«Αδιάφορο, οι θρησκευτικές και σεξουαλικές προτιμήσεις στην αναδοχή», δηλώνει η Υφυπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου…
Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη*
Μετακίνηση των παιδιών από τα ιδρύματα όχι για το δικό τους καλό προφανώς, σύμφωνα με τις δηλώσεις της Δόμνας Μιχαηλίδου…
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Σε μια σοκαριστική δήλωση προέβη πριν από λίγες ημέρες η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδια για θέματα Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Δόμνα Μιχαηλίδου.
Σε συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι Mega παρουσίασε στοιχεία που αφορούν στο πλήθος των παιδιών που εγκαταβιώνουν σε ιδρύματα σήμερα στην χώρα μας. Είπε χαρακτηριστικά ότι «Υπάρχουν πολλά παιδιά που πρέπει να τα βγάλουμε από τα ιδρύματα και να μεγαλώσουν σε μια οικογένεια». Και ενώ 1650 παιδιά ζουν σε δομές, μονάχα τα 74 είναι κατάλληλα για υιοθεσία, σύμφωνα με την ίδια.
Η συνέχεια του λόγου της μας θυμίζει έμπορο λαϊκής αγοράς που προσπαθεί να ξεπουλήσει το εμπόρευμά του όσο όσο, αρκεί και μόνο να το ξεφορτωθεί και να φύγει…
«Οι προϋποθέσεις για την αναδοχή είναι πιο ελαστικές από ότι στην υιοθεσία. Μπορεί κάποιος που είναι μόνος του ή έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης. Μπορούν πιο πολλοί άνθρωποι να γίνουν ανάδοχοι. Δεν μας νοιάζουν ούτε οι θρησκευτικές ούτε οι σεξουαλικές προτιμήσεις κάποιου», υποστηρίζει η νεαρά, φιλόδοξη υφυπουργός και δεν κοκκινίζει από ντροπή, και δεν ζητάει συγγνώμη για αυτό που μόλις ξεστόμισε!
Ο κυνισμός της και το τεχνοκρατικό, ελιτίστικο ταμπεραμέντο της δοκιμάζουν τις αντοχές μας. Δηλώνει ευθαρσώς, ότι δεν την απασχολεί την ίδια και προφανώς ούτε και την κυβέρνηση που εκπροσωπεί, το πού θα καταλήξουν αυτά τα ήδη ταλαιπωρημένα και πονεμένα παιδιά των ιδρυμάτων.
Μάλιστα το ανακοινώνει και δημόσια. Δεν τους νοιάζουν οι θρησκευτικές και σεξουαλικές προτιμήσεις αυτών που θα αναλάβουν να μεγαλώσουν, να αναθρέψουν αυτά τα παιδιά. Και ας είναι γνωστό ότι άνθρωποι οι οποίοι είναι παραδομένοι σε παρά φύσει πάθη, όπως αυτό της ομοφυλοφιλίας, οδηγούνται και σε άλλες ασέλγειες προκειμένου να ικανοποιηθούν τα ένστικτά τους.
Το ίδιο σοβαρό και επικίνδυνο για αυτά τα παιδιά είναι να παραδοθούν σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν φόβο Θεού μέσα τους, βρίσκονται μακριά από την Ορθοδοξία, μυημένοι ίσως σε κάποια παραθρησκευτική οργάνωση ή σέκτα.
Αφήνονται λοιπόν αυτές οι ψυχούλες βορά σε άγνωστες και απροσδιόριστες διαθέσεις.
Ποιος θα τους σταματήσει; Ποιος θα υπερασπιστεί τα ανυπεράσπιστα πλάσματα του Θεού, τα παιδιά των ιδρυμάτων;
Πού είναι η Εκκλησία, πού είναι οι Ιεράρχες να το εμποδίσουν αυτό; Αλλά πού να μείνει χρόνος… Επείγει η ισοπέδωση και το ξεπούλημα της πίστης….
