Αλλάζει ο πολιτικός χάρτης στην Κύπρο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 30ης Μαΐου 2021

ΔΗΣΥ 17 (-1) έδρες, ποσοστό 27,77 %

ΑΚΕΛ 15 (-1) έδρες, ποσοστό 22,34 %

ΔΗΚΟ 9 ( 0 ) έδρες, ποσοστό 14.5 %

ΕΛΑΜ 4 (+2) έδρες, ποσοστό 6,78 %

ΕΔΕΚ 4 (+1) έδρες, ποσοστό 6,72 %

ΔΗΠΑ 4 (+4) έδρες, ποσοστό 6,1 %

Οικολόγοι 3 (+1) έδρες, ποσοστό 4,41 %

Βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο, με απώλειες για τα τρία μεγαλύτερα κόμματα (ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ ) περίπου 3%, σε σχέση με το 2016.

Άνοδος παρατηρείται για το Σοσιαλιστικό ΕΔΕΚ και τους Οικολόγους, ενώ το νέο κόμμα ΔΗΠΑ, που προήλθε από διάσπαση του ΔΗΣΥ και κατέρχεται για πρώτη φορά, λαμβάνει ένα ικανοποιητικό 6%. Τέλος, το ακροδεξιό ΕΛΑΜ διπλασιάζει τα ποσοστά του.

Παρ’ ότι παραμένει πρώτο κόμμα στο νησί, το ΔΗΣΥ δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένο, μιας και παρατηρείται αισθητή μείωση στα ποσοστά του. Η μείωση αυτή οφείλεται τόσο στην εμπλοκή του σε σκάνδαλα, όσο και στην ενδοτικότητα με την οποία αντιμετωπίζει κάθε φορά την τουρκική επιθετικότητα. Σε κάθε περίπτωση, το 27.77 % που συγκέντρωσε είναι πολύ λίγο για να κυβερνήσει, σε μία εποχή που η Τουρκία έχει θέσει επίσημα ζήτημα διχοτόμησης του νησιού.

Παράλληλα, δεν είναι καθόλου εύκολο να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα του εποικισμού της Αμμοχώστου και οι συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις των χωρικών υδάτων της Κύπρου για έρευνες υδρογονανθράκων. Την κατάσταση επιβαρύνει το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει και η ίδια να αντιμετωπίσει συνεχείς προκλήσεις σε Αιγαίο και Θράκη και βρίσκεται εγκλωβισμένη στα γρανάζια των ισορροπιών του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, με τη φιλοτουρκική πολιτική της Γερμανίας, η οποία μπλοκάρει οποιαδήποτε απόφαση της Ε.Ε. που είναι εις βάρος της Τουρκίας, σε λίγα μπορούν να ελπίζουν οι συμπατριώτες μας, οι Κύπριοι .

Προβληματισμό προκαλεί και η πτώση των ποσοστών του ΑΚΕΛ, που ήταν ακόμη μεγαλύτερη από του ΔΗΣΥ. Εκ πρώτης όψεως κάτι τέτοιο δεν δικαιολογείται, μιας και το σύνηθες είναι όταν μία κυβέρνηση χάνει, να βγαίνει κερδισμένη η αξιωματική αντιπολίτευση. Όταν δεν συμβαίνει αυτό, σημαίνει ότι η πολιτική της αντιπολίτευσης δεν διαφέρει ευκρινώς από αυτήν της Κυβέρνησης. Στην περίπτωση της Κύπρου κάτι τέτοιο προκαλεί απορία, μιας και η κυβέρνηση είναι δεξιά, ενώ η αντιπολίτευση αριστερή.

Πράγματι, οι θέσεις των δύο καμάτων δεν διαφέρουν ουσιαστικά, ούτε στο πώς βλέπουν την επίλυση του Κυπριακού, ούτε στην οικονομική πολιτική. Την προπερασμένη πενταετία, το ΑΚΕΛ, ως κυβέρνηση, εφάρμοσε φιλελεύθερη πολιτική με μνημόνια, έχοντας για Πρόεδρο της Δημοκρατίας το γραμματέα του κόμματος, κ. Δ. Χριστόφια.

Με την πτώση που έχει υποστεί το ΑΚΕΛ τα τελευταία χρόνια, δύσκολα θα επιστρέψει στα ποσοστά του παρελθόντος που έφταναν το 30-33%, αν δεν οριοθετηθεί πολιτικά έναντι της κυβέρνησης, και δεν διατυπώσει ένα εθνικό κοινωνικό πρόγραμμα αντίθετο στον νεοφιλελεύθερο παρασιτισμό. Στην εποχή μας κάτι τέτοιο θέλει προφανώς πολλά κότσια, τα έχει άραγε;

Η ΕΔΕΚ (Κίνημα Σοσιαδηλμοκρατών) με ποσοστό 6,7% συγκρατεί και ενισχύει τα ποσοστά της, διατηρώντας την συνεπή, δημοκρατική, πατριωτική της πορεία, και μετά το θάνατο του ιδρυτή της, του αλησμόνητου Βάσου Λυσσαρίδη. Ωστόσο, για να δημιουργηθεί μια εναλλακτική κυβερνητική πλειοψηφία, πρέπει να αναζητηθούν οι κατάλληλες συμμαχίες, που να μπορούν να επανιδρύσουν το παλιό πλειοψηφικό Μακαριακό μπλοκ.

Εν δυνάμει σύμμαχοι σε μια τέτοια προσπάθεια είναι αφ’ενός το τρίτο σε δύναμη κόμμα, το ΔΗΚΟ, που από τις τάξεις του προήλθαν δύο πρόεδροι της δημοκρατίας, ο Σπύρος Κυπριανού και ο Τάσος Παπαδόπουλος, το οποίο εκφράζει τον κεντρώο πατριωτικό χώρο, αφετέρου το κόμμα των Οικολόγων που εμφορείται από εθνικές ευαισθησίες, γεγονός που το φέρνει πιο κοντά στην ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ. Υπάρχουν όμως και μικρότερα κόμματα, που θα μπορούσαν να συνεργαστούν με βάση ένα κοινό πρόγραμμα σωτηρίας από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της ιμπεριαλιστικής Τουρκίας.

Τέλος, η ενισχυμένη παρουσία του ακροδεξιού ΕΛΑΜ μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει στην εσωτερική πολιτική σκηνή της Κύπρου, καθώς η παρουσία του θα χρησιμοποιηθεί για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από το φλέγον ζήτημα μιας δίκαιης λύσης για το κυπριακό.

Με βάση λοιπόν τους νέους συσχετισμούς και τις θέσεις των κομμάτων, η Κύπρος έχει περισσότερες πιθανότητες από την Ελλάδα να βρει εναλλακτική λύση στα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια. Μόνο που ο Τούρκος δεν θα περιμένει…