Η Μάρα του ποδόγυρου.

Γράφει η Έπι Λύτρα*.   

 Γεννήθηκε στην Λευκωσία. Η μητέρα της ήταν η Ελένη Αυλωνίτου και ο πατέρας της, ο Ιωάννης Αυλωνίτης.

Οι γονείς της ήταν και οι δύο ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου. Η Μάρα είναι ανιψιά του αείμνηστου Βασίλη Αυλωνίτη δημοφιλούς κωμικού. Σε ηλικία 15 ετών πήρε πτυχίο πιάνου από την Κυπριακή Μουσική Ακαδημία. Με άριστες επιδόσεις στο σχολείο και με αναγνώριση από το υπουργείο παιδείας με την απονομή βραβείου. Στην παιδική και στην νεανική της ηλικία, ασχολήθηκε

εκτενώς με τον αθλητισμό και στον στίβο. με αποτέλεσμα, να αποκτήσει ηθικές αρχές, ισορροπημένο χαρακτήρα και εξαιρετική εμφάνιση. 

Η Κύπρια αθλήτρια Μάρα Θρασυβουλίδου με σκληρή δουλειά στις προπονήσεις, προσωπικές στερήσεις, όπως όλοι οι αθλητές, κέρδισε μετάλλια και αναγνωρισιμότητα από τα εφηβικά της χρόνια, έδωσε συνεντεύξεις και καταχωρήθηκε στο βιβλίο του ΣΕΓΑΣ με τίτλο “Οι καλύτεροι αθλητές όλων των εποχών”. 

Με σκληρή προσπάθεια κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση πολλών ανθρώπων. Ενδεικτικό ήταν ότι με το καταπληκτικό σώμα και το μπικίνι της, συγκλόνισε τον ανδρικό πληθυσμό της Ελλνικής και της Κυπριακής επικράτειας στην ταινία “Ποδόγυρος” την δεκαετία του 1980. 

Οι ηθικές αξίες, η πειθαρχία, ο προγραμματισμός, και το άριστα γυμνασμένο σώμα της, συνετέλεσαν στην διαμόρφωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα της. Ταυτόχρονα, δημιούργησαν, όλες τις προυποθέσεις, για εξέλιξη και αξιόλογη καριέρα. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή και παράλληλα, συνέχισε τις μουσικές της σπουδές με υποτροφία στο Ωδείο Αθηνών (πιάνο) και στο Ελληνικό Ωδείο.

Επίσης σπούδασε με υποτροφία στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της, στο χορό και στις ξένες γλώσσες (Δίπλωμα proficiency στην Αγγλική και Ιταλική γλώσσα). Η Μάρα συνδύασε τον πολιτισμό-παιδεία, τον αθλητισμό και την μουσική, όπως ζητούσε ο Πλάτωνας. Τα πλεονεκτήματα της άσκησης και της φυσικής

δραστηριότητας είναι γνωστά στους περισσότερου. Ποια είναι όμως τα πλεονεκτήματα των ομαδικών και των ατομικών αθλημάτων ;

Τα παιδιά που συμμετέχουν και ασχολούνται με ομαδικά και ατομικά αθλήματα, είναι πιο υγιή, πιο δυνατά σωματικά από τα συνομήλικα παιδιά, που είναι λιγότερο φυσικά δραστήρια. Ο αθλητισμός, όπως κάθε κοινωνικός θεσμός, λειτουργεί με συγκεκριμένους κανόνες, τους οποίους αποδέχονται όσοι ασχολούνται με τα διάφορα αθλήματα.

