέλιξης, της λογικής, της δικαιοσύνης, ο οποίος είναι για το καλό της ανθρωπότητας. Αντιθέτως ο Ιουδαϊκός-Φοινικικός πολιτισμός, είναι κατά γενική ομολογία σκοτεινός, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφανίσει τον Ελληνικό και την ανθρωπότητα.
Σύμφωνα με τους περισσότερους Έλληνες, ο μεγαλύτερος προδότης όλων των εποχών, υπήρξε ο Εφιάλτης.
Για τον Κωνσταντίνο Παπαρηγόπουλο, ο έσχατος των προδοτών, ήταν ο Αλκιβιάδης. Εντούτοις υπήρξε ένας ακόμη ισάξιος και πιθανόν ανώτερος προδότης από τον Εφιάλτη. Αυτός είναι ο προδότης του Μαντζικέρτ, ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος, ιστορικός και μάγος, ο Μιχαήλ Ψελλός.
Ο Ψελλός ήταν ένας ευφυέστατος άνθρωπος. Είχε μελετήσει πολύ την αρχαία Ελληνική γραμματεία και γνώριζε καλά, τις ανθρώπινες ικανότητες και αδυναμίες. Με συμμάχους την κολακεία και την ραδιουργία, είχε ξεκινήσει από αυλοκόλακας, για να εξελιχθεί σε έναν αισχίστου είδους χειραγωγό, για αλλοδαπούς προδότες, της αυτοκρατορικής εξουσίας. Ήξερε καλά τους ανθρώπους σαν τον Βασιλιά Ρωμανό, οι οποίοι κέρδιζαν με το αίμα τους και με θανάσιμους κινδύνους, τα αξιώματα, τις δόξες και την περιουσία τους.
Όλους εκείνους τους αιώνες οι Έλληνες στρατιωτικοί αριστοκράτες, της Μικράς Ασίας, υπήρξαν οι σωτήρες της Αυτοκρατορίας και του Χριστιανισμού. Όμως σύμφωνα με τον Μιχαήλ Ψελλό και την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία, αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα, οι Έλληνες στρατιωτικοί ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών-αλλοδαπών αξιωματούχων, οι Τούρκοι αποτελούσαν εκείνη την εποχή, μία “μακρινή” απειλή.
Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία. Μόνον οι στρατιωτικοί μέσα στα “άρρωστα-πατριωτικά” μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων και την “αρχομανία” τους, ισχυρίζονταν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή, για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
H μάχη στο Μαντζικέρτ στις 26 Αυγούστου του 1071, αποτελεί ίσως την χειρότερη προδοσία στην ιστορία του Ελληνισμού. Η εντελώς άδικη ήττα και η αιχμαλωσία του Έλληνα αυτοκράτορα Ρωμανού Δ Διογένη, από τον Σουλτάνο Άλπ Αρσλάν, οδήγησε στην οριστική απώλεια της Μικράς Ασίας. Ένα συνοθύλευμα διεφθαρμένων-ανίκανων κρατικών λειτουργών και αυτοκρατόρων, διέλυσε σε χρονικό διάστημα, το οποίο αποτελεί παγκόσμιο ιστορικό ρεκόρ, την παγκόσμια, Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι ανίκανοι αυτοκράτορες, μαζί με τους αλλοδαπούς πολιτικούς, εχθρευόταν επί πολλούς αιώνες, τους Ήρωες Έλληνες Στρατιωτικούς. Για αυτό ως αντίδραση, όταν ανέλαβαν την εξουσία, άρχισαν να διαλύουν τον θεματικό -Ρωμαϊκό στρατό, τον οποίο θεωρούσαν αχρείαστο και επικίνδυνο.
Στις 21 Μαΐου 1067 μ.Χ. “έφυγε” από την ζωή ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Ι Δούκας, αφήνοντας ως διάδοχο, τον ανήλικο γιο του Μιχαήλ και την όμορφη-νεαρή σύζυγό του Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα. Η Ευδοκία ασκούσε την αντιβασιλεία, στην θέση του ανήλικου γιου της. Όμως η Αυγούστα αισθανόταν πλέον ανασφαλής, για να κυβερνήσει την παγκόσμια αυτοκρατορία, της οποίας οι επαρχίες μαστίζονταν από βαρβαρικές-Τουρκικές επιδρομές. Παράλληλα ήταν περικυκλωμένη, από μία ομάδα δολοπλόκων-αλλοδαπών πολιτικών.
Στο πρόσωπο του ανδρείου Ρωμανού Διογένη, η Ευδοκiα βρήκε έναν ιδανικό Αυτοκράτορα ο οποίος ανέλαβε με σθένος τα διοικητικά-στρατιωτικά καθήκοντα. Ο Αυτοκρατορικός στρατός λάτρευε τον Ρωμανό, διότι πολεμούσε γενναία στην πρώτη γραμμή της κάθε μάχης-πολέμου. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι σε μια μάχη περικυκλώθηκε από δεκάδες στρατιώτες του εχθρού. Εκείνη την χρονική στιγμή έσπευσε σε βοήθεια ο στρατηγός Νικηφόρος Βρυέννιος, ο οποίος έσωσε την ζωή του Ρωμανού, καθώς ήταν σοβαρά τραυματισμένος. Στους ώμους του μετέφερε τον Ρωμανό, ο στρατηγός Νικηφόρος Βρυέννιος.
Οι κυριότεροι εκπρόσωποι της πολιτικής παρατάξεως ήταν ο Καίσαρας Ιωάννης Δούκας, ο αδελφός του εκλιπόντος βασιλιά, και ο “ύπατος των Φιλοσόφων”, ο Μιχαήλ Ψελλός. Όλοι αυτοί οι ανίκανοι και ανθέλληνες προδότες, επιβουλευόταν, τον Έλληνα- Αυτοκράτορα Ρωμανό.
Η κακία είναι αμάθεια μας δίδαξε ο μέγιστος Φιλόσοφος όλων των εποχών, ο Πλάτωνας. Ο καίσαρας ήταν ένας άνθρωπος μειωμένης αντιλήψεως, και το μειονέκτημα του, το κάλυπτε, με πολύ κακία, όπως γίνεται διαχρονικά, με όλους τους προδότες-ραγιάδες. Θεωρούσε τον Καππαδόκη Ρωμανό έναν “σφετεριστή”, ο οποίος είχε “στερήσει” τον αυτοκρατορικό θρόνο από την δυναστεία του. Ο αδελφός του ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Δούκας, ως γνήσιος εκπρόσωπος, της αλλοδαπής-πολιτικής αριστοκρατίας, απέφευγε τους πολέμους.
Για αυτό όλοι οι πολιτικοί προδότες ισχυριζόταν, ότι ο Διογένης θα προκαλέσει “άσκοπους” πολέμους. Οι πολιτικοί “αριστοκράτες είχαν αποτύχει να αποτρέψουν την ανάρρηση του στο θρόνο. Το πρόβλημα ήταν ότι ο νέος Αυτοκράτορας αποτελούσε προσωπική επιλογή της Ευδοκίας, η οποία είχε κάνει μαζί του δύο παιδιά. Το μεγαλύτερο από αυτά ήταν αγόρι, και ο διάδοχος του θρόνου μετά τον Ρωμανό. Επίσης ο ραδιούργος Ψελλός, φοβόταν ότι ο νέος Αυτοκράτορας, μετά την εκκαθάριση των επαρχιών από τους Σελτζούκους, ως έντιμος και γενναίος Έλληνας στρατιωτικός που ήταν, θα προέβαινε και σε εκκαθαρίσεις, από την πολιτική σαπίλα της Βασιλεύουσας.
Ο Ψελλός είχε ήδη εξοριστεί μία φορά στο παρελθόν, και από τότε είχε ορκιστεί να μην επιτρέψει ποτέ να του συμβεί ξανά. Αναμφίβολα θα απαιτούνταν λεπτοί χειρισμοί και αρκετή υπομονή για την εκθρόνιση του γενναίου Έλληνα Ρωμανού.
Εκείνη την εποχή ο μόνος που εναντιώθηκε στους ριψάσπιδες πολιτικούς ήταν ο Ρωμανός. Ο αγώνας του ήταν αιματηρός, Ηρωικός και μοναχικός. Για τον αυτοκράτορα Ρωμανό Διογένη η σωτηρία της αυτοκρατορίας και της Ορθοδοξίας ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Ο Ρωμανός είχε αυξημένη την αίσθηση της προσωπικής του αξίας, όπως και όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί. Hταν γενναίος στρατηγός και ικανός ηγέτης.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΚΕΡΤ.
Η συνθήκη με τους Τούρκους ήταν πλέον άκυρη. Με τον θάνατο του Ρωμανού, οι ορδές των Σελτζούκων στράφηκαν στην υπόλοιπη Μικρά Ασία. Τα επόμενα χρόνια θα σκορπίσουν παντού τον τρόμο, την απελπισία και τον όλεθρο.
Ευέλικτα στρατιωτκά τμήματα των Τούρκων πέρασαν τα Ελληνορωμαϊκά σύνορα και στοχοποίησαν τις πλέον αδύναμες περιοχές. Με το σύστημα των θεματικών στρατευμάτων αποδιοργανωμένο από τους πολιτικούς προδότες της Κωνσταντινουπόλεως σε χάος, οι Τούρκοι δρούσαν ανενόχλητοι. Τις μεγαλύτερες καταστροφές υπέστησαν τα συνοριακά Θέματα.
Η ερήμωση, η καταστροφή και η ολική απώλεια μεγάλων περιοχών της Μικράς Ασίας είχαν καταλυτικές επιπτώσεις για την Χριστιανική αυτοκρατορία.
Η Ελληνική από τα πανάρχαια χρόνια Μικρά Ασία ήταν το πολυπληθέστερο και πλουσιότερο κομμάτι της αυτοκρατορίας.
Ήταν ο πιο σημαντικός πυλώνας σε γεωστρατηγικό, οικονομικό, πνευματικό και στρατιωτικό επίπεδο. Η Μικρά Ασία, αγροτική κατά βάση, παρείχε επί αιώνες στρατιώτες και άλογα στην Κωνσταντινούπολη.
Η Καππαδοκία και η Παφλαγονία ήταν οι βάσεις των ισχυροτέρων οικογενειών της στρατιωτικής αριστοκρατίας.
Στα παράλια της Μικράς Ασίας στο Αιγαίο, άκμαζε το εμπόριο και η ναυτιλία. Η κατοχή των ακτών του Αιγαίου έδινε στην αυτοκρατορία έναν επαρκή χώρο εσωτερικών υδάτων, πολύ σημαντικό σε θέματα γεωστρατηγικής, οικονομίας και πολιτικής-στρατιωτικής κυριαρχίας.
Η έξοδος των Τούρκων στο Αιγαίο, έφερε τους εφιάλτες του παρελθόντος, τότε που οι Άραβες είχαν κατακτήσει την Κρήτη.
Το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος ήταν υπό διάλυση και κύματα προσφύγων συνέρρεαν έντρομα στην Βασιλεύουσα.
Επικρατούσαν άθλιες συνθήκες διαβιώσεως για τον Ελληνικό λαό, με πείνα και ασθένειες.
Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Ζ’ όμως αποδείχθηκε παντελώς ανίκανος μαζί με τον πραγματικό διοικήτή της αυτοκρατορίας, τον προδότη Ψελλό. Η βασιλεία του σημαδεύτηκε από την άνοδο των τιμών σε είδη πρώτης ανάγκης. Ο Μιχαήλ χωρίς να διαθέτει πυγμή και ισχυρή θέληση, ως παθητικός θεατής, έβλεπε την αυτοκρατορία να βρίσκεται σε αποσύνθεση.
Με την κατάρρευση του Ρωμαϊκού κράτους οι Αρμενικές ηγεμονίες, οι οποίες είχαν τεθεί υπό την στρατιωτική εξουσία των Ελλήνων από τον Ιωάννη Τσιμισκή και τον Βουλγαροκτόνο, ανεξαρτητοποιήθηκαν
Η καταστροφή του Ορθοδόξου-Χριστιανικού κόσμου της Μικράς Ασίας υπήρξε τεράστια. Ούτε στις επιδρομές των Αράβων, δεν υπήρξε μαζική κατάκτηση περιοχών και πόλεων. Φοβερές λεηλασίες, σφαγές, εμπρησμοί, βιασμοί και εξανδραποδισμοί.
Οι περίλαμπρές νίκες της περιόδου που κυβέρνησαν διαδοχικά οι Ν. Φωκάς, Ι. Τσιμισκής και Βουλγαροκτόνος, με τον Ελληνισμό να φτάνει στο απόγειον της πολιτικής-στρατιωτικής, και οικονομικής του δυνάμεως είχαν δημιουργήσει μια εντύπωση αιωνίου παντοδυναμίας με συνέπεια οι επόμενοι αυτοκράτορες να επαναπαυτούν στις δάφνες των τριών προαναφερθέντων.
Η καρδιά της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας και των επιστημών. Η πνευματική επανάσταση των προγόνων μας, ενάντια στην τυραννία, του ξενόφερτου Δωδεκαθέου, ξεκίνησε στην αρχαία Ιωνία, εξαιτίας του ευνοϊκού πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που επικρατούσε εκεί τον 6ο π.Χ. αιώνα. Μακριά από τα Φοινικικά-σκοταδιστικά ιερατεία της μητροπολιτικής Ελλάδος και τον φανατισμό των μαζών, επέτυχαν οι Ίωνες φιλόσοφοι να ξεφύγουν από τα δεσμά του δωδεκαθέου και να σκεφτούν ελεύθερα, με οδηγό την λογική, την μελέτη και την εξερεύνηση.
Η γενέτειρα του Ηράκλειτου, του Αναξαγόρα. του Αναξίμανδρου, του Αναξιμένη, του Θαλή, του Ηροδότου, Του Ηράκλειου, του Αγίου Νικηφόρου του Β Φωκά, του Ρωμανού Διογένη, και των τριών Ιεραρχών, έμελλε να χαθεί για πάντα. Κλείνοντας να αναφέρω τις κρίσεις των ιστορικών για τον Ψελλό.
Στην εποχή μας, τα πράγματα είναι επίσης πολύ επικίνδυνα, και υπάρχουν πολλές ομοιότητες καθώς και διαφορές με την εποχή του βασιλιά Ρωμανού Διογένη και της Μικρασιατικής καταστροφής. Κατά την εποχή του Ρωμανού Διογένη, κυριαρχούσαν, οι αλλοδαποί πολιτικοί, οι οποίοι κατέστρεφαν, το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος.
Το ίδιο και κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Τραγωδίας-προδοσίας το 1922. Οι σημερινοί πολιτικοί είναι οι απόγονοι των αλλοδαπών πολιτικών, που κατέστρεψαν την αυτοκρατορία. Οι σύγχρονοι διεφθαρμένοι-αλλοδαποί πολιτικοί,μοιράζονται παράνομα το δημόσιο χρήμα, απαξιώνουν και αποδυναμώνουν τον Ελληνικό στρατό και εξαθλιώνουν οικονομικά-πνευματικά τον λαό. Στον αντίποδα ο Ερντογάν διαθέτει το πατριωτικό πάθος-δυναμισμό τις ικανότητες και τις φιλοδοξίες των προγόνων του. Πλέον δεν έχουμε άλλα περιθώρια, πνευματικά, ηθικά, και γεωγραφικά.
Στα πλαίσια ανασυστάσεως της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Ελλάδα παραχωρήθηκε με την σύμφωνη γνώμη της Αμερικής και της Γερμανίας και με την υποστήριξη του Κατάρ στην Τουρκία. Η Αμερική έχασε τον μικρότερης κλίμακας παγκόσμιο πόλεμο που διεξάγεται στην Συρία. Για να μην διασύρονται άλλο από την Ρωσία, οι ηττημένοι Αμερικάνοι αποφάσισαν την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και παράλληλα ανέθεσαν την διεξαγωγή όλων των πολέμων για λογαριασμό των ΗΠΑ, στον Ερντογάν. Ήδη η Τουρκία έχει κατακτήσει την Βόρεια Συρία, την Λιβύη, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και αντικαθιστά την Αμερική στο Αφγανιστάν και όπου κριθεί απαραίτητο.
Στην προσπάθεια τους από την Ουάσιγκτον να ανασχέσουν την Κινέζική προέλαση, ο Ερντογάν θα φτάσει μέχρι και την Ινδία, εάν και εφόσον χρειαστεί. Η Αμερική με αυτόν τον τρόπο κρατά αλώβητο το γόητρο της, καθώς δεν κινδυνεύει να χρεωθεί νέες ήττες, στα πεδία των μαχών, από την Ρωσία του Πούτιν και παράλληλα δεν έχει απώλειες σε οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό επίπεδο. Ταυτόχρονα δεν έχει απώλειες σε στρατιωτικό δυναμικό και σε εξοπλισμό.
Ο πιο επιτυχημένος πολιτικός του αιώνα μας, μετά τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν έχει αντιληφθεί ότι η Αμερική είναι σε πλήρη αδυναμία και ότι εξαρτάται αποκλειστικά από τις Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, με αποτέλεσμα να εκμεταλλεύεται στο έπακρο την θέση του. Δυστυχώς αυτό κάνει ανεξέλεγκτο και ασύδοτο τον Τούρκο πρόεδρο. Το πιο ενδεικτικό παράδειγμα περί αυτού είναι η αγορά των πυραύλων S 400, από την Ρωσία.
Η Τουρκία θα είναι αρχικά μέσα στις δέκα ισχυρότερες χώρες του πλανήτη και σύντομα θα γίνει η τέταρτη παγκόσμια υπερδύναμη, μετά την Ρωσία, την Κίνα και την Αμερική.
Η Φιλοτουρκική από τα πανάρχαια χρόνια Γερμανία, αν και έχασε κατά κράτος από την Μόσχα και είναι έτοιμη να υπογράψει συμφωνία και για δεύτερο αγωγό παροχής φυσικού αερίου από την Ρωσία, εν τούτοις συνεχίζει με αμείωτο μένος-μίσος την ανθελληνική της πολιτική. Για όσους δεν γνωρίζουν να υπενθυμίσω ότι ο πόλεμος στην μαρτυρική Συρία έγινε για να παίρνει δωρεάν φυσικό αέριο η Γερμανία από το Κατάρ, ώστε να μην είναι το Βερολίνο ενεργειακά εξαρτώμενο από την Μόσχα. Το μόνον θετικό στην περίπτωση της Ελλάδος, σε σχέση με τις άλλες χώρες είναι ότι κατακτήθηκε ειρηνικά χωρίς πόλεμο.
Κλείνοντας την σημερινή μου εργασία Γεωστρατηγικής και ιστορίας, να επισημάνω ότι την εποχή του Ρωμανού ο Ελληνισμός ήταν ελεύθερος και όχι υπόδουλος, όπως είναι κατά την σύγχρονη εποχή. Ένα δεύτερο Μαντζικέρτ, μια ακόμη Μικρασιατική καταστροφή και ένα ακόμη Μυριοκέφαλο βιώνουμε ήδη, χωρίς να γίνει πόλεμος με τα παραδοσιακά όπλα. Αυτήν την φορά κατά γενική παραδοχή, θα είναι το οριστικό τέλος για το πρώην ένδοξο Ελληνικό έθνος. Η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Οι λαοί, οι οποίοι αγνοούν επιδεικτικά την ιστορία τους και τείνουν να επαναλαμβάνουν τα ίδια εγκληματικά-προδοτικά λάθη, είναι καταδικασμένοι σε αφανισμό. Το χειρότερο όλων είναι ότι οι σημερινοί νεοέλληνες, στην μεγάλη πλειοψηφία τους, χωρίς ηθική, παιδεία, ηρωισμό, συνδυάζουν την ανικανότητα με την αλαζονεία, του Μανουήλ Α Κομνηνού κατά την συντριβή, στο Μυριοκέφαλο τον Σεπτέμβριο του 1176 μ. Χ.
Ορθοδοξία-Γεωστρατηγική και ιστορία. Επικρατέειν η Απόλλυσθαι. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Contact : [email protected]-6945294197.
ΙΣΧΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
