Λυπάμαι ειλικρινα που αναγκάστηκα να παραιτηθώ ( εχθες) από το “Γ. Γεννηματάς”.

Αλλα το γεγονος οτι παραμένω απλήρωτος από την πρώτη ημέρα εργασίας μου στο τμημα επειγόντων του covid με ξεπερνά.

Ο διοικητής του νοσοκομείου κ ο διευθυντής της ιατρικης υπηρεσίας  προσπάθησαν να με μεταπεισουν – εκτιμώ ότι ήταν ειλικρινεις.

Ομως δεν γίνεται.

Με ξεπερνά το γεγονος οτι παράτησα το ιατρείο μου κ τέσσερις μήνες δεν πήρα ούτε έναν  μισθό, ούτε τις ( άπειρες) εφημερίες. 

Με ξεπερνά το γεγονος οτι βρέθηκα να χρωστάω – τα στοιχειώδη. 

Δεν μετανιώνω όμως ούτε στιγμή.

Έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό.

Άλλωστε “τρώνε από εμάς μένει κ μαγια!” 

Θελω επίσης να νομίζω ότι βοήθησα ασθενείς, βοήθησα συναδέλφους.

Έστω κ έναν συνάνθρωπο να βοήθησα να ξεπεράσει την νόσο του ειναι τίτλος τιμής.

Ο μεγαλύτερος στην ζωή μου! 

Στάθηκα με αξιοπρέπεια κ πανω απο ολα δεν εκμεταλευτηκα την θέση για να προσπορισω οφέλη.

Κ πανω απ όλα ήμουν εκεί όταν η ανάγκη κ ο λαος – κ μόνο αυτοι, ανάγκασαν το υπουργειο να προκυρηχθουν θέσεις ιδιωτών στο ΕΣΥ για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Απο την πρώτη στιγμή. 

Για εμένα είναι θέμα απόλυτα  βιοποριστικο πλεον να επιστρέψω στο ιατρείο μου – χωρίς να σταματήσω να βοηθώ όπου υπάρχει ανάγκη. 

Σε κάθε συνάδελφο, σε κάθε νοσηλευτη, σε κάθε τραυματιοφορεα που στάθηκαν στο πλευρό μου στις τραγικές στιγμές που βιωσαμε ολους αυτούς τους μήνες  εύχομαι δύναμη, κουράγιο κ υπομονή για όσα έρχονται – τους ευχαριστώ πάνω απ όλα γιατί ήταν δίπλα μου.

Κ αν κατάφερα κ εγώ από την πλευρά μου  να σταθώ δίπλα τους νιώθω περηφάνια. 

Ο αγώνας για να νικήσει ο Ανθρωπος συνεχίζεται.

υγ

το καλύτερο νέο είναι ότι ο Γιώργος ( ξέρει αυτός ) πήρε εξιτηριο.

Ανάσα.