Διδακτική Συνέντευξη του Τούρκου Υποναυάρχου CIHAT YAYCI

ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΝΑΎΑΡΧΟ CIHAT YAYCI ΓΙΑ ΤΗ ΘΑΛΆΣΣΙΑ ΑΣΦΆΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΑΥΤΙΚΉ ΑΝΆΠΤΥΞΗ ΣΤΟ TURKEY

SOUTH FRONT – 

[Η συνέντευξη με τον Υποναύαρχο Cihat Yaycı,Αρχηγό Επιτελείου των Ναυτικών Δυνάμεων της Τουρκικής Δημοκρατίας μεταφρασμένη από την AlexD για το SouthFront., αποτελεί πειστικό τεκμήριο της συντριπτικής υπεροχής όχι μόνο των εθνικών φιλοδοξιών και στοχεύσεων, των κινήτρων άσβεστου μίσους κατά του μικρού δυτικού γείτονα (που άρχισε το ξήλωμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν 200 χρόνια), και την σταθερή συνέχεια και συνέπεια σε μια συγκροτημένη στρατηγική εκδίκησης και ανάκτησης της ηγεμονίας, αλλά και πειστήριο της ασύγκριτης δεξιότητας των διαχειριστών αυτής της στρατηγικής και στα πεδία της διπλωματίας και των δημοσίων σχέσεων με την αδίστακτη χρήση των επίκαιρων όπλων της εξαγοράς, του θράσους, του ψεύδους, της στρεψοδικίας, της απιστίας κα του εκβιασμού ενώπιον των οποίων η φιλάρετη, ευγενής, φιλειρηνική -και διαβρωμένη έως μυελού- ελληνική πολιτική, διπλωματική, ακαδημαϊκή(εν πολλοίς) και οικονομική «ελίτ», φυσικά ανίκανη για αναμέτρηση, προσφεύγει περιδεής στην συμμαχική ελεημοσύνη και στο ναρκωτικό της εθνομηδενιστικής παγκοσμιοποίησης. ΄Ετσι η χρησιμότητα αυτού του κειμένου περιορίζεται στην αφύπνιση του ελληνισμού και στον εξοπλισμό κάποιων φοιτητών στην αντιμετώπιση του εθνομηδενιστικού κηρύγματος κάποιων μεταμοντέρνων καθηγητών εισαγωγής.]

Μετάφαση/ εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού – 

–Πώς βλέπετε τις απειλές για τη θαλάσσια ασφάλεια της Τουρκίας βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα;

Η Τουρκία αντιμετωπίζει απειλές για τη θαλάσσια ασφάλειά της από τα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας. Αν και πολλά ζητήματα που σχετίζονται με το Adalar (Αιγαίο) Πέλαγος επιλύθηκαν από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923, η Ελλάδα, από το 1936, έχει εκφύγει από τη συνθήκη. Έκτοτε, η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει παράνομα αιτήματα κατά της Τουρκίας, σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα έχει λάβει παράνομα μέτρα, διεκδικώντας το EGAYDAAK (νησιά, νησίδες και βράχια των οποίων η κυριαρχία δεν έχει μεταφερθεί στην Ελλάδα με συνθήκες), επεκτείνοντας τα χωρικά ύδατα πέρα από αυτά που θεσπίστηκαν από τη Συνθήκη της Λωζάνης και στρατιωτικοποιώντας νησιά που θα έπρεπε να βρίσκονται σε αποστρατικοποιημένο καθεστώς στο πλαίσιο της Διάσκεψης του Λονδίνου του 1912-1913, της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης του 1923 και της Συνθήκης ειρήνης του Παρισιού του 1947. Επιπλέον, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο της οποίας ο εναέριος χώρος εκτείνεται πέρα από τα όρια των χωρικών της υδάτων! Ας φανταστούμε μαζί αυτό που μόλις είπα. Το πλοίο σας μπορεί να πλεύσει σε διεθνή ύδατα 6 ναυτικά μίλια μακριά από ένα ελληνικό νησί, αλλά δεν μπορείτε να σηκώσετε ένα ελικόπτερο από το πλοίο επειδή ο ελληνικός εναέριος χώρος εκτείνεται πέρα από τα όρια των ελληνικών χωρικών υδάτων – 10 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή – ενάντια σε κάθε λογική…

Επιπλέον, πώς εξελίσσεται η κατάσταση γύρω από το Adalar (Αιγαίο). Η Ελλάδα και ο μακροχρόνιος συνεργάτης της, η Ελληνοκύπρια κυβέρνηση της Νότιας Κύπρου, επιχείρησαν να επιβάλουν το Χάρτη της Σεβίλλης στην Τουρκία. Ο χάρτης της Σεβίλλης καταρτίστηκε από το Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στόχος του είναι να δείξει τον θαλάσσιο χώρο υπό τη δικαιοδοσία των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της λεγόμενης Νότιας Κύπρου και του ελληνικού θαλάσσιου χώρου στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο χάρτης της Σεβίλλης δείχνει ότι η Ελλάδα και η Νότια Κύπρος θέλουν να παγιδεύσουν την Τουρκία, τη χώρα με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο στα 2.280 χιλιόμετρα, στον κόλπο της Αττάλειας, ο οποίος καλύπτει 41.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ο κύριος σκοπός τους είναι να διαβρώσουν, παραβιάζοντας όλες τις αρχές του διεθνούς και ναυτικού δικαίου, τα δικαιώματα άλλων παράκτιων κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, στον θαλάσσιο χώρο που υπάγεται στη δικαιοδοσία τους. Έχω γράψει πολλά άρθρα σχετικά με το πώς αυτός ο χάρτης της Σεβίλλης κατανέμει στην Ελλάδα και τη νότια Κύπρο τον θαλάσσιο χώρο άλλων παράκτιων κρατών, όπως η Λιβύη, η Αίγυπτος και το Ισραήλ, που ανήκουν νόμιμα σε αυτά.

Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει ακτογραμμή στην ανατολική Μεσόγειο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλα κράτη της περιοχής (μερικά από τα οποία εκτίθενται στις καταστροφικές πολιτικές της Νότιας Κύπρου και της Ελλάδας) δυστυχώς συνεχίζουν να στηρίζουν την παράνομη μαξιμαλιστική πορεία της Ελλάδας και της Νότιας Κύπρου στην ανατολική Μεσόγειο. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα δεν είναι ένα νησιωτικό κράτος (κράτος αρχιπέλαγος) αλλά ένα ηπειρωτικό κράτος με νησιά, τα οποία, όσον αφορά το διεθνές ναυτικό δίκαιο, είναι δύο πολύ διαφορετικές πραγματικότητες.

Έτσι, η Τουρκία αντιμετωπίζει θαλάσσια απειλή στο Adalar (Αιγαίο) Πέλαγος λόγω των ρεβιζιονιστικών και μαξιμαλιστικών ισχυρισμών της Ελλάδας. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την ανατολική Μεσόγειο, λόγω των κοινών μαξιμαλιστικών φιλοδοξιών της Νότιας Κύπρου και της Ελλάδας. Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι η Τουρκία δεν θα είναι μια χώρα που θα παραιτηθεί από τη θαλάσσια δικαιοδοσία της και τα δικαιώματά της έχουν εδραιωθεί σταθερά σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

–Ενόψει της επιδείνωσης των σχέσεων με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, πώς βλέπετε τις προοπτικές συνεργασίας της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ; Πρέπει η Τουρκία να παραμείνει μέλος του ΝΑΤΟ;

Πρώτον, η Τουρκία είναι αξιόπιστο μέλος του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία δεν έχει μόνο το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, αλλά έχει επίσης συμβάλει σημαντικά στους βασικούς στόχους της Συμμαχίας από την ένταξή της το 1952. Η Τουρκία έχει συμμετάσχει σε αμέτρητες επιχειρησιακές και μαχητικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ με στόχο την ενίσχυση της Συμμαχίας και της ταυτότητάς της ως οργανισμού. Όπως έχει τονίσει συχνά ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, είμαστε ένα από τα σημαντικότερα μέλη της συμμαχίας. Υπό αυτή την έννοια, η συνεργασία της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Πιστεύω ότι η ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί καταρχήν. Τα κράτη μέλη μιας συμμαχίας μπορεί να έχουν διαφορετικές απόψεις και πολιτικές για διάφορα θέματα, αλλά στην ουσία κάθε διεθνής οργανισμός χαιρετίζει τη διαφωνία και τις ισορροπίες μεταξύ των πόλων της κοινής γνώμης, προκειμένου να καταλήξει στη θέση που είναι πιο ευχάριστη για όλα τα μέλη του.

Δεύτερον, η Ρωσία επωφελείται από την ύπαρξη ενός φίλου όπως η Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ. Έτσι, θα έλεγα ότι όχι μόνο η Τουρκία, αλλά και οι φίλοι της θα ωφεληθούν εάν η Τουρκία παραμείνει στο ΝΑΤΟ. Εξάλλου, η Τουρκία αποτελεί σταθεροποιητικό στοιχείο και συμβάλλει στη διατήρηση της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή.

–Σχεδιάζει η Τουρκία να κατασκευάσει έναν ωκεάνιο στόλο «μεγάλης εμβέλειας» ή θα συνεχίσει το Τουρκικό Ναυτικό να περιορίζεται στις κοντινές θάλασσες;

Όπως κάθε ανεπτυγμένο κυρίαρχο κράτος, η Τουρκία επιδιώκει να ενισχύσει την ικανότητα των ναυτικών της δυνάμεων να είναι παρούσες σε λειτουργικά σημαντικές περιοχές των ωκεανών του κόσμου. Τουρκία λαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα για την επίτευξη αυτού του στόχου. Έχουν ξεκινήσει ορισμένα προγράμματα ναυπήγησης, τα οποία περιλαμβάνουν το σχεδιασμό και την κατασκευή διαφόρων τύπων πολεμικών πλοίων από την τουρκική ναυπηγική βιομηχανία. Και δεν σταματά εκεί. καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες για την ανάπτυξη της εθνικής επιστημονικής και τεχνολογικής βάσης. Η κατοχή ενός ωκεάνιου στόλου “μεγάλης εμβέλειας” θα είναι το κορυφαίο επίτευγμα αυτής της μακράς διαδικασίας, την οποία η Τουρκία καταβάλλει πρόθυμα κάθε δυνατή προσπάθεια για να υλοποιήσει. Χάρη στην εμπειρία που αποκτήθηκε στο σχεδιασμό και την κατασκευή εγχώριων κορβέτων, φρεγατών και πιο πρόσφατα του πρώτου ελαφρού αεροπλανοφόρου/καθολικού σκάφους προσγείωσης της Τουρκίας, Anadolu, η Τουρκία κάνει περισσότερα από πολλά υποσχόμενα βήματα προς έναν στόλο “μεγάλης εμβέλειας”.

–Είναι προς το συμφέρον και το σχέδιο της Τουρκίας να κατασκευάσει μεγαλύτερα αεροπλανοφόρα μετά την κατασκευή του αντιτορπιλικού κλάσης Anadolu;

Η Τουρκία επιδιώκει να έχει ένα στόλο του οποίου οι δυνατότητες μπορούν να περιγραφούν ως “ένας μεσαίου μεγέθους στόλος από την άποψη της μάχης και της δύναμης, παρέχοντας παρουσία σε λειτουργικά σημαντικές περιοχές των ωκεανών του κόσμου” (Ναυτικό Προβολής Μεσαίων Παγκόσμιων Δυνάμεων). Ένας στόλος χρειάζεται ένα αεροπλανοφόρο για ένα τέτοιο επίπεδο μηχανισμού ναυτικού πολέμου· και δεδομένων των στόχων του τουρκικού κράτους, ένα αεροπλανοφόρο δεν είναι μόνο επιθυμητό, αλλά και υποχρεωτικό. Επιπλέον, εάν η Τουρκία είχε ένα αεροπλανοφόρο ως μέρος των ναυτικών της δυνάμεων, θα είχε πιο αποτελεσματικό σταθεροποιητικό αποτέλεσμα σε ολόκληρο τον κόσμο. Ανεξάρτητα από την πρόθεση της Τουρκίας να κατασκευάσει το δικό της αεροπλανοφόρο, θα μπορούσε να το κάνει χωρίς να αγοράσει ένα προς το παρόν.

Η Τουρκία σκοπεύει να κατασκευάσει το δικό της πλοίο προσγείωσης ή/και μεταφοράς αεροσκαφών [πολλαπλών χρήσεων] προκειμένου να συμβάλει στην ασφάλεια, την ειρήνη και τη σταθερότητα στις παγκόσμιες και περιφερειακές διαστάσεις. Η Τουρκία επιδιώκει να συμβάλει στην περιφερειακή και παγκόσμια ασφάλεια. Επιτρέψτε μου να τονίσω: οι φιλοδοξίες της Τουρκίας δεν έχουν επιθετικές προθέσεις ή απειλές. Τουρκία επιθυμεί ειλικρινά να συμβάλει στην ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή μας και σε ολόκληρο τον κόσμο. Όπως είπε ο Ατατούρκ, ιδρυτής της Δημοκρατίας της Τουρκίας, “Ειρήνη στην πατρίδα, ειρήνη στον κόσμο”. Αυτό είναι το πιστεύω της πολιτείας μας.

–Η Τουρκία επιδιώκει να γίνει αυτάρκης στον τομέα των ναυτικών εξοπλισμών. Ποιες είναι οι μελλοντικές κατευθύνσεις αυτής της αυτοδυναμίας;

Οι περισσότεροι άνθρωποι ξεχνούν ότι η έναρξη του τουρκικού πολεμικού πλοίου που βασίζεται στην εθνική βάση επιστήμης και παραγωγής χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οπότε η ιδέα δεν είναι καινούργια. Το πρόγραμμα MILGEM (εθνικό πλοίο) γεννήθηκε από αυτή την ιδέα. Στόχος της Τουρκίας ήταν να αναπτύξει τις εθνικές της δυνατότητες πολεμικών πλοίων παράλληλα με την ανάπτυξη ικανοτήτων. Το σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα ο κλάδος φαίνεται πολύ ελπιδοφόρο, με την Τουρκία τώρα όχι μόνο να κατασκευάζει πλοία για τις δικές της ανάγκες αλλά και να τα εξάγει. Η γκάμα των προϊόντων δεν περιορίζεται στην καταπολέμηση των πλοίων επιφανείας· Περιλαμβάνει επίσης περιπολικά και πυραυλικά σκάφη, καθώς επίσης υποβρύχια τύπου Reis, τα οποία κατασκευάζονται στις εγχώριες ναυπηγικές εγκαταστάσεις.

Άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ κάνουν ακριβώς αυτό που συζητάμε εδώ: η Γαλλία, οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλα κράτη μέλη έχουν μια εθνική βάση επιστήμης και τεχνολογίας για να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες και ξένες παραγγελίες. Υπό αυτή την έννοια, τα επιτεύγματα της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας σίγουρα δεν είναι επιζήμια για τις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ. Αυτή η δραστηριότητα καθοδηγείται όχι μόνο από την επιθυμία να κάνουμε ένα άλμα προς τα εμπρός στην ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας, αλλά και από την ανάγκη εκπλήρωσης των προτύπων του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία είναι ένα ισχυρό και κυρίαρχο κράτος και έχει τα ίδια δικαιώματα με οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος του ΝΑΤΟ που παράγει τα δικά του όπλα. Και πάλι, αυτή είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα.

Ωστόσο, η Τουρκία χαιρετίζει σθεναρά μια κοινή προσέγγιση για την ανάπτυξη πλατφορμών όπλων που θα εκτοξεύονται από τη θάλασσα και τον αέρα.

–Ποια είναι η θαλάσσια στρατηγική της Τουρκίας;

Ο βασικός στόχος της Τουρκίας στη θαλάσσια στρατηγική της είναι η προστασία των θαλάσσιων συνόρων της πατρίδας. Τα θαλάσσια σύνορα της πατρίδας είναι ένας όρος που καλύπτει τα χωρικά και εσωτερικά ύδατα της Τουρκίας καθώς και τον θαλάσσιο χώρο υπό τη δικαιοδοσία της – την αποκλειστική οικονομική ζώνη και την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα. Όπως προανέγραψα, η Τουρκία αντιμετωπίζει μια παράλογη προσέγγιση στο ζήτημα από την Ελλάδα στο Adalar (Αιγαίο) Πέλαγος, από τη Νότια Κύπρο και την Ελλάδα, καθώς και από αρκετά άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Γαλλία, στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε αντίθεση με αυτήν την παράλογη προσέγγιση, η Τουρκία υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της στις γειτονικές θάλασσες μέσω ενός συνόλου μέτρων στο πλαίσιο του δόγματος της υπεράσπισης των θαλάσσιων συνόρων της πατρίδας, το οποίο είναι σταθερά ριζωμένο στο διεθνές δίκαιο. Αυτό που προσπαθούν να επιβάλουν στην Τουρκία στο Adalar (Αιγαίο) Πέλαγος και στην Ανατολική Μεσόγειο είναι μια προσπάθεια οριοθέτησης που παραβιάζει τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου που διέπουν την ίδια τη διαδικασία οριοθέτησης θαλάσσιων περιοχών εθνικής δικαιοδοσίας. Οι αρχές αυτές ονομάζονται μόνο αναλογίες, αναλογικότητα, μη καταπάτηση και αρχή της υπεροχής της ξηράς πάνω από τη θάλασσα. Η Τουρκία έχει μακρύ κατάλογο υποθέσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης (ICJ) και του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου στο Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο (ICA) που στηρίζουν τη θέση της. Έτσι, γνωρίζοντας ότι ο νόμος είναι με το μέρος της, η Τουρκία αντιτίθεται αποφασιστικά σε οποιαδήποτε προσπάθεια να στερήσει από τους πολίτες της και τις επόμενες γενιές τους τα δικαιώματα που απορρέουν από το νόμο και τη γεωγραφία.

Η Τουρκία σκοπεύει επίσης να αυξήσει τις δυνατότητες της ναυτικής παρουσίας της σε λειτουργικά σημαντικές περιοχές των ωκεανών του κόσμου μετατοπίζοντας από την έννοια του Ναυτικού Προβολής Μεσαίων Περιφερειακών Δυνάμεων στην έννοια του Ναυτικού Προβολής Μεσαίων Παγκόσμιων Δυνάμεων. Από αυτή την άποψη, η Τουρκία θα επιδιώξει να συμβάλει στην παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια με έναν πλήρη στόλο “μεγάλης εμβέλειας”.

–Έχετε ασχοληθεί με θέματα θαλάσσιας οριοθέτησης. Πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για ειρηνική οριοθέτηση της Μεσογείου μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου και άλλων χωρών της περιοχής;

Στην Ανατολική Μεσόγειο, οι κύριοι παράγοντες είναι τώρα η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση της Νότιας Κύπρου και τα τρία παράκτια κράτη της Λιβύης, του Ισραήλ και της Αιγύπτου. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την ελληνοκυπριακή κυβέρνηση στη Νότια Κύπρο και, ως εκ τούτου, η τελευταία δεν είναι ο διαπραγματευτής εταίρος μας. Τούτο, εάν επιλυθούν τα προβλήματα μεταξύ της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου και της Ελληνοκυπριακής κυβέρνησης στη Νότια Κύπρο, η Τουρκία μπορεί να αναγνωρίσει την τελευταία και να ξεκινήσει διαδικασία διαπραγματεύσεων μαζί της. Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό, δεν είναι εταίρος της Τουρκίας.

Αρκετοί εξωτερικοί παράγοντες δραστηριοποιούνται επίσης στην ανατολική Μεσόγειο – Ελλάδα, Γαλλία, Ιορδανία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα οποία έχουν σχηματίσει διπλωματική συμμαχία κατά της Τουρκίας. Οι κύριοι στόχοι αυτής της συμμαχίας είναι: (1) να κλειδώσει την Τουρκία εντός του κόλπου της Αττάλειας, 41.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων· (2) να καταβάλει διπλωματικές προσπάθειες για να εμποδίσει την Τουρκία να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της.

Για το σκοπό αυτό, ορισμένα περιφερειακά κράτη και ορισμένοι διεθνείς οργανισμοί έχουν καθιερώσει συνεργασία με στόχο την απομόνωση της Τουρκίας στην περιοχή. Πρόκειται για παράλογη και παράνομη συνεργασία, η οποία προκύπτει από την υπόθεση ότι η Τουρκία, το κράτος με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή της Ανατολικής Μεσογείου, θα πρέπει να περιοριστεί στη δικαιοδοσία της επί του θαλάσσιου χώρου σε μια έκταση 41.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων λόγω ενός ελληνικού νησιού με έκταση 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων, το οποίο δεν μπορεί καν να εντοπιστεί με ακρίβεια σε χάρτη. Είναι παράλογο στην καλύτερη περίπτωση και κακοήθης στη χειρότερη περίπτωση. Αυτή η παράξενη οντότητα ακολουθεί αντιτουρκική πολιτική και ρητορική όπου είναι κατάλληλη και ακατάλληλη. Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως ανεπαρκή αντιτουρκική εμμονή, η οποία αναπόφευκτα θα βλάψει αυτούς που την εφαρμόζουν.

Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα μιας προσπάθειας απομόνωσης της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο είναι η ίδρυση του Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου στο Κάιρο με μέλη και παρατηρητές. Ακούγεται φυσιολογικό, έτσι δεν είναι; Ωστόσο, η Τουρκία, η οποία έχει τις μεγαλύτερες ακτές της Ανατολικής Μεσογείου, δεν προσκλήθηκε καν σε αυτό το φόρουμ. Πρέπει να σημειωθεί ότι κανένα έργο, καμία πρωτοβουλία που δεν υλοποιείται χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκικής Δημοκρατίας ή της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου δεν θα έχει ποτέ καμία πιθανότητα επιτυχίας σε αυτήν την περιοχή Αυτό δεν αποτελεί απειλή, αλλά δήλωση γεγονότων βασισμένη στην πραγματικότητα.

–Πώς μπορείτε να αξιολογήσετε τις δυνατότητες του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας; Ειδικά σε σύγκριση με το Τουρκικό Ναυτικό;

Το Πολεμικό Ναυτικό της Δημοκρατίας της Τουρκίας και το Ναυτικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας έχουν φιλικές και εταιρικές σχέσεις στον Εύξεινο Πόντο, επομένως δεν θέλω να τις συγκρίνω μεταξύ τους. Η αυξημένη συνεργασία και διαλειτουργικότητα μεταξύ των ναυτικών των κρατών μας είναι αμοιβαία επωφελής. Και δεδομένου ότι δεν είναι αντίπαλοι, δεν έχει νόημα να τους συγκρίνουμε.

Βιογραφικό:. Ο Cihat Yaycı είναι Τούρκος επιστήμονας, συγγραφέας, συνταξιούχος Υποναύαρχος (Tümamiral) και πρωτοπόρος της τουρκικής ναυτικής άμυνας. Γεννημένος στην Ελαζίγ της Ανατολικής Ανατολίας το 1966, αποφοίτησε από το Ναυτικό Λύκειο (Heybeliada Deniz Lisesi) το 1984 και την Ανώτατη Ναυτική Σχολή (Deniz Harp Okulu) το 1988. Υπηρέτησε σε διάφορα πολεμικά πλοία επιφανείας του Τουρκικού Ναυτικού, διαδοχικά ως διοικητής ομάδας, τάγματος και μονάδας μάχης, ανώτερος βοηθός διοικητή (φρεγάτα πυραύλων Yvuz MEKO 200TN Track I) και διοικητής πλοίου (φρεγάτα πυραύλων Kemalreis MEKO 200TN Track II). Από το 2005 έως το 2006, διετέλεσε Αξιωματικός Προσωπικού της Μεραρχίας Φρεγάτας, περιστασιακά πηγαίνοντας στη θάλασσα ως ανώτερος αξιωματικός της εκστρατείας, και από το 2011-2012 ήταν επικεφαλής της Μεραρχίας Φρεγάτας 5.

Αποφοίτησε από τη Ναυτική Ακαδημία (Deniz Harp Akademisi) το 2000 και την Ακαδημία Ενόπλων Δυνάμεων (Silahlı Kuvvetler Akademisi) το 2003, η οποία αποτελεί μέρος της Κοινής Στρατιωτικής Ακαδημίας των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (Türk Harp Akademileri). Στη συνέχεια υπηρέτησε στο Αρχηγείο Διοίκησης Στόλου (Donanma Komutanlığı) ως Επικεφαλής Επιχειρήσεων Μάχης, στο Γενικό Αρχηγείο του Ναυτικού (Deniz Kuvvetleri Komutanlığı) ως Επικεφαλής Επιθεώρησης και Βεβαίωσης, Επικεφαλής Στρατηγικής και Ναυτικής Εκπαίδευσης και Επικεφαλής Στρατηγικής και Νομικών Υποθέσεων της Συνθήκης.

Υπερασπίστηκε τη διατριβή του για το πτυχίο του Διδάκτορα Επιστημών (PhD) στις Διεθνείς Σχέσεις από το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης

Την 2012-2014 υπηρέτησε ως στρατιωτικός, αεροπορικός και ναυτικός ακόλουθος στην Πρεσβεία της Τουρκικής Δημοκρατίας στη Ρωσική Ομοσπονδία. Στη συνέχεια, κατείχε τις ακόλουθες θέσεις: την περίοδο 2014-2015 – Διοικητής της Νότιας Ναυτικής Ζώνης (Güney Deniz Saha Komutanlığı) και ταυτόχρονα επικεφαλής του Κοινού Κέντρου Επανεκπαίδευσης Θαλάσσιας Ασφάλειας. Την 2015-2016 διετέλεσε επικεφαλής του Κοινού Κέντρου Ανάπτυξης Μαχητικών Εννοιών των Ενόπλων Δυνάμεων και την 2016-2017, επικεφαλής του Τμήματος Προσωπικού του Ναυτικού Επιτελείου.

Από τις 20 Αυγούστου 2017 έως τις 18 Μαΐου, Το 2020 διετέλεσε Αρχηγός ΓΕΣ των Ναυτικών Δυνάμεων της Δημοκρατίας της Τουρκίας (Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Kurmay Başkanı), διαδραμάτισε καίριο ρόλο στη διαδικασία οριοθέτησης των συνόρων του θαλάσσιου χώρου μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης το 2019, καθώς και στην εκκαθάριση των ναυτικών δυνάμεων από 4 χιλιάδες πράκτορες επιρροής του κινήματος Gülen (Hizmet Hareketi).

Από τις 24 Ιουλίου 2020, είναι διευθυντής του Κέντρου Ναυτικής και Παγκόσμιας Στρατηγικής στο Πανεπιστήμιο του Bahçeşehir (Bahçeşehir Üniversitesi Denizcilik ve Global Stratejiler Merkezi, BAU DEGS), το οποίο ίδρυσε και ταυτόχρονα δίνει μια σειρά διαλέξεων στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας.