Αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά μας, τα πήραμε με τη βία
Αρθρο της 29/05/2009 από τον Τούρκο συγγραφέα και δημοσιογράφο Engin Ardic το οποίο δημοσιεύθηκε στην τουρκική Εφηµερίδα SABAH. Με το άρθρο αυτό στηλιτεύει τους ετήσιους πανηγυρισμούς των Τούρκων για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, κατά τους οποίους κάνουν αναπαράσταση της μάχης και της σφαγής με ένα ειδικό τάγμα στρατιωτών ντυμένων όπως τότε, το 1453 που λέγονται “Οι Κατακτητές.” Οι στρατιώτες και η μπάντα είναι τόσοι σε αριθμό όσα και τα χρόνια της κατοχής της Πόλης από τους Οθωμανούς. Χορεύουν, τραγουδούν και ανακαταλαμβάνουν τα τείχη και γκρεμίζουν τους Έλληνες εικονικά, υπό την παρουσία του Πρωθυπουργού και του Προέδρου. Την όλη κακόγουστη και ιδιαίτερα προκλητική φιέστα αναπαράγουν σε γιγαντοοθόνες και μεταφράζουν σε δέκα γλώσσες.
Εδώ το κείμενο σε μετάφραση αγνώστου:
Του δημοσιογράφου και συγγραφέα Engin Ardic
“ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα ένα συνέδριο: µε θέµα «Θα πάρουµε πίσω την Πόλη»…
ΑΝ έφτιαχναν µακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνo!)…
ΑΝ ένας τύπος ντυµένος όπως ο περίφηµος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν µυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan και τον γκρέµιζε κάτω…
ΑΝ ξαφνικά έµπαινε στην πόλη κάποιος ντυµένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έµπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο!)…
ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε µιναρέδες αλλά Σταυρό…
ΑΝ έκαιγαν λιβάνι κι έλεγαν ύµνους, θα µας άρεσε;
Δε θα µας άρεσε. Θα ξεσηκώναµε το κόσµο, µέχρι που θα καλούσαµε πίσω τον πρέσβη µας από την Ελλάδα. Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο;
Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Αλωση) σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, (µ΄αυτές τις γιορτές πού κάνετε) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι: «αυτά τα µέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και τα πήραµε µε τη βία».
Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια µέρα θα δοθεί πίσω;
Μη φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919.
Μη φοβάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δε µπορούν να πάρουν τη πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόµα τη πάρουν δε µπορούν να την κατοικήσουν.
Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα μανιακοί, που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.
Ρε ‘σεις, αν µας κατηγορήσουν ότι λεηλατούσαµε τη Πόλη τρεις μέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουµε; Θα υπερασπιστούµε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων, ή θα αφήσουµε το θέµα στους ιστορικούς;
Αντί να περηφανευόµαστε για τις πόλεις που κατακτήσαµε, ας περηφανευτούµε για αυτές που ιδρύσαµε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µέ τη βία κατακτηµένη.
Ακόµα και το όνοµα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=µανα, dolu=γεµάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή.
Ακόµα και η ονοµασία της Ινσταµπούλ δεν είναι όπως µας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραβώντας τη λέξη από τα µαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».
Εντάξει, λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή και γι’ αυτό ο λαός αγοράζει πέντε – πέντε τα διαµερίσµατα. Κανείς δε µπορεί να µας κουνήσει, ηρεµήστε πια. Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στη δολοφονία της Κωνσταντινούπολης χωρίς πολλές φανφάρες…”
Ακολουθεί το κείμενο στην τουρκική γλώσσα όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Σαμπάχ:
Bugün Atina’da bir “İstanbul’u geri alacağız” mitingi düzenlense… Şehrin surlarının da bir maketi yapılsa ve Ortaçağ zırhlarına bürünmüş savaşçılar o surlara saldırsalar…
“Yunan Battal Gazisi” diyebileceğimiz efsanevi kahramanları “Diyenis Akritas” kılığına girmiş bir herif de bizim Ulubatlı Hasan’ı kolundan tuttuğu gibi aşağı atsa…
Derken beyaz bir atın ütünde İmparator Konstantinos belirse ve yanında Lukas Notaras, Yorghos Frantzis falan kılığına girmiş birtakım heriflerle birlikte şehre temsili olarak girse…
Mukavvadan yapılmış bir Ayasofya’nın da minarelerini sökseler ve tepesine de haçı taksalar…
Tütsüler yakılsa, ilahiler söylense…
Hoşunuza gider miydi?
Gitmezdi. Kıyameti koparırdık, elçimizi geri çekmeye kadar varırdı iş.
Öyleyse siz niçin yapıyorsunuz bunu?
Aradan tam beş yüz elli altı yıl geçmiş, geçen gün almış gibi daha neyi kutluyorsunuz?
Niçin her sene bu zamanda dönüp dönüp bütün dünyaya “burası aslında bizim değildi, sonradan geldik, zorla aldık” mesajını veriyorsunuz?
Neredeyse altı asır önceki meseleyi niçin taze tutuyorsunuz?
Alınan şehrin “bir gün geri verilebileceği” korkusu mu var bilinçaltınızda?
Korkmayın, bir avuç Ergenekoncu ahmağın iddia ettiği gibi “1919 şartları” falan yok ortada…
Korkmayın, dokuz milyon Yunan, on iki milyonluk şehri geri alamaz, alsa da içinde oturamaz.
O rüyayı gören, bir avuç manyaktır.
Bizim burada da İstanbul’un fethi kutlaması yapan bir avuç fanatik ama sesleri gür çıkıyor.
Ya herifler şimdi “üç gün üç gece yağmaladılar” diye tuttururlarsa ne diyeceğiz? Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nde savunma mı yapacağız, yoksa tarihçilere mi bırakacağız?
Hep “aldığımız” şehirlerle övüneceğimize, “kurduğumuz” şehir varsa onunla övünelim.
Öyle bir şehir yok. Buram buram Anadolu, baştan aşağı “sonradan alma”…
Anadolu ismi bile, sanıldığı gibi “annelerle dolu” demek değil, Rumca “i anatoli” yani “doğu” kelimesinden tornistandır.
İstanbul isminin, Evliya Çelebi’nin esrarlı “leb-i dilber” macununu çekip çekip salladığı gibi “İslam bol” lafından gelmeyip, gene Rumca “stin poli” (stimboli okunur) yani “şehire, şehirde” deyiminden geldiği gibi…
Fakat tamam yahu, yerleştik artık, göçebelik bitti.
Göçebelik bittiği için millet apartman dairelerini beşer beşer alıyor, kimse bizi sürüp çıkaramaz, rahatlayın artık… Köylülerimiz İstanbul’u katletmekle yetinsinler, fazla bağırıp çağırmadan…
Και εδώ ο σύνδεσμος:
