Ας μιλήσουμε λίγο για τα ελληνοτουρκικά καθώς από πρωτοετής θυμάμαι, τίποτε δεν είναι αυτονόητο μετά την λαίλαπα Σημίτη.

Δε θέλω να είμαι κακόπιστος έναντι οποιουδήποτε, όμως στη δημοκρατία είναι υποχρέωση να διορθώνουμε τα κακώς κείμενα. Η Λογική είναι η μητέρα κάθε επιστήμης, η αρχή κάθε γνωστικού αντικειμένου. Η Προπαγάνδα είναι χρήσιμη αλλά όχι ωφέλιμη. Βάσει Λογικής λοιπόν, η υπόθεση εργασίας (η εκκίνηση ενός συλλογισμού) παίζει σημαντικό ρόλο γιατί αν ξεκινήσεις από μια εσφαλμένη υπόθεση εργασίας, τότε εξίσου λανθασμένο θα είναι το συμπέρασμα. Δύο συγκεκριμένοι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, άθελά τους θέλω να πιστεύω, κάνουν λάθος υποθέσεις εργασίας. Μια κρίσιμη παρένθεση εδώ: Από τα καλά του Διαφωτισμού, είναι το εξής: Δεν έχει σημασία ποιός λέει κάτι (η επίκληση στην αυθεντία ομοιάζει με το αλάθητο του Πάπα) αλλά τι λέει κάποιος. Είναι λάθος να λένε οι συκγκεριμένοι βουλευτές = καθηγητές πως: ”Μεγάλη επιτυχία που έκανε η Ελλάδα τα ελληνοτουρκικά-ευρωτουρκικά”. Πρώτον, και να ήταν επιτυχία, δεν έγινε τώρα. Είναι η αποτυχημένη σχολή Σημίτη η οποία θεώρησε οτι η Τουρκία θέλει να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ μετά το 1996. Βάσει αυτής της στρατηγικής, η Τουρκία θα αναγκαζόταν να τηρήσει τα Κριτήρια της Κοπεγχάγης και έτσι η Ελλάδα θα ”κρατούσε” την Τουρκία. Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Η Τουρκία επιθυμούσε ειδική σχέση και έφτασε να εκβιάζει την ΕΕ (πχ στο προσφυγικό). Παρόλα αυτά: Η ΕΕ δεν επέβαλε κυρώσεις σε καμία περίπτωση στην Τουρκία εδώ και 2 χρόνια (για τις παρανομίες της Τουρκίας σε Κύπρο και Ελλάδα). Η Γερμανία δεν επέβαλε εμπάργκο όπλων κατά της Τουρκίας (υποβρύχια). Η Γερμανία μας απέκλεισε δύο φορές από τη Σύνοδο του Βερολίνου για τη Λιβύη. Επομένως είναι λάθος αυτό που λένε οι δύο βουλευτές-καθηγητές. Το επόμενο λάθος είναι το πρόσφατο ”σπάσιμο πάγου” και το ”ήσυχο καλοκαίρι”. Γιατί είναι λάθος; Κάποτε ίσχυε ένας ”αλγόριθμος” βάσει του οποίου η Τουρκία ανά 10 περίπου έτη δημιουργούσε μια κρίση στα ελληνοτουρκικά και στην Κύπρο (εισβολή και παράνομη κατοχή). Πλέον, σε δύο χρόνια ελληνοτουρκικής κρίσης έχουμε (ίσως θα έχουμε) ένα δίμηνο αποκλιμάκωσης. Αυτό δε συνιστά επιτυχία για μια χώρα που θέλει να είναι ακέραιη και ασφαλής. Κανένα ”σπάσιμο πάγου” δεν επήλθε καθώς ο ”πάγος” είναι οι διεκδικήσεις της Τουρκίας και όχι το ”χαμόγελο” κάποιου πολιτικού, δικού μας ή Τούρκου. 

Αυτές τις μέρες πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι ακούμε. Ο έλεγχος κάποιας πρότασης-ιδέας πρέπει να υπακούει πάντα στη λογική. Το να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε, είναι τελείως διαφορετικό από το να ακούμε κάτι εσφαλμένο. Στην πρώτη περίπτωση, κάτι είναι λογικό αλλά δε μας ταιριάζει, παρόλα αυτά, ανεξάρτητα της αρέσκειάς μας, στέκεται στη λογική, τυγχάνει μεριδίου αλήθειας. Αν κάτι είναι λάθος, είναι λάθος και πολύ απλά το αποδομούμε και το απορρίπτουμε και θέτουμε στη θέση του λάθους, το ορθό και λογικό. Κάποτε ο Καρλ Πόπερ βοήθησε την Λογική του Αριστοτέλη συμπληρώνοντας την θεωρία της διαψευσιμότητας. Αν κάτι διαψεύδεται από λογικό έλεγχο, τότε δεν ισχύει. Το οτι συνεχίζει και ακούγεται σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον εξυπηρετεί μια σκοπιμότητα . Δεύτερον, μπορεί να υπάρχει έλλειψη θεωρητικής και μεθοδολογικής γνώσης. Όπως είπαμε, σημασία δεν έχει ποιός λέει κάτι, αλλά τι λέει και πώς το υποστηρίζει. Η Ελλάδα εξοπλίζεται και η κουβέντα των εξοπλισμών, των συμμαχιών κτλ, δεν ταιριάζει με την συζήτηση για Χάγη. Στα δικαστήρια πάνε οι χώρες που μοιράζονται κοινό κώδικα αξιών (πιστεύουν πχ στη διαμεσολάβηση και στους κανόνες) και η Τουρκία δεν πιστεύει στο διεθνή νομικό πολιτισμό που είναι κατά βάση δυτικός. Δεύτερον, οι αδύναμοι ζητούν δικαιοσύνη ενώ οι ισχυροί εξουσία.  Συμπέρασμα: ”Τα ελληνοτουρκικά είναι πλέον ευρωτουρκικά και αυτό αποτελεί επιτυχία” είναι λάθος και είναι απότοκο της λαίλαπας Σημίτη. Επιπρόσθετα, το ”Πάμε στη Χάγη” είναι επίσης απότοκο της λαίλαπας Σημίτη και είναι και αυτό λάθος γιατί για να πάμε στη Χάγη πρέπει να κάνουμε τις ίδιες πολιτικές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για το τι θα παραπέμψουμε σε δίκη. Εκεί η Ελλάδα θα απωλέσει πράγματα που είναι δικά της. Και τα ”πράγματα” εδώ, είναι εδάφη, κυριαρχία, κυριαρχικά δικαιώματα, πλούτος. Να είμαστε λίγο σοβαροί γιατί οι περιστάσεις είναι κρίσιμες.

Αλέξανδρος Γρίβας