Από μακριά και από το χωριό προτιμούν να δουλεύουν οι Έλληνες μετά την πανδημία
της Νατάσας Φραγκούλη –
Αποκλειστικά εξ αποστάσεως και -ει δυνατόν- εκτός αστικών κέντρων θα ήθελε να συνεχίσει να εργάζεται ένα μεγάλο τμήμα του εργατικού δυναμικού της χώρας, ακόμη και μετά την πάροδο της πανδημίας.
Σχεδόν ένας στους δύο (51%) Έλληνες εργαζόμενους κάτω των 40 ετών απαντά ότι -εάν είχε τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής- θα προτιμούσε την εξ αποστάσεως εργασία. Οι δε γυναίκες της ίδιας ηλικιακής ομάδας έχουν την ίδια προτίμηση σε ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό: 57%. Ασχέτως ηλικίας και φύλου, το 42%, των Ελλήνων εργαζομένων τάσσεται υπέρ της αποκλειστικά εξ αποστάσεως εργασίας.
Μάλιστα, σημαντικός αριθμός των εργαζομένων, αξιοποιώντας την εξ αποστάσεως εργασία, θα επέλεγε να εργάζεται εκτός μεγάλων αστικών κέντρων, επιθυμητή επιλογή για τα άτομα κάτω των 40 ετών σε ποσοστό 56%. Μάλιστα, το 51% του συνόλου των εργαζομένων απαντά ότι θα μετακόμιζε στην επαρχία, αν είχε τη δυνατότητα να εργάζεται απομακρυσμένα μόνιμα.
Τα εξόχως ενδιαφέροντα ευρήματα για το μέλλον της εργασίας στην Ελλάδα προέρχονται από τον 4ο κύκλο της έρευνας «Βαρόμετρο για τις συνθήκες εργασίας στην εποχή της νόσου COVID-19» της KPMG.
Υβριδικό μοντέλο
Η προτίμηση των εργαζόμενων στην εξ αποστάσεως εργασία φαίνεται να βρίσκει θετικό έδαφος και μεταξύ των διοικήσεων των εταιρειών. Σήμερα, μόνο το 22% των CEOs δηλώνει ότι σκοπεύει να επιστρέψει το σύνολο των εργαζομένων στο γραφείο με φυσική παρουσία μετά τη λήξη των κυβερνητικών μέτρων.
Οι υπόλοιποι σκοπεύουν να καθιερώσουν κάποιο μοντέλο που θα περιλαμβάνει την εξ αποστάσεως εργασία (ως παροχή ή υβριδικό μοντέλο ή κατ’ αποκλειστικότητα), αποσκοπώντας πρωτίστως στη μεγιστοποίηση της ικανοποίησης των εργαζομένων.
Περί παραγωγικότητας
Η συγκεκριμένη έρευνα εντοπίζει, για πρώτη φορά, τόσο από τις απαντήσεις των εργαζόμενων όσο και από των προϊσταμένων τους, ότι υπάρχει στο πλαίσιο της εξ αποστάσεως εργασίας, συνολική μείωση στην αντιλαμβανόμενη παραγωγικότητα. Η όποια βελτίωση της παραγωγικότητας δείχνει να προκύπτει από άλλους παράγοντες, π.χ. η αύξηση των ωρών απασχόλησης που κατά κοινή ομολογία φαίνεται να είναι μία πραγματικότητα για όσους εργάζονται εξ’ αποστάσεως (68%). Σταθερά οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να αξιολογούν την παραγωγικότητά τους ελαφρώς πιο θετικά απ’ ότι την αξιολογούν οι προϊστάμενοί τους.
Η αμφισβήτηση αναφορικά με την παραγωγικότητα της εξ αποστάσεως εργασίας ενισχύεται και από το γεγονός ότι σημαντικός αριθμός των εργαζομένων ασχολείται με αλλότρια θέματα κατά τη διάρκεια του ωραρίου εργασίας, πχ πραγματοποίηση οικιακών εργασιών, όπως μαγείρεμα, καθώς και περιήγηση στα social media και online αγορές είναι μόνον μερικές από αυτές τις ασχολίες.
Η απουσία διακριτών ορίων μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής σταθερά καταδεικνύεται από τους εργαζόμενους ως παράγοντας που επηρεάζει αρνητικά την παραγωγικότητά τους.
