Στα πολύ παλιά χρόνια, όταν ο κρατικός μηχανισμός είχε πολύ χιούμορ, υπήρχε ένα υπουργείο που χάριζε παγούρια (δε ξέρουμε με τι μέσα) στα παιδιά.

΄Ολη τη σχολική χρονιά ήταν κρεμασμένα σ’ έναν υπολογιστή κι όταν έπαιρναν τα παγούρια να πάνε εκδρομή, οι γονείς έστελναν μήνυμα στο πουθενά (όνομα και μη χωριό 13033). 

Απαγορευόταν να τραγουδά ο κόσμος ή να χασμουριέται.   Τα σχολιαρόπαιδα όταν πήγαιναν καμιά φορά στο σχολείο φορούσαν μάσκες μεγέθους δύο παιδικών προσώπων και κάτι. 

Μετά όλα αυτά έφυγαν απ’ τη μόδα και τα παιδάκια έκαναν κάτι τεστάκια (όχι διαγωνίσματα!) που ανακάτευαν ένα μπουκαλάκι με υγρό (που κάποιες φορές ήταν άδειο) μύξες, σάλια, πορτοκαλάδα κι ότι άλλο ήθελαν, σ’ ένα πλακάκι, το φωτογράφιζαν, το έστελναν σε φίλους, διευθυντές σχολείων κι όπου αλλού ήθελαν, οι γονείς μέσω πλατφόρμας, με φάτσα κάρτα τα περιουσιακά τους κλπ.

 Έστελναν ραπόρτο psifiacally σε ανώτερους, βασιλικότερους, υπερανθρωπότερους, αμφότερους και τα παιδάκια επιτρεπόταν πάλι να πάνε σχολείο, με ή χωρίς παγουρίνα, με μάσκα Ζορό, Μίκυ Μάους, Χαρδαλιά ή άλλου είδους καρνάβαλου και αμέσως μετά η σχολική χρονιά τέλειωσε! (Μάιος 2021) Να ‘τανε το 21…

(via Μάρω Παπαδημητρίου)