Τα παιχνίδια και τα αθλήματα, πραγματοποιούνται, μέσα από μια σειρά κανόνων. τους οποίους οι εμπλεκόμενοι, καλούνται να αποδεχτούν υποχρεωτικά. Συνέπεια αυτής της αποδοχής των αθλητικών κανόνων, είναι η κοινωνικοποίηση των ανθρώπων, καθώς εξαναγκάζονται όσοι ασχολούνται με τα σπορ, να προσαρμόζονται, υιοθετώντας συγκεκριμένο πρότυπα συμπεριφοράς. Ο αθλητισμός, είναι το κατεξοχήν μέσο, που κοινωνικοποιεί εντονότερα τα παιδιά, γιατί μέσα στο παιχνίδι και την αθλητική δραστηριότητα, γενικότερα λαμβάνουν χώρα καταστάσεις όμοιες με εκείνες της ευρύτερης κοινωνίας. 

Το κάθε παιχνίδι έχει συγκεκριμένους κανόνες, που πρέπει να ακολουθηθούν, γιατί αλλιώς δεν είναι εφικτή η διεξαγωγή του. Τους κανόνες αυτούς, τα] παιδιά καθώς και οι ενήλικες, τους αποδέχονται οικειοθελώς, με αποτέλεσμα να μαθαίνουν να πειθαρχούν. Σε σύγκριση μάλιστα, προς άλλους θεσμούς της κοινωνίας, θεωρείται ότι τα αθλήματα, έχουν πολύ πιο συγκεκριμένους κανονισμούς που απαιτούν πιστή τήρηση. Εκτροπές λοιπόν, από τους κανονισμούς των αθλητικών αγώνων επισύρουν ποινές και τιμωρίες, ενώ παράλληλα η πειθαρχία, ανταμείβεται. Καθώς τα παιδιά και οι ενήλικες αθλούνται βιώνουν εντονότερα, το νόημα και την σημασία, των βασικών αξιών, όπως είναι η συνεργασία, η αλληλεγγύη και η ομαδικότητα και κοινωνικοποίηση. Ο χώρος του αθλητισμού χαρακτηρίζεται ως ένα υποσύνολο της κοινωνίας» καθώς αντικατοπτρίζει το ισχύον κοινωνικό-πολιτισμικό πλαίσιο του συνόλου. Ο αθλητικός κλάδος αποτελεί έναν ιδιαίτερο κοινωνικό θεσμό, καθώς περιλαμβάνει μια σειρά κανόνων, ρόλων, προτύπων συμπεριφοράς, στόχων και σχέσεων μεταξύ των ατόμων που εμπλέκονται στις σχετικές δραστηριότητες.

Στον αθλητισμό οι συμμετέχοντες,. μαθαίνουν τον τρόπο της κοινωνικής συμπεριφοράς, όπως προσαρμογή στις απαιτήσεις της ομάδας, αλληλεγγύη προς τους συναθλητές , συνεργασία και ευγένεια. Με τις αθλητικές δραστηριότητες καλλιεργούνται οι διαπροσωπικές και συντροφικές ιδιότητες, οι οποίες είναι τόσο απαραίτητες. Ο αθλητισμός αντισταθμίζει και εξαλείφει ελαττώματα και αρνητικές συνέπειες, που απορρέουν από την αποτυχία της ευρύτερης κοινωνίας. Με αυτό τον τρόπο, κατορθώνει να κοινωνικοποιεί και να επανεντάσει το άτομο στην κοινωνία. Στον αθλητισμό δραστηριοποιείται κανείς τόσο σε ομαδικά όσο και σε ατομικά αγωνίσματα. Εν τούτοις, ακόμα και τα άτομα που αγωνίζονται καθαρά σε ατομικά αγωνίσματα, όπως ο βασιλιάς των σπορ ο Στίβος, κινούνται σε ομαδικά πλαίσια, καθώς στους αγώνες, δεν παίρνουν ποτέ μέρος μεμονωμένα άτομα, αλλά τα αθλητικά σωματείο . Ακόμη και οι αθλητές των ατομικών αγωνισμάτων λειτουργούν μέσα στα πλαίσια μιας ομάδας

Ο αθλητισμός αποτελεί διαχρονικά μια δημιουργική απασχόληση στον ελεύθερο χρόνο μικρών και μεγάλων. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα η σημασία του είναι μεγάλη, καθώς στοχεύει στην σωματική και την ηθική-πνευματική ανάπτυξη αλλά και στην κοινωνικοποίηση των νέων παιδιών.

Τα ομαδικά αθλήματα συμβάλλουν στην κοινωνικοποίηση των νέων καθώς επικρατεί ένα κλίμα ομαδικότητας, συνεργασίας και ευγενούς άμιλλας. Αυτό σημαίνει ότι τα οφέλη που προκύπτουν από την άθληση είναι πολύπλευρα . Τόσο τα ατομικά όσο και τα ομαδικά αθλήματα συμβάλλουν στη σωματική και στην ψυχική ευεξία. Ο άνθρωπος που αθλείται αποκτά υγεία, ζωντάνια και ενεργητικότητα. Τονώνεται η αυτοπεποίθησή του, αποκτά θετική εικόνα και υιοθετεί μια αισιόδοξη στάση ζωής. Για αυτό είναι σε θέση να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και να αντιμετωπίσει με ψυχικό σθένος τις δυσκολίες που προκύπτουν. Παράλληλα με την ψυχική αυτή ανάταση συντελείται και η αναζωογόνηση του πνεύματος. Ικανότητες όπως η αντίληψη, η προσοχή, η αυτοσυγκέντρωση και η μνήμη καλλιεργούνται με τον αθλητισμό. Για την επίτευξη του στόχου σε ένα άθλημα είναι απαραίτητη η εγρήγορση του σώματος και του πνεύματος. Ο αθλητισμός μας προσφέρει τον έλεγχο και την πειθαρχία. Ο νέος που αγωνίζεται ατομικά ή ομαδικά μαθαίνει να είναι συνεπής, εργατικός, επίμονος και υπομονετικός. Αυτές οι αρετές, θα είναι πολύ χρήσιμες στην μελλοντική του ζωή και την σταδιοδρομία των παιδιών. Το πιο σημαντικό όφελος που απορρέει από τον αθλητισμό είναι η έννοια της ομαδικότητας. Τα ομαδικά αθλήματα συμβάλλουν στην κοινωνικοποίηση των νέων. Για όσους δεν γνωρίζουν, ομαδικό άθλημα στον στίβο, είναι οι σκυταλοδρομίες (4χ100, 4χ200, 4χ400 κλπ). Συγκεκριμένα, ο αθλητισμός διδάσκει το πνεύμα της συνεργασίας, της ομαδικότητας και της ευγενούς άμιλλας. Η πειθαρχία στους κανόνες και ο σεβασμός των συναθλητών είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας. Με την απόκτηση, λοιπόν, αυτών των αρετών μετριάζεται ο εγωισμός και ο ατομισμός και ο νέος αντιλαμβάνεται την αξία της αλληλεγγύης και της κοινωνικότητας. Σε μια ομάδα οι αθλητές μαθαίνουν να συνεργάζονται, να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και να ανταμείβονται για αυτό και να είναι υπομονετικοί. Όταν υπάρχει ανάγκη, θυσιάζονται και κάνουν το καλύτερο δυνατό για την ομάδα τους.

Μαθαίνουν όσοι ασχολούνται να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση ενός τραυματισμού, αλλά και μιας ήττας, καθώς και τις διάφορες μεταξύ προσπάθειας και ικανότητας. Αναπτύσσεται η αυτοπειθαρχία και η ανάγκη για καλή προετοιμασία, καθώς βλέπουν την διαφορά στην απόδοσή τους. Μαθαίνουν από τα λάθη τους και δέχονται πιο εύκολα την εποικοδομητική κριτική ως εργαλείο προόδου. Για όλους αυτούς τους λόγους ο αθλητισμός αποτελεί μια διαχρονική αξία.

Σε κάθε υγιή έκφανσή του προβάλλει τις αξίες τις ζωής, διαπαιδαγωγεί, ολοκληρώνει και προάγει τον άνθρωπο και τις κοινωνίες. Να βάλουν οι νέοι τον αθλητισμό στην ζωή τους, στην καθημερινότητά τους σε κάτι που όχι μόνο μας προσφέρει εκτόνωση αλλά και ψυχαγωγία (ψυχή και άγω, που σημαίνει, οδηγώ την ψυχή σε ανώτερα επίπεδα, σε ψυχική ανάταση. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν όλοι, ότι η σαγηνευτική εικόνα της τηλεόρασης, ο μαγικός κόσμος του διαδικτύου και τα εθιστικά παιχνίδια δεν είναι η πραγματική ζωή.

Η αληθινή ζωή, η ουσιαστική επικοινωνία, οι φίλοι, οι ανθρώπινες σχέσεις, τα συναισθήματα είναι εκεί έξω. Εκεί είναι και ο αθλητισμός∙ ας ζήσουμε τις συγκινήσεις που μας προσφέρει. Ο αθλητισμός είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για τη ζωή πολλών ανθρώπων. Όταν αθλείται, ξεχνιέσαι από τα προβλήματα της καθημερινότητας, το άγχος το και την πίεση που του προκαλείται συστηματικά. Γενικότερα ο αθλητισμός είναι μέσο απόδρασης από επιβαρυντικές καταστάσεις, εκτόνωσης και πολλά ακόμα. Μέσα από τον αθλητισμό καλλιεργείς όχι μόνο το σώμα, αλλά και το πνεύμα σου. Ο καθένας έχει τους δικούς του προσωπικούς λόγους που εμπλέκεται με τα αθλήματα, αλλά είναι αδιαμφισβήτητο ότι έχει πολλαπλά οφέλη και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας. Στίβος ο βασιλιάς των αθλημάτων. 

Είναι γεγονός ότι ο στίβος αποτελεί την βάση όλων των υπολοίπων αθλημάτων, τα οποία όλα τους έχουν στοιχεία από στίβο, σχετικά με την εκγύμναση και την φυσική κατάσταση. Όλα τα αθλήματα, στην έναρξη της προπονητικής περιόδου, αλλά και κατά την διάρκεια τις σεζόν, κάνουν στίβο. Ο Στίβος είναι η αρχή όλων των σπορ, για αυτό σε όλες τις προηγμένες αθλητικά χώρες, το παιδιά, ξεκινούν με τον στίβο, ότι άθλημα και αν επιλέξουν μελλοντικά. Ο στίβος προάγει όλες τις διαφορετικές φυσικές ικανότητες που έχει ο άνθρωπος. Ο στίβος, προσφέρει στο παιδί σωματικά, ψυχολογικά, πνευματικά, του δίνει αυτοπεποίθηση και καλλιεργεί την προσωπικότητα του.

Το μέλλον ενός έθνους, είναι τα παιδιά. Για αυτό είναι απαραίτητο, εξασκούν, το σώμα και το πνεύμα, παράλληλα. Το παιδιά μέσα από τον στίβο μαθαίνουν να τηρούν αρχές και να σέβονται αξίες που σταδιακά θα υιοθετήσουν για όλη τους την ζωή. Μαθαίνουν υπακούν σε κανόνες, να συνυπάρχουν με τους συναθλητές τους στην προπόνηση, και στους αγώνες, με βάση το «ευ αγωνίζεσθαι».

Η προπόνηση στίβου, στις μικρές ηλικίες βασίζεται στην πολυπλευρικότητα, είναι προπόνηση βάσης και εκμάθησης τεχνικών, χωρίς μεγάλες επιβαρύνσεις, θυμίζει πιο πολύ παιχνίδι. Το παιδί στο στίβο μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε πολλά αγωνίσματα, ψάχνοντας αυτό που του ταιριάζει, πάντα σε συνεργασία με τον ειδικό προπονητή. Ως αναφορά τις συνδρομές στις ακαδημίες ό στίβος είναι το πιο οικονομικό ΣΠΟΡ «Η προπόνηση στις μικρές ηλικίες πρέπει να έχει πολυπλευρικότητα. Ο προπονητής δεν πρέπει να ξεχνάει ότι η εκγύμναση σε αυτές τις ηλικίες, πρέπει να είναι προπόνηση βάσης και εκμάθησης τεχνικών.

ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΑΣ.

Οι θέσεις του Πλάτωα για τη φυσική αγωγή και τον ρόλο της που διαδραμάτισε στην αρχαία Αθήνα, είναι πολύ αξιόλογες, και διαχρονικές. Για αυτό ακόμη και σήμερα μας προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια, ώστε να αντιληφθούμε την σχέση μεταξύ του σώματος και του πνεύματος.

Ο Πλάτωνας όπως και οι Πυθαγόρειοι – πίστευε ότι η ψυχή του ανθρώπου ανήκει στο θεικό και αιώνιο κόσμο, από όπου και προήλθε, σε αντίθεση με το φυσικό σώμα, που ανήκει στην φθαρτή γη. Ο σπυδαίος Φιλοσόφων κάνει τον ουσιαστικό διαχωρισμό μεταξύ πνεύματος και φθαρτής ύλης, χωρίς όμως να απαξιώνει το σώμα στο οποίο δίνει μεγάλη σημασία και πιστεύει ότι από μικρή ηλικία θα πρέπει να καλλιεργείται και να συμβαδίζει με την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. Είναι πολύ σημαντικό να συμβαδίζει η πνευματική με την σωματική καλλιέργεια και μέσα από τη σωστή διαπαιδαγώγηση και των δύο επιπέδων να φτάνει ο πολίτης στην κατάκτηση του καλού και αγαθού. Ο ανώτατος όμως σκοπός της παιδείας είναι να καταστήσει τον άνθρωπο έτοιμο να συμμετέχει στα κοινά και να μπορεί να εξουσιάζει τον εαυτό του και τους άλλους, πάντοτε με άξονα την δικαιοσύνη.

Δύο είναι οι τρόποι για την επίτευξη της γενικότερης αγωγής. Η καλλιέργεια του σώματος μέσω της γυμναστικής και η καλλιέργεια της ψυχής μέσω της μουσικής. Με τον όρο μουσική ο Πλάτωνας δεν εννοεί απλά την εκμάθηση κάποιου μουσικού οργάνου αλλά και την Γεωμετρία, την Φιλοσοφία κλπ. Ως γυμναστική εννοεί την αρμονική ανάπτυξη του σώματος, καθώς και της κινητικής πείρας, οι οποίες είναι απαραίτητες, για να μπορεί ο πολίτης να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις και τις αντιξοότητες της ζωής. Στην μουσική δίνει μια προτεραιότητα, εφόσον ασχολείται με τα ανώτερα στοιχεία του ανθρώπου. Η φυσική αγωγή είναι απαραίτητη για τη βελτίωση της υγείας και την επίτευξη της φυσικής αρμονίας, που με τη σειρά τους βοηθούν στην υγεία της ψυχής. Σε καμία περίπτωση ο Πλάτωνας δεν υποστήριξε την περιφρόνηση προς το σώμα ούτε την ασκητική φυγή από τον κόσμο, στον οποίο έδινε μεγάλη αξία ως ομοίωμα του αθάνατου, αρχετυπικού και ιδεατού κόσμου. Η καλλιέργεια και η υγεία του πνεύματος είναι ο κύριος στόχος κάθε πολίτη, ταυτόχρονα όμως, η ψυχή, θα πρέπει να κατοικεί σε ένα υγιές και δυνατό σώμα, και όχι μέσα σε ένα άρρωστο και αδύναμο. Απαραίτητη λοιπόν ήταν η άσκηση και η γύμναση του σώματος, ώστε να επιτευχθεί ένας ιδανικός φορέας, για να φιλοξενήσει ένα ανάλογα δυνατό πνεύμα, το οποίο και θεωρούσε ότι βρισκόταν “φυλακισμένο” μέσα στο ανθρώπινο σώμα. 

*Η Επιφανία Κουρτέλλη-Λύτρα είναι γυμνάστρια.  



loading...