ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ! ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ…ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!

“Το 1930, κατόπιν αιτήματος των Αρκάδων, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος μεταφέρει τα οστά του Κολοκοτρώνη, που μέχρι τότε βρίσκονταν στην Αθήνα στο Α’ Νεκροταφείο, στην Τρίπολη.

Τοποθετήθηκαν τότε τα κόκαλα του ήρωα σε ένα άρμα και η ιερή πομπή ξεκίνησε από την Αθήνα για την Τριπολιτσά, συνοδεία του πρωθυπουργού και άλλων επισήμων.

Από όπου περνούσε η πομπή, πλήθος κόσμου γονατιστοί υποδέχονταν τον ήρωα, που πατούσε σε όλη τη διαδρομή πάνω σε άνθη και δαφνόφυλλα. Δεν υπήρχαν μάτια που δεν έκλαψαν, δεν υπήρχε ψυχή που να μη ράγισε… 

Έφτασαν λοιπόν στην Τρίπολη που σείονταν από τις επευφημίες του λαού και τις τιμητικές ομοβροντίες των κανονιών. Στο ναό του Αγίου Βασιλείου έγινε τρισάγιο για την ανάπαυση της ψυχής του αγωνιστή και όλη την ημέρα μέχρι το πρωί της επομένης συνέρρεε ο Λαός στην εκκλησία για να προσκυνήσει το ιερό κειμήλιο του Έθνους που το φρουρούσε όρθιο άγημα ενόπλων Ευζώνων. Την επομένη τα οστά τοποθετήθηκαν σε κρύπτη κάτω από το μαρμάρινο μνημείο των πεσόντων του 1821, που βρίσκεται στην πλατεία Άρεως της Τρίπολης.

Τον Απρίλιο του 1941 η Πατρίδα σκλαβώνεται από τις δυνάμεις του άξονα και η Τρίπολη βρίσκεται κάτω από ιταλική κατοχή. Διοικητής της ιταλικής φρουράς ήταν κάποιος Φεστούτσι, ο οποίος απαγόρευσε ρητά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου.

Την διαταγή, όμως, των δυνάμεων κατοχής έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια ένας έμπορος της πόλης, που ήταν και δήμαρχός της, ο ηρωικός Ιωάννης Τσουτσάνης, ο οποίος τίμησε την 25η Μαρτίου του 1942, όσο πιο λαμπρά μπορούσε, με πανηγυρικούς λόγους, τραγούδια και με κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των ηρώων. 

Το έμαθε ο Ιταλός διοικητής και για να εκδικηθεί τον δήμαρχο που παράκουσε την εντολή, του στέλνει το βράδυ της ίδιας ημέρας στρατιώτες να βεβηλώσουν το μνημείο. Πετούν λοιπόν οι Ιταλοί στρατιώτες τα στεφάνια από το μνημείο, σπάνε την κρύπτη και σκορπούν τα οστά του ήρωα στην πλατεία…

Το συμβάν έτυχε να δει ένας υπάλληλος της δημαρχίας που αργά το βράδυ αψηφώντας την απαγόρευση κυκλοφορίας ειδοποιεί τον δήμαρχο για το ανοσιούργημα. 

Αμέσως ο δήμαρχος ντύνεται και ξεκινά για την πλατεία. Δεν λογάριασε ούτε τη ζωή του ούτε ότι θα άφηνε ορφανά τα τέσσερα παιδιά του. Από κοντά και το ανήλικο παιδί του, ο δεκατριάχρονος Γιώργος που μάταια προσπαθούσε ο πατέρας του με φωνές και απειλές να τον πείσει να μη τον ακολουθήσει.

Μέσα σε τρομερή καταιγίδα και παίρνοντας όλες τις προφυλάξεις για να μη γίνουν αντιληπτοί, φτάνουν στην πλατεία και καθώς το σκοτάδι ήταν πηχτό ψάχνουν τυφλά με τα χέρια μέσα στις λάσπες κοντά στο μνημείο, για να βρουν τα κόκαλα του ήρωα. Βρήκαν τέσσερα – πέντε από αυτά. Τα έβαλαν σε ένα τσουβάλι από ζάχαρη που είχαν μαζί τους, τα έφεραν στο σπίτι, τα έπλυναν, τα αρωμάτισαν και το ξημέρωμα της επομένης μέρας πήγαν και πάλι στο μνημείο, για να μαζέψουν ό,τι είχε απομείνει από τον ήρωα. Απεκατέστησαν την κρύπτη και τοποθέτησαν πάλι τα οστά του Κολοκοτρώνη στη θέση τους.

Έξαλλος τότε ο Φεστουτσι βρίσκει τον δήμαρχο στην πλατεία και παρουσία του κόσμου τον χαστουκίζει, για να τον ταπεινώσει για την αυθάδειά του. Φορτισμένος ο γενναίος δήμαρχος από ό,τι συνέβη γυρνά στον Ιταλό διοικητή και του απαντά, όπως ξέρει το γένος του: «Μάζεψε τα χέρια σου, Ιταλέ, γιατί ο πόλεμος δεν κρίθηκε ακόμη. Μάζεψε τα μη χρειαστεί να ‘ρθεις σε εμένα για να σωθείς…». Θα τον κρέμαγε τον δήμαρχο ο Ιταλός, αν δεν τον έσωζε η απίστευτη περιφρόνησή του για τον θάνατο…

Έκτοτε το 1971 στην πλατεία του Άρεως στην Τρίπολη στήθηκε ανδριάντας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Και από το 1993 τα οστά βρίσκονται στην βάση του μνημείου αυτού, σε ειδική κρύπτη, για να θυμίζουν στο γένος μας ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αξία από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…

______

Ο Γιώργος Τσουτσάνης, το παιδί του δημάρχου, έγινε ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας και ζει  σήμερα στο Λουτράκι.”

του κυρίου: Σφήκας Ευάγγελος