«Το Ελληνικό Θέατρο»

Τα Διονύσια ήταν εορτές, προς τιμή 

του  θεού Διονύσου, του προστάτου των Θεάτρων,

των υποκριτών, χορευτών, χορηγών κ.τ.λ. 

Καμία Ελληνική πόλη ούτε η πιο μικρή 

δεν στερείτο Θεάτρου. Ο Διόνυσος ήταν θεός 

της πατρώας θρησκείας, της Ελληνικής ποιήσεως 

και καλλιτεχνίας. 

Η επιγραφή στο Θέατρο της Μαγνησίας,

 στην είσοδο του Θεάτρου, μας δηλώνει 

ότι τούτο ~ το Θέατρο~ είναι «ιερόν». 

Ο διθύραμβος ήταν ύμνος, λυρικό άσμα,  

προς τον Διόνυσο, με περιεχόμενο τις περιπέτειες 

του ολβιοδώρου θεού.

Μέσα από τα σπλάχνα του διθύραμβου, 

ήλθε στο φως, η αττική τραγωδία.

Τα μέρη του θεάτρου   κατά τους κλασσικούς 

χρόνους ήταν η ορχήστρα, στο κέντρο 

η θυμέλη, για τις θυσίες, το προσκήνιο, η σκηνή, 

το κοίλον τα διαζώματα, τα ειδώλια οι κερκίδες, 

η προεδρία ήταν η πρώτη σειρά και  στο κέντρο της ,

ήταν ο θρόνος του ιερέως του Διονύσου.

Οι παραστάσεις ως ιεροτελεστίες,

ήταν ανάλογες προς τις μετέπειτα εκκλησίες, 

οι οποίες μιμήθηκαν,  το Ελληνικό θέατρο : 

Σκηνή = ιερό, χορός = ψάλτες, τράπεζα = θυμέλη, 

ιερείς = υποκριτές των δρώμενων, κοίλον 

για τους θεατές, που παρακολουθούν τα δρώμενα, 

ο θρόνος του ιερέα του Διονύσου = ο άμβωνας, 

οι τρεις θύρες,  που εισέρχονταν οι υποκριτές,

η μεγαλύτερη ήταν η μεσαία 

και λεγόταν βασιλική. Τα φανταχτερά 

πολυποίκιλτα ρούχα που φορούσαν οι θεοί 

και οι βασιλείς, τα βλέπουμε και σήμερα.

Όταν ο θεός κατέβαινε στον Άδη ετελούντο 

μυστικές νυκτερινές τελετές στην Αλκυονία λίμνη. 

Ο θρίαμβός του και τα πάθη του, ο θάνατός του 

και η ανάστασή του, είναι το φυσικό φαινόμενο 

του χρόνου, με τις εποχές του, την άνοιξη 

που σκορπά χαρές και ευθυμία, το καλοκαίρι 

με τα ευλογημένα δώρα του, το φθινόπωρο 

με τους πρώτους διωγμούς του θεού 

και τον χειμώνα, με τον θάνατο της φύσης……

….συνεχίζεται…

~~ Αναπαράσταση 

του Διονυσιακού  θεάτρου της Αθήνας

του Falke Jacob Von

με την ευγενή χορηγία

της wikimedia commons~~