«Παιχνίδι» των Αμερικανών με την Ελλάδα! Το νομοσχέδιο «παγίδα» που πρέπει να γνωρίζετε!!!

 Έτσι βλέπει η Ουάσινγκτον τα Ελληνοτουρκικά

Σημαντική εξέλιξη αποτέλεσε, την περασμένη εβδομάδα, το νομοσχέδιο που κατέθεσαν οι Γερουσιαστές των Δημοκρατικών Bob Menendez και Marco Rubio,  στο οποίο προβλέπεται η αύξηση της συνεργασίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας με γνώμονα πάντα τη γενική κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και την απορθυμία συνεννόησης από την πλευρά της Τουρκίας.

Τα σημαντικά σημεία που προβλέπει το νομοσχέδιο με την ονομασία «U.S.-Greece Defense and Interparliamentary Partnership Act of 2021» που εισηγήθηκε ο Γερουσιαστής είναι:

Α) Η χορήγηση συνολικά 125 εκ. ευρώ από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα για τη σταδιακή αντικατάσταση συστημάτων ρωσικής προέλευσης που υπηρετούν στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Β) Παροχή 5 εκ. ευρώ για την παροχή εκπαίδευσης προσωπικού διαφόρων κλάδων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για την τετραετία 2022-2026.

Γ) Δυνατότητα δανεισμού της Ελλάδας απευθείας από την Αμερικανική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση για την αποπληρωμή προμηθειών οπλικών συστημάτων προέλευσης ΗΠΑ.

Δ) Ταχεία παράδοση των μαχητικών αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35 όταν και όποτε η Ελλάδα αποφασίσει την ένταξή της στο πρόγραμμα με την αγορά των 8 τουρκικών F-35 που έχουν μείνει ορφανά και την ταχεία παράδοση νεότευκτων για εκείνη την περίοδο.

Ε)Παραχώρηση πλεονάζοντος στρατιωτικού υλικού μέσω της EDA.

ΣΤ) Διευκολύνσεις σε αμερικανικούς επενδυτικούς οργανισμούς, όπως η DFC για επενδύσεις σε ναυπηγεία και λιμένες.

Ο γερουσιαστής Menendez ακολουθεί μία, φαινομενικά τουλάχιστον, φιλελληνική και αντιτουρκική στάση όντας αυτός που από την πρώτη στιγμή προωθούσε τις κυρώσεις της CAATSA κατά της Τουρκίας λόγω της αγοράς των ρωσικών Α/Α συστημάτων F-35 αλλά και της πολιτικής της Τουρκίας έναντι των Κούρδων και της Κύπρου. Το νομοσχέδιο που κατέθεσε στο Κογκρέσο είναι απόρροια της πολιτικής του βούλησης για αναβάθμιση της συνεργασίας ΗΠΑ-Ελλάδας. Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί ότι πρόκειται περί νομοσχεδίου το οποίο μπορεί να μην ψηφιστεί ή αν ψηφιστεί, να έχει αλλάξει η τελική του μορφή, οπότε ακόμα δεν έχει κλειδώσει τίποτα.

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Η Ελλάδα έχει όντως ανάγκη από οπλικά συστήματα και δη μεταχειρισμένα για να καλύψει “τρύπες” που υπάρχουν κυρίως στον Στρατό Ξηράς. Η EDA μέσω της οποίας η Ελλάδα λαμβάνει συστήματα από τις αποθήκες είναι μία πολύ καλή πηγή μεταχειρισμένου υλικού με ένα μικρότερο μεν κόστος, αλλά με επιπλέον κόστος εφόσον έρθουν στην Ελλάδα, για την εργοστασιακή αξιοποίησή τους, την μερική ίσως αναβάθμισή τους και την επιχειρησιακή τους ένταξη. Η Ελλάδα κυρίως σε αυτό πρέπει να στοχεύσει και να το εκμεταλλευτεί, αν έχει διευκολύνσεις στον τομέα. Ο Στρατός χρειάζεται εκατοντάδες οχήματα, τεθωρακισμένα, τροχοφόρα, ερπυστριοφόρα για διάφορες χρήσεις,  αναβάθμιση των MLRS κ.α. . Αυτά κανονικά κοστίζουν δις δολάρια εφόσον αγοραστούν.

Η διάθεση 125 εκ. ευρώ για την χρηματοδότηση της αντικατάστασης των ρωσικής προέλευσης οπλικών συστημάτων, είναι κίνηση περισσότερο συμβολικού χαρακτήρα παρά κυριολεκτική κίνηση, αφού υπάρχουν συστήματα ρωσικής προέλευσης που η αντικατάστασή τους απλά δε μπορεί να συμβεί με ένα αστείο ποσό της τάξης των 125 εκ. . Συστήματα όπως τα TOR-M1, οι S-300, τα Zubr, τα Kornet-E, τα ZU-23 είναι συστήματα αρκετά και ειδικά τα Tor δε μπορούν να λείψουν, αφού μόνο γι αυτά θα απαιτούνταν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, τα οποία απλά δεν υπάρχουν ενώ δεν υπάρχει αντίστοιχο δυτικό σύστημα με το Tor-M1αλλά παρεμφερή μόνο.

Ως προς τα ναυπηγεία και τους λιμένες, το πρόβλημα δεν είναι η εμπλοκή των Αμερικανών, όπως ήδη συμβαίνει με την  Αλεξανδρούπολη και αλλού ή και στα ναυπηγεία όπως θέλει να εμπλακεί η DFC στην Ελευσίνα, αλλά ο τρόπος που αυτό προωθείται να συμβεί, μέσω δηλαδή του προγράμματος των νέων φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού. Οι ΗΠΑ προτείνουν στην Ελλάδα ένα πλοίο κατώτερο του ανταγωνισμού και για να δικαιολογήσουν την επιλογή αυτή, παρουσιάζουν ως κριτήριο επιλογής τους τη λύση του προβλήματος των ναυπηγείων. Στην πραγματικότητα, επιλογή του πλοίου της αμερικανικής πρότασης, κατεβάζει την Ελλάδα επιχειρησιακά και άρα την υποβαθμίζει και σε επίπεδο αξιόμαχου συμμάχου. Εντύπωση λοιπόν προκαλεί το ότι ναι μεν το νομοσχέδιο επιχειρεί την αναβάθμιση της Ελλάδας και του ναυπηγικού της τομέα αλλά ο κ. Γερουσιαστής ίσως δεν έχει ενημερωθεί επαρκώς(;) ότι η πρότασή τους για το πρόγραμμα των νέων φρεγατών, μάλλον έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Ερωτηματικό λοιπόν στο ζήτημα αυτό αν και η αμερικανική πολιτική έχει ως στόχο να κρατήσει τους Κινέζους εκτός τέτοιων βιομηχανικών υποδομών στην Ελλάδα.

Τέλος, ως προς το F-35 και την πιθανή αγορά τους από την Ελλάδα. Η άποψη να προχωρήσει η Ελλάδα στην αγορά τους τη στιγμή που το μαχητικό είναι αδιαμφησβήτητα πανάκριβο στη χρήση του και εκτελεί συγκεκριμένες αποστολές, μοιάζοντας με Aston Martin που την κυκλοφορεί κάποιος μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις λόγω κόστους, δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι ανεκτό ως βάρος από την Ελλάδα. Η δε αγορά των 8 τουρκικών μαχητικών του τύπου που έχουν μείνει σε  αποθήκευση μετά το κόψιμο της Τουρκίας από το πρόγραμμα είναι λανθασμένη, γιατί τα τουρκικά μαχητικά είναι παλαιότερου Block και θα χρειαστούν αναβάθμιση, η οποία έχει μεγάλο κόστος ανά αεροσκάφος.

Ναι μεν η διευκόλυνση της Ελλάδας στην προμήθεια του μαχητικού είναι θεμιτή, αν και όποτε γίνει, αφού η γραμμή παραγωγής είναι πλήρης και νέοι πελάτες τοποθετούνται μετά το 2027, αλλά πιθανότατα η κίνηση που επιχειρεί το νομοσχέδιο με αυτό είναι ένα μήνυμα περισσότερο προς την Τουρκία παρά γεωπολιτικής ενδυνάμωσης της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, στα μάτια των ΗΠΑ. Με ένα τέτοιο μήνυμα και με τη διαρκή άρνηση της Τουρκίας απέναντι στις ΗΠΑ για απομάκρυνση των S-400,  οι ΗΠΑ θέλουν να ενισχύσουν θεωρητικά τον εχθρό της Τουρκίας για να εκβιάσουν μία επιστροφή της στην διεθνιστική “κανονικότητα”.

Ακόμα ένα πρόβλημα που προκύπτει από το ζήτημα αγοράς των F-35 από την Ελλάδα και με βάση παλαιότερες καλές αμερικανικές πρακτικές, είναι ότι τυχόν αγορά των F-35 από τις ΗΠΑ μπορεί με μελλοντική στροφή των Τούρκων να σημάνει και την άμεση αγορά από τους Τούρκους των εν λόγω μαχητικών για τη διατήρηση των ισορροπιών στην περιοχή, επομένως η Ελλάδα και θα βρεθεί με ένα ακριβό μαχητικό και τελικά δε θα έχει κάποιο σοβαρό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας.