Έρωτας.. σκληρότερος από το ατσάλι, μαλακότερος από τον αγέρα.

Νίκος Καζαντζάκης — 

 Ένας Έρωτας σφοδρός διαπερνάει το Σύμπαντο. Είναι σαν τον αιθέρα : σκληρότερος από το ατσάλι, μαλακότερος από τον αγέρα. Ανοίγει, διαπερνά τα πάντα, φεύγει, ξεφεύγει. Δεν αναπαύεται στην θερμή λεπτομέρεια, δεν σκλαβώνεται στο αγαπημένο σώμα. Ο Έρωτας είναι η ορμή που, ως ματιάσει την ύλη, γοητεύεται και θέλει να τυπώσει απάνω της την όψη της. Αντικρίζει το σώμα και θέλει να το περάσει, να σμίξει με την άλλη κρυμμένη στο σώμα τούτο ερωτική κραυγή, να γενούν ένα, να χαθούν, να γίνουν αθάνατες

Ζυγώνει τήν ψυχή και θέλει να σοφιλιάσει, να μην υπάρχουν εγώ και εσύ. Φυσάει απάνω στην μάζα τούς ανθρώπους και θέλει, συντρίβοντας τίς αντιστάσεις του νου και τού κορμιού, να σμίξουν όλες οι πνοές, να γίνουν άνεμος σφοδρός, να ανασηκώσουν τη γης! Στις πιο κρίσιμες στιγμές, ο Έρωτας συναρπάζει και σμίγει με βία τούς ανθρώπους, οχτρούς και φίλους, καλούς και κακούς, είναι μία πνοή ανώτερη τους, ανεξάρτητη από την επιθυμία κι από τα έργα τους. Είναι η πνοή τού Θεού, η αναπνοή του απάνω στη γης! Κατεβαίνει απάνω στούς ανθρώπους όπως τού αρέσει. Σαν χορός, σαν έρωτας, σαν πείνα, σαν θρησκεία, σαν σφαγή. Δεν μάς ρωτάει . Μέσα στην σκάφη της γης, στις κρίσιμες τούτες ώρες, ο Θεός μοχτάει να ζυμώσει τίς σάρκες και τα μυαλά και να ρίξει μέσα στον ανήλεο στρόβιλο τής περιστροφής του όλη τούτη τη ζύμη και να τής δώσει πρόσωπο – το πρόσωπο του…. 

Νίκος Καζαντζάκης