Εάν εσύ ζήσεις, μη με ξεχάσεις.

 Εμείς αγόρι μου, είμαστε δρακογενιά.

Κοιμηθήκαμε πάνω στο χιόνι κι ανάμεσα στα σκίνα,

δεχτήκαμε ιατρικές επεμβάσεις χωρίς αναισθητικό,

ζήσαμε στα ξερονήσια και τις φυλακές,

μάθαμε ν” αντέχουμε.

Δεν προλάβαμε να βγούμε στην κοινωνία και βγήκαμε

στην Αντίσταση.

Τα οράματα ερχόντουσαν από μόνα τους να σε συναντήσουν.

Υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν παραγράφονται, που δεν γερνούν καν. Και το δίκαιο είναι ένα από αυτά.

Εάν εσύ ζήσεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσένα δεν σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο θα λες καλημέρα κι από έμενα. Κι όταν πίνεις κρασί, θα πίνεις και για μένα. Κι όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων θα τον ακούς και για μένα. Κι όταν ακούς τον άνεμο να περνάει μέσα από τα φύλλα, κι ακούς το θρόισμα του ανέμου, θα το ακούς και για μένα. Κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα.

Απόσπασμα από ομιλία Μανώλη Γλέζου

loading...