20/7/1974 Η μέρα που πιαστήκαμε στον ύπνο, μέρα ντροπής, το ελληνικό Περλ Χάρμπορ.

Χάθηκαν Ελληνες, ελληνική γη, θυσίες εκατοντάδων ετών σε μόλις 3 ημέρες πολέμου, βιάστηκαν γυναίκες, ομαδικοί τάφοι ανακαλύπτονται ακόμα, αιχμάλωτοι πέθαναν βασανισμένοι σε τουρκικά εδάφη.

Κανείς δεν είχε προβλέψει ότι η απόβαση θα γίνει στην ακτή Πέντε Μίλι, έχοντας αφήσει τα ελάχιστα πυροβόλα του ανεπάνδρωτα, με τους τούρκους να εισβάλλουν από θαλάσσης ανενόχλητοι, ενώ ώρες πριν τα τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα βομβάρδισαν απευθείας την πρωτεύουσα Λευκωσία.

Πλήρης αδυναμία Κύπρου και Ελλάδας να διοργανώσουν σωστά αντίστοιχες επιστρατεύσεις, πολέμησαν μόνο όσοι υπηρετούσαν και οι ελάχιστοι που πρόλαβαν να αρπάξουν ένα όπλο, οι περισσότεροι από τους τελευταίους σφαγιάστηκαν στο ξενοδοχείο ΛΗΔΡΑ ΠΑΛΛΑΣ από καλά εκπαιδευμένους τούρκους αλεξιπτωτιστές. Όπλα των Ελλήνων τα «μαρτίνια» Lee Enfield, απομεινάρια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, με τα υπερσύγχρονα για την εποχή FN να φυλάσσονται κλειδωμένα μην τα δει ο ήλιος και χαλάσουν.

Ελληνική Μοίρα καταδρομέων προλαβαίνει να σφάξει στον ύπνο της μια αντίστοιχη μοίρα τούρκων στο ύψωμα Κοτζά Καγια, οι τούρκοι δεν πολεμούν τη νύχτα γιατί φοβούνται ότι το πνεύμα τους δεν θα αναπαυθεί στον άλλο κόσμο. Η Μοίρα παίρνει εντολή μετά τη σφαγή να εγκαταλείψει το ύψωμα χαρίζοντάς το στους τούρκους. Ομοίως χάνεται και το νεόδμητο αεροδρόμιο Λευκωσίας, η εντολή ήταν δώστε το και αποχωρήστε ησύχως.

Κανένα μάθημα δεν πήραμε, διδάχθηκαν πολύ λίγα στις στρατιωτικές σχολές, αργότερα εξαφανίστηκαν και αυτά από το πρόγραμμα. Η Κύπρος εξακολουθεί και σήμερα ακόμα να μην έχει ούτε ένα δικό της πολεμικό αεροπλάνο. 

Το ελληνικό κράτος για να μην ερεθίζει τους τούρκους «συμμάχους μας» εν ΝΑΤΟ, αγνοεί τους παλιούς πολεμιστές ως το 1997 που επί Ακη Τσοχατζόπουλου για πρώτη φορά δέχεται ότι έγιναν πολεμικά επεισόδια στην Κύπρο, ως τότε αποκαλούνταν από Ελλαδίτες και Κυπρίους ως «γεγονότα».

Επιστρέφοντας από την αιχμαλωσία μερικοί από αυτούς αντιμετωπίζονται ως ρακένδυτοι αλήτες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα έναν πολεμιστή, να στρίβει το λαρύγγι χωροφύλακα στην Καλαμάτα ο οποίος τον αποκάλεσε αναρχικό.

Πολλοί από αυτούς, έχοντας επιστρέψει από το «ελληνικό Βιετνάμ» με σοβαρά προβλήματα και αναπηρίες, έζησαν το υπόλοιπο της ζωής τους σε ιδρύματα μητροπόλεων, μακριά από κάθε δημοσιότητα και εθνικό ενδιαφέρον.

loading...