Το μεγάλο και πανάρχαιο “μυστικό” για την Εθνική μας επιβίωση, δεν διδάσκεται σε καμία βαθμίδα της Ελληνικής εκπαίδευσης.

Σε όλο τον πλανήτη αρκετά έθνη ακολουθούν τις διδαχές και τα παραδείγματα των ένδοξων προγόνων μας, σχετικά με τον πολιτισμό, την πολιτική και την στρατηγική.
Δυστυχώς οι μοναδικοί που δεν εφαρμόζουν απολύτως τίποτα, από αυτά που δίδαξαν οι πρόγονοι μας είναι οι “Έλληνες”, οι οποίοι είναι γνωστοί και ως νεοραγιάδες.

Μόνον άνευ ουσίας λόγια, είναι οι “θαυμαστές” των αρχαίων Ελλήνων.

Η σωστή γνώση είναι τεράστια δύναμη, μας δίδαξαν οι σπουδαίοι πρόγονοι μας. Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες ήταν Έλληνες-πολεμιστές ανώτερης ποιότητας, στα πεδία των μαχών.


Για αυτό δεν επιθυμούσαν να ηγούνται άλλοι Έλληνες, στις μάχες και στις εκστρατείες. Το θεωρούσαν ανάξιο και προσβλητικό για εκείνους. Ήθελαν μόνο εκείνοι να ηγούνται των άλλων Ελλήνων στους πολέμους. Η αρχαία Σπάρτη ήταν σκόπιμα μια κλειστή Ελληνική κοινωνία. Οι Σπαρτιάτες μέσα από νόμους και θεσμούς διαφύλαξαν την γενετική τους ταυτότητα. Αυτό το έκαναν για να προστατευτούν από τους Φοίνικες-δωδεκαθεϊστές που κατοικούσαν επί αρκετούς αιώνες στην Πελοπόννησο, κατά την αρχαία εποχή.

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Οι γάμοι στην αρχαία Σπάρτη γίνονταν μόνο μεταξύ Ελλήνων διότι γνώριζαν πολύ καλά ότι εκείνοι ήταν σε θέση να δημιουργήσουν πραγματικούς μαχητές, που θα πολεμήσουν για την πατρίδα. Στα πλαίσια αυτά μεταξύ άλλων υπήρχε ο νόμος της Ξενηλασίας. Σύμφωνα με αυτόν οι Σπαρτιάτες απαγορεύονταν να φιλοξενήσουν ξένους. Για να φιλοξενηθεί κάποιος ξένος στην αρχαία Σπάρτη έπρεπε να πάρει την έγκριση της πολιτείας.

ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ
ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ, Ο ΜΕΓΑΣ ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ ;

Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο, (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα, και Πελοπόνησο και επέβαλαν το δωδεκάθεο. Η βίαιη επιβολή του σατανικού δωδεκαθέου, άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια.

Τα αρχαία χρόνια, μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα, φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων, το Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψευδοχρησμών να μην πολεμήσουν.

Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους.

Έχουν περάσει μερικοί αιώνες, από την εισβολή, στην Ελλάδα, των σκλάβων, Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής, με συνέπεια, να έχουμε βαρβαρόμικτους πληθυσμούς.

Για αυτό ύπατος των Φιλοσόφων μας δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων, ότι οι Έλληνες είναι αυτόχθονες και δεν γίνεται να τους διοικούν λαθροεπήλιδες. O Μέγας Αριστοκλής αναφέρει στο έργο του Μενέξενος, ότι εμείς οι Έλληνες-Αθηναίοι, δεν είμαστε βαρβαρόμικτοι, διότι δεν είμαστε ούτε Κάδμοι, ούτε Δαναοί, ούτε Πέλοπες, ούτε Αίγυπτοι. Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, ότι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα.

Ο Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή λαθροεισβολέων, από την Αίγυπτο, για αυτό μιλά με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών. Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός.

Ο Αριστοκλής ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος, της αρχαίας Αθήνας, οποίος επέτυχε, να μην υποστεί τις διώξεις, οι οποίες έγιναν εις βάρος των άλλων του Σωκράτη του Αναξαγόρα και άλλων φιλοσόφων. Δυστυχώς ότι δεν επέτυχαν, τα σκοτεινά ιερατεία, στην Αρχαία Αθήνα, το πραγματοποίησαν στην αρχαία Σικελία. Για να εκδικηθούν τον Μέγα Αριστοκλή, διότι δίδαξε, τον έναν Θεό-Δημιουργό, και αντιτάχθηκε, πιο δυναμικά, απο όλους τους Έλληνες σοφούς, στον εωσφορικό παγανισμό, τον πούλησαν ως σκλάβο.
Ο Άγιος Αριστοκλής είναι ένας ακόμη, μεγάλος Εθνομάρτυρας, του Ελληνικού έθνους.

Δίκαια οι αρχαίοι φιλόσοφοι θεωρούνται από την Ορθόδοξη Εκκλησία, ως προ Χριστού Χριστιανοί και εικονίζονται στους πρόναους των εκκλησιών μας, μεταξύ των αγίων, ως άγιοι.

Με πρότυπο τους αρχαίους Σπαρτιάτες, επιβίωσαν οι κορυφαίοι Χριστιανοί όλων των εποχών, οι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Εδώ βλέπουμε για πολλοστή φορά, πόσο αγαπούσαν οι Έλληνες του Ρωμαϊκού κράτους, τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό. Ήταν τόσο υπερβολική η αγάπη τους για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, ώστε να μην εξελιχθούν πολιτιστικά όσο θα έπρεπε με βάση τις δυνατότητες τους.

Αναμφισβήτητη και ιστορικά αποδεδειγμένη, είναι η επίδραση που άσκησαν οι αρχαίοι κλασσικοί φιλόσοφοι, ιστορικοί, όπως ο Αριστοκλής και ο Αριστοτέλης, ο Ηρόδοτος κλπ.

Οι Έλληνες-Ρωμαίοι άφησαν αξιόλογα επιστημονικά έργα. Υπήρξαν σπουδαίοι επιστήμονες, φιλόσοφοι, ρήτορες, ιστορικοί. Δυστυχώς όμως δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε η προσφορά τους, στον πολιτισμό και την παιδεία από τους Έλληνες τους μεσαίωνα, οι οποίοι προτιμούσαν να διαβάζουν τους αρχαίους κλασσικούς σοφούς, ιστορικούς, ρήτορες, όπως ο Αριστοκλής, ο Αριστοτέλης, ο Ισοκράτης, ο Ηρόδοτος, ο Ξενοφώντας, ο Πλούταρχος και να θαυμάζουν- επαινούν, σε δημόσιες συζητήσεις, με πολύ μεγάλη προγονική υπερηφάνεια τους αρχαίους Έλληνες, των οποίων οι Ρωμαίοι-Έλληνες του μεσαίωνα, αποτελούσαν τους φυσικούς και πνευματικούς κληρονόμους. Δικαίως αισθάνονταν υπερήφανοι για το ένδοξο παρελθόν και για τα επιστημονικά επιτεύγματα της αρχαίας κλασικής περιόδου.

Ενδεικτικά ήταν αυτά τα οποία έγραψε ο στυλοβάτης της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. σε μία επιστολή του, προς τον σοφιστή Αβλάβιον: “Πυνθάνομαί σε σοφιστικής εράν, και το χρήμα είναι θαυμάσιον, οίον σοβαρόν φθέγγεσθαι, μέγα βλέπειν, βαδίζειν υψηλόν και μετέωρον, το λήμμα σοι φέρειν εκείσε εις Μαραθώνα και Σαλαμίνα, ταύτα δη τα ημέτερα καλλωπίσματα, και μηδέν εννοείν, ότι μη Μιλτιάδας και Κυναιγέρους και Καλλιμάχους τε και Τηλεμάχους, και πάντα εσκεύασθαι σοφιστικώς”. Πολύ σημαντικό ήταν, ότι μέσα από την μελέτη των αρχαίων ιστορικών, οι Έλληνες-Ρωμαίοι βρήκαν παραδείγματα γενναίων και ηθικών Ελλήνων ανδρών, ώστε να τα χρησιμοποιήσουν ως πρότυπα, για τους νέους εκείνων των αιώνων.
Η Χριστιανική Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως αντίγραφο της Ουρανίου Βασιλείας, δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους, για την διάδοση, της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας, καθώς ήταν περικυκλωμένη, από πολλές δεκάδες, βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές. είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά, μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών.

Για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε αρκετοί Έλληνες-Χριστιανοί βασιλείς, της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας παντρευόταν αλλοδαπές για να έχουμε συμμάχους, είτε να να μειώσουμε τους αμέτρητους εχθρικούς λαούς, που πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες το Ρωμαϊκό κράτος.

Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό-κρατικό μόρφωμα στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ήταν στρατιωτικό κράτος εξαιτίας των αμέτρητων εχθρών, και των συνεχόμενων, αμυντικών πολέμων, σε όλη την διάρκεια ζωής του κράτους. Για αυτό την ανώτατη πολιτική-στρατιωτική εξουσία, ασκούσαν οι Ελληνικές οικογένειες που έδιναν επί αιώνες σε καθημερινή βάση, τις ζωές τους στα πεδία των μαχών, για την αυτοκρατορία και το έθνος. Όλοι οι Έλληνες στρατηγοί, όπως και οι επικεφαλής των Ρωμαϊκών δυνάμεων, έκαναν επιθέσεις ολομόναχοι, χωρίς στρατιωτική συνοδεία- υποστήριξη, για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι.

Οι πρόγονοι μας, οι ηρωικές Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μ. Ασίας, εκτός από τους εξωτερικούς εχθρούς, όλους εκείνους τους αιώνες, είχαν να αντιμετωπίσουν και τους εσωτερικούς εχθρούς, την πολιτική αριστοκρατία της Βασιλεύουσας. Για αυτό για να προστατέψουν το dna τους, αλλά και την εθνική τους υπόσταση, έκαναν πάντοτε γάμους μεταξύ τους, με βάση το παράδειγμα της αρχαίας Δωρικής, Σπαρτιατικής πολιτείας.

Στην Μικρά Ασία κατοικούσαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, μέλη των στρατιωτικών οικογενειών. Επειδή όμως η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν το μοναδικό κράτος στον κόσμο, που δέχτηκε τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους διαφορετικούς λαούς, για αρκετούς αιώνες, για αυτό έκαναν προσεκτικά μια μικρή διεύρυνση στον κοινωνικό θεσμό των γάμων, δια λόγους εθνικής επιβιώσεως.

Οι πρόγονοι μας για να επιβιώσουν εξαιτίας των αμέτρητων εχθρών, έκαναν συμμαχίες με ξένους λαούς και ειδικά στο θέμα των γάμων μόνον με ένα μικρό μέρος του Αρμενικού λαού. Στα πλαίσια των συμμαχιών αυτών παντρευόταν αλλοδαπές Αρμένισες, ηθικές Χριστιανές γυναίκες. Οι γάμοι μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών, ηθικών-φιλελλήνων είναι μια πανάρχαια επιτυχημένη τακτική, που βοήθησε τα μέγιστα, στην επιβίωση του Ελληνικού έθνους. Ένα μικρό μέρος των Αρμενίων, που είχε εκχριστιανιστεί, για αρκετούς αιώνες ήρθε-έζησε μαζί με τους προγόνους μας και πολέμησε γενναία στα πεδία των μαχών, για την ελευθερία και για την προστασία,της Ελληνοχριστιανικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Μετά από καιρό δίπλα στους Έλληνες στρατιωτικούς, οι Αρμένιοι απέκτησαν το σημαντικό δικαίωμα, να κάνουν γάμους, με τα μέλη των στρατιωτικών οικογενειών της Μικράς Ασίας. Οι Αρμένιοι είχαν αποδείξει επανειλημμένα την γενναιότητα τους, στα πεδία των μαχών. Από τέτοιου είδους γάμους μεταξύ Ελλήνων και Αρμενίων ευγενών και άριστων πολεμιστών, προέκυψαν οι γνωστοί Ελληνοαρμένιοι Ιωάννης Τσιμισκής, που ήταν ο ανηψιός του Έλληνα Αγίου Νικηφόρου του Β Φωκά και ο Βάρδας Σκληρός. Οι Αρμένιοι πολεμώντας γενναία δίπλα στους Έλληνες, απέκτησαν το δικαίωμα, να κάνουν γάμους και συγγενικούς δεσμούς με της στρατιωτικές οικογένειες της Μικράς Ασίας.

Αρκετοί Αρμένιοι σκοτώθηκαν, στα πεδία των μαχών δίπλα στους Έλληνες, εκείνες τις εποχές. Οι Αρμένιοι το θεωρούσαν, ως την μέγιστη τιμή, που έχει γίνει ποτέ στην φυλή τους. Οι Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες, έδιναν πολύ μεγάλη σημασία, στο να κάνουν γάμους μεταξύ τους, ώστε να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στην συνέχεια. Ήταν απαραίτητο να συνεχίσουν, να γεννούν Ήρωες, στο πέρασμα των αιώνων. Η επιλογή τους, ήταν καθαρά θέμα προστασίας του Ελληνικού πολεμικού dna.

Διαφορετικά το Ελληνικό έθνος θα είχε αφανιστεί. Από αυτούς τους γάμους, ανάμεσα στα μέλη των αριστοκρατικών Ελληνικών οικογενειών της Μ. Ασίας είχαμε όλα τα εχέγγυα, για την δημιουργία τόσων πολλών Ελλήνων ηρώων.

Οι Έλληνες του μεσαίωνα πολεμούσαν για του Χριστού την πίστη, την Αγία, τους ιερούς προγόνους, για την ελευθερία του έθνους, για το δικαίωμα να έχουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού, και για την υπεράσπιση του άμαχου πληθυσμού.

Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως εικόνα και ομοίωση, της Ουρανίου Βασιλείας, δεν έκανε ποτέ επεκτατικούς πολέμους, καθώς βρισκόταν, μονίμως, όλους εκείνους τους αιώνες, σε νόμιμη άμυνα, με βάση αυτά που δίδαξαν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας.

Οι εχθροί δεν σταματούσαν ποτέ τους πολέμους εκείνους τους αιώνες. Για αυτό κάθε χρόνο εισέβαλαν στην Ελλάδα, και προκαλούσαν τρομερές καταστροφές. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έφταναν έξω από την Κωνσταντινούπολη, είτε πλησίαζαν αρκετά κοντά στην Ελληνική-Ρωμαϊκή πρωτεύουσα.
Οι ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας, μαζί με τους εξωτερικούς, εχθρούς, όλους εκείνους τους αιώνες αντιμετώπιζαν και τους εσωτερικούς εχθρούς.

Αυτοί ήταν οι Αλλοδαποί αξιωματούχοι, της πολιτικής “αριστοκρατίας” της Κωνσταντινουπόλεως. Εκείνοι χωρίς να πολεμούν, ήθελαν να ασκούν την ανωτάτη εξουσία για να διαλύσουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ήθελαν οι αλλοδαποί πολιτικοί ευνούχοι, να δίνουν διαταγές από τα παλάτια, την ώρα που οι Έλληνες στρατιωτικοί. μάτωναν, έχαναν της ζωές τους, έμεναν ανάπηροι και έπεφταν αιχμάλωτοι, στα πεδία των μαχών για την Ελλάδα. Οι Ήρωες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας σε καμία περίπτωση δεν δεχόταν να θυσιάζονται, επί τόσους αιώνες για την Ελλάδα και να τους κυβερνούν ανθέλληνες αλλοδαποί θηλυπρεπείς προδότες. Οι ευνούχοι πολιτικοί από την Βασιλεύουσα το μόνον που έκαναν όλους εκείνους τους αιώνες ήταν να καταστρέφουν το Ελληνικό έθνος, μαζί με την αυτοκρατορία του.

Ενδεικτικά αναφέρω την δημιουργία της Εικονομαχίας από τον Σαραντάπηχο, τον πολιτικό αυτοκρατορικό αξιωματούχο και σύμβουλο επί βασιλείας του Λέοντα Γ.

Η Εικονομαχία υπήρξε ο πιο αιματηρός και επικίνδυνος εμφύλιος όλων των εποχών.

Όλες οι αιρέσεις είχαν πάντοτε έδρα την Μικρά Ασία. Αρχηγούς της εικονομαχικής αίρεσης, θεωρούσαν οι πατριάρχες Γερμανός και Ταράσιος τον επίσκοπο Νακολείας Κωνσταντίνο και τον Ιουδαίο Σαραντάπχο από την Τιβεριάδα. Οι αιρέσεις προέρχονταν από τα ανατολικά σύνορα, οι λαοί που συνόρευαν με την Ελλάδα φρόντιζαν να μας πολεμούν όχι μόνον με τα όπλα αλλά δημιουργώντας και θρησκευτικές εμφύλιες διαμάχες.

Ο εμπαιγμός προς το Ελληνικό έθνος και την Ορθοδοξία, σχετικά με την Εικονομαχική μάστιγα, γίνεται ακόμη μεγαλύτερος όταν ο Λέων Γ στο νομοθετικό του έργο εκλογή, είχε νόμο ο οποίος ανέφερε ότι η ποινή για αυτούς που είναι αιρετικοί, είναι θάνατος. Εντούτοις ο Λέων δημιούργησε την χειρότερη-φοβερότερη αίρεση όλων των εποχών για το Ελληνικό-Χριστιανικό έθνος.

Τεσσαρακονταπήχυς (Σαραντάπηχος) ονομαζόταν ο Ιουδαίος από την Τιβεριάδα, ο οποίος ήταν ο δημιουργός της Εικονομαχικής αιρέσεως και ταυτόχρονα υπήρξε αυτοκρατορικός σύμβουλος του Λέοντα Γ, του Ίσαυρου. Από την ημέρα πού έγινε αυτοκρατορικός σύμβουλος ο Ιουδαίος Σαραντάπηχος, καθιερώθηκαν οι Σημίτες ως πολιτική τάξη, στην διοίκηση της αυτοκρατορίας.

Την εποχή που ήταν χαλίφης ο Γιεζίδ ο Β, πηγαίνει μια ομάδα Ιουδαίων και του αναφέρει ότι είναι “προφήτες”-αστρολόγοι.
Στην συνέχεια είπαν οι Ιουδαίοι στον Χαλίφη Γιεζίδ ότι εάν ήθελε μεγάλες δόξες και να διατηρήσειγια πολλά χρόνια την εξουσία του, ότι ένας μόνο τρόπος υπάρχει. Θα έπρεπε να απαγορέψει την λατρεία των ιερών εικόνων του Χριστού, των Αγίων και της Παναγίας, από όλους τους υπηκόους του χαλιφάτου.

Ο Χαλίφης Γιεζίδ τους πίστεψε, για αυτό απαγόρευσε την προσκύνηση των ιερών εικόνων, από τους Χριστιανούς υπηκόους του. Εν τούτοις μετά από 2,5 έτη πέθανε, αντί να ζήσει πολλά έτη με μεγάλες δόξες, όπως του είχαν “προφητεύσει” οι Εβραίοι.

Στον θρόνο των Ισμαηλιτών ανεβαίνει ο γιος του Χαλίφη, ο Χισάμ, ο οποίος έβγαλε διαταγή να πιάσουν τους Εβραίους “προφήτες”. Οι Εβραίοι όμως επέτυχαν να περάσουν τα σύνορα του Χαλιφάτου και να διαφύγουν.

Οι Χριστομάχοι συνέχιζαν της δολοπλοκίες περί καταργήσεως της λατρείας των εικόνων, μέχρι να εντοπίσουν το κατάλληλο άτομο, ώστε να κάνει πράξη τα σχέδια τους. Στα πλαίσια αυτού του σκοπού πηγαίνουν στα Ελληνοαραβικά σύνορα, σε έναν άγνωστο εκείνη την εποχή στρατιώτη τον Λέων, για να του “προφητεύσουν” ότι αυτός θα γίνει σίγουρα αυτοκράτορας των Ελλήνων-Ρωμαίων.

Επίσης του επισήμαναν, ότι όταν γίνει Βασιλιάς θα τον επισκεφτούν για να του ζητήσουν μια και μόνον εξυπηρέτηση.

Πράγματι ο Λέων γίνεται αυτοκράτορας, με την αμέριστη υποστήριξη τους, και οι ίδιοι Εβραίοι πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη, να τον συναντήσουν. Όταν τους δέχτηκε ο Λέων, οι Εβραίοι του είπαν ότι δεν θέλουν χρήματα, παλάτια, δόξες και τιμές, σε αντάλλαγμα που του “προφήτευσαν ” ότι θα γινόταν αυτοκράτορας. Το μόνο πράγμα που απαίτησαν ως αντάλλαγμα, ήταν να απαγορεύσει από τους Χριστιανούς, την λατρεία των ιερών εικόνων. Όντος ο Λέων Γ απαγόρευσε την προσκύνηση των εικόνων.

Ο Λέων μαζί με τους Εβραίους είναι η αιτία για να ξεκινήσει ο φοβερότερος εμφύλιος στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους (117 έτη). Ένας εμφύλιος ο οποίος απείλησε να διαλύσει την αυτοκρατορία σε θρησκευτικό-πνευματικό, στρατιωτικό, πολιτικό, επίπεδο, με σοβαρότατο κίνδυνο, να πέσει αμαχητί στα χέρια των Αγαρηνών.

Σε περίπτωση που δεν είχαν δημιουργήσει αυτήν την θανατηφόρα μάστιγα-αίρεση, είναι απολύτως βέβαιον ότι το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, θα βρισκόταν σε εποχή ακμής όχι επί της Μακεδονικής Δυναστείας, αλλά επί Κωνσταντίνου Ε και της δυναστείας των Ισαύρων. Δυστυχώς ο Λέων Γ, ήταν ένας αυτοκράτορας που ανέβηκε στον θρόνο, με την υποστήριξη των εωσφοριστών Ιουδαίων της νέα τάξης.

Μετά τον θάνατο του Βασίλειου του Β, οι αλλοδαποί πολιτικοί κατέστρεψαν την αυτοκρατορία.

Παράλληλα οι πολιτικοί αριστοκράτες, εδραίωσαν δια παντός την εξουσία τους. Έκτοτε δεν επέτυχε να τους εκτοπίσει η Ελληνική στρατιωτική αριστοκρατία της Μικράς Ασίας. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, καθώς η παγκόσμια Ελληνική- Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με βάσεις τον Πλάτωνα, τον Χριστό και την ηθική ζωή, διαλύθηκε ολοσχερώς μέσα σε 42 χρόνια. Αριθμός ρεκόρ.

Το πιο καθοριστικό γεγονός για την επικράτηση των αλλοδαπών-πολιτικών αξιωματούχων στην Ρωμαϊκή εξουσία και την άλωση της αυτοκρατορίας το 1204 μ.Χ. ήταν ο θάνατος του Βουλγαροκτόνου.

Ενδεικτικό γεγονός είναι ότι 42 χρόνια πριν από τον θάνατο του Βασίλειου του Β, η Ελλάδα είχε φτάσει στο απόγειον της δυνάμεως της, σε ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο παράλληλα, από την ημέρα που είχε δημιουργηθεί το έθνος των Ελλήνων. Όμως δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, η πολιτική “αριστοκρατία”, είχε διαλύσει ολοσχερώς τον Ελληνικό στρατό. Είχαν αφαιρέσει την ανωτάτη πολιτική-στρατιωτική εξουσία από της Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μ. Ασίας. Κατέστρεψαν όλες της υποδομές του στρατού και του κράτους.

Έφτασαν μέχρι να βάλουν στον αυτοκρατορικό θρόνο έναν δικό τους, τον Κωνσταντίνο Δούκα. Όταν ανέλαβε εκ νέου αυτοκράτορας ένας εκ των Ελληνικών στρατιωτικών οικογενειών της Μ. Ασίας, ο Ρωμανός ο Δ Διογένης βρήκε εντελώς διαλυμένο τον Ελληνικό στρατό. Οι στρατιώτες χωρίς ασπίδες, σπαθιά, και άλογα, ήταν απλήρωτοι, με σκισμένες σημαίες, με κουρελιασμένες στολές. Έκτοτε είχαν εδραιωθεί οριστικά και αμετάκλητα, οι αλλοδαποί πολιτικοί στην διοίκηση του Ελληνικού-Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού κράτους. Συνδιοικούν πλέον μαζί με τους Έλληνες στρατιωτικούς.

Σύμφωνα με την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία, αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα, οι Έλληνες στρατιωτικοί, ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών αλλοδαπών αξιωματούχων, οι Τούρκοι αποτελούσαν, εκείνη την εποχή, μία μακρινή απειλή. Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία. Μόνον οι στρατιωτικοί, μέσα στα “άρρωστα”-πατριωτικά μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων, και την “αρχομανία” τους, ισχυρίζονταν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή, για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Η συνδιοίκηση της αυτοκρατορίας, μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών, επισφραγίστηκε με τον γάμο, ανάμεσα σε ένα πολύ επιφανές μέλος της Ελληνικής στρατιωτικής αριστοκρατίας τον Ρωμανό Διογένη, και την χήρα του Κωνσταντίνου Δούκα, την Αυγούστα Ευδοκία την Μακρεμβολίτισσα. Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, έχουμε έναν τέτοιο γάμο, ανάμεσα στις δύο πλευρές, Όλους τους προηγούμενους αιώνες, οι Ήρωες, Έλληνες στρατωτικοί, παντρευόταν, μόνον με μέλη της στρατιωτικής αριστοκρατίας. Όμως ήταν τόσο κρίσιμη η κατάσταση του Ρωμαϊκού κράτους, ώστε οι πρόγονοί μας, να μην έχουν το χρονικό περιθώριο, να εκτοπίσουν, τους πολιτικούς-προδότες από την εξουσία. Η οριστική επισφράγιση, της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, έγινε μερικά χρόνια αργότερα, με τον γάμο τους Αλέξιου Κομνηνού (Ελληνική ηρωική, στρατιωτική αριστοκρατία της Μικράς Ασίας, και της Ειρήνης Δούκα (πολιτική, Σημιτική αριστοκρατία). Χωρίς αυτούς τους δύο γάμους, δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν, οι Έλληνες στρατιωτικοί στην διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους.

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.

ΤΟ ΓΝΗΣΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ DNA ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΟΧΗ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ ΩΣ ΕΘΝΟΣ.

ΒΙΒΛΙΑ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ :
ΗΡΟΔΟΤΟΣ, ΠΛΑΤΩΝΑΣ, ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ.
ΞΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ,
ΠΕΡΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΩΣ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΥ :

Η ΤΡΟΙΑ . Μια Ιουδαιοφοινικική αποικία.

loading...