Κοινωνική κατάπτωση – Δείτε τον πρώτο Έλληνα καλλιτέχνη που ζωγραφίζει πίνακες με τον πρωκτό του (vid)

Προτείνω τον ανοιχτό διυποκειμενικό μονόλογο που διαπραγματεύεται την έννοια του ορίου όχι μόνο σήμερα μα ανέκαθεν. Την επίκληση στην προσωπική ευθύνη, στην αυτόσυνείδηση, στην ανοιχτή έκθεση στάσης και διαπραγμάτευσης του κόσμου. Όλα ενάγονται σε μια μονάδα που λέγεται Άνθρωπος; Συνείδηση; Ον; και όμως όλα ενυπάρχουν το ένα μέσα στο άλλο δίνοντας απλώς διαφορετικές αποχρώσεις μιας κοινής ουσίας. Ίσως μέσα από “Κωλό-γραφίες”, μέσα από το ενδεχόμενο ψέμα, μέσα από το επιφανειακό κενό, να εκμαιεύσουμε σπέρματα Γνώσης. Διότι αν η Τέχνη έχει ένα τελικό αίτιο, τότε σίγουρα αγγίζει την έννοια της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας. Και αν η φιλοσοφία έχει μια ποιότητα, τότε αυτή είναι να κατανοήσουμε περισσότερα πράγματα και να ελπίσουμε να ζήσουμε πιο ποιοτικά πριν πεθάνουμε εν αγνοία. Η μη κατανόηση είναι μονόδρομος προς την Γνώση. Η “μαλακία” έχει τη δύναμη να καταρρίψει σαθρές και σεμνότυφες Μοναρχίες. Και τι προτείνω σε τελική ανάλυση? Ένα “εικαστικό κοάν”. Αγωνιώ σαν χαζός, να επικοινωνήσω ένα είδος γνώσης που καμία λογική ή γλώσσα, ακόμα και μουσική θα πω, δεν μπορεί να μεταφέρει. Ας είμαι και γω μια μέλισσα που αμαρτωλά και βλακωδώς προσπαθεί να γονιμοποιήσει τα άνθη γύρο της.

Ο σεξουαλισμός που εκπνέει το πινέλο στο κώλο, αποτελεί ένα είδος αντίδρασης και διαμαρτυρίας προς μια εικαστική και κοινωνική νόρμα που κοχλάζει στα μη-φυσικά ανώμαλα στερεότυπά της, ένας τρόπος επανάστασης, απελευθέρωσης κι διαμαρτυρίας, έναντι σε έναν κόσμο και πολιτισμό που είναι ακόμα απολίτιστοι και βάρβαροι.

―Δ. Ανδρ.

O καλλιτέχνης μετά την πράξη της δημιουργίας, μιλά στο κοινό…

Το 2014, ο καλλιτέχνης (σπουδαστής τότε) Ανδρεοσόπουλος έλαβε μέρος σε ένα σεμινάριο στο Βερολίνο με θέμα την τέχνη ως κοινωνικό-πολιτική δραστηριότητα. Εκεί παρουσίασε ίσως την πιο ολοκληρωμένη ερμηνεία του έργου του:

«Οι κωλογραφίες είναι η αποτύπωση της μεγαλειώδους και φοβερής αγωνίας, για την ταυτοποίηση και διαφύλαξη του Εγώ μέσα στη ροή του χρόνου. Ταυτόχρονα είναι και μια υπερβατική προσπάθεια για μια τέχνη καθοδηγούμενη από ερωτισμό –καθώς και την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό του -η οποία θα αναβλύζει κατευθείαν από το πέος της ψυχής σαν σπέρμα άυλο και θα γονιμοποιεί τα ωάρια άλλων ψυχών ή θα ηδονίζει τους πρωκτούς άλλων ψυχών. Είναι η πρόταση, η μάλλον, είναι η αγωνία μου για μια τέχνη πιο Αληθινή.

Το πινέλο στο πρωκτό είναι το Σύμβολο των κωλογραφιών και είναι τριπλής σημασίας.

Είναι ένας δυναμικός και παράλληλα απλός και άμεσος τρόπος να γράψω πάνω στον καμβά ενεργοποιώντας ολόκληρο το σώμα μου (εντατικοποίηση της ύλης από την μη ύλη) δίχως όμως να έχω πλήρη ή ενσυνείδητο έλεγχο όπως συμβαίνει με το χέρι, ή με κάποιον που έχει εξασκήσει τη ζωγραφική στόματος ή ποδιού (καθώς η φύσης της ανάγκης αυτών με αυτήν της κωλογραφίας διαφέρουν ριζικά). Η ψυχή υποτάσσει όλη την ύλη με το «σκήπτρο – πινέλο» σε έναν σπαστικό ερωτικό χορό ώστε να καταφέρει να δημιουργήσει το είδωλο της στην ευτυχή τελική αντανάκλαση της στο καμβά. Έχοντας πλήρη επίγνωση της στιγμής, δεν έχω έλεγχο πέρα από αυτόν που ασκεί η ψυχή στο σώμα μου.

Ο σεξουαλισμός που εκπνέει το πινέλο στο κώλο, αποτελεί ένα είδος αντίδρασης και διαμαρτυρίας προς μια εικαστική και κοινωνική νόρμα που κοχλάζει στα μη-φυσικά ανώμαλα στερεότυπά της, ένας τρόπος επανάστασης, απελευθέρωσης κι διαμαρτυρίας, έναντι σε έναν κόσμο και πολιτισμό που είναι ακόμα απολίτιστοι και βάρβαροι.

Η αιφνίδια πνευματική έμπνευση οδηγεί στην δημιουργία της κωλογραφίας. Κατά τη διάρκεια μιας κωλογραφίας γίνεται αντιληπτή με έναν ενορατικό τρόπο η φανερά κρυμμένη Αλήθεια. Είναι μια υπερβατική λύτρωση. Είναι μια ακόμα υπέρβαση. Είναι μια στιγμιαία αφύπνιση την οποία ίσως μπορεί κανείς, ανάλογα το πνευματικό του επίπεδο, να βιώσει διαλογιζόμενος πάνω σε μια από τις κωλογραφίες μου. Είναι μια σειρά έργων που δεν αναφέρεται στη λογική του ανθρώπου αλλά στο πνεύμα του. Την Τέχνη την βιώνουμε δεν την καταλαβαίνουμε.”

Ιδού ορισμένα από τα έργα -Σειρά: Κωλογραφίες- του καλλιτέχνη: