Ήταν 23/07/12 όταν η 16χρονη Μυρτω ξυλοκοπήθηκε υστερα από επίθεση του Αχμετ Βακας στην Παρο.

Το παρακατω γραμμα γραφτηκε από την μητέρα της. 

Μυρτώ μου

9 χρόνια… πέρασαν από εκείνη την μέρα που σε είδα να περπατάς για τελευταία φορά.

9 χρόνια… πέρασαν και δεν άκουσα την φωνή σου που τιτίβιζε ασταμάτητα.

9 χρόνια… που είσαι καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι ή ενα ΚΑΡΟΤΣΙ. Χωρίς να μιλάς να περπατάς. Μόνο Κοιτάς και γελάς με αυτό το χαμόγελο που είναι ο κόσμος μου όλος

9 χρόνια… νοσοκομείων, χειρουργίων, θεραπειών, και ασταμάτητων πόνων ακομη και σήμερα

9 χρόνια…που δεν ζεις την ζωή σου όπως οι συνομήλικοι σου, μονο παρακολουθείς και καταλαβαίνεις

9 χρόνια… που τρέχω σε οποίο γιατρο μου πουν ότι μπορεί να κάνει κατι. Σε κάθε θεραπευτή για οποιαδηποτε θεραπεία. Που διαβάζω οτι μπορεί να εχει παρουσιαστεί στον ιατρικό τομέα και εχει σχέση με τον εγκέφαλο. Σε Ελλάδα και εξωτερικό.

9 χρόνια… που προσεύχομαι και ελπίζω σε ένα θαύμα από τον Θεό γιατί δεν μου έμεινε και τίποτε άλλο να κάνω τίποτε άλλο να περιμένω.

9 χρόνια… που ο απλος κόσμος με ρωτάει για την πορεία της υγείας σου και δεν ξερω τι να απαντήσω.

9 χρόνια… πόνου και στεναχώριας για την ζωη που δεν θα ζήσεις . Όχι για εμένα για εσένα και μόνο.

ΠΕΡΙΜΕΝΩ απο το Κράτος να αναλάβει την ΕΥΘΥΝΗ, γι αυτό που σου συνέβη, γιατι δεν ήταν ατύχημα, δεν ηταν τροχαίο!

Ήταν δολοφονική ενέργεια από κάποιον που εισήλθε στην πατρίδα σου χωρίς κανείς να τον ελέγξει!

Το πιο τραγικό ειναι ότι κάποτε ευχόμουν να μην υπάρξει άλλη Μυρτώ και σήμερα ήδη έχουν υπάρξει μια Ζωή, μια Ελένη, μια Κάρολαιν μια Γαρυφαλλιά.

Με ΤΡΟΜΑΖΕΙ ως μητέρα το αύριο.

Όσο Ζω θα αγωνιζομαι για σένα, θα είμαι η φωνή σου, μετά τι…» 

Via: Αθηνά Γκρέμου