“Διαβάζετε τους Έλληνες;” είπα. “Μα, φυσικά”, απάντησε, λίγο έκπληκτος με έκπληξη.

 “Όσο περισσότερο διαβάζω τους Έλληνες, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνομαι ότι τίποτα παρόμοιο δεν έχει εμφανιστεί ποτέ στον κόσμο από τότε”.

“Διαβάζετε τους Έλληνες;” είπα.

“Μα, φυσικά”, απάντησε, λίγο έκπληκτος με έκπληξη. Και έτσι άκουσα, εν μέρει από αυτόν και εν μέρει από την κυρία Δούκα, ότι διαβάζει τους Έλληνες στη Μάγια κάθε βράδυ για περίπου μία ώρα, ακόμα κι αν είχε μια πολύ κουραστική ημέρα. Ο Εμπεδοκλής, ο Σοφοκλής, ο Αισχύλος και ο Θουκυδίδης λαμβάνουν φόρο τιμής της πιο προηγμένης και αφηρημένης σύγχρονης επιστήμης κάθε βράδυ, με την ήρεμη φωνή αυτού του αδελφού που με αγάπη κάνει συντροφιά στην αδελφή του. 

“Ξέρετε,” είπα, “αυτά είναι εξαιρετικά νέα. Οι νέοι Αμερικανοί, που έχουν μια ιδέα για τον αγνό επιστήμονα που συναντούν στα κόμικς, πρέπει να μάθουν ότι ο Αϊνστάιν διαβάζει τους Έλληνες. Όλοι όσοι απολαμβάνουν τον απατηλό και επικίνδυνο μύθο του επιστήμονα ως ένα είδος Σούπερμαν, απαλλαγμένον από όλους τους δεσμούς ευθύνης, θα πρέπει να γνωρίζουν αυτό και να αντλούν τα συμπεράσματά τους από αυτό. Πολλοί άνθρωποι στην εποχή μας επιστρέφουν στους Έλληνες από απόλυτη απελπισία. Έτσι κι εσείς, κύριε Καθηγητά, επιστρέψατε στους Έλληνες.”

Φάνηκε κάπως πληγωμένος. “Μα, ποτέ δεν έφυγα από αυτούς”, είπε. “Πώς μπορεί ένας μορφωμένος άνθρωπος να μείνει μακριά από τους Έλληνες; Πάντα με ενδιαφέραν πολύ περισσότερο από ό, τι η επιστήμη…”

Από ένα άρθρο του Niccolo Tucci στο New Yorker (22 Νοεμβρίου 1947).

—

From an article by Niccolo Tucci in The New Yorker (Nov 22, 1947).

“The more I read the Greeks, the more I realize that nothing like them has ever appeared in the world since.”

“You read the Greeks?” I said.

“But of course,” he replied, slightly surprised at my amazement. And so I heard, partly from him and partly from Miss Dukas, that he reads the Greeks to Maja every night for an hour or so, even if he has had a very tiring day. Empedocles, Sophocles, Aeschylus, and Thucydides receive the tribute of the most advanced and abstract modern science every night, in the calm voice of this affectionate brother who keeps his sister company.

“You know,” I said, “that is great news. Young Americans, who have an idea of the pure scientist worthy of the comics, should be told that Einstein reads the Greeks. All those who relish the idiotic and dangerous myth of the scientist as a kind of Superman, free from all bonds of responsibility, should know this and draw their conclusions from it. Many people in our day go back to the Greeks out of sheer despair. So you too, Herr Professor, have gone back to the Greeks.”

He seemed a little hurt. “But I have never gone away from them,” he said. “How can an educated person stay away from the Greeks? I have always been far more interested in them than in science.”

Πηγή: Classics at AMU