Μητροπολίτης πρ. Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος: ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ Νο 11

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΛΑΝΑΤΑΙ!

Το θέμα του εμβολίου για τον Κορωνοϊό έχει ἀναστατώσει την Κοινωνία! Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει να εκδίδει «τρελλές» Αποφάσεις! Τώρα μάλιστα επιχειρεί να επιστρατεύσει και την Εκκλησιαστική Ηγεσία, ώστε να αιχμαλωτίσει τούς πάντες και τα πάντα! Και άρχισε να κερδίζει και μάλιστα σκανδαλωδώς. Ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος έσπευσε να εκφωνήσει την μεγάλη πλάνη, ότι είναι «αμαρτωλοί όσοι δεν εμβολιάζονται»!

Τώρα στο προσκήνιο προβάλλει και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Οποία με τίς αμαρτωλές – δαιμονικές, θα έλεγα- θέσεις Της επιτείνει την αγωνία των πιστών τέκνων της! Οι Ιεράρχες μας στην πλειονότητά τους παραγνωρίζουν το γεγονός, ότι στον Οίκο του Κυρίου, δηλ. στο Ναό των Ορθοδόξων, ΔΕΝ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ, ΑΛΛΑ, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΤΟ ΝΑΟ, ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ, ΙΚΕΤΕΥΟΥΝ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ, ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ, ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ! ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΥΝ ΥΓΙΕΣΤΑΤΟΙ!

Το γεγονός αυτό, δυστυχώς, σήμερα το παραβλέπουν ή και το αγνοούν και Αρχιερείς και Ιερείς, γι’ αυτό και προτρέπουν τους πιστούς να προβούν σε εμβολιασμό κατά του Κορωνοϊού!

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, λοιπόν, χθές εξέδωσε Ανακοί-νωσιν, διά της οποίας συσκοτίζει τα πράγματα: Ιδού το σχετικόν απόσπασμα: «Η Ιερά Σύνοδος απεφάσισεν:

«……α) Να αποσταλεί στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετική Εγκύκλιος προς τον Λαό με σκοπό την ενημέρωση των πιστών για την πνευματική και κανονική διδασκαλία της Εκκλησίας σε θέματα πανδημιών, συνιστώντας προσευχητική εγρήγορση και συχνή συμμετοχή στην λατρευτική Της ζωή.

β) Να συστήσει για μία ακόμη φορά την ελεύθερη επιλογή του εμβολιασμού ως την αποκλειστική και επιστημονικά ελεγμένη λύση αναχαίτισης της εξάπλωσης του ιού…..»

Με το πρώτο σημείο της Ανακοινώσεως συμφωνούμε καί αναφωνούμε «ΕΥΓΕ και πάλιν ΕΥΓΕ» Αδελφοί μου Ιεράρχες! Μας συμβουλεύετε να προσευχώμεθα και να είμεθα ζωντανά Μέλη της Εκκλησίας του Χριστού!

Αλλά διά το δεύτερο σημείο της Ανακοινώσεώς Σας θα Σας πούμε μεγαλοφώνως: «ΑΙΣΧΟΣ, και πάλιν ΑΙΣΧΟΣ», Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Ιεράρχες! Διότι με την τοποθέτησή Σας αυτή ΑΛΛΟΙΩΝΕΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ! Ναι, αλλοιώνετε το περιεχόμενον της Πίστεώς μας, διότι θεωρείτε τον εμβολιασμόν και το εμβόλιον «ΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ….ΛΥΣΗ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗΣ ….ΤΟΥ ΙΟΥ»!!!!!!!!!! Δεν γράφετε, ότι και ο εμβολιασμός είναι ένα αναγκαίον μέσον προφυλάξεως, αλλά ότι είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΙΝ ΤΟΥ ΙΟΥ!!!!

Με άλλα λόγια ΔΙΑΓΡΆΦΕΤΕ ΜΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟΚΟΝΔΥΛΙΆ ΌΛΑ ΕΚΕΊΝΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΧΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, η Οποία διδάσκει, ότι «τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις, δυνατά εστί παρά τω Θεώ»! Η Εκκλησία μας λοιπόν είναι η Κιβωτός της Σωτηρίας μας και η Πηγή των θαυμάτων!! Και όμως Υμείς όλα αυτά τα διαγράφετε! Συνεπώς κατά την ασεβή προτροπήν Σας ούτε η προσευχή, ούτε οι Παρακλήσεις, ούτε η μεσιτεία των Αγίων μας, ούτε ο Αγιασμός, ούτε το λαδάκι από το κανδήλι των Αγίων μας, κλπ. έχουν την δύναμη να μας προστατεύσουν από τον Κορωνοϊό!!!!!!!!! ‘Όλα αυτά τα έχετε διαγράψει!

Σας πληροφορώ όμως, ότι η ασημότης μου προβάλλει τον ΜΕΓΑΛΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟΝ ως ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ του Κορωνοϊού και διανέμει συνεχώς φιαλίδια με τον Αγιασμόν στους πιστούς. Γιατί όλα αυτά; Διότι όταν τελούμε τον Μεγάλον Αγιασμόν κατά την εορτήν των Θεοφανείων, παρακαλούμε τον Κύριον με τά εξής λόγια:

Κύριέ μας «ποίησον το ύδωρ τοῦτο

Αγιασμού δῶρον,

Αμαρτημάτων λυτήριον,

Νοσημάτων ἀλεξιτήριον,

Δαίμοσιν ολέθριον,

Ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον,

Αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον» !!!!

Ἄρα η Μήτηρ Εκκλησία μας παρέχει τον Αγιασμόν πρός προστασίαν από τις ασθένειες, συνεπώς δε και από τον Κορονωϊόν! Γιατί τα διαγράψατε όλα αυτά και μας προβάλλετε το εμβόλιον ως «ΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ….ΛΥΣΗ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗΣ ….ΤΟΥ ΙΟΥ»;;;;;;

Αδελφοί μου, οι Συνοδικοί Ιεράρχες τα εξέχασαν όλα αυτά! Κατά την άποψη, λοιπόν, των Συνοδικών Αρχιερέων ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥ ΕΙΝΑΙ…..ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ»!!!! Λησμονούν όμως, ότι για κάθε πρόβλημα της ζωής μας πρώτη καταφυγή μας είναι ο Θεός και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας! Παραβλέπουν, ότι το θαύμα είναι συνυφασμένο με την ζωή του πιστού χριστιανού και ότι επίσης η Εκκλησία είναι ο τόπος των θαυμάτων. Γι’ αυτό ακριβώς και δεν συμφωνούμε και με το σημερινό δημοσίευμα της γνωστής και σοβαρής Εφημερίδος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, η οποία παρασύρεται και γράφει στην 1η σελίδα της: «Η Εκκλησία στο ύψος της! Ελεύθερη επιλογή ο εμβολιασμός».

Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι! Για τον πιστό άνθρωπο, όταν είναι άρρωστος, ΠΡΩΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΣΤΟ ΘΕΟ και έπειτα η καταφυγή στον ιατρό! Η περίπτωση του π. Εφραίμ, του πολυαγαπητού μας Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου μας, το επιβεβαιώνει! «ΤΟ ΘΑΥΜΑ του Εφραίμ! Εξέπληξε τους γιατρούς ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου. Έπιασαν οι προσευχές των συνεργατών και των πνευματικών παιδιών του! Ο Γέροντας ξεπέρασε τη δοκιμασία, αν και τον είχαν “τελειωμένο“. Έχει πλήρη διαύγεια….» διαβάζουμε στο σημερινό φύλλο της Εφημερίδος ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ και μάλιστα στην πρώτη σελίδα!

****************

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερεις, Συνοδικοί Σύνεδροι,

Πλανάσθε πλάνην οικτράν, όταν γράφετε, ότι «ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥ ΕΙΝΑΙ…..ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ»!!!! Γιατρός μας είναι πρώτα ο Θεός και οι Άγιοί Του και έπειτα ο Γιατρός, το Νοσοκομείο, το εμβόλιο κλπ. Το εμβόλιο δε που είναι κατασκεύασμα των ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕ-ΩΝ! Η Εκκλησία είναι ο χώρος των θαυμάτων!

Για να Σας ταπεινώσω, λοιπόν, θα Σας αναφέρω ένα καταπληκτικό θαύμα από τη ζωή της Εκκλησίας, που έχει σχέση με την μεταδοτική και θανατηφόρο αρρώστεια της λέπρας. Θα Σας παραπέμψω στην νήσο Σπιναλόγκα, όπου αποστέλλονταν οι λεπροί της περιόδου του 1950 (1905-1957). Η περίπτωσις του Ιερομονάχου π. Χρυσάνθου Κατσουλογιαννάκη ως Εφημερίου των λεπρών είναι καταπληκτική! Δίχως άλλο αποδεικνύει, ότι όταν υποστηρί-ζετε το Εμβόλιο κατά του ιού Ως ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ καθίστα-σθε αυτομάτως ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ! Τα συλλυπητήριά μου, Αδελφοί μου αγαπημένοι.

Καλάβρυτα, 14 Ιουλίου 2021

**********
Ο Ιερέας της Σπιναλόγκας

Όλοι λίγο πολύ γνωρίσαμε την ιστορία της Σπιναλόγκας [1], μέσα από την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά ιδιωτικού καναλιού που είναι βασισμένο στο επίσης επιτυχημένο μυθιστόρημα [2], που μας μεταφέρει σε μιαν άλλην εποχή, όχι πολύ μακρινή από την δική μας, σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι, απομονωμένοι και ξεχασμένοι απ΄ όλους, στιγματισμένοι και ντροπιασμένοι, μακριά από τ’ αγαπημένα τους πρόσωπα, πέθαιναν στο μικρό νησάκι της Σπιναλόγκας, στο νησί των λεπρών !

Οφείλω να ομολογήσω πως αυτή η ιστορία, που σήμερα θα σας διηγηθώ, με συγκλόνισε και θέλω να την μοιραστώ μαζί σας, για να γνωρίσετε και εσείς, έναν αξέχαστο παπά, έναν σεβάσμιο ιερομόναχο που το πέρασμα του από την Κρήτη έγινε ιστορία στα χείλη μικρών και μεγάλων. Οφείλω να ευχαριστήσω θερμά, τον αξιόλογο και δραστήριο Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Τοπλού –Σητείας στην Κρήτη, τον Αρχιμανδρίτη π. Φιλόθεο Σπανουδάκη [3], ο οποίος μου μετέφερε τούτη την ιστορία που θα σας διηγηθώ…

Στην δεκαετία του 50, υπήρχε έντονη η παρουσία των λεπρών [4] στο νησάκι της Σπιναλόγκας που από το 1905 έως το 1957 χρησιμοποιούταν ως μόνιμη κατοικία των Λεπρών. Μία κοινότητα καταδικασμένων σε θάνατο ήταν αυτό το Νησί. Άνθρωποι απομονωμένοι, πληγωμένοι από τον έξω κόσμο, περιφρονημένοι, ζούσαν εκεί όλοι μαζί. Εκεί παντρευόντουσαν εκεί γεννούσαν τα παιδιά τους και εκεί αφήναν την τελευταία τους πνοή ατενίζοντας πλέον ελεύθεροι τον Ψηλορείτη και την λεβεντογέννα Κρήτη. Μόνη τους παρηγοριά η καμπάνα της μικρής Εκκλησιάς τ’ Αγίου Παντελεή-μονα, που άλλοτε κτυπούσε χαρμόσυνα για να καλέσει σε προσευχή και άλλοτε πένθιμα για να αποχαιρετήσει έναν από τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί με την ελπίδα εξεύρεσης του φαρμάκου. Εκεί στην εκκλησιά τους έβρισκαν τ’ απάνεμο λιμάνι στις τρικυμίες της ζωής τους. Η Εκκλησία είχε φροντίσει να υπάρχει εκεί ένας παπάς για να λειτουργεί, να βαπτίζει και να κηδεύει αυτούς που έφευγαν για το μεγάλο ταξίδι. Ο παπάς της Σπιναλόγκας σε κάποια στιγμή πέθανε λίγο μετά την κατοχή. Όχι από την λέπρα, απλά ήρθε η ώρα του να εκτελέσει και εκείνος με την σειρά του το κοινό χρέος του βίου. Είναι σημαντικό πως πέθανε από φυσικά αίτια όχι από την λέπρα. Προσπαθούσε στα χρόνια της διακονίας του στην Σπιναλόγκα να μην πολυέρχεται σε επαφή με τους λεπρούς. Όταν λοιπόν η θέση του παπά εκεί έμεινε κενή ζήτησε η Εκκλησία εθελοντικά κάποιον για να διακονήσει τους αρρώστους πάνω στο Νησί. Κανένας δεν θέλησε να πάει. Λογικό ήταν εκείνη την εποχή που και μόνο στο άκουσμα της λέξης έκλειναν πόρτες και παράθυρα και καρδιές μαζί ερμητικά. Μόνον ένας άγνωστος Ιερομόναχος βρέθηκε να πάει και να μείνει εκεί. Μαζί με τους λεπρούς. Ήταν ο Ιερομόναχος Χρύσανθος Κατσουλογιαννάκης. Ορφάνεψε μικρός και από τους δύο γονείς, ……..Μη υπάρχοντος κανενός άλλου να αναλάβει το ορφανό παιδί, σε ηλικία δεκαπέντε ετών πήγε στην Μονή Παναγίας Ακρωτηριανής, όπου εκεί μεγάλωσε με την φροντίδα των πατέρων της Μονής. Σε ώριμη ηλικία και αφού είχε γίνει μοναχός, χειροτονήθηκε Ιερεύς με το όνομα Χρύσανθος. Άνθρωπος ασκητικός λιτοδίαιτος, ελεήμων ανεξίκακος. Όταν άκουσε πως ζητούσαν παπά για την Σπιναλόγκα, πήγε και έβαλε μετάνοια στον Ηγούμενο της Μονής και ζήτησε να πάει αυτός.

Πράγματι, πήγε για πρώτη φορά γύρω στο 1947 και χτύπησε την καμπάνα για τον Εσπερινό. Την άλλη μέρα ξημέρωνε Κυριακή της Ορθοδοξίας ! Αφού τελείωσε, εξομολόγησε αρκετούς ασθενείς, που περίεργοι πήγαν να γνωρίσουν τον νέο τους παπά. Την άλλη μέρα, μεγάλη μέρα Κυριακή της Ορθοδοξίας – στην αρχή της Σαρακοστής, λειτούργησε και στο τέλος βγήκε στην Ωραία Πύλη να μεταδώσει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Κρατώντας τ’ Άγιο Δισκοπότηρο κάλεσε τους Χριστιανούς να προσέλθουν και να μεταλάβουν τον Χριστό. Κανείς δεν κουνήθηκε από την θέση του… Τους καλεί ο παπά Χρύσανθος να έλθουν να κοινωνήσουν, είχαν εξομολογηθεί το προηγούμενο βράδυ. Κανείς δεν έκαμε το πρώτο βήμα. Επέμεινε ο παπάς και τότε ένας δύο στην αρχή διστακτικοί και μετά όλοι μαζί πήγαν να κοινωνήσουν.

Αφού απολειτούργησε, και έδωσε το αντίδωρο, με τα χέρια του τ’ αγιασμένα, έβαλε δι’ ευχών και μπήκε στ’ Άγιο Βήμα να ξεφορέσει. Ωστόσο – για όλους τους παπάδες ισχύει αυτό, πριν ξεφορέσουμε θα καταλύσουμε το Άγιο Ποτήριο, ό,τι απόμεινε από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα το πάρουμε μαζί μας, στην καρδιά μας βγαίνοντας από τ’ Άγιο Βήμα. Έτσι έκανε και ο παπά Χρύσανθος. Μόνο που την ώρα που κατέλυε το Χριστό, με την άκρη του ματιού του είδε μερικά κεφάλια από το παραπόρτι του Ιερού να τον κοιτούν έκπληκτα. Ήταν οι λεπροί, που δεν πίστευαν στα μάτια τους ! Ο παπάς, έπινε από το ίδιο ποτήρι που είχαν πιει και αυτοί ! Συγκλονίστηκαν! Ο παπά Χρύσανθος ήρεμος και πράος, τέλειωσε το υπούργημα του και βγήκε από το Ιερό.

Μόλις βγήκε από τ’ Άγιο Βήμα, έπεσαν στην αγκαλιά του οι λεπροί με δάκρυα στα αυλακωμένα από την αρρώστια πρόσωπα τους, του φιλούσαν τα χέρια και κλαίγανε όλοι μαζί… Έκπληκτος τώρα ο παπάς για την εκδήλωση αυτής της αγάπης τους, ρώτησε να μάθει τι είχαν πάθει. Τότε του είπαν το εξής : Ο προηγούμενος παπάς, φοβούμενος μην κολλήσει την αρρώστια, είχε ένα ξεχωριστό Άγιο Ποτήριο να κοινωνεί τους αρρώστους. Αυτό που κράταγε ο Χρύσανθος όταν βγήκε στην ωραία Πύλη, ήταν το Ποτήριο που κοινωνούσε μόνο ο παπάς! Όταν το είδαν στα χέρια του δεν έκαμαν βήμα, έχοντας στο νου τους πως γινόταν στον προηγούμενο παπά τους. Έπρεπε να κοινωνήσουν από άλλο Ποτήριο. Όταν λοιπόν τους ‘’έπεισε’’ ο παπά Χρύσανθος να μεταλάβουν, μπήκαν με τρόπο στο Ιερό να δουν τι θα κάνει την Θεία Κοινωνία. Βλέποντας τον να καταλύει από το ίδιο Άγιο Ποτήριο ένοιωσαν την Ανάσταση στην ψυχή τους. Για αυτούς εκείνη η μέρα πρώτη βδομάδα της Σαρακοστής ήταν Πάσχα…!

Πέρασαν τα χρόνια. Ο παπά Χρύσανθος έγινε ένα με τους λεπρούς. Ποτέ δεν «κόλλησε» την αρρώστια τους. Κόλλησε ο ίδιος στις πονεμένες καρδιές τους… Το 1957 η Σπιναλόγκα έκλεισε. Είχε βρεθεί πλέον το φάρμακο να σωθούν ζωές. Ο παπάς έμεινε εκεί μέχρι να φύγει και ο τελευταίος. Υγιής απόλυτα ο ίδιος, το σπίτι του θανάτου το έκαμε σπίτι του. Έφυγε το 1963, τελευταίος απ’ όλους για να επιστρέψει στο Μοναστηράκι του. Στο απάνεμο λιμανάκι που τον μεγάλωσε στην Κυρά Παναγιά την Ακρωτηριανή. Η νηστεία του ήταν απαράμιλλη. Όλη την Σαρακοστή, κρατούσε με ένα ρόφημα από τα μυρίπνοα βοτάνια της Κρήτης και λίγα χόρτα. Κρέας δεν έφαγε ποτέ στην ζωή του! Στην τράπεζα της Μονής κατέβαινε μονάχα το Σαββάτο και την Κυριακή και σε όλη του την ζωή ποτέ δεν έφαγε βράδυ. Μία φορά την ημέρα έτρωγε το μεσημέρι. Τις άλλες μέρες προσευχόμενος με αυστηρή νηστεία και περισυλλογή, έμενε στο φτωχικό κελί του. Δεν είχε τίποτε δικό του.
……….. Κοιμήθηκε στη Μονή σε ηλικία 82 ετών και το χώμα της Κρήτης, σκέπασε τ’ αγιασμένο του κορμί. Ο Παπά Χρύσανθος, με το πέρασμά του έγραψε ξέχωρη ιστορία. Θα ήταν άδικο να την κρατήσω για τον εαυτό μου και να μην σας μιλήσω για αυτόν τον απλό, τον φτωχό, τον άγιο, τον αξέχαστο παπά.

π. Θωμάς Ανδρέου

Το άρθρο αυτό, δημοσιεύθηκε στο τεύχος 30 του “Άμβωνα Παγγαίου”, εμείς δε το δανεισθήκαμε από το Διαδίκτυο.

_____________________

[1] Η Σπιναλόγκα είναι ένα μικρό νησί το οποίο κλείνει από τα βόρεια τον κόλπο της Ελούντας στην Επαρχία Μεραμπέλλου του νομού Λασιθίου Κρήτης. Οχυρώθηκε άριστα από τους Ενετούς. Το αρχαίο του όνομα ήταν Καλυδών. Στις 30 Μαίου του 1903 υπογράφηκε η απόφαση για να μετατραπεί η Σπιναλόγκα σε νησί των λεπρών και μεταφέρθηκαν και στις τις 13 Οκτωβρίου 1904 μεταφέρθηκαν 251 ασθενείς, 148 άνδρες και 103 γυναίκες. Χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο. Τελικά το 1957 έκλεισε ιαθέντων των λεπρών με τη χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων.

[2] ΤΟ ΝΗΣΙ της VICTORIA HISLOP

[3] Ο Αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος Σπανουδάκης γεννήθηκε το 1941 στο Κρυονέρι Σητείας. Στα 19 του χρόνια, το 1960 πήγε στην Μονή Παναγίας Ακρωτηριανής . Από το 1969 είναι Ηγούμενος της Μονής Παναγίας Ακρωτηριανής-Τοπλού.

[4] Με τον όρο λέπρα, ή αλλιώς νόσος του Χάνσεν, εννοείται χρόνια λοιμώδης ασθένεια του ανθρώπου, που προκαλείται από τα μυκοβακτήρια Mycobacterium leprae και Mycobacterium lepromatosis. Αγγλικά η νόσος λέγεται Leprosy και ετυμολογικά η λέξη έχει Ελληνική προέλευση από το Λέπος=φλούδα, λέπι–> Λεπερός = ο έχων λέπια, φλούδες–> H λέξη Λέπρα, μεταφέρθηκε διά των λατινικών στα Αγγλικά και στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. (Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)