Αληθινή ιστορία:

Χθες αποφάσισα να ανανεώσω το διαβατήριο μου που λήγει σε 3 μήνες. Μπήκα στην ιστοσελίδα, μάζεψα τα δικαιολογητικά, πλήρωσα το παράβολο, έβγαλα τη φωτογραφία και έψαξα πού πρέπει να τα πάω.

Στο διαδίκτυο η επίσημη ιστοσελίδα του τμήματος έκδοσης διαβατηρίων της περιοχής μου τιτλοφορείται “ΜΟΝΟ ΜΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ” (με κεφαλαία) και έχει ένα τηλέφωνο.

Το τηλέφωνο είναι μονίμως κατεβασμένο. Από χθες.

Πήρα τα χαρτιά μου και κατευθύνθηκα προς το Αστυνομικό τμήμα. Ζήτησα να κλείσω ραντεβού στον φρουρό και ενώ συμπλήρωνε τα στοιχεία της ταυτότητας μου για να μπω να το κλείσω, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

– Η απαίτηση ραντεβού οφείλεται στον κορωνοϊό;

– Ναι.

– Ε, εντάξει, τώρα που είμαστε πλήρως εμβολιασμένοι, σιγά-σιγά μπορεί να ανοίξει.

– Κύριε το εμβόλιο το κάνετε για τη δική σας υγεία, εμείς δεν προστατευόμαστε.

Μου δημιουργήθηκαν λοιπόν οι κάτωθι πρώτες απορίες:

(α) Αφού η διαδικασία είναι “για τον κορωνοϊό”, γιατί δεν βάζουν το ρημάδι το τηλέφωνο στη θέση του ώστε να μη χρειάζεται να έρθει κάποιος σε επαφή μαζί τους δύο φορές;

(β) Τα σώματα ασφαλείας δεν είναι εμβολιασμένα κατά προτεραιότητα;

(γ) Και άμα “δεν προστατεύεστε”, παλικάρι μου, τότε γιατί εσύ ο ίδιος φοράς τη μάσκα στο πηγούνι ενώ μου μιλάς από το ένα μέτρο; 

Είπα να μην εκφράσω τις απορίες μου και κατευθύνθηκα μέσα για να κλείσω το περιβόητο ραντεβού. Κανένας απολύτως δεν περίμενε στην τεράστια αίθουσα αναμονής με τις καμιά τριανταριά καρέκλες. Στο γραφείο διαβατηρίων, ήταν δυο νεαρές αστυνομικίνες χωρίς μάσκες οι οποίες δεν έκαναν απολύτως τίποτα και δεν είχαν απολύτως κανέναν πολίτη στη σειρά όλο το διάστημα που ήμουν εκεί.  “Πολύ αραιά θα τα κλείνουν τα ραντεβού για να μη συνωστίζονται”, σκέφτηκα. 

– Η επόμενη ημερομηνία για ραντεβού είναι τέλος Ιουλίου, μου είπαν.

Έκλεισα το ραντεβού μου και έφυγα με σκυμμένο το κεφάλι απογοητευμένος.

Απογοητευμένος από την επιλεκτική χρήση της πρόφασης της διάδοσης του κορωνοϊού. 

Απογοητευμένος από την κακή τήρηση των μέτρων προστασίας από αυτούς τους ίδιους που θα έπρεπε να μας παραδειγματίζουν και να μας παρατηρούν.

Απογοητευμένος από το ότι ακόμη και οι ίσως εργατικότεροι και προθυμότεροι των Δημοσίων Υπαλλήλων παραδοσιακά, οι αστυνομικοί, αποκτούν την κακώς εννοούμενη  “Δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία”…

Κάποια στιγμή, κάποιος εκεί στην ηγεσία, θα πρέπει να τραβήξει λίγα αυτιά γιατί το κακό παράγινε πια με όλους τους τεμπέληδες που επικαλούνται την καραμέλα αυτή!

loading...