Οσοι έζησαν κάτι παρόμοιο θα με καταλάβουν

Έχω το όνομα του παππού μου Δημήτρης.Ήμουν ο πρώτος εγγονός του και είχαμε ιδιαίτερη σχέση αγάπης.

Όταν τον χάσαμε στα 73 του εγώ ήμουν 17 χρόνων,έγινε η κηδεία στο χωριό και γυρίσαμε μετά από δυο μέρες Αθήνα.

Επι σειρά ετών τον βλέπαμε και εγώ και η μητέρα μου σίγουρα μια φορά την εβδομάδα στον ύπνο μας Ερχόμασταν σε επικοινωνία η τον βλέπαμε σε στιγμές άκυρες που δεν έστεκε πχ εμφανιζόταν σπίτι και χανόταν.

Είχα να πατήσω στο χωριό 5 χρόνια λόγο εργασίας σεζόν σε νησιά και στρατιωτικής θητείας.Πρώτο πράγμα που έκανα μόλις πήγαμε χωριό με την γιαγιά ήταν να πάμε στο νεκροταφείο.

Γυρίσαμε σπίτι και το απόγευμα πήρα ένα βιβλίο που είχα μαζί μου και έκατσα στην αυλή του σπιτιού με έναν κρύο καφέ να διαβάσω,

Απέναντι μου από εκεί που καθόμουν ηταν το μεγάλο σκαλοπάτι που καθόταν ο παππούς μου τα απογεύματα και έπινε τον καφέ του επειδή στο σημείο είχε ένα δροσερό ρεύμα αέρα.

Όπως καθόμουν λοιπόν ξαφνικά αισθάνθηκα την παρουσία του λες και τον έβλεπα μπροστά μου Λες και ηταν εκεί παρών και χαιρόταν που πήγα χωριό μετά από τόσα χρόνια 

Αυτή η στιγμή που ένιωθα την παρουσία του κράτησε γύρω στα 15 λεπτά δεν μπορώ αλλιώς να το περιγράψω παρά ότι ηταν εκεί και μόνο που δεν είχα οπτική επαφή μαζί του.

Και μετά από λίγο χάθηκε… αυτό ηταν όλο

Ελπίζω να μην σας κούρασα με τα γραφόμενα μου.Σας ευχαριστώ όλους