ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

Της Λέττας Καλαμαρά —

Το γερμανικής έμπνευσης και προσανατολισμού εθνικό δόγμα ήττας που πρώτος κήρυξε ο Πρωθυπουργός των σκανδάλων Σημίτης “ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ” αποτέλεσε τη μεγαλύτερη στρατηγική παγίδα που δυστυχώς πολλοί λάτρεψαν και διαλαλούν μέχρι τις ημέρες μας. Πάνω στον άξονα της υποταγής και του εγκλεισμού εντός των συνόρων μας διαπράχθηκαν ανείπωτα εθνικά και πολιτικά εγκλήματα, δύο και δεκαετίες τώρα, που ατίμασαν τους αγώνες και θυσίες των προγόνων μας, ζωντανών, ηρωϊκώς πεσόντων και αποθανόντων.

Δεν υπάρχει οργανισμός στη φύση, άτομο, κοινωνία, έθνος που να μην μεριμνά για την επιβίωση και διαιώνισή του. Σε αυτό όλοι συμφωνούν ακόμα και σήμερα, στην Ελλάδα όμως αυτό που δολίως δεν αναφέρουν ή αγνοούν είναι ότι δεν επιβιώνει κανείς οργανισμός που δεν μάχεται. Η μετατροπή ενός οργανισμού σε παθητικό δέκτη εξωτερικών πιέσεων και άβουλο ον έναντι μαχών είναι ενάντια στη φύση του και φαινόμενο θνησιγενές για κάθε οργανισμό.

Το “ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ” πέρα από ανώμαλο και ανιστόρητο προ την ένδοξη πορεία της ελληνικής ύπαρξης στην Ιστορία δεν υπόσχεται τίποτα εκτός από ένα στείρο 0-0. Ουδείς κέρδισε τη μάχη της ζωής και της ιστορίας με το μηδέν στην επίθεση. Η δόλια υιοθέτηση της παθητικής στάσης του ελληνισμού εντός των συνόρων έφερε την αδράνεια επί δεκαετίες, άνοιξε την όρεξη για κάθε επιβουλή της γης και της ιστορίας μας.

Απτό αποτέλεσμα του στρατηγικού ευνουχισμού ή καθησυχασμού προς κάθε άλλου που δρα στο διεθνές περιβάλλον, ήταν η πρωτοφανής και εσκεμμένη απραξία του πυρήνα της φυλής μας για πρώτη φορά στην ιστορία του από την εμφάνιση μας σε τούτη εδώ τη γη, που προκάλεσε το αίσχος της παράδοσης της μίας και μοναδικής Μακεδονίας, την κήρυξη του casus belli της Τουρκίας, την αδυναμία συμφωνίας για την ΑΟΖ με την Αλβανία και την παραχώρηση ζωτικής ΑΟΖ στην Αίγυπτο πέρα από κάθε κοινωνικό και εθνικό εκφυλισμό σε καθημερινή βάση. Τραγική κατάληξη στις νύχτες μας η αμαχητί αποδοχή της κατάργησης θεσμικών ελευθεριών ύπαρξης όπως η ελεύθερη κυκλοφορία το 24ωρο που δεν βασίζεται σε καμία επιστημονική βάση.

Το δόγμα της Ελλάδας που μετατράπηκε ορθώς από αμυντικό σε αμυντικό-αποτρεπτικό κάπου εκεί στο 2007 στη Μεσογείων από ηγέτες που αντιλήφθηκαν τη στρατηγική σκέψη εγκλωβίστηκε από το επαίσχυντο “ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ” που ακούγεται και από τα πιο επίσημα χείλη όπως της διορισμένης εξοχοτάτης ΠτΔ προσφάτως.

Η Ελλάδα οφείλει να μην παραχωρεί ούτε σπιθαμή, να μάχεται και να διεκδικεί κάθε γη, αέρα, θάλασσα και υπέδαφος που κάθε άλλος τολμά να διεκδικεί για τον εαυτό του. Επίσης η Ελλάδα οφείλει στην ιστορία της, τις θυσίες των προγόνων μας και την ανάγκη επιβίωσης και διαιώνισης να διεκδικεί κάθε έδαφος που ρίζωσε και εξακολουθεί να διαβιεί το ελληνικό πνεύμα με την αποχώρηση των παρόντων ιδιοκτητών που ασκούν χρησικτησία.

Η αξιότιμη ΠτΔ και όλοι οι κρατικοί επίσημοι οφείλουν να αναλογιστούν την έννοια κάθε κυττάρου σε ελληνικό έδαφος που φέρει το προσδιορισμό “Νέα”, τη Νέα Φιλαδέλφεια, τη Νέα Σμύρνη, το Νέο Ηράκλειο , τη Νέα Κερασούντα και πόσα άλλα τοπωνύμια και τον τρόπο που δημιουργήθηκαν, τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης και τον δημιουργό και ιδιοκτήτη υψηλής κυριότητας της Αγίας Σοφίας. Ας πάει στην όμορφη Σμύρνη μία βόλτα να μυρίσει το άρωμα Ελλάδας στα μάτια της “Κυράς της Σμύρνης” που κυκλοφορεί ακόμα εκεί. Ας πάει στα Κατεχόμενα της Κύπρου να δει τι οφείλουμε να διεκδικούμε και να μαχόμαστε για αυτό.

Αυτό στην παρούσα φάση δεν μπορεί φυσικά να σημαίνει τη μη τήρηση των Συμφωνιών με τα όμορα συμμαχικά Κράτη σε Δυσμάς, Βορρά, Νότο και Ανατολή. Όμως ουδείς Δημόσιος Υπάλληλος της Ελλάδας μπορεί να αποκηρύσσει τα πνευματικά δικαιώματα αιώνων, την υψηλή κυριότητά μας και τη διαμόρφωση της εθνικής πολιτικής και διεκδικήσεων ανάλογα με τις εξελίξεις. Άνευ όρων αποκήρυξη διεκδικήσεων δεν μας τιμά και είναι επικίνδυνη να διαλαλείται πια.

Με λίγα λόγια, οι σφαγές και βιασμοί σε γη ελληνική σε πληθυσμό και πνεύμα από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας δεν αποκηρύσσονται και διεκδικείται η ιστορική αποκατάσταση προς όλες τις κατευθύνσεις. Όποιος δεν απλώνει χέρι σε κάθε τι ελληνικό οφείλει όχι να κόβεται το χέρι του αλλά τα πόδια του.

Ωραίος λοιπόν και ο διφυής φράχτης του Έβρου που κόβει τους μετανάστες από την Τουρκία προς την Ελλάδα, που τόσο ένδοξα έκοψαν έτσι και αλλιώς το χειμώνα του 2020 οι Ένοπλες Δυνάμεις μας και τα Σώματα Ασφαλείας αλλά φυσικά υπάρχει και η άλλη κατεύθυνση που διεκδικούμε και δεν πρέπει να χτίζουμε φράκτες που κόβουν το δρόμο από την Ελλάδα προς την Τουρκία όταν απαιτηθεί.

“ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ” για να μην χαθούμε ως οργανισμός της φύσης αμαχητί, αγοράζοντας απλά φρεγάτες, αεροπλάνα, τανκς, δορυφόρους και υπολογιστές που δεν χρησιμοποιούμε ποτέ γιατί απλά δεν διεκδικούμε τίποτα.