Άκουσα τη μητέρα μου που ζητούσε λίγο αλάτι από τη γειτόνισσά μας.

 Άκουσα τη μητέρα μου που ζητούσε λίγο αλάτι από τη γειτόνισσά μας. 

Την ρώτησα γιατί ζητάει, αφού έχουμε ένα ολόκληρο βαζάκι με αλάτι. 

Μου λέει: “οι γείτονές μας είναι άνθρωποι που δεν έχουν πολλά χρήματα, οπότε αρκετές φορές χρειάζεται να δανειστούν κάτι από εμάς. Φυσικά θέλουν να το επιστρέψουν, δεν είμαι σίγουρη όμως ότι μπορούν πάντα. Έτσι σκέφτηκα να τους ζητήσω κι εγώ κάτι τόσο μικρό που δεν θα τους επιβαρύνει, αλλά την ίδια στιγμή θα νιώσουν και αυτοί ότι μπορούν να μας προσφέρουν κάτι, να ανταποδώσουν.

Έτσι την επόμενη φορά που θα χρειαστούν κάτι, δεν θα σκέφτονται πώς να το ζητήσουν.

Οι άνθρωποι παιδί μου, αρκετές φορές νιώθουν ότι μετριέται η αξία τους σε πράγματα, ξεχνούν όλα αυτά που δίνει η αγάπη, η υποστήριξη, ένας καφές με παρέα, μια καλή κουβέντα, η καλημέρα.”