Κοίταξα πίσω απ’ τ αυτοκίνητα, κοίταξα απ’ την άλλη πλευρά του δρόμου… ΚΑΝΕΙΣ!!! Τι μπορεί να ήταν;

Μου συνέβη το εξής την Πέμπτη. Πήγα σε μια φίλη επίσκεψη και φεύγοντας μου έδωσε ένα τάπερ με κοτόπουλο γιουβέτσι για το σκυλάκι μου επειδή εκείνη κι η οικογένεια της δε τρώνε Παρασκευή κρέας. Έξω απ’ το σπίτι της είδα μια γυναίκα, όχι μεγάλης ηλικίας, που κοιτούσε περίεργα στο δρόμο σαν κάτι να έψαχνε. Προχωρούσε πιο μπροστά από μένα. Όταν έφτασε στους κάδους με τα σκουπίδια κοίταζε τριγύρω από τους κάδους. Πέρασα δίπλα της και μου λέει σε παρακαλώ πολύ, έχεις 0,50 λεπτά να πάρω ένα ψωμάκι γιατί δεν έχω να ταιζω τα παιδιά μου. Δεν είχα μαζί μου ψιλά…. Είχα 20€ αλλά χωρίς να σκεφτώ της έδωσα το τάπερ με το φαγητό που προοριζόταν για το σκυλάκι μου (καθαρό ήταν! Η φίλη μου το έβγαλε από το ταψί, εκείνη τη μέρα το είχε φτιάξει!) Της είπα πως δεν έχω ψιλά να της δώσω… Εκείνη είδε το τάπερ μέσα στη σακούλα και είπε με ενθουσιασμό θα φάνε απόψε τα παιδιά μου!!! Σας ευχαριστώ!! Κι έφυγε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αμέσως γύρισα για να τη ρωτήσω πού μένει (δεν την είχα ξαναδεί) κι αν μπορώ να τη βοηθήσω εκείνη και τα παιδιά της. Δεν υπήρχε κανείς όμως…. ΚΑΝΕΙΣ!!!! Κοίταξα πίσω απ’ τ αυτοκίνητα, κοίταξα απ’ την άλλη πλευρά του δρόμου… ΚΑΝΕΙΣ!!! Τι μπορεί να ήταν;

loading...