Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση

 [Στη νουβέλα που ακολουθεί, πολλά μοιάζουν με την πραγματικότητα, όμως είναι προϊόντα φαντασίας. ] 

Τρίκαλα 1/7/2021 

Του Βασίλη Κυρατζόπουλου 

Μετά από ένα οικονομικό όλεθρο και μία πανδημία που επηρέασαν και την χώρα,  ετοιμαζόμαστε για μία “νέα αρχή”. Κατοικώ σε μια περιφερειακή πόλη μίας χώρας, που εδώ  και δέκα έτη υπογράφοντας σειρά μνημονίων έχει απολέσει επίσημα και με την “βούλα” την  εθνική της κυριαρχία, μεταλλασσόμενη σε οιονεί προτεκτοράτο (statelike community)[1].  Λόγω covid-19 είμαι εγκλωβισμένος (ή αυτοπεριορισμένος) εδώ και ένα έτος στην περιφερειακή πόλη και μου απαγορεύεται να μεταβώ στην πρωτεύουσα, στην οποία έχω όλες  τις δραστηριότητές μου. 

Ένα έτος μετά δραστηριοποιούμαι ξανά. Όμως σύντομα θα διαπιστώσω ότι η “νέα  κοινωνία” της “μετά μνημονίων” και “μετά covid -19 περιόδου” δεν είναι αυτή της προ  αυτοπεριορισμού μου. Η ανεργία, η σημαντική μείωση εισοδημάτων και η κρατική  τρομοκρατία, έχει μεταλλάξει τους εναπομείναντες στην παραγωγή ανθρώπους σε  ρομποτάκια… Ο μοναδικός κερδισμένος η υβριδική κοινωνία του ψηφιακού κόσμου… 

Τον Μάιο, λόγω σοβαρής οικογενειακής μου υπόθεσης αναγκάστηκα να μεταβώ στη  Μεγαλόνησο, όπου το 95% των πολιτών αμφότερων χωρών θεωρούν ο ένας τον άλλον  “αδελφούς – ομοεθνείς”. Όμως επικρατεί η βούληση των αποικιοκρατών (ή πιο κομψά  οικονομικά κυρίαρχων χωρών) και του 5% υπόδουλών τους, που ελέγχουν κάθε Αρχή σε αμφότερους χώρους. Έτσι γοργά μεταβάλλονται σε δύο διαφορετικές οντότητες και ο χώρος  της Αφροδίτης διχοτομημένος (Ισλαμοκρατείται το 45% [2] και Λατινοκρατείται το 55%),  απομακρύνεται από τον χώρο του Απόλλωνα (οιονεί προτεκτοράτο). Η ελπίδα παραμένει  στην Ορθοδοξία, αν και σε αμφότερους χώρους ραγδαία μειώνονται οι Ρωμιοί έναντι των  πιστών της “Νέας Θρησκείας”[3]. 

Μόλις απέκτησα το Ευρωπαϊκό Ψηφιακό Πιστοποιητικό Covid -19, άρχισα να  διερευνώ τους ασφαλέστερους τρόπους μετάβασης και διαμονής στην Μεγαλόνησο. Είχα ενημερωθεί ότι από το Μάιο θα επαναλειτουργούσε η ακτοπλοϊκή γραμμή που θα συνέδεε  τους δύο χώρους. Όμως το εγχείρημα ναυάγησε λόγω “Βρυξελικών παρεμβάσεων της  εταιρειοκρατίας”. Έτσι για να μεταβώ έκλεισα θέση με αεροπορική εταιρεία που εδρεύει στην Ιρλανδία, που ασφαλίζει τους επιβάτες σε ασφαλιστική εταιρεία που εδρεύει στην  Ισπανία και αντιπροσωπεύεται στους προαναφερόμενους αδελφούς χώρους από Ελβετική  εταιρεία. Η πτήση μου θα αναχωρούσε από αεροδρόμιο που το διαχειρίζονταν Γερμανική  εταιρεία και τα φαντάσματα αυτής. Παράλληλα έκανα κράτηση προπληρώνοντας ένα  κατάλληλο κατάλυμα, πλησίον του χώρου δράσης μου στην Λατινοκρατούμενη  Μεγαλόνησο, χρησιμοποιώντας τα ψηφιακά εργαλεία που προσέφερε η μεσολαβήτρια  εταιρεία που εδρεύει στο St. San Francisco California και οι διαχειριστές του καταλύματος  εμφανίζονταν ότι εδρεύουν πλησίον της Μόσχας. Όλα τα “κλεισίματα” υλοποιήθηκαν με  πιστωτική κάρτα εκδιδόμενη από μέχρι προσφάτως Ελληνική ιδιωτική Τράπεζα, της οποίας  η λειτουργία είχε απαγορευθεί στην ολοκληρωτική Τουρκική Δημοκρατία, λόγω του ότι στο  Διοικητικό Συμβούλιο της τράπεζας υπήρχε μέλος, τέως στέλεχος των Μυστικών Υπηρεσιών  της Ελλάδας. 

Η μέσω διαδικτύου “τυπική γνωστοποίηση” διαμονής κάτω των τριών μηνών προς  την Λατινοκρατούμενη περιφέρεια, έφερε μια μακροσκελή παράγραφο[5]. Το περιεχόμενο  της παραγράφου αν και φαινομενικά αφορούσε μέτρα περιορισμού για covid-19, στην  πραγματικότητα ήταν η έγγραφη ομολογία του υπό κατοχή κράτους, ότι δεν αναλαμβάνει  ουδεμία ευθύνη για την ασφάλεια του οποιοδήποτε επισκέπτη κατά την διαμονή του στο

Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση Βασίλης Κυρατζόπουλος 

χώρο αυτό, προς παράβαση της οδηγίας 2004/38/ΕΚ. Ουσιαστικότερα δε είναι άξιο έρευνας πώς ένας χώρος που η οικονομία του στηρίζεται περισσότερο στους εισερχόμενους  επισκέπτες δεν αναλαμβάνει ουδεμία ευθύνη για την ασφάλειά τους; 

Έτσι με το Ευρωπαϊκό Ψηφιακό Πιστοποιητικό Covid -19 συνοδευόμενο με  γνωμάτευση προ 24ώρου εκτελεσμένου rapid test και άλλες τέσσερεις ζελατίνες με τα  απαραίτητα έγγραφα, φορώντας γάντια και διπλή μάσκα (όπως προτείνει ο ΕΟΔΥ),  κατέλαβα την αρκετά στενάχωρη θέση μου στο αεροσκάφος της αεροπορικής εταιρείας που  εδρεύει στην Ιρλανδία, που ασφαλίζει τους επιβάτες σε ασφαλιστική εταιρεία που εδρεύει  στην Ισπανία και αντιπροσωπεύεται από Ελβετική εταιρεία στο διαχειριζόμενο από  Γερμανική εταιρεία και τα φαντάσματα αυτής, αερολιμένα. Από τις 198 θέσεις ελάχιστες  παρέμειναν κενές και η πλειονότητα των επιβατών ήταν πολίτες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Με την ολοκλήρωση των διαδικαστικών απογείωσης τουλάχιστον οι μισοί επιβάτες  κατέβασαν τις μάσκες τους κάτω από το πηγούνι. Βάζω το πρόσωπό μου στο παράθυρο και  αγναντεύοντας το Αιγαίο συλλογιέμαι “Ποια είναι η Αρχή που θα επιβάλλει τα πρόστιμα;”.  Οι αεροσυνοδοί – ρομποτάκια δεν σταματούν να τρέχουν: 

∙ Ξεκίνησαν με πώληση ποτών, 

∙ Συνέχισαν με πώληση λαχείων (ξυστά), των οποίων τα κέρδη θα διατεθούν σε  ίδρυμα ανηλίκων, 

∙ Και μετά ξεκίνησε η διάθεση αρωμάτων duty free. 

στο πάνω-κάτω, έστω και τυπικά έκαναν και καμία παρατήρησή για τις μάσκες… Το πιο ενδιαφέρον της “λαϊκής αγοράς”, ήταν η διαδικασία πώλησης αρωμάτων.  Όσοι επιβάτες ενδιαφέρονταν για αγορά κάποιου αρώματος, ζητούσαν το δειγματικό  σωληνάριο, το οποίο μετά που κατέβαζαν την μάσκα τους, πλησίαζαν στη μύτη τους και  εφόσον ήταν της αρεσκείας τους, η διαδικασία ως λογικό επαναλαμβάνονταν από τον/την  σύντροφο εφόσον θα το απολάμβαναν μαζί. Το ίδιο επαναλαμβάνονταν με το ίδιο δειγματικό  σωληνάριο σε όλους/ες τους/τις υποψήφιους πελάτες/ισσες… 

Όσον αφορά τον covid-19, εάν ασθενήσει κάποιος επιβάτης υπαίτιοι θα είναι τα  ρομποτάκια του προτεκτοράτου ή το ίδιο το προτεκτοράτο[6] που δεν είχε λάβει τα  απαραίτητα μέτρα … 

Προσγείωση, ελπίζω να αποβιβαστώ αλώβητος, αν και καθ’ όλη την διάρκεια της  πτήσης δεν έβγαλα, “κατέβασα” τις διπλές μάσκες και είχα κολλήσει το πρόσωπο μου στο  παράθυρο του αεροπλάνου αγναντεύοντας το Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Έξοδος, ακολουθώ τις πινακίδες για λεωφορεία..  

Στην έξοδο από τον αερολιμένα, χαμογελαστοί με το δεξί χέρι μαυρισμένο (σε εμάς  θα ήταν το αριστερό) με πλησιάζουν 

– Ταξί; 

– Ευχαριστώ” λέω “για λεωφορείο;” 

Αμίλητοι μου δείχνουν ένα σχεδόν άδειο και αρκετά μεγάλο χώρο στάθμευσης…  Κανένα σκέπαστρο, καμία επιγραφή περί στάσης λεωφορείων που προορίζονται για την  πρωτεύουσα. Μόνο ένα διαφημιστικό για τα τοπικά λεωφορεία. Κάπου στα 100 μ. ένα  κτίσμα με μεγάλη επιγραφή “εισιτήρια”. Κατευθύνομαι προς τα εκεί. Στα μισά της διαδρομής εμφανίζεται κάποιο άτομο στη θύρα, από μακριά ρωτώ: 

– Για λεωφορεία προς πρωτεύουσα; 

αυτός μου δείχνει αμίλητος τον ίδιο χώρο. 

– Για εισιτήρια;” ρωτώ” 

– Μέσα” μου λέει”.

[2] 

Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση Βασίλης Κυρατζόπουλος 

Συλλογιέμαι “Λιγομίλητοι όμως συνεννοούμαι! Πάντα δύσκολη η πρώτη φορά!”.  Όταν επιστρέφω στο χώρο που μου είχε υποδειχθεί τουλάχιστον από δύο άτομα, βλέπω να με  πλησιάζει κάποιος εγκαταλείποντας την σκιά του αερολιμένα. 

– Τι τρέχεις δεξιά -αριστερά σαν τρελός” μου λέει”. 

– Ψάχνω για το λεωφορείο προς πρωτεύουσα” του λέω”. 

– Εδώ! “μου λέει απότομα.” 

– Και από πού να το ξέρω” ανταποκρίνομαι” 

Εκνευρισμένος 

– Ρώτα τον οδηγό, “μου λέει” 

– Βλέπεις κανένα οδηγό, που δεν βλέπω εγώ; 

Καμία απάντηση, γυρνά την ράχη του και επιστρέφει στην σκιά του αερολιμένα… Και εγώ κατευθύνομαι στη σκιά ενός φοίνικα περιμένοντας τον οδηγό και σε μία  καλύτερη εκδοχή μαζί με το λεωφορείο … 

Απόγευμα Τρίτης, έχω έλθει στην διχοτομημένη πρωτεύουσα, αναζητώ το κατάλυμα  που προπληρώνοντας είχα κάνει την κράτηση δια μέσου μεσολαβήτριας εταιρείας που  εδρεύει στο St. San Francisco California και οι διαχειριστές του καταλύματος εμφανίζονταν  ότι εδρεύουν πλησίον της Μόσχας. Με έκπληξη διαπιστώνω ότι το κατάλυμα που κατά την  κράτηση εμφανίζονταν στην Λατινοκρατούμενη περιφέρεια δεν υφίσταται στην τοποθεσία  που εμφανίζονταν στο χάρτη της μεσολαβήτριας εταιρείας που εδρεύει στην California .  Αμέσως επικοινωνώ με την Μόσχα, όπου με ενημερώνουν ότι το κατάλυμα βρίσκεται στην  Ισλαμοκρατούμενη περιφέρεια και δεν γνωρίζουν γιατί εμφανίζεται στην “άλλη πλευρά”, αλλά μπορούν να ενημερώσουν ταξί και με 10._ Ε κόμιστρο να μεταβώ στο κατάλυμα…  Όταν τους ενημερώνω ότι δεν μου επιτρέπεται να μεταβώ στην Ισλαμοκρατούμενη  περιφέρεια, ζήτησαν “συγγνώμη” και με διαβεβαίωσαν ότι σε 15 εργάσιμες μέρες θα  πιστωθεί ο λογαριασμός μου με το αντίτιμο που είχα καταβάλλει 10 μέρες νωρίτερα… Για το ότι ώρα 18.00 με τις 20 κιλά αποσκευές μου “έχω μείνει στο δρόμο” δεν μπορούσαν να  κάνουν τίποτα! Αμέσως διαδικτυακά επικοινωνώ με California, με ενημερώνουν ότι “το  δυνατόν νωρίτερα” θα επιστραφούν τα “προκαταβαλλόμενα”. Σ’ ότι αφορά το ότι “έχω μείνει  στο δρόμο” μου στέλνουν ηλεκτρονικό μήνυμα με καταλύματα δεκαπλάσιου κόστους τη  βραδιά από αυτό που ήδη είχα κάνει την κράτηση! 

Αν ήμουν ρομποτάκι των οικονομικά κυρίαρχων χωρών δεν θα με ενδιάφερε αν τα  λεφτά μου θα πιστώνονταν σε Ισλαμοκρατούμενη ή Λατινοκρατούμενη περιφέρεια, ίσως για  την πλειονότητα από τα ρομποτάκια των οικονομικά κυρίαρχων χωρών δεν είχε και μεγάλη  σημασία. Το ζητούμενο ήταν να “ξαναγεμίσουν οι μπαταρίες”, ούτως ώστε το ρομποτάκι να  λειτουργήσει “όπως πρέπει” όταν επιστρέψει στην έδρα του. Όμως ποια θα έπρεπε να είναι η  αρμόζουσα στην περίπτωση αντίδρασή μου; Πού θα καταγγείλω την “απάτη”; Στο  προτεκτοράτο όπου υλοποιήθηκε η κράτηση και η πληρωμή; Στα κατεχόμενα που στήθηκε η  “απάτη”; Στην California, που η μεσολαβήτρια εταιρεία είχε την υποχρέωση να ελέγξει αυτά  που προωθεί και εισπράττει ποσοστά για τις υπηρεσίες της; Στη Μόσχα που έχει στηθεί το  “ψάρεμα”; 

Οι μέρες μετρημένες, οι τρέχουσες υποχρεώσεις πολλές και εγώ με αποσκευή 20  κιλών στη “μέση του δρόμου”, ο ήλιος καίει και η άσφαλτος φλέγεται! 

Για μία στιγμή σκέπτομαι να απευθυνθώ στις τοπικές Αρχές, τότε ενθυμούμαι την  “αθώα παράγραφο” [Κοίτα σημ. 5]. Ενδιάμεσα μαθαίνω ότι τα ταξίμετρα αποτελούν  διακοσμητικό στοιχείο των ταξί και όπου αν μεταβείς πληρώνεις 10 ή 15 Ευρώ κόμιστρο. 

Έτσι την πρώτη βραδιά κατόπιν διαδικασιών θα φιλοξενηθώ σε οικείο πρόσωπο. Την  επομένη μέσω διαδικτύου θα “κλείσω” κατάλυμα όπου και θα μεταβώ. Συνάντηση με φίλο… Η άρτια φιλοξενία του επουλώνει τις πληγές του πρώτου σοκ…

[3] 

Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση Βασίλης Κυρατζόπουλος 

Μέσα στην προγραμματισμένη εβδομαδιαία διαμονή μου, διαπιστώνω ότι σε κάθε  επιχείρηση που απασχολεί από πέντε και περισσότερους εργαζόμενους, η καταγωγή  τουλάχιστον του ενός ήταν από την Αφρική, ή από την ευρεία περιοχή των Ινδιών ή από την  Ρωσική Ομοσπονδία. Δεν είναι τυχαίο ότι στα περίχωρα της πρωτεύουσας είχαν κτιστεί  ολόκληρες συνοικίες εργατικών κατοικιών, όπου το 90% των κατοίκων τους προέρχονταν  από τις προαναφερόμενες περιοχές, με κίνδυνο να εξελιχθούν σε γκέτο… 

Υπήρξε πλήρης απογοήτευση όταν στα τρία μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα που  πρόλαβα να επισκεφθώ δεν βρήκα ούτε ένα δώρο που το περιεχόμενό του να σχετίζεται με το  νησί της Αφροδίτης. Δύο από τις πιο ενδιαφέρουσες απαντήσεις που εισέπραξα από τους  πωλητές ήταν: 

– Μα είστε σε Ιταλικό κατάστημα… 

και 

– Σε λάθος μέρος τα ψάχνετε 

– Και πού μπορώ να τα βρω; 

– Ίσως σε τουριστικά καταστήματα… 

Δεν είχε έννοια να συνεχίσω τον διάλογο. Το κυριότερο δε όσα τουριστικά  καταστήματα διέθεταν είδη ρουχισμού, είχαν τα ίδια εμπορεύματα, προφανώς παραγωγής του “κίτρινου κόσμου” της Άπω Ανατολής, είδη που συναντάς στα τουριστικά καταστήματα  της Ιταλίας, της Ισπανίας… Μία μέρα πριν την αναχώρησή μου αυτοβούλως θα υποβληθώ σε  rapid test σε συνεργείο του Υπουργείου Υγείας και για δώρο περιορίζομαι στην αγορά  κάποιου βιβλίου με θέμα θρύλοι και μύθοι που σχετίζονται με το νησί. 

Επόμενη Τρίτη πρωί νωρίς ξεκινά η επιστροφή. Ταξί προς λεωφορεία με τα οποία θα μεταφερθώ στο αεροδρόμιο, minibus προς αεροδρόμιο. Περίπου 90 λεπτά πριν την πτήση,  παράδοση αποσκευής. Κατά τον έλεγχο στα στασίδια της αεροπορικής εταιρείας που εδρεύει  στην Ιρλανδία που ασφαλίζει τους επιβάτες σε ασφαλιστική εταιρεία που εδρεύει στην  Ισπανία και αντιπροσωπεύεται από Ελβετική εταιρεία, η υπάλληλος, με ικανοποίηση μου  ανακοινώνει ότι δεν έχω δικαίωμα να εισέλθω στο αεροσκάφος, διότι δεν έχω συμπληρώσει το PLF[7] του προτεκτοράτου. Της εξήγησα ότι: 

∙ Έχω το Ευρωπαϊκό Ψηφιακό Πιστοποιητικό Covid -19 και Rapid test που  υποβλήθηκα 18 ώρες πριν την πτήση, όπως και έτερο πριν ξεκινήσω το ταξίδι  μου στη Μεγαλόνησο (δηλαδή 6 μέρες νωρίτερα), 

∙ Δεν κάνω ταξίδι τουρισμού ή αναψυχής αλλά επιστρέφω στην οικία μου και  όλες οι σχετικές πληροφορίες είναι γνωστές στις Αρχές βάσει της ταυτότητας,  του επιβεβαιωμένου αριθμού κινητού τηλεφώνου και του Αριθμού Μητρώου  Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ), και δεν έχω να δηλώσω κάτι παραπάνω  στις υγειονομικές Αρχές ή σε οποιαδήποτε Αρχή της χώρας μου. 

∙ Εάν δεν συμπληρωθούν όλες οι αναζητούμενες πληροφορίες στην αντίστοιχη ιστοσελίδα δήλωσης PLF, η ιστοσελίδα δεν τερματίζει και εάν δηλώσω όλες τις πληροφορίες η δήλωση θα είναι ψευδής, αφού εξαναγκάζομαι να δηλώσω ξενοδοχείο ή κατάλυμα που θα διαμείνω, ενώ απλά επιστρέφω στην οικία  μου. 

Η υπάλληλος άμεσα καλεί την προϊστάμενη, η οποία μου διευκρινίζει ότι δεν  πρόκειται να με αφήσουν να εισέλθω στο αεροσκάφος, και να αδειάσω το χώρο διότι  εμποδίζω τους υπόλοιπους επιβάτες… Άμεσα ζητώ τα στοιχεία των ατόμων που με  εμποδίζουν να επιστρέψω στη χώρα διαμονής μου… 

Η προϊσταμένη τρέχοντας κατευθύνεται στο γραφείο εξυπηρέτησης επιβατών της  Ελβετικής εταιρείας. Ακολουθώ… Εισερχόμενη εξαφανίζεται, απευθύνομαι στην μία από τις 

[4] 

Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση Βασίλης Κυρατζόπουλος 

δύο που βρίσκονται στις θέσεις εξυπηρέτησης. Για τέταρτη φορά αναφέρω τις  προαναφερόμενες θέσεις μου. Ο διάλογος που ακολουθεί, αρκετά ενδιαφέρων: – Όποιος δεν έχει PLF δεν πετάει ! Μην προσπαθείτε να το συμπληρώσετε τώρα δεν  θα τα δεχτεί…, μου λέει 

– Δεν είμαι διατεθειμένος να το συμπληρώσω τώρα, απλώς πρέπει να προλάβω την  πτήση,  

– Δεν πρόκειται να πετάξετε τώρα και χάνετε τα εισιτήρια διότι δεν εισέρχεστε στο  αεροσκάφος με δική σας υπαιτιότητα… 

– Πρώτα, λέω, εσείς δεν με αφήνετε να εισέλθω στο αεροσκάφος, δεύτερο δεν έχετε  το δικαίωμα να κατάσχετε αυθαίρετα αντίτιμο υπηρεσιών που δεν προσφέρατε και τρίτο η  επιστροφή ενός πολίτη στη χώρα διαμονής του δεν μπορεί να εμποδίζεται από οποιονδήποτε  ιδιώτη! 

– Αυτά να πας να τα πεις στην χώρα σου μου λέει! 

– Ακριβώς, λέω, όμως μου απαγορεύεται να πάω! 

Γυρνά την ράχη της… Απευθύνομαι στην επόμενη: 

– Παρακαλώ να μου χορηγήσετε έγγραφο στο οποίο να αναφέρεται ότι 90 λεπτά πριν  την πτήση παραβρισκόμουν στον αερολιμένα και την αιτία που μου απαγορεύετε να εισέλθω  στο αεροσκάφος για να επιστρέψω στη χώρα μου… 

– Εμείς εδώ εξυπηρετούμε πελάτες δεν χορηγούμε έγγραφα,.. μου λέει… Αρχίζω να εκνευρίζομαι αφάνταστα. Απευθύνομαι στον πλήρως εξοπλισμένο αστυνομικό, που βλέποντας την κατάσταση είχε πλησιάσει στο γραφείο εξυπηρέτησης της  Ελβετικής εταιρείας με τις “ευγενείς” υπαλλήλους: 

– Παρακαλώ πού μπορώ να βρω τον αξιωματικό υπηρεσίας; 

Ο αστυνομικός καλεί μέσω ασυρμάτου τον αξιωματικό. Εμφανίζεται σε ελάχιστο  χρόνο χαμηλόβαθμος αξιωματικός. Σύντομα του εξηγώ την κατάσταση και του κάνω σαφή: – Ή θα μου επιτρέψουν την πτήση ή θα μου χορηγήσουν έγγραφο στο οποίο θα  αναφέρεται ο λόγος που μου απαγορεύουν να εισέλθω στο αεροσκάφος. Όλη η συζήτηση τελέστηκε περίπου σε πέντε μέτρα από το Ελβετικής εταιρείας  γραφείο εξυπηρέτησης πελατών. Μόλις πλησιάζει ο αξιωματικός στο γραφείο, η υπάλληλος  που μέχρι τότε είχε γυρισμένη την ράχη του λέει: 

– Δεν μπαίνει στην πτήση, εμείς εδώ κανένα έγγραφο δεν χορηγούμε…  Μεταβολή ο αξιωματικός: 

– Δεν μπορείτε να μπείτε στο αεροσκάφος και κανένα έγγραφο δεν χορηγούνε… Σκέπτομαι: Τουλάχιστον μεταφέρει τις εντολές πιο κόσμια… 

– Μπορώ να έχω τα στοιχεία της κυρίας; ρωτάω 

– Δεν έχω δικαίωμα να δώσω στοιχεία κάποιου πολίτη σε τρίτον … μου λέει – Τότε να μας αναφέρετε στο βιβλίο συμβάντων, του λέω 

– Μα δεν υπάρχει κανένα συμβάν μου λέει… 

Ήταν λογικό να μην θεωρηθεί σημαντικό συμβάν από αξιωματικό υπό Λατινικής  κατοχής χώρας το ότι υπάλληλος Ελβετικής εταιρείας βίαια εμπόδιζε την επιστροφή  Ορθοδόξου στη χώρα του. Εξ άλλου υπήκοοι κυρίαρχων χωρών, επιτόπου στον αερολιμένα  από τα κινητά τους συμπλήρωναν το PLF και ελάχιστα λεπτά μετά το υποδείκνυαν στους  “υπαλλήλους ελέγχου”. Δεν είχε σημασία ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο την περίοδο 14/2/2021  – 10/5/2021, είχαν εισέλθει 2.473 μολυσμένα άτομα από Covid – 19, που είχαν δηλώσει  απόλυτα ψευδή δεδομένα στο PLF τούς[8]… Εξ άλλου ποια Αρχή διασταυρώνει και ποια  ελέγχει;

[5] 

Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση Βασίλης Κυρατζόπουλος 

– Τότε του λέω παρακαλώ να μου δώσετε εσείς βεβαίωση ότι είμαι στο αεροδρόμιο  και δεν μου επιτράπηκε η είσοδος στο αεροσκάφος… 

Ο αξιωματικός καθώς απομακρύνονταν μου λέει  

– Η αστυνομία δεν δίνει του αυτού είδους χαρτιά, και παρακαλώ βγείτε έξω από το  αεροδρόμιο… κάνει σήμα στον αστυνομικό που ήταν παρών. 

Ο αστυνομικός, έκπληκτος και αμήχανα με κοιτάει στα μάτια. Χαμογελώ και βγαίνω  από το κτίριο. 

Σκέπτομαι, βίαια μου απαγόρευσαν την πτήση, βίαια μου κατάσχεσαν χρήματα χωρίς  να μου χορηγηθούν οι αντίστοιχες υπηρεσίες και η αστυνομία εκτελώντας εντολές Ελβετικής  εταιρείας βίαια “με πέταξε έξω από τον αερολιμένα” και κανείς εγγράφως δεν διατυπώνει τις  πράξεις του … Ζήτω η μετά Covid Δημοκρατία ! 

Συνοψίζω, είχα 7 ζελατίνες έγγραφα, που περιελάμβαναν: Το EU Digital Covid – 19  Certificate, που στο προτεκτοράτο διαλαλούσαν ότι ήταν αρκετό για να εισέλθουν οι  τουρίστες αλλά μάλλον όχι οι υπήκοοι του προτεκτοράτου. Είχα 4 Antigen Rapid tests,  τελεσμένα ανά τέσσερις ημέρες (δύο στο προτεκτοράτο και δύο στον Λατινοκρατούμενο  χώρο), που δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να ελέγξει, αν και όλοι θεωρούσαν μέγιστη απειλή τον Covid – 19. Είχα όλα τα σχετικά έγγραφα που αποδείκνυαν απάτη σε βάρος του Λατινοκρατούμενου χώρου εις όφελος του Ισλαμοκρατούμενου, για τα οποία επίσης δεν  ενδιαφέρθηκε κανείς. Είχα εισιτήρια επιστροφής ΚΤΕΛ, που αποδείκνυαν την επιστροφή  μου σε περιφερειακή πόλη του προτεκτοράτου. 

Το γεγονός δεν πρέπει να περάσει έτσι… 

Καλώ τα κεντρικά της αστυνομικής διεύθυνσης της παραλιακής πόλης που είναι  υπεύθυνη για τον αερολιμένα. Το άτομο που ανταποκρίνεται στην κλήση μου λέει: – Και τι θέλετε να κάνουμε εμείς; 

– Να μου χορηγηθεί βεβαίωση ότι αυτή την ώρα είμαι στον αερολιμένα και δεν μου  επιτρέπεται να επιστρέψω στη χώρα μου! 

– Η Αστυνομία δεν χορηγεί του αυτού είδους έγγραφα… 

– Και τι θέλετε να κάνω εγώ: 

– Ξέρω εγώ λέει, κάνε ότι θέλεις… 

Τελευταία ελπίδα ο αντιπρόσωπος του προτεκτοράτου στην Λατινοκρατούμενη  περιοχή. Καλώ αμέσως και σε μερικά λεπτά ανταποκρίνεται μία γυναικεία φωνή. Εξηγώ την  κατάσταση και μου λέει: 

– Είναι έτσι, εάν δεν έχετε PLF νωρίτερα, δεν μπορείτε να πάτε Ελλάδα.. – Μα δεν θέλω να πάω, αλλά επιστέφω στην Ελλάδα, εφόσον έχετε τον αριθμό της  αστυνομικής μου ταυτότητας και τον ΑΜΚΑ μου τα οποία συνοδεύονται από EU Digital Covid – 19 Certificate, είναι απαραίτητο να δηλώσω τα ευαίσθητα προσωπικά μου δεδομένα σε αλλοδαπές υπηρεσίες για να επιστρέψω στο σπίτι μου; Από την άλλη εκτός του ότι δεν  υπάρχει στην ηλεκτρονική δήλωση του PLF η επιλογή “επιστροφή στην έδρα μου στην  Ελλάδα”, εάν δεν δηλώσουμε ψευδώς κάποια στοιχεία, η διαδικασία δεν ολοκληρώνεται.  Εξάλλου για ποιο νωρίτερα μου λέτε εφόσον το επίσημο PLF εκδίδεται την ημέρα πτήσης  μου; 

– Είναι για να ενημερωθεί το οικείο πρόσωπό σας σε περίπτωση ατυχήματος, μου  λέει. 

Έτσι, έμαθα και μία νέα εκδοχή του PLF… 

– Μα εάν πέσει το αεροπλάνο θα το μάθει όλη η υφήλιος της λέω 

– Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, μου λέει

[6] 

Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση Βασίλης Κυρατζόπουλος 

Αν της υπενθύμιζα τον Ν.3566, άρθ. 5, παρ. 9 θα άλλαζε κάτι; Μάλλον όχι… Η  ατυχία να είσαι υπερήφανο μέλος ενός προτεκτοράτου… 

Ξανά με την 20 κιλών αποσκευή στη “μέση του δρόμου”, ο ήλιος να καίει και η  άσφαλτος να φλέγεται! 

Κατευθύνομαι στη στάση των λεωφορείων, που την είχα μάθει στον ερχομό… Επιβιβάζομαι στο λεωφορείο που κατευθύνεται στην παραλιακή πόλη. Κατά την  διαδρομή συλλογιέμαι: 

Κανένας φορέας ή καμία Αρχή δεν ενδιαφέρθηκε, για το εάν μπορώ να ανταπεξέλθω  στα έξοδα της “βίαιης” διαμονής των επιπλέων ημερών στη Λατινοκρατούμενη περιφέρεια. Κανένας φορέας ή καμία Αρχή δεν ενδιαφέρθηκε, εάν η επιπλέον “βίαιη” διαμονή  μπορούσε να μου προκαλέσει σοβαρό πρόβλημα ή να εντείνει προϋπάρχον πρόβλημα υγείας. Ήταν σε ισχύ το ασφάλιστρο της Ισπανικής ασφαλιστικής εταιρείας; 

Κανένας φορέας ή καμία Αρχή δεν ενδιαφέρθηκε, έστω να μου υποδείξει το πώς  μπορώ να κινηθώ σε ξένο πλέον για μένα περιβάλλον, μετά από αυτή την δίωρη σύγχυση. Κανένας φορέας ή καμία Αρχή δεν είχε το θάρρος να εκφράσει εγγράφως τον λόγο ή  την πράξη του…  

Ίσως με μία ζελατίνα που περιείχε τις Συμβάσεις της Γενεύης του ΟΗΕ και  δηλώνοντας Muhammad από Idlib παρά με τοπικό λεωφορείο στο “άγνωστό” θα  κατευθυνόμουν στην χώρα μου με καταβεβλημένα οδοιπορικά και θα χαιρόμουν καλύτερης  συμπεριφοράς… 

Όμως αξίζουν όλα αυτά για να “φαγωθούν” το αντίτιμο ενός εισιτηρίου, μίας  αποσκευής και κάτι ψιλά ασφάλιστρα; 

Αποβιβάζομαι από το λεωφορείο σε παραλιακό δρόμο, υποθέτοντας ότι είναι  κεντρικός. Αναζητώ “internet cafe” προκειμένου να κλείσω νέο εισιτήριο. Διαπιστώνω ότι η  στάση που αποβιβάστηκα ήταν αρκετά μακριά από το τοπικό εμπορικό κέντρο. Μου δίνουν  αριθμό τηλεφώνου για ταξί. Καλώ, 

– Παρακαλώ βρίσκομαι απέναντι από το ξενοδοχείο … και θέλω να πάω σε “internet cafe” 

– Ξέρω εγώ πού βρίσκεται το “internet cafe”, εάν θέλεις να σε πάω στο κέντρο.. – Όχι ευχαριστώ, λέω 

Τυχαία μπαίνω σε μερικά καταστήματα για να ρωτήσω εάν γνωρίζουν για “internet cafe” στην περιφέρεια. Οι δύο από τους τρείς υπεύθυνους καταστημάτων είναι αλλοδαποί.  Στο νησί της Αφροδίτης συνεννοούμαι σε γλώσσα 8.000 χρόνων μεταγενέστερης των  Ελληνικών… Τέλος μέσω γνωστού που διαμένει στην Λατινοκρατούμενη πρωτεύουσα, βρίσκω το τηλέφωνο ενός “internet cafe”. Καλώ, εφόσον επιβεβαιώνω ότι είναι ανοικτό και  την διεύθυνσή του, επανέρχομαι στον ταξιτζή. Του λέω την διεύθυνση που θέλω να πάω: – Δέκα Ευρώ, μου λέει 

Άρα και σ’ αυτή την πόλη τα ταξίμετρα ήταν διακοσμητικά στοιχεία… Καλώς, λέω.  Έρχεται σε μερικά λεπτά… Αντιλαμβάνομαι ότι ανηφορίζουμε κάνοντας φιδάκι, όμως δεν με  ενδιαφέρει εφόσον συμφωνήσαμε στο κόμιστρο. Όταν κατά την διάρκεια της διαδρομής δέχεται κλήση για άλλη “κούρσα”, σε ελάχιστα λεπτά βρεθήκαμε στην διεύθυνση που  ζήτησα να μεταφερθώ. 

– Εδώ ήμαστε, μου λέει, επειδή είναι μονόδρομος ο αριθμός που μου ανάφερες είναι  στο επόμενο τετράγωνο, για να μην κάνουμε βόλτες κατέβα εδώ, είναι ελάχιστα μέτρα… Παντού οι ίδιοι ταξιτζήδες, συλλογιέμαι και με την αποσκευή περπατώντας περίπου  70 – 80 μέτρα βρίσκω το “internet cafe”. Το ισόγειο γεμάτο πιτσιρικαρία. Βλέποντάς με ο  υπεύθυνος, μου προτείνει να “ανοίξει τερματικό στο πατάρι”. Συμφωνώ, στο πατάρι είμαι 

[7] 

Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση Βασίλης Κυρατζόπουλος 

μόνος. Ξεκινώ προς αναζήτηση νέου εισιτηρίου. Το πιο οικονομικό είναι πάλι της  αεροπορικής εταιρείας που εδρεύει στην Ιρλανδία, που ασφαλίζει τους επιβάτες σε  ασφαλιστική εταιρεία που εδρεύει στην Ισπανία και αντιπροσωπεύεται από την Ελβετική  εταιρεία, που βίαια με απαγόρευσε να επιστρέψω στην οικία μου. Όμως η πτήση ήταν  Πέμπτη πρωί, άρα θα διανυχτέρευα για δύο βραδιές. 

Όταν εισέρχομαι στην ιστοσελίδα της αεροπορικής εταιρείας, έκπληκτος διαπιστώνω  ότι στη δεδομένη χρονική στιγμή ως προς τα επίσημα αρχεία πτήσης της εταιρείας, τα  στοιχεία μου δεν εμφανίζονταν ως “ακυρωμένη κράτηση” αλλά ως “υπό εκτέλεση”. Δηλαδή  επίσημα βρισκόμουν στο αεροσκάφος και ταξίδευα προς το προτεκτοράτο, αν και  βρισκόμουν σε “internet cafe”… 

Αμέσως με τα διαθέσιμα ψηφιακά μέσα, απευθύνομαι στους υπεύθυνους της  αερομεταφορικής εταιρείας και ζητώ τα στοιχεία των ατόμων που με εμπόδισαν να εισέλθω  στο αεροσκάφος και τα στοιχεία του ατόμου που έχει πάρει την θέση μου στο αεροσκάφος… 

Τότε αντιλήφθηκα γιατί κανένας φορέας ή καμία Αρχή δεν αναλάμβανε να δηλώσει  εγγράφως τα λεγόμενα ή τις πράξεις του… 

Όταν το πέρασμα του Αιγαίου με αμφιβόλου ασφαλείας πεντάμετρο πλωτό και με  συνταξιδιώτες τουλάχιστον 29 άγνωστα άτομα κοστίζει 500._ $ΗΠΑ [9] ανά άτομο, δεν θα  ήταν περίεργο να στηθούν “επιπλέον μαγαζάκια” στα αεροδρόμια παράλληλα με αυτά της  “πώλησης διαβατηρίων”… 

Έτσι και αλλιώς οι αεροσυνοδοί στο αεροσκάφος μετρούν “κιβώτια γάλατος” [κοίτα  σημείωση 7]. Εάν οι ακυρώσεις δεν εμφανίζονται άμεσα στα ψηφιακά μέσα, η πύλη  επιβεβαιώνει το σύνολο των ατόμων που επικύρωσαν την παρουσία τους στο αεροδρόμιο.  Έτσι εάν το πλήθος των κιβωτίων είναι το ίδιο στην επικύρωση, στην πύλη και στο  αεροσκάφος όλα πάνε καλά, όμως πότε τελείται η ταυτοπροσωπία; Πού και πότε ελέγχεται  το άτομο που “έκλεισε ” το εισιτήριο με αυτό που βρίσκεται στο αεροσκάφος; 

Συλλογιέμαι: “Ας είναι καλά οι “τρομονόμοι των κυριάρχων κρατών”, επουλώνεται η  στενοχώρια διευρύνεται ο θυμός… 

Η λεπτομέρεια που παραμένει να διαλευκανθεί είναι η ταυτότητα με την φωτογραφία του ενδιαφερόμενου που ελέγχεται στο τελωνείο… Γνώριζα από προ ετών δραστηριότητές  μου σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, ότι το γεγονός αυτό στην Ομόνοια καλύπτονταν σε 30  λεπτά, αρκεί να κρατούσες το ζητούμενο αντίτιμο σε μετρητά και όχι συνεχόμενους  αριθμούς στα χαρτονομίσματα… Εφόσον κατά ομολογία της αεροπορικής εταιρείας που  εδρεύει στην Ιρλανδία, που ασφαλίζει τους επιβάτες σε ασφαλιστική εταιρεία που εδρεύει  στην Ισπανία και αντιπροσωπεύεται από την Ελβετική εταιρεία, τα στασίδια παραλαβής – επιβεβαίωσης έκλειναν 40 λεπτά πριν την πτήση, προφανώς υπήρχε διαθέσιμος χρόνος…  Εξάλλου οι “γνώστες ψαρέματος του ψηφιακού κόσμου” ήταν σε θέση να γνωρίζουν από τα  μεσάνυχτα ποιος επιβάτης ποιο έντυπο των 128 bit bar code διέθετε και ποιος δεν το  διέθετε… Όπως προαναφέρθηκε, οι υπήκοοι των κυρίαρχων κρατών συμπλήρωναν επί τόπου  το PLF και λάμβαναν την απάντηση σε ελάχιστα λεπτά της ώρας… 

Ο αντιπρόσωπος της αεροπορικής εταιρείας που εδρεύει στην Ιρλανδία, που  ασφαλίζει τους επιβάτες σε ασφαλιστική εταιρεία που εδρεύει στην Ισπανία και  αντιπροσωπεύεται από την Ελβετική εταιρεία, με τον οποίο είχα διαδικτυακά ζωντανή  συζήτηση, τρεις ώρες μετά την προγραμματισμένη πτήση με ενημέρωσε ότι το όνομά μου  στην πτήση εμφανίζεται ως “ακυρωμένο”. Υπεραρκετός χρόνος για αλλοίωση ψηφιακών  στοιχείων αλλά και των περισσότερων ιχνοστοιχείων εντός του κυβερνοχώρου. Βέβαια η  υπομονή μου να δεχτώ ζωντανά τις απαντήσεις των ερωτήσεων που υπέβαλα μου κόστισαν  λίγο παραπάνω στο “internet cafe”, αλλά ενδιάμεσα κατόρθωσα να κλείσω κατάλυμα για δύο  διανυχτερεύσεις.

[8] 

Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση Βασίλης Κυρατζόπουλος 

Ο ιδιοκτήτης του καταλύματος και η σύζυγός του, ήταν η δεύτερη ευχάριστη όαση  της εβδομάδας “Δόγματος του Σοκ”[10] που υπέστην. Στην προσπάθειά τους να με  βοηθήσουν στις “ανούσιες γραφειοκρατίες”, που στην πραγματικότητα έχουν μετατραπεί σε  “εργαλεία” του οργανωμένου εγκλήματος, ο ιδιοκτήτης ψελλίζει “Μάλλον δεν θέλουν να  ταξιδεύουν οι Έλληνες”… Άμεσα μου έρχονται στο μυαλό τα παθήματα των ιθαγενών της  Hawaii. Γεγονός που επιβεβαιώνεται κατά την νυχτερινή μου περιήγηση σε ολόκληρη την τουριστική παραλία της πόλης. Όλοι οι σερβιτόροι με μάσκες και κάποιοι εξ αυτών και με  γάντια, όλοι οι επισκέπτες των κυρίαρχων χωρών με προκλητικά ρούχα και άνευ μάσκας…  Ως γνωστό η διαδικασία “γέμισμα μπαταριών” συμπεριλαμβάνει και βραχυπρόθεσμες  ερωτικές περιπλανήσεις. Οι εν λόγω συμπεριφορές αποτελούν κοινωνικό πρόβλημα και στα κατεχόμενα αλλά και στο προτεκτοράτο. Η νεολαία του Ερμή και του Δία πιστεύει ότι τα  ρομποτάκια συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο όταν βρίσκονται στην παραγωγή αλλά και  στη διαδικασία φόρτωσης “μπαταριών”. Κοινωνικό πρόβλημα που η λύση του αποφεύχθηκε  όπως “ο διάβολος το λιβάνι” από τις Αρχές αμφότερων χωρών. Βέβαια τα ρομποτάκια εάν  επιστρέψουν με Covid – 19 στις έδρες τους, ευθύνη θα φέρουν τα μέλη των κατεχόμενων και  του προτεκτοράτου, που δεν “τιθασεύουν” τα νιάτα τους… 

Πέμπτη, ημέρα επιστροφής. Ξημερώματα 3:00, Όρθρος στις Μονές, όρθιος και εγώ.  Σύντομα ξυπνάω και τον ιδιοκτήτη του καταλύματος για να εκτυπώσουμε το PLF με τις επί μέρους ψευδείς δηλώσεις… Το θέμα δεν χωράει διλήμματα: Ή ψευδή δήλωση ή δεν πετάς… 

Κατά την διάρκεια της εκτύπωσης συλλογιέμαι: “Ποιος ξέρει τι θα τραβήξει αυτός  που δεν διαθέτει ένα από τα φανταχτερά κινητά της Βαλτικής ή της `κίτρινης παραγωγής της Άπω Ανατολής` ή τουλάχιστον πρόσβαση σε εκτυπωτή”.  

Ώρα 5:00 πορεία προς αερολιμένα. 

Στο στασίδι ελέγχου – επιβεβαίωσης η αντίστοιχη υπάλληλος της Ελβετικής  Εταιρείας που μου απαγόρευσε την είσοδο στο αεροσκάφος, δυσκολεύεται να υπολογίσει τις  ημέρες μεταξύ 26/5 – 17/6. Τρέχοντας καλεί την προϊσταμένη, που εκείνη την στιγμή είχε  “μαγκώσει” επιβάτη άνευ PLF. Με μία ματιά της λέει να συνεχίσει τις διαδικασίες …  Κατευθυνόμενος προς τις πύλες εξόδου συναντώ τον ίδιο αξιωματικό, που με “πέταξε έξω  από το κτίριο του αεροδρομίου”: 

– Τα κατάφερες; ρωτάει με χαμόγελο, μην στεναχωριέστε είναι σύνηθες φαινόμενο,  συμπληρώνει… 

Αν είχα και την παραμικρή αμφιβολία για το “μαγαζάκι”, με την αυθόρμητη αυτή  ομολογία πλέον ήμουν σίγουρος ότι “κάτι δεν πάει καλά”… 

– Για να σε προστατέψω, του λέω, σε ενημερώνω ότι κάποιος άλλος πέταξε με τα  στοιχεία μου.. 

– Και ποιος ήταν αυτός ρωτά, με χαμόγελο 

– Ο al-Zarqawi, του λέω 

– Ποιος είναι αυτός ο αλ… 

– Ο ιδρυτής του ISIS του λέω, χωρίς να διευκρινίσω ότι είχε δολοφονηθεί από το  2006. 

Για μία στιγμή παγώνει το χαμόγελο, με ποια ταυτότητα; ρωτά 

-Με αυτή του λέω, και του δείχνω την ταυτότητά μου. 

Εκείνη τη στιγμή εισέρχεται στον αερολιμένα υψηλόβαθμος και χωρίς να πούμε κάτι  άλλο ο συνομιλητής μου κατευθύνεται προς αυτόν. 

Προφανώς δεν θα ήταν ο al-Zarqawi, αλλά μπορούσε να ήταν κάποιος Βόσνιος  Mudžahid ή Αλβανός του UÇK, ο οποίος είχε γεμίσει την χειραποσκευή του με δεκάδες  χιλιάδες Δολάρια ΗΠΑ, που τα είχε εισπράξει από τις πετρελαϊκές εταιρείες του Albayrak,  πουλώντας σε μισή τιμή το πετρέλαιο της Συρίας ή και του Ιράκ. Τώρα κατευθύνονταν στον

[9] 

Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση Βασίλης Κυρατζόπουλος 

πλησιέστερο αερολιμένα των πάτριων εδαφών του για να συνεχίσει οδικώς τον προορισμό  του. Βεβαίως θα μακαρίζαμε για κάτι τέτοιο, παρά να έμενε στο προτεκτοράτο για να  οργανώσει τους Muhammed, που είχαν εισέλθει κατά αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες στο προτεκτοράτο άνευ ταξιδιωτικών εγγράφων και γραφειοκρατικών δηλώσεων. Προφανώς θα  ήταν επικηρυγμένος στη χώρα του, και οδικώς Πίνδος, Γράμμος και Κερκίνη είναι  ευχάριστες τοποθεσίες για καλοκαιρινό περίπατο… 

Είμαι στο αεροσκάφος, πάλι η ίδια λαϊκή αγορά, πάλι το ίδιο με τις μάσκες. Μετά το pass του αεροσκάφους στο αεροδρόμιο προορισμού, επιτέλους  προσγειωνόμαστε… Στην έξοδο από τον αερολιμένα αυθόρμητα θέλω να σκύψω και να  φιλήσω τα πάτρια εδάφη. Όμως όταν συλλογιέμαι βαθύτερα αναρωτιέμαι, κατά πόσο τα  εδάφη, που έδωσαν το αίμα τους οι παππούδες μας για να απελευθερωθούν, παραμένουν  Ελληνικά; 

Παρακολουθώ τις ειδήσεις από την τηλεόραση στον αερολιμένα που διαχειρίζονται  Γερμανική εταιρεία και τα φαντάσματα αυτής. Η Βουλή του προτεκτοράτου αποφάσιζε να  χρηματοδοτήσει το προαναφερόμενο σύστημα με 300 εκ. Ευρώ, που έχει εισπράξει από το  υστέρημα των πληβείων του… 

Δοξάζω τον αιώνιο Θεό, που μου έδωσε την δύναμη και την σοφία να μην Τον  υποκαταστήσω με χρήματα που έχουν παρελθόν 2,500 ετών και αμφίβολο μέλλον. βκ

[10] 

Από το Προτεκτοράτο στα Κατεχόμενα και η Παγκοσμιοποίηση Βασίλης Κυρατζόπουλος 

Σημειώσεις 

[1] Κοίτα Άρθρο – Μελέτη Βασίλη Κυρατζόπουλου, “Περί Πολιτεύματος”, εφημ. Ο Πολίτης Αρ. Φύλ. 600,  Απρ/2017. Όπως στα: http://www.anixneuseis.gr/?p=164787, http://www.elzoni.gr/html/ent/090/ent.71090.asp [2] Ως παράδειγμα κοίτα, Πέτρος Σαββίδης, Η Ισλαμοποίηση της Κατεχόμενης Κύπρου, εκδ. οικ. Αρματολός,  Λευκωσία, Κύπρος, 2019. 

[3] Κοίτα άρθρο Βασίλη Κυρατζόπουλου, Τουρκική Δημοκρατία Η Προοπτική των Απελευθερώσεων και η Νέα  Θρησκεία, Νοέμβριο 2018. 

https://www.antibaro.gr/article/20901, 

https://www.anixneuseis.gr/τουρκική-δημοκρατία-η-προοπτική-των-α/ 

[4] Ως παράδειγμα κοίτα http://www.limassolchamber.eu/Gr/articles/1248/2021/01/18/Terastio-endiaferon-gia tin-aktoplo-Iuml–ki-sundesi-Kuprou-Elladas 

[5]Αντιλαμβάνομαι πλήρως τους κινδύνους, λόγω της νόσου Covid-19, που συνδέονται με την πτήση μου και  την παραμονή μου στην Κ********* Δημοκρατία. Αναλαμβάνω και αποδέχομαι την πλήρη ευθύνη για τυχόν  κινδύνους, απώλεια, βλάβη, ζημία περιουσίας ή προσωπικής βλάβης ή θανάτου, και συμφωνώ να μην εγείρω  

αξίωση και να μη κινήσω διαδικασίες εναντίον οποιουδήποτε προσώπου και/ή της κάθε είδους επιχείρησης  και/ή εξουσιοδοτημένων λειτουργών και/ή αρχών της Κ******** Δημοκρατίας από οποιαδήποτε απώλεια,  ευθύνη, κόστος ή ζημιές που ενδέχεται να υποστώ ή να προκύψουν λόγω του ταξιδιού μου και της διαμονής  

μου στην Κ******** Δημοκρατία, ως αποτέλεσμα του COVID-19 και/ή για οποιαδήποτε ταλαιπωρία θα  υποστώ, λόγω τυχόν προληπτικών μέτρων που εφαρμόζονται κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου και της  παραμονής μου στην Κ******* Δημοκρατία, για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας κατά του COVID – 19. Η παρούσα αποποίηση ευθύνης θα είναι δεσμευτική στα μέλη της οικογένειάς μου και του/της συζύγου μου  και τους κληρονόμους μου, εκπροσώπους και προσωπικούς αντιπροσώπους μου, εκτελεστές και διαδόχους. [6] Κοίτα Bloomberg 15/6/2021, “Μέρκελ και Μακρόν επέπληξαν την Ελλάδα για χαλαρά μέτρα στην υποδοχή  τουριστών”. 

[7] PLF: Passenger Load Factor ή Passenger Locator Form: Καθόλου τυχαία τα αρχικά δύο εννοιών που  χρησιμοποιούνται στις εμπορικές αερομεταφορές.  

Το Passenger Load Factor είναι στατιστικός δείκτης αποδοτικότητας πτήσης. Δείχνει την απόδοση των  προγραμματισμένων πτήσεων ως προς την πληρότητα του αεροσκάφους και σε σύνολο της εταιρείας  αερομεταφοράς. Κάθε κάθισμα του αεροσκάφους νοείται ως τελάρο και οι επιβάτες ως ευπαθή αντικείμενα που  έχουν ημερομηνία λήξης. 

Το Passenger Locator Form Το Έντυπο Εντοπισμού Επιβατών, χρησιμοποιείται από τις Αρχές δημόσιας υγείας  για να διευκολύνουν τον εντοπισμό επαφών σε περίπτωση που οι ταξιδιώτες εκτίθενται σε μολυσματική  ασθένεια κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους. Οι πληροφορίες που παρέχουν οι ταξιδιώτες σε PLF μπορούν να  χρησιμοποιηθούν από τις Αρχές δημόσιας υγείας στις χώρες προορισμού … 

[8] Κοίτα ανακοίνωση Department of Health and Social Care (DHSC), έχει δημοσιευτεί μεταγενέστερα και σε ΗΜΜΕ PAMEDIA UK στις 26/6/2021. 

[9] Κοίτα άρθρο – μελέτη Βασίλη Κυρτζόπουλου “Το Μεταναστευτικό σε Τουρκία & Ελλάδα ως: Σχέδιο,  Εργαλείο, Όπλο”, Μάρτιος 2020, 

https://www.academia.edu/42223522/Το_Μεταναστευτικό_σε_Τουρκία_and_Ελλάδα_ως_Σχέδιο_Εργαλείο_Όπλο https://www.anixneuseis.gr/το-μεταναστευτικό-σε-τουρκία-ελλάδα-ω/ 

[10] Κοίτα Klein Naomi, “Το Δόγμα του Σοκ, η Άνοδος του Καπιταλισμού της Καταστροφής”, για την Ελλάδα  εκδ. οικ. Λιβάνης, Αθήνα Οκτ. 2010.

[11]